.......: حفظ الهی در محبت او قوله علیه السلام: مُسْتَعْمِلاً لِمَحَبَّتِکَ. یعنی: باز حفظی که وادار نماید ما را به امری که جالب باشد محبّت و مودّت تو را، کما قال تعالی: « فَسَوْفَ یَأْتِی اللَّهُ بِقَوْمٍ یُحِبُّهُمْ وَ یُحِبُّونَهُ [۶] »، چه محبت خدا از برای عباد انعامه علیهم و توفیقهم لطاعته و هداهم لدینه، الذی ارتضاه و حب العباد للّه أن تطیعوه و لاتعصوه. و فی الحدیث القدسی: « العبد یتقرّب الیّ بالنوافل حتی أحبّه [۷] فإذا أحببته کنت سمعه الذی یسمع به و بصره الذی یبصر به و یده الّتی [۱] یبطش بها [۲] » [۳]، یعنی: عبد در مقام اداء فرائض و نوافل در عبادات و مجاهده با نفس به مقامی از قرب معنوی فایض شود که از خود فانی شده، « بی یسمع و بی یبصر » شود، کما قیل، نوح [ علیه السلام ] گفت: ای سرکشان من من نیم من ز جان مردم به جانان میزیم چون بمردم از حواسات بشر حقّ مرا شد سمع و ادراک و بصر ---------- [۶]: ۲ - سوره مبارکه مائده، آیه ۵۴. [۷]: ۳ - اصل: أحببته. [۱]: ۴ - اصل: الذی. [۲]: ۵ - اصل: به. [۳]: ۶ - عوالی اللئالی، ج ۴، ص ۱۰۳ ؛ جامع الأخبار، ص ۸۱. .......: 📚✍ #شرحی بر صحیفه سجادیه میرزا ابراهیم سبزواری وثوق الحکماء https://eitaa.com/zandahlm1357