قضای الهی و عدم تغییر آن قوله علیه السلام: وَ جَرَی بِقُدرَتِکَ الْقَضَاءُ. القدرة: عبارة عمّا قضاه اللّه، و حکم به من الأمور، و هو مصدر. و أیضاً القدرة من القدر، و هو ما یقدر اللّه. فاعله: قادر به معنی مقدّر. و القضاء: بمعنی الحکم، کما أخبر اللّه تعالی عن لسان السحرة حیث قالوا لفرعون: « فَاقْضِ مَا أَنْتَ قَاضٍ [۱] » أی فاحکم ما أنت حاکم. پس مفاد فقره دعا آن که جریان کلّیه امورات [۲] را جزء و کلّ عالم و واردات و وقایعات [۳] متوالیه او، لکلّ نفس بما قدّر لها یوماً فیوماً و آناً فآناً، از روی قضای ازلی و حکم، حتی لایردّ و لایبدّل است، به مقتضای: « لَنْ تَجِدَ لِسُنَّةِ اللَّهِ تَبْدِیلاً [۴] »، یعنی: مالک الملوک حقیقی است، از باب آن که: « یا من هو فی السماء إله و فی الارض إله » [۵] ---------- [۱]: ۴ - سوره مبارکه طه، آیه ۷۲. [۲]: ۵ - کذا در اصل / صحیح: امور (همچنین در سایر موارد). [۳]: ۶ - کذا/ صحیح: وقایع. [۴]: ۷ - سوره مبارکه احزاب، آیه ۶۲. [۵]: ۸ - اشاره به آیه ۸۴ سوره مبارکه زخرف: «وَ هُوَ الَّذی فِی السَّماءِ إلهٌ وَ فِی الاْرْضِ إلهٌ ». .......: 📚✍ #شرحی بر صحیفه سجادیه میرزا ابراهیم سبزواری وثوق الحکماء https://eitaa.com/zandahlm1357