♥️📚♥️📚♥️ 📚♥️📚♥️ ♥️📚♥️ 📚♥️ ♥️ #عشقینه 🍃 | نـــ✒ــون وَ الْــــقَــلَــم🌹 . 🌱 #رایحہ_ے_محراب #قسمت_هفدهم #عطر_یاس #بخش_دوم . یہ ڪاشون بہ اسمش قسم میخورہ. اما پیریہ دیگہ! خودش صُب بہ صُب پا میشہ میرہ پاے داراے قالے،من میمونم و این خونہ ے در اندش! آہ غلیظے ڪشید:تا سہ چهار سال پیش منم گاہ و بے گاہ پاے دار قالے مے شستم اما دیگہ حاج حسین نذاش! از سر خاطرخواهے و سلامتیم! سپس بہ قالے اے ڪہ روے زمین پهن بود اشارہ ڪرد و گفت:اینم باهم بافتیم! ابروهایم را بالا انداختم و سوپ را قورتم دادم:یعنے شما و حاج حسین؟! سرش را بہ نشانہ ے مثبت تڪان داد:آرہ! فڪ ڪنم سال اول ازدواجمون بود! ڪمے مڪث ڪرد و ادامہ داد:تقریبا چهل سال پیش! لبخند زدم:خیلے قشنگہ! _چشمات قشنگ مے بینہ! نگاهے بہ ڪاسہ ے سوپم انداخت و ادامہ داد:بدہ بازم برات بڪشم! متعجب رد نگاهش را گرفتم،ڪاسہ ے سوپم خالے بود! شرمگین نگاهش ڪردم:دستتون طلا! انقد خوشمزہ بود تند تند خوردم! از روے تخت بلند شد و سینے را از روے پایم برداشت. با خندہ گفت:هم این سوپ خوشمزہ بود هم تو گرسنہ! الان یہ ڪاسہ دیگہ ام برات میڪشم. سریع گفتم:نہ! نہ! سیر شدم! اخم ڪرد:از سر تعارف دروغ نگو دختر! دروغ گناهیہ ڪہ هم این دنیا بلاگیرت میڪنہ هم اون دنیا! لب گزیدم،از اتاق خارج شد و پنج دقیقہ بعد آمد. دوبارہ سینے را روے پایم گذاشت و سر جاے قبلے نشست. _خب تو از خودت بگو! آقا محراب ڪہ چند روز پیش زنگ زد فقط گفت یہ مهمون عزیز برامون میفرستہ. لب هایم را براے لبخندے تصنعے ڪش دادم:چے بگم؟! _وا! چے باید صدات بزنم؟! از لحنش خندہ ام گرفت:رایحہ! رایحہ ام! _آرہ پسرعمہ ت گفت! خندہ ام شدت گرفت:شما ڪہ مے دونین چرا مے پرسین؟! _ڪہ صداتو بشنوم! پاڪ خودتو باختیا! رنگ و رو برات نموندہ. نفس عمیقے ڪشیدم،پرسید:چند سالتہ؟! درس میخونے؟! _هیجدہ! بعلہ! با چشم هایش بہ ڪاسہ ے سوپ اشارہ ڪرد:بخور از دهن افتاد. چشمے گفتم و قاشقے سوپ خوردم. مرضیہ خانم سوال هایش را از سر گرفت:پدر توام مثل حاج باقر بازاریہ؟! سرم را بہ نشانہ ے مثبت تڪان دادم:بلہ! همون ڪنار حجرہ ے عمو باقر. _پس توام با فرش و قالے ناآشنا نیستے! _بگین نگین! شما همین جا حجرہ دارین یا فرشاتونو میفرستین تهران؟ _هر دو! از روے تخت بلند شد و یاعلے اے گفت. _من میرم بساط شامو آمادہ ڪنم،سوپتو خوردے برو یہ دوش بگیر. گفتم وسایلت ڪہ تو ڪمدہ،حموم و دستشویے همین بیرون ڪنار اتاقتہ. این طبقہ ڪسے نمیاد راحت باش. تشڪر ڪردم،مرضیہ خانم ڪہ از اتاق بیرون رفت سوپم را با ولع بیشتر خوردم و از تخت پایین رفتم. در ڪمد را باز ڪردم،دو چمدان روے هم افتادہ درونش جاے گرفتہ بودند. چمدانے ڪہ ڪوچڪتر بود را با تقلا پایین ڪشیدم و بازش ڪردم. داخلش ڪتاب هاے درسے ام بودند و چند دفتر و خودڪار. مقدارے پول و آجیل و خشڪبار هم ڪنارشان بود. در چمدان را بستم و ڪنار ڪمد گذاشتم،چمدان بزرگتر را باز ڪردم. محتویاتش لباس و ڪمے وسایل خردہ ریز بود. حولہ و سارافون بلندے بیرون ڪشیدم و بہ سمت در رفتم. احساس میڪردم فشارم افتادہ اما از بوے عرق و خونے ڪہ میدادم داشت حالم بد میشد. در اتاق را باز ڪردم،راهروے نسبتا بزرگے مقابلم قرار داشت و دو اتاق. بہ سمت چپم نگاہ ڪردم و بہ سمت در رفتم. دستگیرہ ے در را فشار دادم. وارد راهروے ڪوچڪے شدم ڪہ در چپ و راستش دو در قرار داشت. در سمت راست باز ڪردم و سرڪ ڪشیدم،حمام بود. نفس آسودہ اے ڪشیدم و دوش آب را باز ڪردم،فڪر نمے ڪردم روزے از دیدن حمام آنقدر خوشحال بشوم! بعد از دوش گرفتن با احتیاط بہ اتاق بازگشتم،سینے روے تخت نبود. سریع لباس پوشیدم و روسرے بلندے سر ڪردم. سر و صدایے از طبقہ ے پایین نمے آمد،آرام از پلہ هاے فرش شدہ پایین رفتم. وارد سالن بزرگے با معمارے سنتے شدم،دیوارهاے سالن مثل طبقہ ے بالا سفید و گچ برے شدہ بودند اما بسیار باشڪوہ و چشم نوازش تر! دور تا دور سالن را پنجرہ هاے قدے هلالے شڪل با شیشہ هاے رنگے احاطہ ڪردہ بودند. زمین با فرش هاے دست باف زینت شدہ و دیوارها با نقاشے هاے مینیاتورے! چشم هایم برق زد،نگاهم بہ گوشہ ے سالن افتاد. حاج حسین ڪنار یڪے از پنجرہ ها نشستہ و ڪتاب مے خواند. آرام گفتم:دوبارہ سلام! چشم هایش را از ڪتاب گرفت و سر بلند ڪرد:علیڪ سلام باباجان! چرا اومدے پایین؟! _حالم خوبہ! گفتم بیام ڪمڪ مرضیہ خانم! _مهمون و ڪمڪ؟! ابرو بالا انداختم:یعنے یڪے دو روز اینجام؟! متعجب نگاهم ڪرد:فڪ نڪنم! یڪم بیشتر! لبخند زدم:پس مهمون نیستم! البتہ جسارتا! ڪسے مهمونہ ڪہ یڪے دو روز هوار میشہ رو سر صاب خونہ! نہ چندین و چندین روز! بلند خندید:ماشاللہ بہ این زبون! حالا شما یڪے دو روز ڪار نڪن تا حڪم مهمونیت تموم بشہ! _آخہ _آخہ و ولے و اما ندارہ! بیا اینجا! ●@Ayeh_Hayeh_Jonon● بہ قلمِــ🖊 #لیلےسلطانی🍃 ♥️📚