🔰خاطرات #پی_وره_رانی : ♻️حدود ۱۴ الی ۱۵ ساله بی یم ،که همه گوسفند شریکا را دعوت هاکردی بیین برای تراز . روز تراز همه گوسفند شریکا خیل سر (بُنه گوسفند )جمع بیین، تا هر کس خودیشی گوسفندها را بَدوشه و اندازه گیری هاکنن تا در آخر خیل پائیز موقع تقسیم حاصل به میزان سهم شیر که داشته حاصل بگیره. حاصل = کره ،کشک و سیچو( قره قورت ) وقتی گوسفند ها میامین( آمدن) بعد از نیم ساعت که گوسفندان دَم بزین( استراحت کردن) چوپان شه گوسفند ها را سر گِت( یعنی جمع کرد دام  بَرگاهی دله ) دام بَرگاه = جای که‌ گوسفندان را جمع کردن تا بدوشن گوسفند شریکا هم هر کسی یک ظرفی گِت به اندازه شیری که داشت. مثلا ،گَت گوسفند دار ها بُن دوش(دیگ متوسط )گِتن (می‌گرفت ) و بقیه هم دیگ یا دیگچه و یا حتی اُنها که تعداد گوسفند کمی داشتن یک قلیف( قابلمه مسی)گِت. شین دام گاهی(دانگاه )(جلوی خروجی دام برگاه) سر و برای خودشان با سنگ یک نشیمنگاه درست کردن. ایسا یک چوپان که گوسفند ها را مشناسی( می‌شناخت)  اول جلوی دانگاه هومشست( می نشست) ، تا گوسفند ها را به صاحبشان هادی( بدهد) و ارباب اصلی را هم  در بَدوشتن(دوشیدن) کمک کرد و به ترتیب هر کس گوسفند ویشتر( بیشتر )داشت اول خروجی می‌نشست و  بقیه به ترتیب هوم شستن( می‌نشستند ) و با یک صلوات شروع کردن به بَدوشتن. من و یکی از  بچه ها با هم بَشیم پی وره (از پشت گوسفند را حرکت دادن )برانیم اُما دو نفر از پشت سر گوسفندان را با شوش( چوب نازک )راندیم . اُن رفیقم که با هم کمک کردیم. بَگوت شیر نَمخوری( نمی خوری) بَگوتوم( گفتم ) چجوری شیر بَخوریم بَگوت بزی دال(پستان بز)را بگیر دهانی دله و بَصف( میک بزن ). شروع کردیم به بَصفین بزها. دو، سه تا از بزهای شیرا بَخوردیم  . چند دقیقه بعد که این بزها بشین جلو وقتی  ماستن( می‌خواستن ) بدوشن متوجه شدن که بزی دال تر اِه. (خیس است) یک مرتبه از جلو صدا زدن ای جان مرگ ببه ها بزها را نَصفینا( شیرشان را نَخورید) اُما ایج به صلاح قعر بَکردیم بَگوتیم (گفتیم) که اُما دیگه پی وره نمرانیم . ول ها کردیم بَشیم خیل خانه ای دله . اَدی (آنوقت )عمو غلامحسن خدا بیامرز بیامه اُما را جانم و گلم هاکرد و  بَگوت این دفعه عیب نداره بز خودمانیش بی ، ولی دوباره این کار را نکُنین چون امرو شیر حساب و کتاب داره . من نهار موقع شما را ویشتر سرشیر دیم( می‌دهم‌ ) ایسا برین پی وره برانین . اُما ایج قبول بکردیم و بشیم او ایج به قول خودش احترام واشت و یک کاسه سر شیر اُمی پیش واشت ولی اُما یک سری واشتیم پلای لا بَخوردیم زود سیر بَبیم واقعا اُن موقع ها هر کسی برای  حرف خودش ارزش قائل به، اُن موقع ها مردم شاید کمتر از آلان داشتن ولی دست و دل بازتر بیین و خیر و برکت هم ویشتر به. ولی الان.............. ✍ #محمدرضا_احمدی_تودرواری @zadgahamtuyehdarvar