بخش اول: باورها خداباوری باور به وجود خدا یا أَیُّهَا النَّاسُ اذْکُرُوا نِعْمَتَ اللهِ عَلَیْکُمْ هَلْ مِنْ خالِقٍ غَیْرُ اللهِ یَرْزُقُکُمْ مِنَ السَّماءِ وَ الْأَرْضِ لا إِلهَ إِلَّا هُوَ فَأَنَّی تُؤْفَکُونَ [۱] ای مردم! نعمت‌هایی را که خداوند به شما عطا کرده یاد کنید، آیا جز خداوند، آفریدگاری است که از آسمان و زمین به شما روزی دهد؟ جز او معبودی نیست. پس چگونه از حقّ به سوی باطل بازگردانده می‌شوید. پیام ها: ---------- [۱]: (فاطر، ۳) ۱- همه را به اندیشه در نعمت‌های الهی دعوت کنیم. «یا أَیُّهَا النَّاسُ» ۲- بهترین راه شناخت خداوند، توجّه به نعمت‌های اوست. «اذْکُرُوا نِعْمَتَ اللهِ» ۳- سؤال، کلید بیدار کردن و هشدار دادن است. هَلْ مِنْ خالِقٍ... ۴- هم آغاز و پیدایش هستی از اوست و هم بقا و تداوم آن. «خالِقٍ- یَرْزُقُکُمْ» ۵- رازق اوست، ولی از طریق اسباب طبیعی رزق می‌دهد. «یَرْزُقُکُمْ مِنَ السَّماءِ وَ الْأَرْضِ» ۶- قبل از هشدار، توبیخ معنا ندارد. هَلْ مِنْ خالِقٍ... فَأَنَّی تُؤْفَکُونَ ۷- هر راهی غیر توحید، بی راهه است. «فَأَنَّی تُؤْفَکُونَ» ۸- مبادا رزق خدا را بخوریم و به غیر او رو کنیم. «یَرْزُقُکُمْ... فَأَنَّی تُؤْفَکُونَ» ۹- فطرت انسان خداگر است، عوامل بیرونی، اسباب انحراف او می‌شود. «تُؤْفَکُونَ» ✍محسن قرائتی https://eitaa.com/zandahlm1357