برادر دینی همچنین در توصیف برادر دینی خود می‌فرماید: در گذشته یک برادر خدایی و دینی داشتم که توصیفش چنین بود: آنچه او را در نظرم بزرگ جلوه می‌داد؛ کوچکی دنیا در نظر او بود. او از تحت حکومت شکمش خارج شده بود؛ آنچه نمی یافت اشتهایش نداشت. و از آنچه می‌یافت زیاد مصرف نمی کرد. اکثر اوقات زندگیش ساکت بود. اگر سخن می‌گفت بر گویندگان چیره بود و عطش پرسش کنندگان را فرو می‌نشاند. ضعیف و مستضعف بود اگر کاری جدی بمیان می‌آمد همچون شیر بیشه می‌خروشید و مانند مار بیابانی به حرکت می‌آمد. پیش از حضور در محکمه قضاوت دلیل اقامه نمی کرد. هیچ کس را نسبت به کارش در آنجا که امکان داشت عذری داشته باشد، پیش از استماع عذرش ملامت نمی نمود. از هیچ دردی جز هنگام بهبودی شکایت نمی کرد. سخنی را می‌گفت که خود انجام می‌داد و چیزی که عمل نمی کرد نمی گفت اگر در سخن گفتن مغلوب می‌شد در سکوت کسی بر او غلبه نمی یافت. بر شنیدن حریص تر بود تا گفتن. هرگاه دو کار برایش پیش می‌آمد می‌اندیشید که کدام به هوا و هوس نزدیک تر است؛ با آن مخالفت می‌ورزید. بر شما باد به داشتن این اخلاق نیک؛ از یکدیگر در داشتن آنها سبقت گیرید و اگر قدرت انجام همه ی آنها را ندارید، بدانید انجام کمی ازآن بهتر از ترک بسیار است. #کشکول شیخ بهاء https://eitaa.com/zandahlm1357