♥️📚♥️📚♥️ 📚♥️📚♥️ ♥️📚♥️ 📚♥️ ♥️ #عشقینه 🍃 | نـــ✒ــون وَ الْــــقَــلَــم🌹 . 🌱 #رایحہ_ے_محراب #قسمت_هفدهم #عطر_یاس #بخش_ششم .ح براے احتیاط نمے خواست خودش بیاید،قرار شد حاج حسین تا اتوبوس تهران همراهے ام ڪند و ساعتے ڪہ بہ تهران مے رسم حافظ به دنبالم بیاید و پنهانے من را بہ خانہ برساند. دل توے دلم نبود،با ڪمڪ مرضیہ خانم چمدان هایم را بستم‌. مرضیہ خانم یڪ چمدان پر از گلاب و مربا و عرق هاے مختلف بہ بارم اضافہ ڪرد. قول گرفت زود بہ زود بہ دیدنشان بروم و قالے اے ڪہ بعد از سال ها بہ نیت من شروع ڪردہ،خودم از او بگیرم. بعد از ڪلے گریہ در آغوش مرضیہ خانم و تشڪر از محبت هایش همراہ حاج حسین از خانہ خارج شدم‌. در عرض یڪ ساعت سوار اتوبوس شدم و با بغض و دلتنگی از حاج حسین خداحافظے ڪردم‌. نزدیڪ غروب بہ تهران رسیدم،حافظ منتظرم بود‌. سریع چمدان ها را از دستم گرفت و در صندوق عقب ماشین جا داد. حالت چهرہ اش جدے بود و سرد،از محراب ڪہ پرسیدم گفت نگران نباشم! حالش خوب است! سوال پیچش که کردم گفت دوستان با نفوذشان ڪارهایے ڪردہ اند و بہ زودے میتوانم محراب را ببینم‌. پس حرف مرضیہ خانم بے راہ نبود! حاجت چلہ ے زیارت عاشورایم را گرفتہ بودم! با ذوق بہ تهرانم خیرہ شدم و با تمام وجود هوایش را نفس ڪشیدم! چند دقیقہ بعد مقابل در خانہ پارڪ ڪرد،دل توے دلم نبود تا حاج بابا و مامان فهیم را در آغوش بگیرم! با عجلہ از ماشین پیادہ شدم،خواستم بہ سمت در بروم ڪہ حافظ گفت:رایحہ خانم! ڪسے خونہ نیس! نگران بہ سمتش برگشتم:چیزے شدہ؟! لبخند مطمئنی زد:نہ! یڪے از بازاریاے بہ نام فوت ڪردہ اڪثر اهل محل رفتن مجلس ترحیم! _خدا رحمتش ڪنہ! ڪے؟! همانطور ڪہ بہ سمت در خانہ ے عمو باقر مے رفت جواب داد:حاج اڪبرے! ڪلیدے از جیبش درآورد و قفل در را باز ڪرد. بہ سمتم برگشت:بفرمایین! متعجب نگاهش ڪردم:میرم خونہ ے عمہ م! مگہ خالہ ماہ گل نرفتہ؟! ابرو بالا انداخت:نیستن! روے دیدن خالہ ماہ گل را نداشتم،مردد بہ سمت حافظ رفتم‌. ڪلید را بہ دستم داد و گفت:شما تشریف ببرین داخل،چمدوناتونو میذارم تو حیاطو میرم. تشڪر ڪردم و بہ سمت ایوان رفتم،با تنے لرزان از پلہ ها گذشتم و وارد راهرو شدم. بہ زور لب زدم:خالہ ماہ گل! صدایے نیامد،چند قدم جلوتر رفتم. _خالہ؟! رایحہ ام! ناگهان صداے امیرعباس را از اتاق سمت راست شنیدم:بیا تو! متعجب سرعت قدم هایم را بیشتر ڪردم و بہ سمت اتاق رفتم‌. در اتاق باز بود،امیر عباس پشت بہ من نزدیڪ تخت دونفرہ اے ڪہ وسط اتاق قرار داشت ایستادہ بود‌. بہ سمتم برگشت و لبخند زد:سلام! رسیدن بہ خیر! پیشانے ام را بالا دادم:سلام! تو اینجا چے ڪار مے ڪنے؟! ڪمے از تخت فاصلہ گرفت،نگاهم بہ فردے ڪہ روے تخت دراز ڪشیدہ بود افتاد..‌بہ محراب‌... . Instagram:Leilysoltaniii •○● @Ayeh_Hayeh_Jonon ●○• 👈🏻ڪپے تنها با ذڪر نام نویسنده و منبع مورد رضایت است👉🏻 بہ قلمِــ🖊 #لیلےسلطانی🍃 ♥️📚

♥️📚♥️📚♥️ 📚♥️📚♥️ ♥️📚♥️ 📚♥️ ♥️ #عشقینه 🍃 | نـــ✒ــون وَ الْــــقَــلَــم🌹 . 🌱 #رایحہ_ے_محراب #قسمت_هجدهم #عطر_یاس #بخش_اول . نزدیڪ غروب بہ تهران رسیدم،حافظ منتظرم بود‌. سریع چمدان ها را از دستم گرفت و در صندوق عقب ماشین جا داد. حالت چهرہ اش جدے بود،از محراب ڪہ پرسیدم گفت نگران نباشم! حالش خوب است! گفت دوستان با نفوذشان ڪارهایے ڪردہ اند و بہ زودے میتوانم محراب را ببینم‌. پس حرف مرضیہ خانم بے راہ نبود! حاجت چلہ ے زیارت عاشورایم را گرفتہ بودم! با ذوق بہ تهرانم خیرہ شدم و با تمام وجود هوایش را نفس ڪشیدم! چند دقیقہ بعد مقابل در خانہ ے مان پارڪ ڪرد،دل توے دلم نبود تا حاج بابا و مامان فهیم را در آغوش بگیرم! با عجلہ از ماشین پیادہ شدم،خواستم بہ سمت در بروم ڪہ حافظ گفت:رایحہ خانم! ڪسے خونہ نیس! نگران بہ سمتش برگشتم:چیزے شدہ؟! لبخند آرامش بخشے زد:نہ! یڪے از بازاریاے بہ نام فوت ڪردہ اڪثر اهل محل رفتن مجلس ترحیم! _خدا رحمتش ڪنہ! ڪے؟! همانطور ڪہ بہ سمت در خانہ ے عمو باقر مے رفت جواب داد:حاج اڪبرے! ڪلیدے از جیبش درآورد و قفل در را باز ڪرد. بہ سمتم برگشت:بفرمایین! متعجب نگاهش ڪردم:میرم خونہ ے عمہ م! مگہ خالہ ماہ گل نرفتہ؟! ابرو بالا انداخت:نیستن! روے دیدن خالہ ماہ گل را نداشتم،مردد بہ سمت حافظ رفتم‌. ڪلید را بہ دستم داد و گفت:شما تشریف ببرین داخل،چمدوناتونو میذارم تو حیاطو میرم. تشڪر ڪردم و بہ سمت ایوان رفتم،با تنے لرزان از پلہ ها گذشتم و وارد راهرو شدم. بہ زور لب زدم:خالہ ماہ گل! صدایے نیامد،چند قدم جلوتر رفتم. _خالہ؟! رایحہ ام! ناگهان صداے امیرعباس را از اتاق سمت راست شنیدم:بیا تو! متعجب سرعت قدم هایم را بیشتر ڪردم و بہ سمت اتاق رفتم‌. در اتاق باز بود،امیر عباس پشت بہ من نزدیڪ تخت دونفرہ اے ڪہ وسط اتاق قرار داشت ایستادہ بود‌. بہ سمتم برگشت و لبخند زد:سلام! رسیدن بہ خیر! پیشانے ام را بالا دادم:سلام! تو اینجا چے ڪار مے ڪنے؟! ڪمے از تخت فاصلہ گرفت،نگاهم بہ فردے ڪہ روے تخت دراز ڪشیدہ بود افتاد..‌بہ محراب‌... مات و مبهوت سر تا پایش را برانداز ڪردم. چهل روز قبل ڪہ دیدمش آنقدر لاغر نبود! زیر چشم هاے بستہ اش،گود افتادہ و ڪبود شدہ بود،دست چپش را گچ گرفتہ بودند‌. روے صورت و دست هایش ڪبودے و زخم هاے سطحے دیدہ میشد. پتو را تا نزدیڪ گردنش ڪشیدہ و ظاهرا خواب بود. چشم هاے پر اشڪ و بهتم را بہ امیرعباس دوختم:باهاش چے ڪار ڪردن؟! لبخند زد:جایے ڪہ رفتہ بود مهمونے اینطورے پذیرایے میڪنن. خودت ڪہ در جریانے! دستم را مقابل دهانم گذاشتم:واے من! حالش خوبہ؟! سرش را بہ نشانہ ے مثبت تڪان داد:بگے نگے! با توجہ بہ پذیرایے اے ڪہ ازش شدہ خوب دووم آوردہ! سپس بہ سمتم قدم برداشت:بیا بریم. الانہ ڪہ سر و صدامون بیدارش ڪنہ. اما دلِ من میل رفتن نداشت،مے خواست پاے تختش زانو بزند و خوب صورتش را ببیند. زخم هایش را بشمارد و براے ڪبودے و شڪستگے هایش بمیرد! دلم میخواست چشم باز ڪند و بگوید حالش خوب است! بگوید درد نڪشیدہ،اخم ڪند و بگوید: "دختر حاج خلیل! دیدے تہ لج و لجبازے چیہ؟ انقدم درستہ تو چشاے من زل نزن! محرم نامحرمے گفتن!" او ڪہ خبر نداشت محرم دل و روح من شدہ،ڪہ شب ها در ڪاشان نامش ذڪر لبم شدہ بود و با دانہ هاے تسبیح مے خواندمش! او ڪہ خبر نداشت در این چهل روز هق هقم را زیر بالشتم خفہ میڪردم و براے لحظہ لحظہ اے ڪہ درد مے ڪشید،پر پر مے زدم! خبر نداشت ڪہ چہ دلے از دختر حاج خلیل بردہ! بے اختیار پرسیدم:خوابہ؟! _آرہ چندتا مسڪن خوردہ! قلبم آب انداخت در گلویم:خیلے درد دارہ؟! _با این سوال جواباے تو خوب نمیشہ ها! اما اگہ بیاے بیرون بذارے دُرُسُ حسابے استراحت ڪنہ زودتر سرپا میشہ! با هزار جان ڪندن نگاهم را از صورتش گرفتم و دنبال امیرعباس راہ افتادم‌. در اتاق را بستم و بہ صورتش خیرہ شدم:چطورے تو چشماے عمو و خالہ نگا ڪنم؟! آرام خندید:عین بچہ ے آدم! با حرص و بغض گفتم:اصلا حوصلہ ے شوخے ندارم! سپس ڪلیدهایے ڪہ حافظ به دستم دادہ بود را بہ دستش دادم و با حرص از ڪنارش رد شدم. میخواستم براے ریختن چند قطرہ اشڪ،براے سبڪ شدن دلِ بے تابم،براے شڪرِ نفس ڪشیدنش پاے درخت انارشان ڪمے اشڪ خیرات ڪنم! از پلہ هاے ایوان ڪہ پایین رفتم حافظ را دیدم ڪہ سومین چمدان را ڪنار باغچہ گذاشت. Instagram:Leilysoltaniii •○● @Ayeh_Hayeh_Jonon ●○• 👈🏻ڪپے تنها با ذڪر نام نویسنده و منبع مورد رضایت است👉🏻 بہ قلمِــ🖊 #لیلےسلطانی🍃 ♥️📚

♥️📚♥️📚♥️ 📚♥️📚♥️ ♥️📚♥️ 📚♥️ ♥️ #عشقینه 🍃 | نـــ✒ــون وَ الْــــقَــلَــم🌹 . 🌱 #رایحہ_ے_محراب #قسمت_هجدهم #عطر_یاس #بخش_دوم . نگاهے گذرا بہ من انداخت و پشت ڪرد،متعجب بہ قامتش خیرہ شدم‌. آنقدر بے ملاحضہ نبود ڪہ بے خداحافظے برود. بہ سمتش قدم برداشتم و صدایش زدم:آقا حافظ! نیم رخش را بہ سمتم برگرداند:بلہ؟! بہ زور لبخند زدم:ممنون از ڪمڪتون! بہ زحمت افتادین! جدے سر تڪان داد:خواهش میڪنم انجام وظیفہ بود. خواست قدمے بردارد ڪہ پرسیدم:چیزے شدہ؟! از من ناراحتین؟! از سوالم جا نخورد،نفس عمیقے ڪشید و زمزمہ ڪرد:خدافظ! چند قدم دیگر جلوتر رفتم. _یہ لحظہ! همیشہ رسم ادبو یہ جور دیگہ بہ جا میاوردین! چے ڪار ڪردم ڪہ مستحق این همہ بے احترامے ام؟! بہ چشم هایم خیرہ شد:قصد بے احترامی نداشتم اگہ ناخواستہ بے احترامے ڪردم ببخشین. دست بہ سینہ شدم:نہ نمے بخشم! چون ناخواستہ نبودہ! شما امروز میخواین غیر مستقیم یہ چیزے بهم بگین! بهترہ رڪ و پوس ڪندہ حرفتونو بزنین! چشم هایش سرد شد:مطمئنین؟! سرم را با اطمینان تڪان دادم:بعلہ! _از ما و محراب دور باشین! چشم هایم گرد شد و دهانم نیمہ باز. _منظورتونو نمے فهمم! پوزخند زد:شایدم مے فهمینو بہ روے خودتون نمیارین! دوبارہ قصد رفتن ڪرد ڪہ جدے گفتم:گفتم رڪ و پوس ڪندہ حرفتونو بزنین پس ڪامل تا تهش برین! بہ سمتم برگشت:ڪاملش اینہ تو گروه ما جا واسہ آزمون و خطا نیس! جا واسہ حاشیہ نیس! جا واسہ شما نیس رایحہ خانم! ما براے محراب برنامہ هاے بزرگ داریم چون لیاقتشو دارہ. چون مَردشہ! تہ آرزو و آمال شما چیہ؟! خانم دڪتر شدن؟! اول آرزوے من و بچہ ها براے محراب،اون بالا بالاها بودنہ! یعنے مرد سیاست! مرد جهاد! مرد مبارزہ! محراب همینہ! مرد مبارزِ مجاهدے ڪہ حقشہ تو نقطہ ے مهم این انقلاب باشہ! اوضاع فرق میڪنہ،پهلوے دیگہ موندنے نیس ڪارو باید سپرد دسِ اهلش! ڪے اهل تر از محراب و امثالش براے این مملڪت؟! فردا ڪہ محراب از روے تخت بلند بشہ دوبارہ را میوفتہ تو خیابونا و جلسہ ها و خط دادن بہ بچہ ها! محراب مرد یہ جا نشستن نیس! مثل خیلے از مرداے دور و ورتون نیس! با این ڪارے ڪہ ڪرد باید بیست و چهار ساعتہ بپامش. خدا میدونہ با چہ مڪافاتے تونستیم درش بیاریم و یڪے از رابطاے ڪلہ گندہ مونو راضے ڪنیم تا اون اعتمادِ پدر سوختہ رو منتقل ڪنہ یہ جا دیگہ و این پروندہ رو از زیر دستش بڪشہ بیرون‌‌. گفتم محراب مردِ یہ جا نشستن نیس! لازم باشہ الان تهرانہ دو دیقہ دیگہ اون سر ایران،مشڪلے پیش بیاد خودشو مے رسونہ! محراب حاج خلیل و حاج باقر نیس رایحہ خانم! همین! اخم هایم را درهم ڪشیدم:لُپِ ڪلام؟! چشم هایش برق زد:ڪارے بہ ڪارش نداشتہ باشین! سپس بدون این ڪہ بگذارد حرفے از دهانم خارج بشود رفت و در را پشت سرش بست! مات و مبهوت بہ در بستہ خیرہ شدہ بودم،حرف هایش مثل سطل آب یخے روے سرم ریخت. او از ڪجا مے دانست ڪہ دلِ وا ماندہ ے من اسیرِ محراب شدہ؟! Instagram:Leilysoltaniii •○● @Ayeh_Hayeh_Jonon ●○• 👈🏻ڪپے تنها با ذڪر نام نویسنده و منبع مورد رضایت است👉🏻 بہ قلمِــ🖊 #لیلےسلطانی🍃 ♥️📚

♥️📚♥️📚♥️ 📚♥️📚♥️ ♥️📚♥️ 📚♥️ ♥️ #عشقینه 🍃 | نـــ✒ــون وَ الْــــقَــلَــم🌹 . 🌱 #رایحہ_ے_محراب #قسمت_هجدهم #عطر_یاس #بخش_سوم . چرا فڪر مے ڪرد نباید دور و بر محراب باشم؟! با صداے امیرعباس تنم لرزید:رایحہ خانم! چرا خشڪت زدہ؟! هراسان بہ سمتش برگشتم:چے؟! چشم هایش را ریز ڪرد:خوبے؟! لب زدم:آرہ! ابروهایش را بالا داد:بعید میدونم! چند قدم بہ سمتش برداشتم:تو میخواے اینجا بمونے؟! سرش را بہ نشانہ ے مثبت تڪان داد:آرہ! خالہ ماہ گل نگران محراب بود نمیخواس برہ مجلس ترحیم،گفتم من پیشش میمونم. دستم را بہ سمتش دراز ڪردم. _پس لطفا ڪلید خونہ تونو بدہ! دستش را داخل جیبش برد و دستہ ڪلیدش را بیرون ڪشید. _بیا! فقط دایے و زن دایے خبر ندارن اومدے. گفتم غافلگیرشون ڪنیم! شانہ بالا انداختم:باشہ! بہ سمت در قدم برداشتم. _دارے میرے؟ همانطور ڪہ چمدان ڪوچڪتر را بر مے داشتم جواب دادم:آرہ! خستہ ام! صدایش نزدیڪ شد:برو من چمدوناتو میارم. بہ سمت در رفتم:دستت درد نڪنہ. این ڪوچیڪہ سبڪہ خودم مے برم بقیہ ش دست شما رو مے بوسه‌. سپس خداحافظے ڪردم و خارج شدم،در را ڪہ بستم نفسم را با شدت بیرون دادم و زمزمہ ڪردم:ڪاش خوب باشے! ڪاش این مصیبت تو رو از من دور نڪنہ! ترس بہ قلبم چنگ زدہ بود،پنجہ مے ڪشید و قلبم را مے خراشید. از یڪ طرف حرف هاے حافظ و از طرف دیگر دستہ گلے ڪہ بہ آب دادہ بودم و ماجراے ڪمیتہ! مامان فهیم مے گفت الناز راستِ ڪارِ محراب است! راست ڪار بودن در لغت نامہ ے مامان،یعنے مورد پسند! هم ڪفو! همدم و در شان! خالہ ماہ گل هم همین عقیدہ را داشت ڪہ الناز مورد پسند و در شان محراب است! بے جا نمے گفتند،الناز چادر سر مے ڪرد و رو مے گرفت. من چہ؟! برخلاف میل حاج بابا و مامان،گفتم چادر سر نمیڪنم و میخواهم راحت باشم! بے میل گفتند اشڪالے ندارد اما حجابت را نگہ دار! گہ گاهے ڪہ اطراف خانہ نبودم اگر چندتار مویم هم از زیر روسرے بیرون میزد برایم مهم نبود و خونسرد بہ داخل روسرے برشان مے گرداندم،فقط بہ حرمت حاج بابا! محراب چہ؟! نگاهم نمے ڪرد! یعنے ڪم و بیش نگاهم میڪرد! آنوقت هایے ڪہ مطمئن میشد روسرے،درست صورت دختر حاج خلیل را قاب ڪردہ! آنوقت هایے ڪہ یڪ تار مو هم روے پیشانے ام نبود! پر چادر خالہ ماہ گل و مامان را مے بوسید و میگفت: "این چادر،خاڪشم حرمت دارہ!" حتے وقتے ریحانہ چادرے شد برایش روسرے و عروسڪے جایزہ خرید. تا اینجا الناز جلو بود! الناز آرام مے خندید یعنے اصلا ندیدم ڪہ بخندد. گاهے فقط تبسمے باوقار تحویلمان مے داد. من چہ؟! مے خندیدم،آرام اما مے خندیدم! گاهے مامان میگفت:انقد نخند دختر! یہ لبخند بزنے ڪافیہ! مرواریدات ریختہ بیرون! دندان هایم را مے گفت،مثل دندان هاے خودش درشت بودند و سفید. سیزدہ چهاردہ سال را ڪہ رد ڪردم یڪ روز در گوشم گفت:قربون خندہ هاے خانومانہ ت بشم! خودت نمے فهمے قابِ این لباے سرخ و چالہ گونہ ت چہ میڪنہ عزیزدلم! مراعات حال بقیہ رو ڪن! خودم را زدم بہ آن راہ و پرسیدم:یعنے چے مامان فهیم؟! گونہ ام را بوسید و لبخند زد :یعنے قصہ ے سیب سرخِ وسوسہ و آدم! اما من هنوز هم مے خندیدم،باز هم الناز جلوتر بود. ڪلید را در قفل چرخاندم و وارد حیاط عمہ مهلا اینا شدم. الناز سر بہ زیر بود و اڪثرا چشم هایش خالے از چهرہ ے مردے. اما من راحت بہ صورت محراب و امیرعباس زل میزدم و بد نمے دانستم آقاے ڪنار اسمشان را حذف ڪنم‌. چقدر هم محراب از این اخلاق من بدش مے آمد! وارد پذیرایے شدم،باز الناز جلوتر بود‌! الناز ویژگے هایے را ڪہ محراب مے پسندید داشت. روے مبل دراز ڪشیدم و نفسی عمیق،حرف هاے حافظ در سرم مے پیچید. حتما بابت ڪارے ڪہ محراب بخاطرہ من انجام داد شاڪے شدہ بود. خیالات برش داشتہ بود! محراب را چہ بہ رایحہ؟! بہ رایحہ اے ڪہ چادر سر نمے ڪرد،مے خندید و نگاهش بہ زیر نبود! رایحہ اے ڪہ هیچ شباهتے بہ محراب نداشت بہ جز نماز اول وقت خواندن و روزہ گرفتن و هیات رفتن! رایحہ اے ڪہ تا همین چند ماہ قبل مخالف فعالیت هاے سیاسے حاج بابایش بود! دلم مے خواست بابت حرف هاے بے پروایے ڪہ زد،سیلے اے نثارش مے ڪردم‌. دندان هایم را روے هم فشار دادم،ڪاش این ڪار را مے ڪردم! نمیدانم چقدر گذشت تا از فڪر و خیال خوابم برد،از فڪر خیال این ڪہ بہ زودے الناز عروس عمارت سفید مے شد. با فشار خفیفے چشم هایم را باز ڪردم،ڪسے رویم خم شدہ بود و صورتم را مے بوسید. عطر مامان فهیم را بو ڪشیدم‌‌. دانہ هاے اشڪش روے صورتم مے بارید،آرام گفتم:سلام مامان قشنگم! گریہ اش شدت گرفت:جانِ مامان! من ڪہ داشتم مے مردم از نگرانے و دوریت! سریع نشستم و سرم را روے شانہ اش گذاشتم. _خدانڪنہ! دلم براتون یہ ذرہ شدہ بود! خیلے یہ ذرہ! لبخند از میان اشڪ هایش طلوع ڪرد:خیلے یہ ذرہ چیہ دخترہ ے دیونہ؟! @‌Ayeh_Hayeh_Jonon بہ قلمِــ🖊 #لیلےسلطانی🍃 ♥️📚

♥️📚♥️📚♥️ 📚♥️📚♥️ ♥️📚♥️ 📚♥️ ♥️ #عشقینه 🍃 | نـــ✒ــون وَ الْــــقَــلَــم🌹 . 🌱 #رایحہ_ے_محراب #قسمت_هجدهم #عطر_یاس #بخش_چهارم . سرم را بلند ڪردم و بہ چشم هایش زل زدم:یعنے خیلے خیلے خیلے دلم برات تنگ شدہ بود! بوسہ ے عمیقے روے گونہ ام ڪاشت. بے هوا دستش را بوسیدم و گفتم:منو بابت ڪلہ شقیام مے بخشے؟! اخم ڪرد:خیالت راحت! حالا حالاها برات دارم‌! براے این امیرعباسم دارم ڪہ خبر نداد دارے میاے. سپس سرم را محڪم بہ قلبش فشار داد:آخ عزیزدلم! آخ جانِ مادر! مادر نشدے ڪہ بدونے قلبِ مادر بیرون از سینہ ش مے تپہ! نصف قلب من تویے و نصف دیگہ ش ریحانم! با صداے عمہ مهلا سر بلند ڪردم:رسیدن بہ خیر عمہ! از آغوش مامان دل ڪندم و بہ سمت عمہ دویدم. همانطور ڪہ در آغوشش خزیدم گفتم:سلام بہ مهربون ترین عمہ ے دنیا! دلم براے شمام یہ ذرہ شدہ بود. سرم را بوسید:دل من ڪہ برات آروم و قرار نداش قیزیم! شڪر خدا صحیح و سالمے،هزار مرتبہ شڪر ڪہ برگشتے پیش خودمون. لبخند زدم:بہ قول خودت قوربان اولوم سَنہ! (فداے تو بشم) پس حاج بابا و ریحانہ ڪوشن؟! مامان بلند شد:تو ڪوچہ،دارن با حاج باقر و ماہ گل حرف میزنن. امیرعباس با ایما و اشارہ بہ منو عمہ ت گفت بیایم اینجا،اومدم دیدم اینجا خوابت بردہ. آب دهانم را فرو دادم:عمو و خالہ ازم خیلے ناراحتن؟! مامان لبخند زد:نہ والا! بندہ هاے خدا همش جویاے حالت بودن. حاج باقر هم پاے حاج بابات ڪار و بارشو ول ڪردہ بود و این ور اون ور مے رف بلڪہ ازت یہ خبر بگیرن. مردد پرسیدم:حال آقا محراب چے؟! خوبہ؟! لبخندش محزون شد:بچہ م میگہ خوبہ ولے نیس! انقد لاجون شدہ نمیتونہ را برہ. البتہ حاج بابات میگفت دیدہ ڪف هر دوتا پاش سوختہ و بہ روے ما نمیارہ! قلبم بے تاب شد،دستم را روے دهانم گذاشتم:یا علے! سرش را تڪان داد:یہ دستشم شڪستہ،صورت و بدنشم ڪہ تمام زخم و زیلیہ! حاج بابات با حاج باقر بردہ بودنش درمونگاہ. از اون شب غصہ خونہ ڪرد تو چشاے حاج بابات. میگفت رو بدنشم جاے شلاق بودہ و یڪم سوختگے و تیغ! نمیدونے چقد لاغر شدہ،روم نمیشد برم ببینمش اما حاج باقر و ماہ گل انقد اومدن حالتو پرسیدن ڪہ دیگہ خجالت ڪشیدمو رفتم عیادتش. بچہ م ڪلے از ما عذر خواهے ڪرد ڪہ بخاطرہ ڪمڪ بهش تو دردسر افتادے. غم در چشم هایم خانہ ڪرد،مثل چشم هاے حاج بابا! _حالا با چہ رویے تو چشماے خالہ و عمو باقر نگاہ ڪنم؟! عمہ گونہ ام را بوسید:مثل همیشہ! خواستے ثواب ڪنے ڪباب شدے! از قصد ڪہ این ڪارو نڪردے عمہ،ماہ گل و حاج باقرم انقد فهیمن ڪہ تو رو مقصر ندونن. بعد از ڪمے صحبت با عمہ و آمدن عمو سهراب و امیرعباس،از هر سہ نفرشان خداحافظے ڪردیم و بہ سمت خانہ راہ افتادیم. در ڪوچہ ڪسے نبود،مامان فهیم در را باز ڪرد و گفت من اول وارد بشوم. با ڪلے شوق و دلتنگے پا بہ حیاط گذاشتم،دوان دوان پلہ ها را یڪے دو تا ڪردم و بلند گفتم:حاج بابا! ریحانہ!وارد پذیرایے ڪہ شدم ریحانہ بہ سمتم دوید و دست هایش را دور تنم حلقہ ڪرد. جیغ ڪشید:رایحہ برگشتے؟! خندیدم:نہ تو راهم! گونہ اش را بوسیدم و ادامہ دادم:دلم برات لڪ زدہ بود وروجڪ! حلقہ ے دست هایش را شل ڪرد:داشتم دق میڪردم‌ بہ خدا. _خدانڪنہ! حاج بابا ڪو؟! نگاهے بہ پذیرایے انداخت:فڪ ڪنم رف تو اتاق لباس عوض ڪنہ. بہ سمت اتاق مامان فهیم و حاج بابا راہ افتادم،در اتاق نیمہ باز بود. چند تقہ بہ در زدم. صدایش بہ گوشم خورد:بلہ؟! _اجازہ هس؟! در چهارچوب در قد علم ڪرد و در را باز. چشم هایش پر شدہ بودند از شادے و خشم! لبخند دلبرانہ اے حوالہ ے چشم هایش ڪردم:سلام حاج بابا! دلم براتون تنگ شدہ بود. چین داد بہ پیشانے اش:علیڪ سلام! بہ سمتش قدم برداشتم:نمیخواے بغلم ڪنے؟! نمیخواے پناهم بدے؟! دست هایش را باز ڪرد،سرم را بہ سینہ اش چسباندم و دست هایم را دور ڪمرش حلقہ ڪردم. صداے تپش قلبش تند بود و نگران‌. _این بود رسمش رایحہ خانم؟! من اینطور بزرگت ڪردم ڪہ ازم پنهون ڪارے ڪنے؟! ڪہ چشم هرز روت باشہ و بہ من نگے؟! عطر تنش را نفس ڪشیدم. _غلط ڪردم! خبط ڪردم! فڪ ڪردم خودم میتونم حلش ڪنم. نمیخواستم مشڪلے براے شما پیش بیاد! دست هایش را دور تنم حلقہ نڪرد،سرم را بلند ڪردم و بہ صورت پر ابهتش خیرہ شدم. _بچگے ڪردم حاج بابا! تو مثل همیشہ بزرگے ڪن و بگذر! دیگہ بدون اجازہ ت آبم نمیخورم،قول میدم! قولِ مردونہ! مثل قولاے حاج خلیل ڪہ رد خور ندارہ! نگاهش بہ سمت صورتم آمد:تو ڪہ منو از پا در آوردے جیگرگوشہ! سپس دست هایش حصار تنم شد و موهایم محل فرود بوسہ هایش‌. بغضِ دلتنگے ام سر باز ڪرد و از چشم هایم جارے شد. نمے دانم چقدر در آغوش حاج بابا ماندم،اما آنقدر در آغوشش نگهم داشت ڪہ تنم گرم شد و خیالم راحت ڪہ پشت و پناهم را همیشہ دارم. @Ayeh_Hayeh_‌‌Jonon بہ قلمِــ🖊 #لیلےسلطانی🍃 ♥️📚

♥️📚♥️📚♥️ 📚♥️📚♥️ ♥️📚♥️ 📚♥️ ♥️ #عشقینه 🍃 | نـــ✒ــون وَ الْــــقَــلَــم🌹 . 🌱 #رایحہ_ے_محراب #قسمت_هجدهم #عطر_یاس #بخش_پنجم . بعد از ڪلے حرف و شرح حال بہ اتاقم رفتم،مامان فهیم و ریحانہ هم آمدند تا ڪنارم بخوابند و تنها نباشم. مامان میان من و ریحانہ دراز ڪشید،مثل بچگے هایمان برایمان قصہ گفت و لالایے خواند. بعد از شب ها،در آغوش پر مهرش راحت خوابیدم. آنقدر خستہ بودم ڪہ تا ظهر ڪسے بیدارم نڪرد،از خواب ڪہ بیدار شدم مامان آمد و بعد از ڪلے مقدمہ چینے خواست مطمئن بشود اتفاق خاصے برایم نیوفتادہ! بہ او اطمینان دادم ڪہ باد دست ڪسے هم بہ تنم نخوردہ چہ برسد چیزهاے دیگر! چهار پنج روز گذشت،در آن چهار پنج روز از خانہ بیرون نرفتہ بودم و دلم هواے محراب را داشت‌. هرچہ مامان و حاج بابا اصرار ڪردند ڪہ بہ دیدن محراب برویم قبول نڪردم،مامان تقریبا هر روز بہ دیدن خالہ ماہ گل و محراب مے رفت. ریحانہ هم یڪ روز درمیان بہ دیدنشان مے رفت یا تماس مے گرفت و دو سہ دقیقہ اے با خالہ صحبت مے ڪرد. روز پنجم،مامان ڪہ از خانہ ے عمو باقر برگشت گفت عمو باقر سہ تا گوسفند گرفتہ تا براے سلامتے من و محراب قربانے ڪند! چند تن از اهالے محل و بازار هم دعوت بودند،قرار بود مامان از صبح زود بہ ڪمڪ خالہ ماہ گل برود. مامان پیشنهاد داد من هم همراهش بروم،صبح راس ساعت شش از خواب بیدار شدم و دوش گرفتم‌. همراہ ریحانہ صبحانہ ے مختصرے خوردم،ریحانہ ڪہ بہ مدرسہ رفت بہ اتاقم بازگشتم و با وسواس شومیز سادہ اے با راہ راہ هاے سفید و آبے تیرہ همراہ دامن بلند سرمہ اے رنگے از ڪمد بیرون ڪشیدم. شومیز و دامن را تن ڪردم و بہ پذیرایے برگشتم. مامان فهیم داشت ڪمڪ مے ڪرد ڪہخ حاج بابا ڪتش را بپوشد. بہ سمتشان رفتم و رو بہ حاج بابا گفتم:حاج بابا! میشہ بهتون یہ زحمت بدم؟! سرش را برگرداند:جانم قیزیم؟! _جونتون سلامت. میشہ یہ دستہ گل مریم بگیرین براے خالہ اینا ببرم؟! ابرویے بالا انداخت و گفت:باشہ چند دیقہ دیگہ ڪہ گل فروشیا باز شد میرم برات میگیرم. دیگہ؟! لبخند زدم:دستتون درد نڪنہ! چند دقیقہ بعد حاج بابا رفت و با دستہ گل مریم بازگشت. روسرے سرمہ اے رنگے سر ڪردم و بہ مامان فهیم گفتم اول من تنها بروم تا خالہ فڪر نڪند بخاطرہ همراهے مامان یا رودربایستے و دعوتش،رفتہ ام. دستہ گل را در دست گرفتم و از خانہ خارج شدم،مردد بہ سمت خانہ ے عمو باقر قدم برداشتم‌. چند قدم ڪہ نزدیڪ شدم ناگهان در باز شد و عمو باقر خارج. سرش را ڪہ بلند ڪرد چشم هایش برق زدند و لب هایش بہ لبخند باز شدند:سلام عموجان! آفتاب از ڪدوم طرف در اومدہ چشم ما بہ جمال شما روشن شد؟! سرم را از شرم پایین انداختم:سلام عمو! شرمندہ ام بہ خدا! روے دیدنتونو نداشتم. _سرتو بلند ڪن! یادم نیس خجالتے بودہ باشے! سرم را بلند ڪردم اما بہ چشم هایش خیرہ نشدم. _حال آقا محراب خوبہ؟! سرش را بہ نشانہ ے مثبت تڪان داد:آرہ عزیزم! تو خوبے؟! آب دهانم را فرو دادم:شڪر خدا! بابت این اتفاقاے پیش اومدہ عذر میخوام. تقصیر من شد! اخمے ڪرد و گفت:بیا برو تو انقد برا من تعارف تیڪہ پارہ نڪن! لبخند زدم:چشم! خواستم از ڪنارش عبور ڪنم ڪہ پرسید:خلیل رف؟! _آرہ عموجون. همین چند دیقہ پیش،خالہ ماہ گل بیدارہ؟! _آرہ از ڪلہ ے سحر! از عمو باقر خداحافظے ڪردم و وارد حیاط شدم. خزان میان شاخہ و برگ درخت ها و باغچہ پیچیدہ بود اما چیزے از زیبایے عمارت سفید عمو باقر ڪم نڪردہ بود‌. سه گوسفند گوشه ی حیاط بسته شده بودند و ینجه می خوردند. با قدم هاے ڪوتاہ بہ سمت ایوان راہ افتادم،دو سہ پلہ ڪہ بالا رفتم با تن صدایے ڪہ نہ آرام بود و نہ بلند گفتم:خالہ ماہ گل! اجازہ هس؟! صداے خالہ نزدیڪ شد:رایحہ جانم! بیا عزیزم! از ایوان عبور ڪردم،جلوے در ڪہ رسیدم خالہ در چهارچوب در پیدا شد. سریع گفتم:سلام! لبخند مهربانے زد:سلام عزیزدلم! خوش اومدے! سپس چند قدم فاصلہ ے مان را ڪم ڪرد و در آغوشم ڪشید. _چقد دلم برات تنگ شدہ بود! جات خیلے خالے بود خانم! گونہ هایش را بوسیدم و گفتم:دل من بیشتر براتون تنگ شدہ بود. خوبے خالہ؟! بہ صورتم خیرہ شد و با محبت جواب داد:الان ڪہ تو رو خوب مے بینم خوبم،بیا تو هوا سردہ. همراہ خالہ وارد خانہ شدیم،همہ جا از تمیزے برق مے زد. خالہ پرسید:چرا فهیمہ نیومد؟! _من خواستم اول تنها بیام دیدنتون. این چند روز خجالت مے ڪشیدم بیام. متعجب نگاهم ڪرد:خجالت براے چے؟! _بابت این اتفاقا! بابت بلایے ڪہ سر آقا محراب اومدہ! لبخند زد:این چہ حرفیہ دختر خوب؟! ڪدوم بلا؟! محراب وظیفہ ے برادریشو بہ جا آوردہ. لبخند تلخے زدم:اما... _اگر و اما ندارہ! صبونہ خوردے؟! _آرہ خالہ جون. سپس مردد پرسیدم:آقا محراب بیدارن؟! سرش را تڪان داد:آرہ عزیزم داشتم براش صبونہ آمادہ مے ڪردم. نگاهے بہ در اتاقش انداختم: میتونم برم ببینمش؟ @‌Ayeh_Hayeh_Jonon بہ قلمِــ🖊 #لیلےسلطانی🍃 ♥️📚

♥️📚♥️📚♥️ 📚♥️📚♥️ ♥️📚♥️ 📚♥️ ♥️ #عشقینه 🍃 | نـــ✒ــون وَ الْــــقَــلَــم🌹 #رایحہ_ے_محراب #قسمت_هجدهم #عطر_یاس #بخش_ششم . بہ اتاق اشارہ ڪرد و گفت:اونجاس! سپس نگاهے بہ دستہ گل انداخت و بہ سمت آشپزخانہ رفت. با قدم هاے مضطرب و شاد بہ سمت اتاق راہ افتادم،دستہ گل را بہ سینہ ام چسباندم و تقہ اے بہ در زدم. صداے محراب ڪہ بلند شد قلبم لرزید! _بلہ؟! بے اختیار گفتم:منم! دختر حاج خلیل! با ڪمے مڪث گفت:بفرمایین! در را باز ڪردم و وارد شدم،عصاے فلزے اے زیر بغلش زدہ بود و با پاهاے پانسمان شدہ سر پا ایستادہ بود. یقہ اسڪے خاڪسترے اے بہ تن داشت و شلوار راحتے مشڪے رنگ. موهایش ڪمے آشفتہ بود،سریع دستے بہ موهایش ڪشید. این اندام لاغر بہ قد و قامتش نمے آمد! گودے زیر چشم ها و زخم هاے صورتش ڪمے بهتر شدہ بود. نگاهے بہ پاهاے پانسمان شدہ اش انداختم،مے لرزیدند! چشم هایش صورتم را مے ڪاویدند،با زبان لبم را تر ڪردم:سلام! نفسش را بیرون داد:سلام! دل نگران پاهاے سوختہ اش بودم،چند قدم بہ سمتش رفتم و گفتم:حالتون خوبہ؟ میخواین بشینین؟! ابروهایش را بالا داد:ممنون! راحتم! نگاهم بہ صندلے ڪنار تختش افتاد سریع روے صندلے نشستم. عصا زنان و با زحمت نزدیڪ تخت شد،نمے توانست ڪف پاهایش را روے زمین بگذارد. دلم ریش شد! روے تخت نشست. دستہ گل را ڪنارش گذاشتم و گفتم:من واقعا معذرت میخوام! لبخند زد،دلبرانہ و مملو از آرامش:بابت چے؟! _اتفاقے ڪہ براتون افتادہ. آب دهانش را فرو داد و بے توجہ پرسید:خوبے؟! ڪاشان راحت بودے؟! صورتش از درد جمع شدہ بود،لبخند زدم:عمو حسین و مرضیہ خانم ماہ بودن،ڪلے بهشون زحمت دادم. _خب خدا رو شڪر! مردد گفتم:امیدوارم یہ روزے بتونم این...لطف یا محبتتو جبران ڪنم. متعجب بہ چشم هایم خیرہ شد:ڪدوم لطف؟! _همین ڪہ نذاشتے اونجا بمونم! میدونے مامان فهیم میگہ من سر نترسے دارم و یہ روزے ڪار دست خودم میدم. اونجا ڪہ بودم اصلا نگران خودم نبودم فقط قلبم داش براے حال مامان و حاج بابا بیرون میزد. بہ قول خان جون آدمیزادہ و تعلقاتش! سرش را تڪان داد و جدے گفت:راست میگہ خان جونت! آدمیزادہ و تعلقاتش! نفس عمیقے ڪشیدم:دلبستگے من بہ حاج بابا رضا نمیداد ڪہ تو خط شما باشہ! دلبستگے حاج بابا بہ من نمیذارہ دیگہ از این بہ بعد بے اذنش قدم از قدم بردارم. اما اگہ ڪمڪے خواستے ڪہ در توانم بود حتما انجام میدم‌. مثلا...مثلا اعلامیہ نویس نمیخواین؟! پوزخند زد:دلت براے ڪمیتہ تنگ شدہ؟! این دفعہ نمیتونم نجاتت بدما! _دلم میخواد امامو بیشتر بشناسم. لبخند زد:پس خوب این دوتا جملہ مو بشنو،روزا آبگوش میخورہ و شبا ماستو ڪشمش! تو سادگے و تقوا نظیر ندارہ این مرد! بے اختیار پرسیدم:خیلے دوسش دارے؟! لبخند جان دارے زد:دوست داشتن یہ چیزہ! عشق یہ چیز دیگہ! فدایے یڪے بودن یہ چیز دیگہ! جدے پرسیدم:فداییشے؟! محڪم گفت:عاشقشم و فدایے راهش! راهے ڪہ راہ خداس! روح اللہ هم مرد خداس! میونہ دار راہ خداس! ما جز براے خدا خونمونو تباہ نمے ڪنیم! ابروهایم را بالا دادم:اما فڪ میڪردم حالا حالاها بہ فڪر مرگ و شهادت نباشے! بخواے ڪمڪ ڪنے تو شبیہ سازے حڪومت عدل علے (ع)! فڪر مے ڪردم بیشتر از یہ جوون انقلابے خواہ معمولے باشے! اخم ڪرد:و ڪے بهت گفتہ من بیشتر از یہ جوون انقلابے خواہ معمولے ام؟! اعتماد؟! _پس حتما یہ چیزایے هس ڪہ اعتماد میدونستہ! یہ چیزے هس ڪہ راحت دوستاتو میندازے پشت سرتو هجوم مے برے بہ خونہ ے یہ ساواڪے! یہ چیزایے هس ڪہ میاے ڪمیتہ مشترڪو یہ زندانیو فرارے میدے و بہ مامور ساواڪ شلیڪ میڪنیو الان جلوے من نشستے و نفس مے ڪشے! لبخندش ڪج شد و دست سالم را دور سینہ اش پیچید:اگہ ناراحتے نفس نڪشم! _از نفس ڪشیدنت ناراحت نیستم از این ڪہ منو احمق فرض مے ڪنے ناراحتم! فڪر میڪنے من از نسل زنایے ام ڪہ تہ هنرشون اینہ ڪہ ڪدوم مزون ڪت و دامن بدوزنن و فردا موهاشونو براے بیرون رفتن چہ شڪلے درست ڪنن و چقد آرایش؟!‌ یا از نسل زنایے ڪہ نشستن تو خونہ و شوهر ڪردن آرزوشونہ؟! شماها یادتون رفتہ از دامن ما قد علم ڪردین براے این روزا! ابروهایش را بالا داد:ما یعنے ڪیا؟! _تو و امثال تو و مرداے سلطنت! هر دوتون بہ یہ نحوے ما رو بہ انزوا محڪوم ڪردین! سلطنت میخواد همہ ے هم و غم ما آزادے حجاب و معاشرتمون با مردا باشہ،فڪر میڪنہ اینطورے اروپایے شدیمو جامعہ مون خیلے مدرنہ! شمام میخواین ما بیرون گود تو خونہ هامون بشینیم و شما وسط میدون خودتونو نشون بدین. هر ڪدومتون بہ یہ نحوے ما رو از میدون بہ در ڪردین! اما یادتون رفتہ این ماییم ڪہ شما رو اونطور ڪہ میخوایم تربیت میڪنیم! یادتون رفتہ ڪسے ڪہ عاشورا رو زندہ نگہ داشت زینب (س) بود! سرش را تڪان داد:اشتباہ فڪر میڪنے! _پس چرا حاج بابا نمیذارہ منم ڪنارتون باشم؟! پس چرا تو خودتو انداختے وسط که تو کمیته نمونم؟ @Ayeh_Hayeh_Jonon بہ قلمِــ🖊 #لیلےسلطانی🍃 ♥️📚

♥️📚♥️📚♥️ 📚♥️📚♥️ ♥️📚♥️ 📚♥️ ♥️ #عشقینه 🍃 | نـــ✒ــون وَ الْــــقَــلَــم🌹 🌱 #رایحہ_ے_محراب #قسمت_هجدهم #عطر_یاس #بخش_هفتم . چشم هایش را ریز ڪرد:مگہ تو ڪار سیاسے ڪردہ بودے ڪہ الڪے اون تو بمونے و جواب پس بدے؟! دست بہ سینہ شدم:اما الان میخوام ڪار سیاسے ڪنم! البتہ اگہ تفڪرات تو و گروهت بذارہ! انگشت اشارہ اش را بہ سمتم گرفت:من گروہ ندارم. این فڪر و خیالاے مسخرہ رو هم ڪہ من ڪارہ اے ام از ذهنت بیرون ڪن! ابرو بالا انداختم:پس مهر تایید بہ حرفام زدے! دیدے حق با من بود! لبش را بہ دندان گرفت:برو دختر خوب! الان تو وضعیتے نیستم ڪہ باهات بحث سیاسے و عقیدتے ڪنم. هر وقت حالم خوب شد بهت خبر میدم تا حسابے روشنت ڪنم! شیطنتم گل ڪرد:آدما رو از رو عملشون میشہ شناخت نہ حرفاشون! خواستم از روے صندلے بلند بشوم ڪہ گفت:یعنے چے این حرف؟! صاف ایستادم و جدے نگاهش ڪردم:یعنے میدونم دو سہ شبہ حاج بابا اعلامیہ میارہ خونہ و رونویس میڪنہ. اخم ڪرد و ڪنجڪاو نگاهم:خب! _بہ اونے ڪہ اعلامیہ ها رو بهش میدہ بگو بیشتر بهش اعلامیہ بدہ تا منم ڪمڪش ڪنم! چشم هایش تا آخرین حد ممڪن باز شد،ڪمے مڪث ڪرد و گفت:برو خدا روزے تو جاے دیگہ حوالہ بدہ! تو این مدت بہ اندازہ ے ڪافے شرمندہ ے عمو و خالہ فهیمہ شدم. شانہ هایم را بالا انداختم:باشہ هر طور راحتے! دوس داشتم پیش خودتون باشم ولے اصرارے نیس تو دوستو آشنا ڪم انقلابے خواها نیستن ڪہ بہ ڪمڪ احتیاج داشتہ باشن! سریع بلند شد،از شدت درد چهرہ اش درهم رفت و سرخ شد. بے توجہ و خونسرد گفت:دارے منو تهدید میڪنے ڪہ بهت باج بدم؟! خونسرد گفتم:نہ داداش! گفتم خبر بدم دورا دور منم تو این راہ ڪمڪتون میڪنم. دوبارہ انگشت اشارہ اش را بہ سمتم گرفت:واے بہ حالت اگہ بفهمم باز سرخود ڪارے ڪردے این دفعہ ڪاشان ڪہ سهلہ مے فرستمت ناڪجا آباد! باز خونسرد گفتم:حرص نخور داداش! هرڪس صلاح زندگیشو خودش میدونہ! در ضمن اگہ عمق و اندازہ ے سوختگیاے ڪف پات زیاد نیس،تخم مرغ بزن زودتر خوب میشہ! سپس بہ سمت در رفتم و از اتاق خارج شدم. خالہ ماہ گل پشت میز غذاخورے نشستہ بود و سینے اے مقابلش قرار داشت. متفڪر دستش را زیر چانہ اش زدہ و بہ سینے خیرہ شدہ بود. دستم را روے شانہ اش گذاشتم:خالہ! بہ سمتم سربرگرداند:جان خالہ! _چیزے شدہ؟! از روے صندلے بلند شد:نہ عزیزم،برم صبونہ ے محرابو بدم. سینے را از روے میز برداشت و بہ سمت اتاق راہ افتاد. پرسیدم:من چے ڪار ڪنم؟! بہ سمتم سر برگرداند:از آشپزخونہ یہ گلدون پیدا ڪنو توش آب بریز تا این دستہ خوشگلت خشڪ نشہ! طورے گفت ڪہ معذب شدم و گونہ هایم رنگ گرفت،آرام گفتم:چشم! وارد آشپزخانہ شدم و بعد از ڪمے جست و جو،گلدان بزرگ بلورے ای پیدا ڪردم و ڪمے آب قند داخلش ریختم. گلدان را روے میز غذاخورے گذاشتم،خبرے از خالہ ماہ گل نبود. چند دقیقہ بعد سینے بہ دست برگشت و بہ رویم لبخند پاشید:چرا گلدونو اینجا گذاشتے؟! شانہ بالا انداختم:گفتم اگہ دوس دارین گلارو بذارین اینجا بوش تو ڪل خونہ بپیچہ. _فڪ ڪنم اتاق محراب باشہ بهترہ! سرے تڪان دادم و گلدان را برداشتم،پشت در ایستادم و پرسیدم:میتونم بیام تو؟ _باز چہ خوابے برام دیدے؟! لبخند عمیقے روے لبم جوانہ زد،سریع جمع و جورش ڪردم و وارد اتاق شدم. روے تخت نشستہ بود و ڪتابے در دستش داشت. نام ڪتاب ڪہ بہ چشمم خورد گفتم:مگہ این ڪتاب ممنوع نیس ڪہ راحت گرفتے تو دستت؟! نگاهے بہ جلد "چشم هایش" انداخت و پرسید:خوندیش؟! سرم را بہ نشانہ ے منفے تڪان دادم،گلدان را روے میز عسلے تخت گذاشتم. نگاهے بہ گلدان انداخت و نگاهے بہ دستہ گل‌. چشم هایش را بہ ڪتاب دوخت و لب زد:ممنون! هم بابت گلا هم گلدون! _خواهش میڪنم ولے من ڪاراے بزرگتر از گل خریدنم میتونم انجام بدم! نتوانست جلوے لبخند چشم ها و لب هایش را بگیرد. چیزے نگفت،بے خیال گفتم:چقد سخت و خندہ دارہ آدم براے چیزے ڪہ نمیدونہ چیہ فرارے باشہ. چشم هایش را از ڪتاب گرفت و با همان لبخندِ محو گفت:میتونے برے! لبخند بزرگے زدم:ممنون ڪہ اجازہ دادے منتظر دستور جنابعالے بودم‌. لبخندش پر رنگ شد:خواهش میکنم! خوش اومدی! جلوے در رفتم و گفتم:بگرد تا بگردیم،پسرِ حاج باقر! "پسر حاج باقر" را غلیظ و ڪشیدہ گفتم. لبش را گزید و سرش را توے ڪتاب برد تا خندہ اش را نبینم. از اتاق خارج شدم و نفسم را با حرص بیرون دادم،چند دقیقہ بعد مامان فهیم و عمہ مهلا آمدند و همراہ خالہ ماہ گل مشغول پاڪ ڪردن برنج شدیم‌. قرار بود حاج بابا و عمو باقر،براے ناهار بہ خانہ بازگردند و قصاب بیاورند. خالہ ماہ گل براے ناهار دیزے بار گذاشتہ بود،بوے دیزے و صداے قل قلش تمامِ عمارت سفید را برداشتہ بود. برنج را براے شب و دیگ نذرے پاڪ مے ڪردیم،قرار بود گوشت دو گوسفند را براے محلہ هاے پایین شهر ببرند بہ قلمِــ🖊 #لیلےسلطانی🍃 ♥️📚

♥️📚♥️📚♥️ 📚♥️📚♥️ ♥️📚♥️ 📚♥️ ♥️ #عشقینه 🍃 | نـــ✒ــون وَ الْــــقَــلَــم🌹 🌱 #رایحہ_ے_محراب #قسمت_هجدهم #عطر_یاس #بخش_هشتم . من و خالہ ماہ گل و مامان برنج پاڪ مے ڪردیم و عمہ لپہ ها را. نزدیڪ ظهر ڪہ ڪارمان تمام شد،برنج و لپہ را خیس ڪردیم. خالہ و عمہ مشغول آمادہ ڪردن بساط ناهار شدند،من و مامان هم وقت را غنیمت شمردیم و سیب زمینے ها را پوست گرفتیم و داخل سطل آبے انداختیم‌. از ڪت و ڪول افتادہ بودم،اذان ظهر را ڪہ گفتند حاج بابا و عمو باقر همراہ قصابے آمدند‌. ڪمے بعد ریحانہ هم پیدایش شد. محراب عصا زنان از اتاقش خارج شد،خستہ نباشیدے بہ ما گفت و بہ ایوان رفت. عمو باقر من و ریحانہ را صدا زد تا بہ گوسفندها آب بدهیم و هنگام قربانے ڪردنشان حضور داشتہ باشیم. آقا نصیر،قصاب محلہ پیش بند سفید خون آلودے را بہ تن ڪرد سپس دو چاقوے بزرگ از ساڪش درآورد و مشغول تیزڪردنشان شد. گوسفندها بے قرار شدہ بودند،دستم را روے پیشانے یڪے شان گذاشتم و مشغول نوازشش شدم‌. ریحانہ برایشان ظرف آب گذاشت و چشم هایش اشڪ آلود شد:طفلڪیا! گناہ دارن! سرم را تڪان دادم:آرہ ولے حلال خداس! عوضش چندتا خانوادہ یہ وعدہ غذاے سیر میخورن! آقا نصیر هیڪل درشتش را جا بہ جا ڪرد و بہ سمت ما آمد. _خانما اگہ تاب دیدن خون ندارن برن ڪنار. عمو باقر خندید:چے فڪ ڪردے آقا نصیر؟! رایحہ خانم ما قرارہ خودش دل و رودہ ے آدم بریزہ بیرون! ریحانہ ایشے گفت و دستش را روے دهانش گذاشت. چشمڪے نثارش ڪردم،محراب روے نردہ ے ایوان نشستہ بود و با لبخند ما را تماشا مے ڪرد. آقا نصیر یڪے از گوسفندها را بلند ڪرد،زبان بستہ چنان "بع بعی" ڪرد ڪہ دلم آتش گرفت. دو گوسفند دیگر هم صدایشان بلند شد و بہ تقلا افتادند. عمو باقر ڪتش را درآورد و بہ دست ریحانہ داد،محڪم گوسفند را گرفت تا آقا نصیر ذبحش ڪند. ریحانہ چشم هایش را بست و لبش را بہ دندان گرفت. حیوان تقلا ڪرد و ڪمے بعد خونش روے زمین جارے شد. نفس عمیقے ڪشیدم و سرم را تڪان دادم. دو گوسفند دیگر هم بہ نوبت بہ سرنوشت دوستشان دچار شدند. آقا نصیر هر سہ را گوشہ ے حیاط آویزان ڪرد و مشغول پوست کندنشان شد. ریحانہ طاقت نیاورد و بالا رفت،ڪمے بعد خالہ ماہ گل چادر بہ سر آمد و گفت سفرہ ے ناهار را چیدہ اند. همگے وارد سالن شدیم،حاج بابا و عمو بہ زور آقا نصیر را راضے ڪردند ڪہ ناهار را با ما بخورد. سفرہ ے بزرگے وسط سالن پهن و چیدہ شدہ بود. مامان سہ ڪاسہ ے بزرگ آبگوشت مقابل عمو و حاج بابا و آقا نصیر گذاشت سپس ڪاسہ ے دیگرے براے محراب آورد. ڪنار ریحانہ نشستم،بعد از خوردن ناهار دو سہ تن از دوستان مشترڪ حاج بابا و عمو باقر براے ڪمڪ آمدند. آقا نصیر،لاشہ ے پوست ڪندہ ے گوسفندها را بہ ما سپرد و رفت. مردها مشغول خرد ڪردن گوشت گوسفندها شدند و ما مشغول خرد ڪردن پیاز. امیرعباس و عمو سهراب هم آمدہ بودند و در حیاط پشتے بساط اجاق و دیگ را آمادہ مے ڪردند. همانطور ڪہ همراہ ریحانہ پیاز خرد مے ڪردیم،آرام حرف مے زدیم و با چشم هاے اشڪے مے خندیدیم‌. زن ها آرام پچ پچ مے ڪردند و حواسشان بود طورے صدایشان را تنظیم ڪنند ڪہ ما نشنویم چہ مے گویند! با صداے آشنایے متعجب سر بلند ڪردم. _سلام خانما! خداقوت! الهام خانم در حالے ڪہ چادرش را ڪیپ نگہ داشتہ بود بہ سمت ما آمد. الناز هم پشت سرش بود،از حرص لبہ ے ڪارد را بہ انگشتم فشار دادم و بینے ام را بالا ڪشیدم! همہ سلام ڪردیم،خالہ ماہ گل سریع از جا بلند شد و بہ سمت الهام خانم و الناز رفت. گونہ ے الهام خانم را بوسید و با لحنے پر از محبت گفت:ببخشین دست نمیدم دستام ڪثیفہ. خیلے خوش اومدین! الناز براے بوسیدن خالہ ماہ گل پیش قدم شد سپس جعبہ ے شیرینے و دستہ گل را بہ طرف خالہ گرفت. _اینا رو ڪجا بذارم خالہ جون؟! خالہ لبخند زد:چرا زحمت ڪشیدین؟! بذار رو همین میز ناهار خورے عزیزم. الهام خانم چادر از سر برداشت و گفت:ناقابلہ. چشمتون روشن! سپس ڪیسہ اے پر از ڪمپوت ڪنار جعبہ ے شیرینے و دستہ گل گذاشت. خالہ ماہ گل قربان صدقہ رفتن را از سر گرفت! سرم را پایین انداختم،ریحانہ زمزمہ وار گفت:سنگ تموم گذاشتنا! ظاهرا از خان داداشمون بدشون نمیاد! نهیب زدم:هیس! مے شنون! خندید:اومدن ببینن شازدہ دامادشون سالمہ یا نہ! چپ چپ ڪہ نگاهش ڪردم ساڪت شد،الهام خانم میان جمع زنانہ رفت. الناز هم بہ سمت ما آمد،لبخند زد و گفت:اجازہ هس؟! ریحانہ پیش دستے ڪرد:صاحب اختیارے عزیزم! ڪنار من نشست و پرسید:چاقوے اضافہ دارین؟! خالہ ماہ گل سریع گفت:الناز جان راضے نیستم زحمت بکشی! لبخندش را عمیق تر ڪرد و ڪش چادرش را شل. چادرش روے شانہ هایش نشست. _این چہ حرفیہ خالہ؟! یعنے میخواین تو دُرُس ڪردن نذرے سهمے نداشتہ باشم؟! یہ سعادت ڪوچیڪہ ڪہ قسمت شدہ. @Ayeh_Hayeh_Jonon بہ قلمِــ🖊 #لیلےسلطانی🍃 ♥️📚

♥️📚♥️📚♥️ 📚♥️📚♥️ ♥️📚♥️ 📚♥️ ♥️ #عشقینه 🍃 | نـــ✒ــون وَ الْــــقَــلَــم🌹 . 🌱 #رایحہ_ے_محراب #قسمت_هجدهم #عطر_یاس #بخش_نهم . خالہ سر تڪان داد:قربونت برم گل دختر! الان برات چاقو میارم. خالہ براے الناز چاقو آورد،الناز همراہ ما مشغول شد. زیر لب صلوات مے فرستاد و با وسواس پیازها را خرد مے ڪرد. ریحانہ براے من ابرویے بالا انداخت،انگار گفت "یاد بگیر" و من چشم غرہ اے نثارش ڪردم. ڪمے بعد ڪارمان تمام شد،همہ بہ حیاط رفتیم تا خورشت قیمہ را آمادہ ڪنیم. بوے روغن ڪرمانشاهے در حیاط پیچیدہ بود. حاج بابا و امیرعباس در ایوان گوشت ها را بستہ بندے مے ڪردند. عمو باقر و حاج فتاح بالاے سر دیگ برنج بودند و عمو سهراب و یڪے از مردهاے همسایہ مشغول تمیز ڪردن حیاط. محراب هم ڪنار حاج بابا نشستہ بود و گاهے در گوشش چیزے زمزمہ مے ڪرد. خواستم از ڪنارشان رد بشوم ڪہ حاج بابا نگاهے بہ من انداخت و سرے تڪان داد. با صداے الناز سر برگرداندم:رایحہ جون! _جانم! مهربان نگاهم ڪرد:میدونے چادر رنگیاے خالہ ڪجاس؟! سرم را تڪان دادم:آرہ عزیزم همراهم بیا. بہ سمت سالن عقب گرد ڪردم،همراہ الناز بہ طبقہ ے دوم رفتیم. سمت راست اتاق محراب قرار داشت و سمت چپ اتاق مهمان. وارد اتاق شدم و چادر گلدارے از روے رخت آویز برداشتم. الناز چادر سیاهش را از روے سر برداشت و مشغول سر ڪردن چادر رنگے شد. خواستم برگردم ڪہ از پنجرہ ے راهرو نگاهم بہ ڪوچہ افتاد. مردے ڪت و شلوار بہ تن مقابل درمان ایستادہ بود،زنگ را زد. خواستم سریع از پلہ ها عبور ڪنم و ببینم ڪیست ڪہ نیم رخش را بہ سمتم برگرداند. نیم رخ اعتماد را ڪہ دیدم تنم لرزید! سریع سرم را دزدیدم و از پلہ ها بہ سمت پایین سرازیر شدم. قلبم بے وقفہ و مضطرب خودش را بہ قفسہ ے سینہ ام مے ڪوبید. نگاهے بہ در و برم انداختم و درماندہ از سالن عبور ڪردم. حاج بابا سرش را بلند ڪرد:خوبے بابا؟! رنگت پریدہ! نفسم را بیرون دادم:عہ واقعا؟! سپس دستم را روے گونہ ام گذاشتم،محراب نگاهے بہ صورتم انداخت و چیزے نگفت. ڪنار امیرعباس ایستادم و گفتم:امیر بیا! محراب سرش را پایین انداخت و لبش را گزید. امیرعباس بہ صورتم خیرہ شد:دستم بندہ! پیشانے ام را بالا دادم:واجبہ! اخم ڪرد و گوشت را رها. بہ سمت در ڪوچہ رفتم دنبالم آمد. دست هایش را در هوا نگہ داشتہ باشد. _چے شدہ؟! سنگینے نگاہ حاج بابا و محراب را احساس مے ڪردم. چند قدم بیشتر بہ امیرعباس نزدیڪ شدم و آرام گفتم:نخواستم بہ حاج بابا بگم چون ترسیدم جوش بیارہ و یہ ڪارے دستمون بدہ! چشم هایش را ریز ڪرد:خب بگو چے شدہ دیگہ! _اعتماد! از بالا دیدمش داش زنگ خونہ مونو میزد! اخم هایش را درهم ڪشید،بہ سمت شیر آب رفت و دست هایش را شست. خواست بہ سمت در برود ڪہ سریع دنبالش رفتم. _ڪجا؟! _یہ سر و گوشے آب بدم،تو بیرون نیایا! _مراقب باش! در را باز ڪرد و رفت،لبم را بہ دندان گرفتم. حاج بابا صدایم زد:رایحہ! امیر ڪجا رف؟! نگاهے بہ در انداختم و شانہ بالا انداختم:ڪار داش حاج بابا! آب دهانم را فرو دادم و از در فاصلہ گرفتم،خواستم براے ڪمڪ و توے چشم حاج بابا نبودن بہ حیاط پشتے بروم ڪہ حاج بابا گفت:پنهون ڪارے نداریما! سرم را تڪان دادم:بعلہ حواسم هس! سریع بہ حیاط پشتے رفتم و خودم را مشغول ڪار ڪردم. حس از دست و پاهایم رفتہ بود،همہ مشغول پخت و پز بودند. الناز قرآن ڪوچڪے در دست گرفتہ بود و بالاے دیگ آیات را مے خواند. همہ در رفت و آمد بودند،غروب بود ڪہ قیمہ آمادہ شد مشغول ڪشیدن برنج و خورشت قیمہ در ظرف ها شدیم،امیرعباس بہ سمتمان آمد و لبخند اطمینان بخشے حوالہ ے چشم هایم ڪرد. همراہ ریحانہ غذاها را بردند تا در ڪوچہ پخش ڪنند. عمو سهراب و عمو باقر هم براے پخش تعدادے غذا و گوشت هاے قربانے در محلہ هاے پایین شهر سوار ماشین شدند و رفتند. بعد از نماز مغرب و عشا،دور هم شام خوردیم. محراب بہ زور و بہ احترام مهمان ها سر سفرہ نشستہ بود،هرچہ گفتند بہ اتاقش برود و راحت باشد قبول نڪرد. نگاہ هاے پر از تحسین حاج فتاح رویش بود،مدام بہ محراب "ماشالا" و "ایولا" مے گفت! افتخار مے ڪرد ڪہ محراب یڪ جوان انقلابے است. الهام خانم هم تایید مے ڪرد! در هیاهوے مهمانے امیرعباس گفت اعتماد آمدہ بود ببیند ڪہ من برگشتم یا نہ! گفت احتمالا خطر خاصے تهدیدم نمے ڪند اما بهتر است چند روز دیگر هم بیرون از خانہ آفتابے نشوم. دو سہ روز از روز نذرے گذشتہ بود ڪہ حاج بابا همراہ ڪارتون بزرگے وارد خانہ شد. همانطور ڪہ ڪتش را در مے آورد گفت:در جعبہ رو باز ڪن! یہ سرے اعلامیہ س تعدادش زیادہ،باید تا صبح با ڪاربون رو نویس ڪنیم! لبخند پر رنگے زدم:واقعا حاج بابا؟! یعنے منم ڪمڪتون ڪنم؟! لبخند محوے زد:بعلہ! جیغ ڪوتاهے ڪشیدم و بہ سمت ڪارتون دویدم! حتم داشتم محراب از حاج بابا خواستہ بود ڪہ ڪمڪشان ڪنم! @Ayeh_Hayeh_Jonon بہ قلمِــ🖊 #لیلےسلطانی🍃 ♥️📚

♥️📚♥️📚♥️ 📚♥️📚♥️ ♥️📚♥️ 📚♥️ ♥️ #عشقینه 🍃 | نـــ✒ــون وَ الْــــقَــلَــم🌹 . 🌱 #رایحہ_ے_محراب #قسمت_نوزدهم #عطر_یاس #بخش_اول . آن شب همراہ حاج بابا،اعلامیہ ها را رونویس و دستہ بندے ڪردیم. تا اذان صبح بیدار بودیم،حاج بابا مدام تاڪید داشت این ماجرا را بہ هیچڪس نگویم؛حتے بہ عمہ مهلا و زهرا دوست صمیمے ام! قول دادم حرفے نزنم،نمیدانم چندتا اعلامیہ با ڪاربن نوشتیم اما چشم هاے خستہ ے حاج بابا مے گفتند ڪہ تعدادشان خیلے زیاد بودہ. حاج بابا گفت دستگاہ تایپے ڪہ با آن اعلامیہ مے نوشتند خراب شدہ،قرار بود سریع دستگاہ دیگرے جایگزین ڪنند و بساط دستے نوشتن اعلامیہ ها سریع جمع بشود اما همین هم براے من غنیمت بود! برعڪس حاج بابا،من با شور و سریع قلم مے زدم و بعد از نماز صبح بہ زور خوابم برد! حاج بابا نماز صبح را با خستگے و چشم هاے نیمہ باز خواند سپس بہ اتاقش رفت و خوابید. دل توے دلم نبود اعلامیہ ها بہ دست همہ برسد،خصوصا بہ دست محراب! پیام امام راجع بہ شهادت مردم در حرم امام رضا (ع) را من نوشتم،جملات امام را خوب در ذهنم جاے دادہ بودم و از حفظ ڪلمہ بہ ڪلمہ را قلم زدم. در رختخواب هم برخے جملات امام را با خود تڪرار و بہ آن ها فڪر مے ڪردم. "دولت یاغے نظامے بہ امر شاہ تر و خشڪ را بہ آتش ڪشیدہ و یڪے از بزرگترین ضربہ هاے این جنایت ڪار بہ اسلام،بہ مسلسل بستن بارگاہ مقدس حضرت علے بن موسے الرضا صلوات اللہ علیہ است. این بارگاہ مقدس زمان رضاخان بہ مسلسل بستہ شد و قتل عام مسجد گوهرشاد پیش آمد. در زمان محمدرضا خان آن جنایت تجدید و دژخیمان شاہ در صحن و حریم آن حضرت ریختہ و ڪشتار ڪردند. ملت مسلمان باید از این شاہ و دولت یاغے غاصب تبرے ڪند و مخالفت با آن لازم است. بر تمام طبقات ملت لازم است با هر وسیلہ ے ممڪن بہ سقوط این دستگاہ جبار قیام ڪنند. اطاعت این دستگاہ،اطاعت طاغوت و حرام است!" امام در این پیام روز یڪشنبہ،پنجم آذر ماہ را عزاے عمومے و تعطیل اعلام ڪرد. پنجم آذر،همہ ے بازار و مدارس و برخے بانڪ ها و ادارہ ها تعطیل شد. فڪر مے ڪردم سهم بزرگے در این امر داشتہ ام ڪہ ڪمڪ ڪردم پیغام امام بہ مردم برسد! طعمِ لذت این پیروزے ڪوچڪ،در جانم ریشہ دواند و خواست قدم هاے بزرگترے بردارم! با ناز و ڪرشمہ از حاج بابا خواستم اجازہ بدهد بیشتر ڪمڪشان ڪنم،ناراضے بود اما نمیدانم محراب چہ وردے در گوشش خواندہ بود ڪہ سریع نرم شد و باز اعلامیہ آورد! ظاهرا بہ ڪل ماجراے ڪمیتہ و اعتماد را فراموش ڪردہ بودیم،آنقدر درگیر اعلامیہ خوانے و حفظ ڪردن حرف هاے امام شدہ بودم ڪہ براے چند ثانیہ هم از خانہ بیرون نمے رفتم! وقتے برخے مطبوعاتے ڪہ اعتصاب ڪردہ بودند،بیانہ صادر ڪردند ڪہ ڪمڪ مالے نیاز دارند،پول تو جیبے اندڪم را بہ حاج بابا دادم و گفتم:اینم سهم من! شب ششم آذر ڪہ ڪارڪنان ادارہ ے برق،براے این ڪہ مردم اخبار دولتے را دنبال نڪنند برق را قطع ڪردند؛با شور و شعف،زودتر از هر شب روے تختم دراز ڪشیدم و بہ تاریڪے خیرہ شدم. سیاهے اے ڪہ نویدِ روشنایے را مے داد! چند روز میشد ڪہ محراب را ندیدہ بودم،تا چند وقت قبل چشم دیدنش را نداشتم و زمانے ڪہ خانہ بود زیاد بہ آنجا نمے رفتم. حالا بهانہ اے براے دیدنش نداشتم ڪہ ڪسے بہ احوالم پے نبرد! محراب شدہ بود دعاهاے قنوتِ من،فے الدنیا حسنہ و فے الاخرہ الحسنہ ے من! ذڪر بعد از نمازهاے من! چند قدم بیشتر فاصلہ نداشتیم و انگار بہ اندازہ ے هفت آسمان ها از هم دور بودیم. جهانِ رایحہ خلاصہ شدہ بود در محراب! محرابے ڪہ بے هوا در قلب و جانش نشستہ بود! دلم بے قرار بود ڪہ قد و بالایش را ببینم،ببینم ڪہ سوختگے اے ڪہ پاهایش را زمین گیر ڪردہ بود التیام پیدا ڪردہ یا نہ؟! روز نذرے را در ذهنم مرور ڪردم،در ایوان نشستہ بود و همہ را با حسرت نگاہ مے ڪرد. چقدر از تڪ تڪ مان عذر خواهے ڪرد ڪہ نتوانست ڪمڪ حالمان باشد و بخشے از زحمات ما بخاطرہ او بود! مرا ڪہ مے دید قد علم مے ڪرد و پاهاے سوختہ اش را بہ زمین مے چسباند،چقدر خالہ ماہ گل قربان صدقہ اش رفت ڪہ روے پاهایش نایستد اما دردش را پشت لبخندش جا داد و گفت:خوبم مامان جان! چیزیم نیس ڪہ! چقدر سادہ لوح بود ڪہ نمے دانست دردش هم زمان در جانِ من و خالہ ماہ گل مے پیچد! ریحانہ مے گفت حالش بهتر شدہ،گودے زیر چشم هایش محو شدہ اند و زخم هاے صورتش ڪم رنگ. مے گفت دوبارہ راحت لبخند مے زند،دیگر درد صورت و لبخندش را جمع نمے ڪند! اما دل ڪہ بہ این چیزها قانع نبود،باید مے دید تا آرام مے گرفت. ڪاش مے توانستم دوبارہ مرضیہ خانم را ببینم و در آغوشش جا بگیرم. Instagram:Leilysoltaniii •○● @Ayeh_Hayeh_Jonon ●○• 👈🏻ڪپے تنها با ذڪر نام نویسنده و منبع مورد رضایت است👉🏻 بہ قلمِــ🖊 #لیلےسلطانی🍃 ♥️📚

♥️📚♥️📚♥️ 📚♥️📚♥️ ♥️📚♥️ 📚♥️ ♥️ #عشقینه 🍃 | نـــ✒ــون وَ الْــــقَــلَــم🌹 . 🌱 #رایحہ_ے_محراب #قسمت_نوزدهم #عطر_یاس #بخش_دوم . بگویم:چلہ ے چے بگیرم ڪہ دلش واسہ من شہ؟! هان؟! ذڪر چے دارے واسہ آروم ڪردن دلِ بے تاب؟! یا اصلا دوا چے دارے واسہ دلِ عاشق؟! حتما نسخہ اے داشت براے حال پریشان من،حتما مرهمے براے قلبم داشت. حتما وردے یادم مے داد ڪہ وقتے مدام مامان فهیم از الناز تعریف مے ڪرد و مے گفت چقدر خالہ ماہ گل و عمو باقر دوستش دارند،بغض چمبرہ نزند در گلویم. حتما چارہ اے داشت براے وقتے ڪہ مامان فهیم مے گفت:ماہ گل گفت اگہ محراب تا قبل محرم سرپا بشہ نداے خواستگاریو بہ حاج فتاح اینا میدن،اگہ نہ میمونہ براے بعدِ محرم و صفر! رخت و لباستونو آمادہ ڪنین ڪہ عروسے داریم! ڪہ دق نڪنم! شور انقلاب و غمِ عشقے بے سرانجام باهم بر سرم آوار شدہ بود! دلم بهانہ اے براے دیدنش مے خواست و عقلم اجازہ نمے داد! در قلب ما رسم نبود براے چشم هایے ڪہ صاحب داشتند بمیرے! باید قصہ ے چشم ها را تمام مے ڪردم،باید چشم هایش را بہ دیگرے مے سپردم و خواهرانہ مجلس شادے اش را مے گرداندم. حتما دخترش من و ریحانہ را عمہ صدا مے زد! قصہ را ڪہ اینطور تمام مے ڪردم قلبم محڪم بہ قفسہ ے سینہ ام مے ڪوبید و نفسم را تنگ مے ڪرد. بغض را همراہ خود مے آورد و چشم هایم تار مے شد. مدام از خودم مے پرسیدم یعنے ممڪن است براے این ڪہ حرص الناز را دربیاورد،او را هم غلیظ "دخترِ حاج فتاح!" صدا بزند؟! ڪاش مے فهمید ڪہ دختر حاج خلیل از این فڪر و خیالات دیوانہ شدہ! دهم آذر ماہ بود،شب اول محرم. خبرے از مراسم خواستگارے نشد،دلم ڪمے آرام گرفت و نهیب زد:هنوز وقت دارے ڪہ عاشقش باشے! هنوز براے دیگرے نشدہ بود...پیراهن بافت سیاہ بلندے بہ تن ڪردہ بودم. داشتم موهایم را مے بافتم ڪہ زنگ در را زدند. مامان فهیم و ریحانہ براے خریدن خرما و گردو بیرون رفتہ بودند،هرسال یازدہ شب محرم را مجلس روضہ داشتیم. زنانہ خانہ ے ما بود و مردانہ خانہ ے عمو باقر،بے حال چادر رنگے اے سر ڪردم و از پذیرایے رد شدم. پشت در ڪہ رسیدم پرسیدم:ڪیہ؟! صدایش قلبم را بے تاب ڪرد! _منم! دستے بہ چادرم ڪشیدم و سریع در را باز ڪردم. قامتش را دیدم،صاف ایستادہ و نگاهش بہ زمین بود. خبرے از زخم ها و ڪبودے هاے روے صورتش نبود،لباس مشڪے بہ تن داشت. ظاهرا حالش خوب بود و سرحال،تنها گچ دستش هنوز از آن ماجرا بہ یادگار ماندہ بود. نگاہ خیرہ ام را ڪہ دید سر بلند ڪرد و گفت:سلام! گلویم را صاف ڪردم و گفتم:سلام! خدا رو شڪر بهترے؟! سرش را بہ نشانہ ے مثبت تڪان داد:الحمداللہ! شما خوبے؟! سپس آرام ادامہ داد:شنیدم از دستِ انقلابیا شبا تا صبح بیدارے! لبخند زدم،از آن ها ڪہ چال گونہ ام را بہ رخ مے ڪشید! _منم خوبم! یعنے الان من تو گروہ انقلابیا نیستم؟! از سوالم جا خورد،چند ثانیہ مڪث ڪرد و پرسید:دوس دارے باشے؟! شانہ بالا انداختم:اگہ دعوتم ڪنن افتخار حضورم نصیبشون میشہ! لبخند محوے لب هایش را از هم باز ڪرد:عجب! حاج خلیلم راضے ان بہ این افتخار؟! _صد البتہ! راضے ام نباشن پسرشون میتونہ راضے شون ڪنہ! لبش را گزدید تا نخندد. _استغفراللہ روز اول محرمے! _استغفراللہ ندارہ سعادت داشتن دارہ! لبخند تمام صورتش را گرفت بدون این ڪہ صورتش از درد جمع بشود! _حیف ڪہ ما این سعادتو نداریم! سرم را تڪان دادم:صد حیف! اومدے نامہ ے دعوت بدے پشیمون شدے؟! پیشانے اش را بالا داد:نہ خیر! اومدم از صابخونہ ڪسب اجازہ ڪنم براے آوردن پرچم سیاہ و ڪتیبہ! با سر بہ حیاط اشارہ ڪردم:ڪسے خونہ نیس! مامان و ریحانہ رفتن خرید،یڪم دیگہ پیداشون میشہ. اگہ... خجالت زبانم را بست،سریع منظورم را گرفت و گفت:منو چندتا از بچہ هاییم! سپس نگاہ پر از شرم و حیایش را بہ در دوخت،آرام گفتم:درو براتون باز میذارم. چشم هایش از در دل ڪندند و بہ چشم هایم خیرہ شدند. _لطف میڪنے! چند قدم از در فاصلہ گرفتم و تا آخر آن را باز گذاشتم‌. محراب ڪہ دید هنوز ایستادہ ام گفت:شما برو تو،من راهنمایے شون میڪنم! آرام لب زدم:باشہ! نمے دانست ڪہ میخواهم یڪ دل سیر تماشایش ڪنم! خوب ببینم مثل قبل،راحت و استوار روے پاهایش ایستادہ و ڪمے هم از قهوہ ے چشم هایش بنوشم! عقب تر ڪہ رفتم نگاهم را از پا تا سرش بالا بردم،صاف ایستادہ بود. چشمش بہ سرڪوچہ بود،از پلہ هاے ایوان ڪوچڪمان بالا رفتم و دوبارہ بہ قامت بلندش خیرہ شدم. Instagram:Leilysoltaniii •○● @Ayeh_Hayeh_Jonon ●○• 👈🏻ڪپے تنها با ذڪر نام نویسنده و منبع مورد رضایت است👉🏻 بہ قلمِــ🖊 #لیلےسلطانی🍃 ♥️📚

♥️📚♥️📚♥️ 📚♥️📚♥️ ♥️📚♥️ 📚♥️ ♥️ #عشقینه 🍃 | نـــ✒ــون وَ الْــــقَــلَــم🌹 . 🌱 #رایحہ_ے_محراب #قسمت_نوزدهم #عطر_یاس #بخش_سوم . قرار بود این قاب،نصیب در خانہ ے الناز بشود؟! اشڪ در چشم هایم خانہ ڪرد. براے فرو دادن بغض،آب دهانم را با شدت قورت دادم. قرار بود الناز مرهم تن خستہ و نگرانے هایش بشود؟! بلد بود مثل من وقتے ڪہ از تظاهرات بر مے گشت،خوب زخم هایش را ضد عفونے و بہ زور راهے درمانگاهش ڪند؟! بلد بود با ڪاربن شبے چهارصد پانصد عدد اعلامیہ بنویسد تا خیال محراب راحت باشد ڪہ پیغام و حرف هاے امام بہ دست همہ مے رسد؟! بلد بود براے محراب در مقابل ڪسے مثل اعتماد سپر بشود؟! اصلا بہ اندازہ ے من محراب را بلد بود؟! مے دانست از چہ چیزهایے بدش مے آید و چہ چیزهایے را دوست دارد؟! مثلا من خوب مے دانستم از چہ چیزهایے خوشش نمے آید و دقیقا همان ڪارها را انجام مے دادم! مثلا مے دانستم از خندہ هایم در خیابان خوشش نمے آید،از این ڪہ آقاے پشت اسمش را بردارم خوشش نمے آید،از خورشت ڪرفس خوشش نمے آید،بہ هواے بهار ڪمے حساسیت دارد و... من چقدر از محراب مے دانستم و نمے دانستم! قطرہ ے اشڪے شیطنت ڪرد و روے گونہ ام لغزید،سریع صورتم را برگرداندم و وارد خانہ شدم. ڪاش نمے آمد،ڪاش دلِ بیچارہ ے من را بیشتر نمے لرزاند... امروز نہ اما فردا ڪہ قسمتِ آرزوهاے خوش رنگ و لعابِ دختر دیگری مے شد! وارد اتاقم شدم و بہ اشڪ هایم اجازہ ے بارش دادم،منے ڪہ بہ زور اشڪ مے ریختم حالا گریہ ڪردن ڪار هر روز و ساعتم شدہ بود! چشم هایم،چشم هایش را نمے دید اشڪ مے ریخت،چشم هایش را مے دید دوباره اشڪ مے ریخت،صدایش را نمے شنید اشڪ مے ریخت،صدایش را مے شنید باز اشڪ مے ریخت‌.‌.. پس قرار بود ڪے علم،براے درمانِ عشق ڪارے بڪند؟! قرار بود چہ زمانے بگوید چگونہ از عشق پیشگیرے ڪنیم؟! وقتے مبتلا شدیم چہ درمانے جز صبر و حسرت دارد؟! اگر علم بلد نبود عشق را درمان بڪند پس بہ چہ دردے مے خورد؟! سرماخوردگے و دل درد و غیرہ ڪہ با دمنوش هاے خان جون و مامان فهیم هم حل میشد! لبم را گزیدم و خواستم زانو بزنم ڪہ صدایم زد‌. _رایحہ خانم! یالا! سریع اشڪ هایم را پاڪ و گلویم را صاف ڪردم. بلند گفتم:الان میام! نفس عمیقے ڪشیدم و چندبار بہ صورتم دست ڪشیدم‌. ڪمے بعد از اتاق خارج شدم،در چهارچوب در پشت بہ من ایستادہ بود. چند پسر جوان سر بہ زور مشغول نصب ڪتیبہ و پرچم ها بودند. بہ چند قدمے اش ڪہ رسیدم سرش را برگرداند. _هوا سردہ! چاے هس براے بچہ ها ببرم؟! لبم را با زبان تر ڪردم:الان دم میڪنم. چند قدم فاصلہ گرفت:دستت دُرُس! آمادہ شد صدام ڪن بیام ببرم! خواست عقب گرد ڪند ڪہ دقیق در صورتم نگاہ ڪرد و گفت:چیزے شدہ؟! جدے نگاهش ڪردم:نہ چے باید بشہ؟! سعے ڪرد آرامش در صدایش موج بزند و ڪمے مهربانے! _درستہ قبلا زیاد باهم خوب نبودیم اما...اما بعد این ماجراها ما دیگہ دشمن هم نیستیم! یعنے از اولم نبودیم! شاید از هم خوشمون نیاد ولے الان تو یہ جبهہ ایم! میتونے رو من حساب ڪنے مثل امیرعباس! شانہ بالا انداختم:اگہ تونستم حتما! آرامش از چهرہ اش پر ڪشید،بے اختیار ادامہ دادم:ولے تو برادرے هیچڪس براے من امیر نمیشہ! ابروهایش را بالا انداخت:بر منڪرش لعنت! بہ هر حال خواستم بگم احتمالا از چند روز دیگہ بیشتر بهت زحمت بدیم! متعجب نگاهش ڪردم:چہ زحمتے؟! چشم هایش روے چشم هایم نشست‌. _دوتا دستگاہ تایپ جدید گرفتیم دیگہ نیازے بہ اعلامیہ دستے نوشتن نیس! بند دلم پارہ شد،با ڪمے مڪث ادامہ داد:یہ نفرو براے تایپ ڪردن احتیاج داریم،با عمو خلیل حرف زدم اگہ راضے باشہ و خودتم بخواے براے روزایے ڪہ لازمہ مے برمت پشت دستگاہ! چشم هایم گرد شد:چے؟! خونسرد گفت:اگہ دوس داشتہ باشے میتونے ڪنار ما باشے همین! غم ڪنار رفت و شادے جایش را گرفت. پشت سر هم سوال هایم را ردیف ڪردم. _دستگاہ تایپو میارین اینجا؟! از ڪے باید شروع ڪنم؟! سریع انگشت اشارہ اش را روے بینے اش گذاشت و گفت:هیس! سر فرصت راجع بهش حرف میزنیم! چایت دیر نشہ! Instagram:Leilysoltaniii •○● @Ayeh_Hayeh_Jonon ●○• 👈🏻ڪپے تنها با ذڪر نام نویسنده و منبع مورد رضایت است👉🏻 بہ قلمِــ🖊 #لیلےسلطانی🍃 ♥️📚

🖤📚🖤📚🖤 📚🖤📚🖤 🖤📚🖤 📚🖤 🖤 #عشقینه 🍃 | نـــ✒ــون وَ الْــــقَــلَــم🏴 . 🌱 #رایحہ_ے_محراب #قسمت_نوزدهم #عطر_یاس #بخش_چهارم . تند تند گفتم:باشہ! باشہ! الان آمادہ میڪنم! خواستم بہ سمت آشپزخانہ بروم ڪہ صدایم زد:دختر حاج خلیل! سر برگرداندم و تند نگاهش ڪردم،اما تہ دلم قند آب شد! لبخند زد از آن لبخندهایے ڪہ بہ من نشانشان نمے داد وگرنہ ڪہ زودتر عاشقش مے شدم! _الوعدہ وفا! پیشانے ام را بالا دادم:ڪدوم وعدہ؟! ڪدوم وفا؟! صورتش را از من برگرداند و همانطور ڪہ بہ سمت پلہ ها مے رفت گفت:وقت براے حرف زدن! پشت سرش خشڪم زد،لحظہ ے آخرے ڪہ در ڪمیتہ بودم مقابل چشم هایم نقش بست. خواستم با او صحبت ڪنم ڪہ گفت "هیس! وقت براے حرف زدن زیادہ! پرسیدم:مطمئنے؟! گفت:شڪ ندارم!" زمزمہ ڪردم:منظورش چے بود؟! مردد بہ سمت آشپزخانہ رفتم و برایشان چاے دم ڪردم،چند دقیقہ بعد مامان فهیم و ریحانہ هم آمدند. بخاطرہ حڪومت نظامے باید قبل از ساعت نہ شب مراسم را تمام مے ڪردیم. شب هاے محرمِ منیریہ در خانہ ے ما معنا پیدا مے ڪرد،همہ ے محل سیاہ پوش میشد حتے عمارت سفید عمو باقر. اڪثر اهل محل و بعضے افراد از محلہ هاے دیگر،شب هاے محرم را در خانہ ے ما مهمان امام حسین بودند. هر یازدہ شب هرڪسے بہ اندازہ ے توانش چیزے مے آورد و در خانہ ے عمو باقر دیگ هاے نذرے بر پا میشد. شب اول محرم آن سال،یڪے از همسایہ ها مشڪل مالے داشت و بہ پیشنهاد محراب و عمو باقر پول نذرے شب اول را بہ او دادند. چون دیگ نذرے بہ پا نشد،قرار شد شب اول را با همان چاے و خرما پذیرایے ڪنیم. من و ریحانہ و زهرا از مهمانان پذیرایے مے ڪردیم،در آشپزخانہ ایستادہ بودم و در دیس خرما و گردو مے چیدم. چیزے بہ پایان مراسم نماندہ بود ڪہ ریحانہ با ذوق بہ سمتم آمد و گفت:حدس بزن ڪیا اومدن؟! از شور و شوقے ڪہ در چشم هایش بود حدسے زدم اما نمیخواستم حدسم درست باشد! خونسرد گفتم:نڪنہ عمہ خدیجہ از تبریز اومدہ؟! اخم ڪرد:لوس! برا چے باید از اومدن عمہ خدیجہ خوشحال بشم؟! لبخند زدم:بہ هر حال اونم عمہ مونہ دیگہ! پیشانے اش را بالا داد و گفت:نچ عمہ خدیجہ نیومدہ! الهام خانم و الناز اومدن! حرص در تمام جانم پیچید اما بہ زور جلوے خودم را گرفتم ڪہ ڪلامم نیش نداشتہ باشد! _اونا رو ڪے دعوت ڪردہ؟! تا پارسال ڪہ نمیومدن! چشمڪ زد:امسال شرایط فرق ڪردہ. اخم ڪردم:زشتہ ریحانہ! هیچ از این حرفاے خالہ خان باجیت خوشم نمیادا در شان تو نیس! لبخندش را خورد. _بہ شوخے میگم آبجے! الهام خانم گفت حاج بابا و عمو حاج فتاحو خبر ڪردن. سالاے قبلم حاج فتاح بعضے شبا مے اومدہ اما الهام خانم و الناز میرفتن مراسم پدر یڪے از عروساشون! امشبم یہ سر رفتن اونجا و بعد اومدن اینجا! زمزمہ وار گفتم:خوش اومدن! سپس خواستم رشتہ ڪلامش را قطع ڪنم. _پس این دیس خرما رو ببر ازشون پذیرایے ڪن،منم چاے میریزم سریع بیا چایا رو ببر. یڪے از دیس هاے خرما را برداشت و گفت:باشہ! تو نمیاے؟! استڪان ڪمر باریڪے برداشتم و قورے چاے را بالاے سرش بلند ڪردم. _یڪم ڪار دارم! ریحانہ خواست از آشپزخانہ بیرون برود ڪہ الناز وارد شد و لبخند بہ لب گفت:سلام دخترا! خداقوت! لبم را گزیدم و با ڪمے مڪث سر بلند ڪردم:سلام خانم! ممنون! ڪش چادر سیاهش را مرتب ڪرد و بہ سمتم آمد:ڪمڪ لازم ندارین؟! ریحانہ با لحنے مهربان گفت:داشتم مے اومدم از شما پذیرایے ڪنم! الناز نگاهے بہ دیس خرما انداخت و گفت:ممنون! همینجا یہ چایے میخورم! در دل خواستم بگویم "آب زیر ڪاه" اما جلوے دلم را گرفتم! استڪان چاے را داخل سینے گذاشتم و بہ ریحانہ گفتم:دیسم بذار تو همین سینے ببر براے الهام خانم. یہ دور دیگہ خرما رو بچرخون و بہ زهرا بگو استڪانا رو جمع ڪنہ بیارہ. ریحانہ چشمے گفت و سریع رفت،الناز گفت:میخواے من استڪانا رو جمع ڪنم؟! نگاهے بہ چشم هایش انداختم،برعڪس مادرش رفتارش تصنعے و از سر سیاست نبود! از تصور این ڪہ وارد مجلس بشود و بعدش همسایہ ها خالہ را سوال پیچ ڪنند ڪہ الناز ڪیست و آخر سر نام محراب را ڪنارش بگذارند،تنم مور مور شد! گلویم را صاف ڪردم و گفتم:حالا بشین یہ چاے بخور! پشت میز نشست و نگاهش را بہ من دوخت:دارے براے ڪنڪور درس میخونے؟! سرم را بہ نشانہ ے مثبت تڪان دادم:آرہ عزیزم! استڪان دیگرے برداشتم و مشغول چاے ریختن شدم. چشم هاے عسلے اش رهایم نمے ڪردند:ڪمڪ لازم داشتے من در خدمتم! سر بلند ڪردم و بہ زحمت لبخند زدم:ممنون از محبتت! چشم مزاحمت میشم! استڪان چاے را همراه یڪے از دیس هاے خرما مقابلش گذاشتم. خبرے از ریحانہ و زهرا نبود،ڪاش مے آمدند و من را از این هواے خفہ نجات مے دادند! بہ اندازہ ے ڪافے از صبح از تصور ڪنار هم بودن الناز و محراب زجر ڪشیدہ بودم! •○● @Ayeh_Hayeh_Jonon●○• بہ قلمِــ🖊 #لیلےسلطانی🍃 🖤📚

🖤📚🖤📚🖤 📚🖤📚🖤 🖤📚🖤 📚🖤 🖤 #عشقینه 🍃 | نـــ✒ــون وَ الْــــقَــلَــم🏴 . 🌱 #رایحہ_ے_محراب #قسمت_نوزدهم #عطر_یاس #بخش_پنجم . الناز تشڪر ڪرد و خرمایے برداشت همین ڪہ خرما را در دهانش گذاشت صداے زنے از پذیرایے بہ گوشم خورد. _ماہ گل جان! پسرت دم در ڪارت دارہ! الناز نگاهے بہ ورودے آشپزخانہ انداخت و خرمایش را فرو داد. عصبے لبم را بہ دندان گرفتم و رها ڪردم،چند لحظہ ڪہ گذشت خالہ ماہ گل وارد آشپزخانہ شد و پرسید:رایحہ جانم! خرما موندہ؟! سریع گفتم:بلہ خالہ جون! بہ سمتم آمد و گفت:لطفا یہ دیس بدہ! مردونہ جمعیت زیادہ خرما ڪم اومدہ. الناز آرام از پشت میز بلند شد و گفت:میخواین من ببرم؟! اومدہ بودم ڪمڪ اما فعلا اینجا ڪارے نیس ڪہ انجام بدم. خالہ ماہ گل مردد نگاهے بہ من و الناز انداخت و سپس گفت:باشہ عزیزم! دیس خرمایے بہ دستش داد و الناز از آشپزخانہ خارج شد. نفس عمیقے ڪشیدم و سریع گفتم:خالہ یہ دیس براے مردونہ ڪافیہ؟! خالہ دستش را روے پیشانے اش گذاشت و گفت:اصلا حواسم نبود! دو دیس خرمای دیگر برداشتم و گفتم:پس من اینا رو میبرم! لبخندے بہ رویم پاشید و گفت:دستت درد نڪنہ! با قدم هاے ڪوتاہ از آشپزخانہ خارج شدم،همین ڪہ از دید خالہ ماہ گل دور شدم سرعت قدم هایم را بیشتر ڪردم و از میان زن هاے همسایہ بہ زحمت عبور. از پشت پنجرہ نگاهم بہ محراب افتاد ڪہ سر بہ زیر رو بہ روے الناز ایستادہ بود و حرف مے زد. قلبم بہ سینہ ام ڪوبید و تنم را سست ڪرد،بہ زحمت دستگیرہ ے در را تڪان دادم و در را باز ڪردم‌. با صداے باز شدن در نگاہ الناز و محراب بہ سمت من برگشت،چند ثانیہ طول ڪشید تا بتوانم صدایم را از گلویم خارج ڪنم:منو خالہ ماہ گل فڪر ڪردیم شاید یہ دیس ڪم باشہ! سپس چند قدم بہ آن دو نزدیڪ شدم و دیس ها را بہ سمت محراب گرفتم. خواستم بگویم بفرمایین آقا محراب اما نمے دانم چرا زبانم بہ نامش نچرخید و بہ جایش گفت:بفرمایین داداش! چشم هاے محراب گرد شد،متعجب بہ صورتم خیرہ ماند. بے توجہ دیس ها را بہ دستش دادم و بہ روے الناز لبخند زدم:فڪ ڪنم چایت سرد شد دوبارہ برات مے ریزم! سپس بدون این ڪہ منتظر الناز باشم بہ پذیرایے برگشتم. بغض بہ گلویم چمبرہ زد،بہ خودم نهیب زدم:حق ندارے تو مجلس امام حسین برا ڪسے دیگہ اشڪ بریزے رایحہ خانم! خالہ ماہ گل نگاهے بہ صورتم انداخت سپس میان مامان فهیم و الهام خانم نشست. بہ آشپزخانہ برگشتم،ریحانہ و زهرا مشغول شستن استڪان ها بودند‌‌. الناز پشت سرم وارد شد،لبخند محوے روے لب هایش جوانہ زدہ بود. بعد از پایان مراسم،همراہ ریحانہ و زهرا ظرف هاے باقے ماندہ را شستیم و خانہ را جارو زدیم‌. چند دقیقہ بیشتر بہ ساعت نہ نماندہ بود،خانہ خلوت شد. فقط خودمان بودیم‌. ریحانہ در حیاط قدم مے زد،مامان و بابا هم آرام پچ پچ مے ڪردند و گاهے بہ من اشارہ! ناگهان ریحانہ با شتاب وارد خانہ شد،در دستش ڪاغذے بود. ڪنجڪاو پرسیدم:اون چیہ؟! شانہ هایش را بالا انداخت:نمے دونم! یڪے از لاے در انداختش تو حیاط! ابروهایم را بالا دادم:شب نامہ س! حاج بابا گفت:ببین توش چے نوشتہ. ریحانہ با عجلہ تاے برگہ را باز ڪرد و بلند خواند:هر شب ساعت نہ بہ بعد براے جلوگیرے از ڪشتار رژیم اذان بے موقع بگویید! همہ نگاهے بہ هم انداختیم و حاج بابا همانطور ڪہ بلند مے شد گفت:یاعلے! Instagram:Leilysoltaniii •○● @Ayeh_Hayeh_Jonon ●○• 👈🏻ڪپے تنها با ذڪر نام نویسنده و منبع مورد رضایت است👉🏻 بہ قلمِــ🖊 #لیلےسلطانی🍃 🖤📚

🖤📚🖤📚🖤 📚🖤📚🖤 🖤📚🖤 📚🖤 🖤 #عشقینه 🍃 | نـــ✒ــون وَ الْــــقَــلَــم🏴 . 🌱 #رایحہ_ے_محراب #قسمت_نوزدهم #عطر_یاس #بخش_ششم . سپس از ڪنار ما رد شد و بہ حیاط رفت،همین ڪہ عقربہ هاے ساعت روے اعداد نہ و دوازدہ نشستند،صداے آشنایے با تمام توان گفت:اللہ اڪبر! صداے محراب بود،پشت بندش صداے حاج بابا بلند شد:اللہ اڪبر! اللہ اڪبر! من و ریحانہ سریع وارد حیاط شدیم،سایہ اے محو از محراب دیدیم ڪہ پشت بام عمارت سفید ایستادہ و تڪبیر مے گوید. صداے اللہ اڪبر از سمت چپ بلند شد و بہ سمت راست سرایت ڪرد. صداها پراڪندہ بود اما بہ مرور اللہ اڪبرها بہ هم پیوستند و متحد در تهران طنین انداز شدند. ڪمے بعد صداے تیراندازے در صداے تڪبیر پیچید. اللہ اڪبرها بلند تر شد و مقاوم تر! پر شورتر و بزرگتر! حتما سربازها فڪر ڪردہ بودند تظاهرڪنندگان بہ خیابان ریختہ اند ڪہ شروع بہ تیراندازی ڪردند. مامان سریع بہ بعضے اقوام در تبریز زنگ زد و گفت در پشت بام ها تڪبیر بگویند! آن شب صداے "خدا" در تمام ایران بلند شد! تهران هفت شهید داد و روز بعد در سرچشمہ ڪہ مصادف با روز اول ماہ محرم بود،تظاهرات خونینے در گرفت! امام براے سربازها پیغام فرستاد ڪہ زیر دست ستمڪار نباشند و سربازخانہ ها را ترڪ ڪنند. بعد از پیام امام،خیلے از سربازها از پادگان ها فرار ڪردند و ارتش ضعیف تر شد. دولت اعلام ڪرد بخاطرہ شرایط خاص و امنیت دانش آموزان،مدارس تا بیست و دوم آذر ماہ تعطیل هستند. یڪ روز بعد هفت روزنامہ ے بزرگ ڪشور اعلام ڪردند دیگر قادر بہ پرداخت حقوق ڪارڪنان خود نیستند و میخواهند روزنامہ ها را تعطیل ڪنند. روز بعد امام پیام داد بازارے هاے تهران و بازرگانان مخالف شاہ مڪلف اند در امرار معاش ڪارڪنان روزنامہ هاے اعتصابے ڪمڪ ڪنند. عمو باقر و حاج بابا ڪم نگذاشتند و از بازارے هاے دیگر هم ڪمڪ جمع ڪردند. در این روزهاے پر هیاهو بود ڪہ حاج بابا گفت اگر مایل باشم بہ شرط احتیاط زیاد میتوانم همراہ محراب و چندتن از دوستانش در باغ قلهڪ عمو باقر،اعلامیہ تایپ ڪنم. گفتم باید ڪمے فڪر ڪنم حاج بابا از این حرفم ڪمے جا خورد. توقع داشت درجا پیشنهادش را قبول ڪنم‌. اما در عمق چشم هایش آسودہ خاطرے را دیدم! دو سہ روز با خودم ڪلنجار رفتم تا بالاخرہ قلبم بر عقلم پیروز شد! قرار شد همراہ ریحانہ بہ بهانہ ے قدم زدن و براے رد گم ڪنے ڪمے در شهر گشت و گذار ڪنیم و سپس با حواس جمع بہ باغ قلهڪ برویم‌. روز اول هم من و هم ریحانہ استرس داشتیم،چندین روز بود ڪہ از خانہ بیرون نرفتہ بودم و نمے دانستم هنوز اعتماد انتظارم را مے ڪشد یا نہ! همراہ ریحانہ براے خوردن صبحانہ بہ ڪافہ نادرے رفتیم و بعد از خوردن صبحانہ ڪمے قدم زدیم‌‌. وقتے مطمئن شدیم ڪسے دنبالمان نیست سوار تاڪسے شدیم و آدرس باغ قلهڪ را دادیم. در طول مسیر ریحانہ مدام لبش را مے گزید و آب دهانش را قورت مے داد. مقابل باغ ڪہ رسیدیم سریع ڪرایہ را حساب ڪردم و از تاڪسے پیادہ شدیم‌. ریحانہ سریع زنگ را چهار بار پشت سر هم فشار داد،این رمزمان بود! هوا سرد بود،دست هایم را داخل جیب هاے پالتویم فرو ڪردہ و شال گردنے دور گردن و دهانم پیچیدہ بودم‌. دو سہ دقیقہ طول ڪشید تا در باز بشود،محراب از لاے در نگاهے بہ ما انداخت و سریع ڪنار رفت. ریحانہ عقب ایستاد تا اول من وارد بشوم،با قدم هاے بلند وارد باغ شدم و ریحانہ پشت سرم آمد. بعد از سلام و احوال پرسے،محراب پرسید:ڪسے ڪہ دنبالتون نبود؟! چشم هایم را بہ درخت هاے چنار خزان زدہ دوختم:حواسمون جمع بود،هیچڪسو ندیدیم. محراب ڪنارم آمد و آرام پرسید:دنبال تو چے؟! شال گردنم را پایین ڪشیدم و متعجب نگاهش ڪردم،نگاہ بهت زدہ ام را ڪہ دید گفت:امیرعباس گفت اعتمادو جلو در خونہ تون دیدے! جدے نگاهش ڪردم:میشہ حرفاے بهتر بزنیم؟! ریحانہ همینطوریش استرس دارہ جا میزنہ ها! چند ثانیہ بہ چشم هایم نگاہ ڪرد و سپس صورتش را برگرداند،بقیہ ے راہ را در سڪوت طے ڪردیم. نزدیڪ ساختمان ڪہ رسیدیم الناز در چهارچوب در ظاهر شد! با چشم هاے گرد نگاهم را میان الناز و محراب چرخاندم. حال ریحانہ هم مثل من بود! خون در تنم یخ زد،پاهایم روے برگ هاے خشڪ شدہ،خشڪ شد... . Instagram:Leilysoltaniii •○● @Ayeh_Hayeh_Jonon ●○• 👈🏻ڪپے تنها با ذڪر نام نویسنده و منبع مورد رضایت است👉🏻 بہ قلمِــ🖊 #لیلےسلطانی🍃 🖤📚

🖤📚🖤📚🖤 📚🖤📚🖤 🖤📚🖤 📚🖤 🖤 #عشقینه 🍃 | نـــ✒ــون وَ الْــــقَــلَــم🏴 . 🌱 #رایحہ_ے_محراب #قسمت_بیستم #عطر_یاس #بخش_اول . نزدیڪ ساختمان ڪہ رسیدیم الناز در چهارچوب در ظاهر شد! با چشم هاے گرد نگاهم را میان الناز و محراب چرخاندم،حال ریحانہ هم مثل من بود! خون در تنم یخ زد،پاهایم روے برگ هاے خشڪ شدہ،خشڪ شد... آب دهانم را با شدت فرو دادم،ریحانہ ڪنارم ایستاد. محراب ڪہ تعلل مان را دید پرسید:چرا نمیاین؟! انگار ڪسے گلویم را در دست گرفتہ بود و با تمام توان مے فشرد! ریحانہ زودتر بہ خودش آمد و چند قدم برداشت،سرم را پایین انداختم و اولین قدم را برداشتم. بہ وضوح احساس ڪردم قلبم از سینہ جدا شد و میان برگ هاے خشڪ شدہ دفن! رمقے در تن نداشتم،دیگر قلبے در سینہ نداشتم ڪہ خودش را بہ قفسہ ے سینہ ام بڪوبد و براے محراب بے قرار بشود! دیدنِ محراب،ڪنار زن دیگرے دیوانہ ڪنندہ تر از آن چیزے بود ڪہ تصورش را مے ڪردم... بغض پشت چشم هایم نشست و دیدم را تار ڪرد. خدا مے داند با چہ مصیبتے جلوے اشڪ هایم را گرفتم! با صداے الناز سر بلند ڪردم:سلام دخترا! حالتون خوبہ؟! نشاط در صدایش موج میزد،ریحانہ منتظر بود اول من جوابش را بدهم. با چند ثانیہ مڪث صدا از گلویم خارج شد:سلام! ممنون الناز جان! احوال شما؟ حاج فتاح و الهام خانم چطورن؟! ریحانہ پشت بند من ادامہ داد:چرا این چند شب نیومدین؟! منتظرتون بودیم! لبخند گرمے تحویلمان داد و چادر مشڪے اش را ڪمے جلو ڪشید. _شڪر خدا منم خوبم! تو هیات مریم اینا،زن داداشمو میگم؛مهمون و ڪار زیادہ فعلا منو مامان اونجا ڪمڪ میڪنیم. فرصت و قسمت بشہ حتما خدمت میرسیم! محراب ڪہ دید جلوے در ایستادہ ایم بہ داخل اشارہ ڪرد و گفت:بفرمایین! الناز چند قدم عقب رفت،همراہ ریحانہ از چهارچوب در گذشتیم و محراب پشت سرمان آمد. وارد ساختمان خالے از اسباب و اثاثیہ ڪہ شدیم‌ نگاهم بہ پسر جوانے افتاد ڪہ ڪنارے ایستادہ بود و خانہ را برانداز مے ڪرد. ما را ڪہ دید سلام داد،من و ریحانہ جوابش را دادیم. الناز سریع گفت:الیاس جان برادر بزرگمہ! سپس رو بہ الیاس ڪرد و ادامہ داد:رایحہ و ریحانہ جان دختراے حاج خلیلن! الیاس لبخند زد،تہ چهرہ اش شبیہ بہ الناز بود. احوال حاج بابا را پرسید،جواب مختصرے دادم. الناز ڪنار من ایستاد و گفت:قرارہ چند روز شما معلم من باشے! متعجب ڪہ نگاهش ڪردم محراب سریع گفت:فرصت نشد جریانو بہ رایحہ خانم بگم! سرم را بہ سمتش برگرداندم و پرسیدم:چہ جریانے؟! محراب نگاهے بہ الیاس انداخت و گفت:الیاس جان! میخواین شما برین،ماشین تایپو بہ خانما نشون بدہ تا ما بیایم! الیاس سرے تڪان داد و از الناز و ریحانہ خواست همراهش بروند. سہ نفرے بہ سمت پلہ هاے مرمرے ڪہ انتهاے سالن بود و بہ سمت زیرزمین راہ داشت،رفتند. تا لحظہ اے ڪہ از دیدم خارج شدند‌ چشمم بہ آن ها بود. نمیخواستم بہ محراب نگاہ ڪنم،نگاہ هاے گاہ و بے گاہ این مدت بہ اندازہ ے ڪافے ڪار دستم دادہ بود! با صداے محراب سربرگرداندم:میخواستم قبل از این ڪہ بیاے باهات مشورت ڪنم اما یادم رفت! جدے پرسیدم:راجع بہ چہ موضوعے؟! _عادت نداشتے وقتے باهات حرف میزنم زمینو نگا ڪنے! نگاهم را بہ صورتش دوختم اما بہ چشم هایش نہ. سڪوتم را ڪہ دید پرسید:چیزے شدہ؟! شانہ بالا انداختم:اینو شما باید بگے؟! لحنش رنگ تعجب گرفت:من؟! سرم را بہ نشانہ ے مثبت تڪان دادم:بعلہ! جریان معلم شدن چیہ؟! چند ثانیہ مڪث ڪرد و جواب داد:از وقتے از ڪمیتہ آزاد شدم مدرسہ عذرمو خواستہ فعلا میرم بازار پیش بابا! چند روز پیش حاج فتاح اومد مغازہ ے بابا و گفت پسرش تو خط انقلاب و ایناس،ظاهرا خونہ شون لو رفتہ و ساواڪ ریختہ اونجا اما شانس آوردن یڪے دو روز قبلش،ماشین تایپ و اعلامیہ ها رو فرستادہ بودن یہ جاے دیگہ. دخترشم یڪم بہ برادرش ڪمڪ میڪردہ اما ڪار با ماشین تایپو بلد نیس. گفت قرارہ چند روز دیگہ ماشین تایپو بیارن خونہ ے خود حاج فتاحو دخترش بشینہ پشتش اما بلد نیس. ظاهرا خانوادہ ے حاج فتاح خیلے امامو دوس دارن و از حڪومت شاڪے ان،ازم خواست یہ مدت دخترش بیاد پیشمون تا خم و چم ڪار دستش بیاد. گفتم معذروم چون بچہ هاے ما ڪہ دور هم جمع میشیم همہ مردن اما شاید دو سہ تا خانم بہ جمع مون اضافہ بشہ. قرار شد هروقت خانم هم بین مون اومد بهشون خبر بدم. شب اول محرم خودش اومد باهام صحبت ڪرد و پرسید چے شد؟! گفتم شاید شما بیاے پیشمون و اعلامیہ بنویسے. خواس باهات حرف بزنم بهش ڪمڪ ڪنے دستش را بیوفتہ و خودش بتونہ اعلامیہ تایپ ڪنہ تا برادرش و دوستاش پخششون ڪنن. پاڪ یادم رفت با خودت حرف بزنم! جملہ ے آخرش قلب نداشتہ ام را لرزاند! انقدر هول دیدن دختر حاج فتاح بود ڪہ مرا براے بہ اینجا آمدنش‌ وسط انداختہ بود؟! لبخند زد:میدونم نباید بے مشورتت.. •○● @‌Ayeh_Hayeh_Jonon ●○• بہ قلمِــ🖊 #لیلےسلطانی🍃 🖤📚

🖤📚🖤📚🖤 📚🖤📚🖤 🖤📚🖤 📚🖤 🖤 #عشقینه 🍃 | نـــ✒ــون وَ الْــــقَــلَــم🏴 . 🌱 #رایحہ_ے_محراب #قسمت_بیستم #عطر_یاس #بخش_دوم . سریع میان حرفش دویدم:بهش یاد میدم! اتفاقا ڪار خوبے ڪردے باید جایگزین داشتہ باشیم! یعنے داشتہ باشین! مصلحت یہ گروہ بہ نظر فردے نیس! تعجب در صورتش نشست:داشتہ باشین یعنے چے؟! فڪ میڪردم بہ قول خودت افتخار حضورت نصیبِ انقلابیا شدہ! گلویم را صاف ڪردم:نمیدونم حاج بابا گفتہ یا نہ ڪہ چند روز طول ڪشید تا نظرمو بگم. خیلے فڪر ڪردم تا بہ این نتیجہ رسیدم یڪے دو روز بیام ببینم از پسش برمیام یا نہ! شرایطم خاصہ! با وجود اعتماد و ماجراے ڪمیتہ نمیخوام دوبارہ مشڪلے پیش بیاد! نہ بخاطرہ خودم،بخاطرہ حاج بابا و مامان فهیم! نفسم را بیرون دادم و ادامه:منم باید اینا رو زودتر میگفتم! تعلل را در چشم هایش دیدم،خواستم بہ سمت زیرزمین بروم ڪہ پرسید:بہ نظرت انقد بے فڪرم ڪہ نتونم مراقبت باشم؟! لبخند زدم،بہ زور! چہ میدانست دردِ من خودِ اوست،نہ اعتماد و این بهانه ها! _نمیخوام ڪسے مراقبم باشہ! باید خودم مراقب خودم باشہ ڪہ بتونم تو این شرایط دووم بیارم! اینم بہ مصلحت همچین گروهے نیس،وابستگیاے فردے دردسر ساز میشہ مثل ماجراے ڪمیتہ! همونقد ڪہ شما شرمندہ ے حاج بابا و مامان فهیم شدے،منم شرمندہ ے عمو باقر و خالہ ماہ گل شدم و هستم! اخم ڪرد:هر طور صلاح میدونے! دوبارہ خواستم قدم بردارم ڪہ طاقت نیاوردم و گفتم:یہ عذر خواهے ام بهت بدهڪارم و یہ تشڪر! بہ قهوہ ے چشم هایش خیرہ شدم،از پشت پردہ ے اشڪ! _معذرت میخوام ڪہ تو تمام این هیجدہ سال متوجہ نشدم ڪہ... ڪہ چقد برادر خوبے هستے! ممنونم ڪہ خیلے جاها هوامو داشتیو متوجہ نشدم... امیدوارم بتونم از این بہ بعد برات خواهر خوبے باشم،مثل ریحانہ! بهت چشم هاے قهوہ اے رنگش را فرا گرفت. دهان باز ڪرد اما چیزے نگفت،با سرعت بہ سمت پلہ ها رفتم و پلہ هاے مرمری را یڪے دوتا رد ڪردم. بغض این بار بہ جاے گلویم،قلبم را فشرد. وارد انبارے ڪہ شدم گرد خاڪ وارد دهانم شد و عطسہ ڪردم. دو میز چوبے بہ دیوار چسبیدہ بود و دو ماشین تایپ نو و سیاہ رنگ روے آن ها خودنمایے مے ڪرد. دو صندلے چوبے پشت میزها قرار داشت و دو صندلے در گوشہ ے دیوار. روے یڪے از میزها یڪ رادیو و دستگاہ و چند نوار ڪاست قرار داشت. یڪ قفسہ ے ڪتاب هم در سمتم راستم ایستادہ بود. تصویر سیاہ و سفید امام از روے دیوار بہ همہ لبخند میزد. با صداے عطسہ ڪردنم،سر همہ بہ سمت من چرخید. الناز پشت میز نشستہ و الیاس بالاے سرش ایستادہ بود. ریحانہ هم ڪنجڪاو بہ آن ها نگاہ مے ڪرد،بہ سمت میز خالے رفتم و ڪنار الناز نشستم. نگاهم را بہ الیاس دوختم:شما متن یا اعلامیہ اے همراهتون هس ڪہ تایپ ڪنیم؟! سرش را بہ نشانہ ے منفے تڪان داد:نہ! انگشتم را روے دڪمہ ها فشردم و خواستم جملہ اے بنویسم،لبم را بہ دندان گرفتم. بے هدف جملہ اے نوشتم تا فونت را ببینم و بہ الناز ڪار ڪردن با دستگاہ را نشان بدهم. توپ هاے ڪوچڪ روے ڪاغذ مے چرخید و حروف را نقش میزد. محراب وارد شد و ڪنار ریحانہ،دست بہ سینہ ایستاد. بعد از نوشتن چند جملہ،مشغول تعویض توپ ها براے تغییر فونت نوشتہ و یادگیرے الناز شدم. الناز در سڪوت و با دقت بہ دست هایم خیرہ شدہ بود،الیاس گفت:مشخصہ با ماشین خیلے ڪار ڪردین! لبخند زدم:نہ! چندبار بیشتر با ماشین تایپ نڪردم! الناز ابروهایش را بالا انداخت:پس چطور انقد سریع باهاش ڪار میڪنے؟! _دستم تندہ! شمام چند روز باهاش ڪار ڪنے دستت از من تندتر میشہ! لبخند زد:امیدوارم! ولے بہ نظرم طول بڪشہ خیلے دقت مے خواد! با درد بہ رویش لبخند زدم:نہ اصلا سخت نیس! چندبار باهاش بنویسے میبینے از آب خوردنم آسونہ. سپس از محراب خواستم اعلامیہ اے برایم بیاورد تا همراہ الناز تایپ ڪنیم. محراب ڪاغذے از زیر پلیورش بیرون ڪشید و ڪنار دست من و الناز گذاشت. همراہ الناز مشغول بازے با دڪمہ هاے ماشین شدیم،محراب غرق فڪر بود و ریحانہ با ذوق ما را تماشا مے ڪرد. الیاس سڪوت را شڪست:آقا محراب! اینجا امنہ؟! آخہ گفتے خیلے وقتہ خالیہ،ممڪنہ بہ رفت و آمدتون شڪ ڪنن! محراب نگاهش را از زمین گرفت و گفت:اڪثر همسایہ ها نیستن! یعنے خارج از ڪشورن گاهے براے تعطیلات و استراحت میان. بقیہ ام سرشون بہ ڪار خودشونہ،حڪومت نگران این طبقہ نیس چون تو هر شرایطے حالشون خوبہ! انقد غرق پول درآوردن و خوشیاشون هستن ڪہ بہ فڪر مردم و انقلاب ڪردن نیوفتن! الیاس سرے تڪان داد:والا همینطورہ! محراب نگاهے بہ ما انداخت و از الناز پرسید:بہ نظرتون چقد طول میڪشہ یاد بگیرین؟! Instagram:Leilysoltaniii •○● @Ayeh_Hayeh_Jonon ●○• 👈🏻ڪپے تنها با ذڪر نام نویسنده و منبع مورد رضایت است👉🏻 بہ قلمِــ🖊 #لیلےسلطانی🍃 🖤📚

🖤📚🖤📚🖤 📚🖤📚🖤 🖤📚🖤 📚🖤 🖤 #عشقینه 🍃 | نـــ✒ــون وَ الْــــقَــلَــم🏴 . 🌱 #رایحہ_ے_محراب #قسمت_بیستم #عطر_یاس #بخش_سوم . الناز مڪثے ڪرد و جواب داد:فڪ ڪنم دو سہ روزہ خوب یاد بگیرم فقط دستم ڪندہ! محراب نفس عمیقے ڪشید و گفت:ممڪنہ رایحہ خانم دیگہ اینجا نیان براے همین پرسیدم! سریع گفت:زود یاد میگیرم و مزاحمتون نمیشم! بہ رایحہ قول دادم شاگرد زرنگے باشم! سپس لبخند زد و بہ من چشمڪ! بعد از دو سہ ساعت تایپ ڪردن،الناز تقریبا مشڪلے نداشت. چند تا اعلامیہ ڪہ نوشت،از من ڪلے تشڪر ڪرد و گونہ هایم را بوسید. گفت حتما جبران مے ڪند و اگر ڪمڪ نیاز داشت تماس میگیرد تا راهنمایے اش ڪنم،سپس همراہ برادرش خداحافظے ڪرد و رفت. حوصلہ ے ریحانہ سر رفتہ بود،روے صندلے نشستہ بود و اعلامیہ میخواند. محراب ڪہ الناز و الیاس را راهے ڪرد پیش ما برگشت. ڪنارم ایستاد:نمیخواے استراحت ڪنے؟! انگشت هایم را از روے دڪمہ ها برداشتم،تڪانے بہ گردنم دادم:ساعت چندہ؟ نگاهے بہ ساعتش انداخت:دوازدہ و نیم! سپس سر بلند ڪرد و ادامہ داد:تا شما و ریحانہ یہ چاے بخورین نمازمو میخونمو میرم ناهار میگیرم! ریحانہ سریع سر بلند و گفت:سہ چهار تا لقمہ ڪتلت آوردم،ناهار نگیر داداش! محراب خندید:سہ چهارتا لقمہ ت منو ڪہ سیر نمیڪنہ! هم قد و قوارہ ے خودتہ! سپس بہ سمت در رفت و خارج شد،ریحانہ بے حوصلہ پرسید:خیلے موندہ؟! از روے صندلے بلند شدم و چشم هایم خستہ ام را بہ صورتش دوختم. _خستہ شدے؟ میخواے بریم؟! _نہ! فقط یڪم‌ حوصلہ م سر رفتہ! سپس بلند شد و مشغول بررسے انباری شد! بہ سمت قفسہ ے ڪتاب رفت و ڪنجڪاو بہ تیتر ڪتاب ها چشم دوخت. ڪش و قوسے بہ بدنم دادم و و از روے چراغ نفتے،قورے را برداشتم و لیوانے چاے براے خودم ریختم. لیوان را ڪہ بہ لب هایم چسباندم،محراب یااللہ گویان وارد شد. صورتش خیس بود،نگاهے بہ من و ریحانہ انداخت و بہ سمت قفسہ ے ڪتاب ها رفت. سجادہ اے از قفسہ بیرون ڪشید و رو بہ قبلہ پهن ڪرد،قامت بست و شروع بہ خواندن اذان و اقامہ ڪرد. پشت بہ من ایستادہ و سر و شانہ هایش متواضعانہ رو بہ زمین خم شدہ بود. با صوت ڪلمات را ادا میڪرد و آرام و شمردہ آن ها را زمزمہ. گویے میخواست تا ابد نمازش را ادامہ بدهد،بہ قدرے با حوصلہ و آرامش نمازش را مے خواند ڪہ هوس ڪردم پشت سرش قامت ببندم و مثل او نمازم را با آرامش و عشق بخوانم! نمیدانم چند دقیقہ گذشت ڪہ سلام داد و براے استغفار بہ سجدہ رفت! سپس آرام سر از سجدہ برداشت و بہ سمتم برگشت. ناشیانہ نگاهم را از او گرفتم و بہ لیوان چاے یخ ڪردہ ام دوختم! ریحانہ گفت:قبول باشہ داداش! از جا بلند شد:قبول حق باشہ! گلویم را صاف ڪردم و سرم را بلند:قبول باشہ! همانطور ڪہ سجادہ را تا مے ڪرد گفت:قبول حق باشہ! ریحانہ گفت:چقد آروم و شمردہ نماز میخونے! من پر پرش تو یہ ربع نماز ظهر و عصرمو جمع بندے میڪنم! لبخند زد:فڪ ڪردم سریع خوندم! گفتم زیاد طولش ندم برم براتون ناهار بگیرم! بہ سمت قفسہ رفت و سجادہ را سرجایش گذاشت. _نمازو سبڪ حساب ڪردن فقط بہ اول وقت نخوندن یا اصلا نخوندش نیس،با عجلہ و سرسرے نماز خوندنم سبڪ شمردن شان نماز و عبادتہ! آدم باید با هر ڪلمہ اے ڪہ با خدا حرف میزنہ عشق ڪنہ آبجے خانم! هیچوقتم بدون دعا و سریع نمازتو تموم نڪن،آدم ڪہ براے رفتن از ڪنار معشقوقش عجلہ نمے ڪنہ! دَس دَس میڪنہ تا بیشتر ڪنارش باشہ! سپس ڪتش را تن ڪرد و گفت:سہ چهارتا لقمہ تو با خواهرت تقسیم ڪن تا من بیام! ریحانہ دستش را روے چشمش گذاشت:چشم! محراب بیرون رفت،لیوان چاے را روے میز گذاشتم و بہ سمت قفسہ ے ڪتاب رفتم. دستے بہ سجادہ ے زرشڪے رنگ مخملش ڪشیدم،یادم رفتہ بود این سجادہ را خودم از مشهد برایش سوغات گرفتہ بودم! تازہ وارد نہ سال شدہ بودم و روسرے سر مے ڪردم،موهاے مشڪے رنگم هم از جلو و هم از پشت سر بیرون مے ریخت و حاج بابا براے حجابِ نصفہ نیمہ ام ذوق میڪرد! بہ مناسبت فرا رسیدن جشن تڪلیفم حاج بابا گفت برویم امام رضا! محراب چهاردہ سالہ بود و شاگرد ممتاز دبیرستان البرز! جشن تڪلیف او هم نزدیڪ بود،بہ مناسبت جشن تڪلیفم برایم روسرے حریر صورتے رنگ و قرآنے هدیہ آورد. براے خریدن سوغات ڪہ بہ بازار رفتیم مامان فهیم گفت جشن تڪلیف محراب هم نزدیڪ است،پیشنهاد داد براے جبران هدیہ اش من هم هدیہ اے بگیرم‌. با اڪراہ سجادہ اے انتخاب ڪردم و آن را بہ عنوان هدیہ و سوغاتے برایش بردم! لبخند محزونے زدم،سجادہ اش بوے یاس میداد! مثلِ چشم هایش! ریحانہ لقمہ ے ڪتلتے مقابلم گرفت،گفتم نمیخورم و انگشت هایم را از روے سجادہ عقب ڪشیدم. Instagram:Leilysoltaniii •○● @Ayeh_Hayeh_Jonon ●○• 👈🏻ڪپے تنها با ذڪر نام نویسنده و منبع مورد رضایت است👉🏻 بہ قلمِــ🖊 #لیلےسلطانی🍃 🖤📚

🖤📚🖤📚🖤 📚🖤📚🖤 🖤📚🖤 📚🖤 🖤 #عشقینه 🍃 | نـــ✒ــون وَ الْــــقَــلَــم🏴 . 🌱 #رایحہ_ے_محراب #قسمت_بیستم #عطر_یاس #بخش_چهارم . عقب گرد ڪردم‌،خواستم تصور ڪنم روے همین سجادہ نشستہ و با بندهاے انگشت الناز ذڪر مے گوید ڪہ سریع بہ خودم نهیب زدم! روے صندلے نشستم و سرم را روے میز گذاشتم با صداے محراب ڪہ گفت "با اجازه" سر بلند ڪردم و روسرے ام را مرتب. دو نان سنگڪ در دست داشت و ظرفے غذا،بہ سمتم آمد و ظرف را روے میز گذاشت. بوے ڪباب ڪوبیدہ در بینے ام پیچید و یادم آورد چقدر خستہ و گرسنہ ام! همانطور ڪہ در ظرف را باز مے ڪرد گفت:ڪباباے اینجا حرف ندارہ! نصف نان سنگڪے را برداشت و ڪبابش را لقمہ ڪرد. سپس چند قدم عقب رفت و گفت:اینجا امڪانات ڪمہ دیگہ ببخشین! روے صندلے گوشہ ے دیوار نشست،چشمش بہ ما بود. ریحانہ ڪہ ڪنارم نشست و من لقمہ گرفتم،ڪمے از لقمہ اش خورد. لقمہ ام را ڪہ جویدم محراب گفت:فڪ میڪردم از ڪمیتہ برگردم ڪلے سوال ازم بپرسے! لبخند زدم:جواب همہ شونو گرفتم! چشم هایش بہ چشم هایم دوختہ شد:از ڪجا؟! _از خودت! پیشانے اش را بالا داد،ریحانہ سریع لقمہ اش را قورت داد و پرسید:میشہ من بہ جاش بپرسم؟! محراب بہ چشم هایم خیرہ شد:بپرس! ریحانہ پرسید:چرا همراہ رایحہ فرار نڪردے؟! محراب جدے جواب داد:چون حالا حالاها دردسر میشد! اگہ همراهش فرار میڪردم بیشتر تو خطر بود! اونجا موندنم باعث شد حواسشون پرت من بشہ نہ گرفتن دو تا آدم فرارے از ڪمیتہ! ریحانہ ڪنجڪاو پرسید:و چطور راحت اومدے بیرون؟! این بار بہ صورت ریحانہ چشم دوخت:بچہ ها بہ تقلا افتادن بیرونم بیارن،با دو سہ تا ار رابطامون صحبت ڪردن و گفتن حالا ڪہ شاہ دارہ زندانیاے سیاسیو آزاد میڪنہ بہ بهونہ ے آروم ڪردن جو،پروندہ ے رایحہ خانم ڪہ بے گناہ زندانے شدہ بودو بندازن جلو و مامور ساواڪے ڪہ بخاطرہ خصومت شخصے از دستگاهاے خدمت بہ حڪومت و ملت استفادہ ڪردہ بود محدود بشہ! اونایے ڪہ اعلامیہ ها رو جاسازے ڪردہ بودن شهادت دادن! پروندہ رو از زیر دست اعتماد بیرون ڪشیدن و منتقلش ڪردن بخش ادارے،رایحہ خانم ڪلا تبرئہ شد منم با تعهد و براے نشون دادن حسن نیت و برخورد حڪومت اومدم بیرون! ریحانہ سوتے زد:میگم دسِ راس امامے میگے نہ! محراب خندید و سر تڪان داد:خیلے چیزا اونطور ڪہ میبینے نیس جز این ڪہ من یہ معترض عادے ام همین! سپس مشغول خوردن لقمہ اش شد و گفت:غذاتون سرد شد،سریع ناهارتونو بخورین برگردین! مڪثے ڪرد و ادامہ داد:دیگہ ام لازم نیس اینجا بیاین! ریحانہ متعجب بہ من و سپس محراب نگاہ ڪرد،ڪمے از لقمہ ام خوردم. _هنوز فڪرامو نڪردم! سنگینے نگاهش را احساس ڪردم. _تو چندتا چیز جاے تردید نیس ڪہ اگہ باشہ اخلاص توشون نیستو بہ درد نمے خورن! در واقع مفت نمی ارزن! سر بلند ڪردم:و اون چندتا چیز چیہ؟! چشم هایش جدے بود و مملو از نور. _ایمان،آرمان و عشق! سرش را پایین انداخت و نگاهش را بہ لقمہ اش دوخت:اینجا جاے تردید نیس دختر حاج خلیل! دیگہ نیا! . Instagram:Leilysoltaniii •○● @Ayeh_Hayeh_Jonon ●○• 👈🏻ڪپے تنها با ذڪر نام نویسنده و منبع مورد رضایت است👉🏻 بہ قلمِــ🖊 #لیلےسلطانی🍃 🖤📚

🖤📚🖤📚🖤 📚🖤📚🖤 🖤📚🖤 📚🖤 🖤 #عشقینه 🍃 | نـــ✒ــون وَ الْــــقَــلَــم🏴 . 🌱 #رایحہ_ے_محراب #قسمت_بیست_و_یکم #عطر_یاس #بخش_اول . سنگینے نگاهش را احساس ڪردم. _تو چندتا چیز جاے تردید نیس ڪہ اگہ باشہ اخلاص توشون نیستو بہ درد نمے خورن! در واقع مفت نمے ارزن! سر بلند ڪردم:و اون چندتا چیز چیہ؟! چشم هایش جدے بود و مملو از نور. _ایمان،آرمان و عشق! سرش را پایین انداخت و نگاهش را بہ لقمہ اش دوخت:اینجا جاے تردید نیس دختر حاج خلیل! دیگہ نیا! گونہ هایم رنگ گرفت،رنگِ انارهاے حیاط پشتے شان! آب دهانم را با شدت فرو دادم،نمیدانم چرا قلبم رعشہ گرفت؟! میخواستم دهان باز ڪنم تا جوابے بدهم اما گلویم توان آزاد ڪردن صدا را نداشت! شاید پنج دقیقہ هر سہ نفرمان ساڪت بودیم،نفسے عمیق ڪشیدم،سعے ڪردم صدایم نلرزد. _تردید ندارم وابستگے دارم! اگہ از نظر شما وابستگے،تردید حساب میشہ حرفے نیس! دورا دور در حد توانم براے هدف خودم و مردمم مے جنگم. از روے صندلے بلند شدم و ادامہ دادم:اما اونے ڪہ توے این جمع تردید دارہ و تڪلیفش با خودش مشخص نیس،من نیستم! سریع سر بلند ڪرد و بہ پیشانے اش چین داد. سرد گفتم:بابت ناهارم ممنون! عالے بود! ریحانہ نگاهے بہ من و ڪباب نصفہ نیمہ ام انداخت و گفت:تو ڪہ چیزے نخوردے! _زیاد گرسنہ نبودم،چند تا اعلامیہ بیشتر نموندہ تا تو ناهارتو بخورے تایپشون ڪردم. سپس پشت دستگاہ تایپ خالے نشستم و انگشت هایم را روے دڪمہ ها بہ حرڪت در آوردم. سڪوت بدے حڪم فرما شدہ بود،انگشت هایم را با حرص روے دڪمہ ها مے فشردم و لب مے گزیدم. نمیدانم چند دقیقہ گذشت تا تایپ اعلامیہ ها تمام شد. سریع از پشت میز بلند شدم و پالتویم را برداشتم،ریحانہ غذایش را تمام ڪردہ بود. همانطور ڪہ پالتویم را تن مے ڪردم گفتم:پاشو ریحانہ! نگاہ مرددے بہ محراب انداخت و بلند شد:دستت طلا داداش! محراب هم ایستاد:خواهش میڪنم! شال گردنم را دور گردنم پیچیدم و ریحانہ چادر سیاهش را سر ڪرد. قلبم محڪم بہ قفسہ ے سینہ ام مے ڪوبید،بہ زور لبخند را روے لب هایم نشاندم. _ممنون از پذیراییت و بیشتر ممنون بابت فرصتے ڪہ بهم دادے! بہ عمو و خالہ سلام برسون. سپس جلوتر از ریحانہ قدم برداشتم،ریحانہ هم خداحافظے گفت و پشت سرم آمد. بدون حرف پشت سرمان راہ افتاد،از انبارے و سپس ساختمان خارج شدیم. جلوے در ڪہ رسیدیم گفتم:خدانگهدار! محراب دست هایش را داخل جیب شلوارش برد و محڪم گفت:یاعلے! همین! حتے بابت تایپ ڪردن اعلامیہ ها یڪ تشڪر خشڪ و خالے نڪرد! سرد رو برگرداندم و در را باز ڪردم،همراہ ریحانہ از باغ خارج شدیم. تا بہ خانہ برسیم هے خودخورے ڪردم و دل خورے! پس حرف هاے حافظ بے جا نبود،شاید هم چشم هاے من آنقدر پر سر و صدا شدہ بودند ڪہ محراب چیزے دستگیرش شدہ بود! مدام جملہ ے "ایمان،آرمان و عشق" در سرم مے پیچید و گونہ هایم را از شرم سرخ و داغ مے ڪرد! جملہ اش بے منظور نبود،حداقل بہ نظر من جملہ اش بے قصد و منظور نبود! دستم را روے قلبم گذاشتم تا تپش هایش ڪمتر بشود. بہ خانہ ڪہ رسیدیم خودم را در اتاق انداختم و در را بستم. مامان فهیم بہ سراغم آمد و مدام سوال پیچم ڪرد وقتے دید بے حوصلہ ام دست از سرم برداشت و رفت. باید محراب را در قلبم مے ڪشتم و گوشہ ے همین اتاق دفن مے ڪردم! باید برایم میشد همان محراب سابق! همان محراب منفور! همان محرابے ڪہ چشم هایش نفسم را نمے گرفت! همان محرابے ڪہ لبخند هایش را از چشم هایم دریغ مے ڪرد! همان محراب بدعنق و جدے! باید رفت و آمدم بہ خانہ ے عموباقر را ڪم مے ڪردم،ڪلے از درس و مشقم عقب افتادہ بودم! بہ جهنم ڪہ دلم ریاضے و زبان را بهانہ ڪردہ بود تا مدام در مسائل ریاضے و گرامر زبان لنگ بزنم و بخواهم از محراب ڪمڪ بگیرم! از محرابے ڪہ شاگرد اول دبیرستان البرز بود،محرابے ڪہ در دانشگاہ صنعتے آریامهر مهندسے مڪانیڪ خواندہ بود و در ڪمال تعجب من و ریحانہ،معلم شد! ڪلے بهانہ ے منطقے ردیف ڪردہ بودم تا بخواهم محراب ڪمڪم ڪند! مدام هم جلوے مامان فهیم از ریاضے و زبان نالہ مے ڪردم! آنقدر نالہ ڪردہ بودم ڪہ یڪے دو روز قبل خودش گفت با خالہ ماہ گل صحبت میڪند تا از محراب بخواهد هفتہ اے دو سہ ساعت ڪمڪم ڪند! باید سریع بہ مامان میگفتم ڪہ مشڪلم حل شدہ! دیگر در زبان و ریاضے لنگ نمے زنم! دیگر محراب را نمے خواهم!‌ با حرص ڪتاب هایم را دور و برم ریختم،نگاهم را بہ صفحہ ے یڪے از ڪتاب ها دوختم اما چیزے متوجہ نمیشدم. مدام محراب بہ ذهنم سرڪ مے ڪشید و حواسم را پرت مے ڪرد،انگار تازہ فهمیدہ بودم محراب شبیہ به مردهاے قصہ هاے مامان فهیم بود! شبیہ بہ مردهایے ڪہ حاج بابا مے گفت مرید علے (ع) بودند! شبیہ بہ مردهایے ڪہ دل در بند دنیا نداشتند و همہ چیز برایشان رنگ و بوے خدا را داشت! @‌Ayeh_Hayeh_Jonon بہ قلمِــ🖊 #لیلےسلطانی🍃 🖤📚

🖤📚🖤📚🖤 📚🖤📚🖤 🖤📚🖤 📚🖤 🖤 #عشقینه 🍃 | نـــ✒ــون وَ الْــــقَــلَــم🏴 . 🌱 #رایحہ_ے_محراب #قسمت_بیست_و_یکم #عطر_یاس #بخش_دوم . شبیہ بہ مردهایے ڪہ بعد از خدا مے توانستے معشوق شان باشے! محراب شبیہ بہ آیہ ے "اناللہ وانا الیہ راجعون" بود! از آن خدا بود و بہ سوے خدا باز مے گشت،تمام ایمان و آرمان و عشقِ محراب همین بود! براے این ایمان و آرمان و عشق،همراهے میخواست ڪہ با جان و دل قبول ڪند ایمان و آرمان و عشق دومش باشد! ڪہ چند قدم از محراب جلوتر باشد براے بال و پر شدن و تربیت ڪردن "محراب ها"! مردے مثل محراب،همسر و هم بستر نمے خواست! همراہ مے خواست! رفیق مے خواست! شریڪِ میدان بلا مے خواست! و من چہ؟! مے توانستم فقط همسر باشم یا همراہ و رفیق؟! الناز چہ؟! شاید مے توانست! تفاوت ظاهر و اخلاق ما،مثل تفاوت زمین و آسمان بود! محراب مردِ در دام افتادن عشق زمینے نبود! محراب تڪہ اے بود از آسمان ڪہ خدا بہ زمین بخشیدہ بود! آسمان هر چقدر هم خاڪے باشد،اسیر زمین و زمان نمے شود! آسمان،آسمان را مے خواست! من آسمان نبودم! در تمام این هجدہ سال ڪہ نبودم! من غرق زمین بودم و دنیاے آسمانے ها را نمے شناختم... حتما الناز از جنس آسمان بود ڪہ خالہ ماہ گل،او را براے آسمانِ خانہ اش مے خواست! بلند شدم و بہ سمت پنجرہ رفتم،پردہ ے حریر را ڪنار زدم و پنجہ ے پا بلند ڪردم براے دیدن پنجرہ ے اتاقش! تردیدے در عشقش نداشتم اما در ایمان و آرمان هایم چرا! ایمان و آرمان ریالے نمے ارزید اگر بستہ بہ آدمے مے شد! ایمان و آرمان‌ فقط مختص بہ خداست! رسم عشق بخشندگے ست و خواستن خیرترین ها براے معشوق،حتے اگر آن خیر "معشوقِ معشوق" باشد! شاید حڪمت این دلدادگے رسیدن بہ خدا بود. بعد از هجدہ سال خواب،تلنگرے بود براے بیدارے! داشتم مے گفتم رسم عشق،بخشندگے ست! خواستن خیرترین ها براے "معشوق"! آن شب،من آسمان را بہ آسمان بخشیدم! محراب را بہ الناز بخشیدم... باید براے خودم و دلم ڪارے مے ڪردم،باید دنبال به خدا مے گشتم... •♡• دو سہ روز ڪہ از ماجراے باغ قلهڪ گذشت،حاج بابا پرسید اوضاع چطور است و چہ تصمیمے گرفتہ ام‌؟! گفتم ترجیح میدهم در خانہ سنگر بگیرم. قرار شد جدا از فعالیت هاے حاج بابا با محراب و دوستانش،حاج بابا برایم اعلامیہ بیاورد تا من دستے بنویسم و اعلامیہ ها را بہ اطراف تهران برساند. بہ مردمے ڪہ در تهران،دور از امڪانات و زرق و برق پایتخت بودند! روزها درس مے خواندم و شب ها اعلامیہ مے نوشتم،دیگر نمازهایم این ور آن ور نمے شد. موذن ڪہ اللہ اڪبر را مے گفت،وضو مے گرفتم و رو بہ قبلہ مے ایستادم! از محراب خبرے نداشتم،یعنے ترجیح میدادم زیاد در جمع خانوادہ نباشم ڪہ خبرے از محراب بشنوم! تنها چیزے ڪہ مے دانستم این بود ڪہ محراب از همان روز بخاطرہ فعالیت و امنیت گروهش در باغ قلهڪ ساڪن شدہ بود! بیشتر سرگرم خواندن ڪتاب هاے مذهبے و دنبال ڪردن اخبار روز بودم. یڪ روز قبل از نوزدهم آذر،آیت اللہ طالقانے مردم را براے شرڪت در راهپیمایے روز تاسوعا و عاشورا دعوت ڪرد. قرار شد دستہ جمعے براے راهپیمایے برویم. چون روزنامہ ها در اعتصاب بودند و رادیو و تلویزیون در دست نیروهاے نظامے بود،همراہ ریحانہ و حاج بابا براے دعوت مردم بہ راهپیمایے تعداد زیادے اعلامیہ ے دستے نوشتیم. روز تاسوعا ڪہ بہ خیابان رفتیم،بہ جاے علم و ڪتل در دست مردم عڪس امام و همرانش و بعضے از شهدا بود! قرار بود از پیچ شمران تا میدان شهیاد پیادہ روے ڪنیم،اڪثر جمعیت نام و نشانے خود را روے ڪاغذ نوشتہ و در جیب هایشان گذاشتہ بودند تا اگر زخمے یا شهید شدند شناسایے بشوند. من و مامان فهیم و ریحانہ،محڪم دست یڪدیگر را گرفتہ بودیم تا میان جمعیت گم نشویم. Instagram:Leilysoltaniii •○● @Ayeh_Hayeh_Jonon ●○• 👈🏻ڪپے تنها با ذڪر نام نویسنده و منبع مورد رضایت است👉🏻 بہ قلمِــ🖊 #لیلےسلطانی🍃 🖤📚

🖤📚🖤📚🖤 📚🖤📚🖤 🖤📚🖤 📚🖤 🖤 #عشقینه 🍃 | نـــ✒ــون وَ الْــــقَــلَــم🏴 . 🌱 #رایحہ_ے_محراب #قسمت_بیست_و_یکم #عطر_یاس #بخش_سوم . چند مینے بوس دو طرف مان مے آمد تا اگر افراد مسن یا ڪودڪان خستہ شدند،مینے بوس ها استراحت گاهشان بشود. از ڪنار خانہ ها ڪہ رد میشدیم،اهالے خانہ با روے گشادہ و شربت و ساندویچ بہ استقبال مان مے آمدند و تشویقمان مے ڪردند! عڪاس و خبرنگارها از خانہ ها و سقف ماشین ها بالا رفتہ بودند‌ تا ما را براے دنیا ثبت ڪنند! روز بعد ڪہ عاشورا بود دوبارہ بہ همین شڪل جمع شدیم و راہ افتادیم. صداے مرگ بر شاہ،در گوش تهران فریاد مے زد. قطعنامہ ے راهپیمایے در سڪوت جمعیت قرائت شد. زمان برگشت از راهپیمایے عدہ اے از جوانان سرود مے خواندند و شعار مے دادند. بین‌ جمعیت شایعہ شد ڪہ ماموران ساواڪ از پشت پنجرہ ے خانہ ها فیلم مے گیرند تا افراد را شناسایے و دستگیر ڪنند. بعضے از افراد ترسیدند اما گروهے از جوانان سریع شعارے ساختند و بلند فریاد زدند: "چہ ترسے چہ باڪے! گور پدر ساواڪے!" همہ جان گرفتیم و پشت سر آن ها بلند فریاد زدیم! در طول مسیر راهپیمایے دست بہ دست هم دادیم و تمام زبالہ ها را از خیابان ها جمع ڪردیم. ما دنبال حق و آرامش بودیم نہ هرج و مرج! ما دنبال آزادے ایران بودیم نہ بردگے اش! از راهپیمایے ڪہ برگشتیم خبر رسید در حینے ڪہ ما قطعنامہ ے راهپیمایے را گوش مے دادیم در پادگان لویزان و محل گارد شاهنشاهے،یڪ افسر،دو درجہ دار و دو سرباز بعد از نوشتن وصیت نامہ یشان بہ ناهارخورے پادگان رفتہ و بہ نیروهاے حامے شاہ شلیڪ ڪردہ بودند. مے گفتند این افسرها قصد داشتند ڪشتار دستہ جمعے راہ بیاندازند و مردم را قتل عام ڪنند. در اصفهان هم مردم ساختمان ساواڪ و ڪلانترے را آتش زدند. روز بعد بہ ڪارڪنان اعتصابے شرڪت نفت دستور دادہ شد تا خانہ هاے سازمانے را ترڪ ڪنند. بیست و چهارم آذرماہ بہ بیمارستان شاہ رضاے مشهد حملہ شد و دولت دستور داد تا گروهے براے رسیدگے راهے مشهد بشوند. یڪ روز بعد از این اتفاق در ڪرمان و یزد تظاهرات راہ افتاد و چند نفر شهید و عدہ اے زخمے شدند. روز بیست و هفتم امام خمینے و سہ تن از مراجع،اعزاے عمومے اعلام ڪردند. بسیارے از معلم ها سر ڪلاس درس نرفتہ بودند و چند دہ خلبان و مهندس پرواز بہ دلیل اخراج خلبان و ڪارڪنان شرڪت ملے هواپیمایے ایران ڪہ اعتصاب ڪردہ بودند،دستہ جمعے استعفا دادند. دوبارہ ڪارد بہ استخوان ایران رسیدہ و قیام ڪردہ بود. در این روزهاے شلوغ هیچ خبر و حرفے از محراب نبود! آذر ماہ هم بہ پایان رسید و پاییز جایش را بہ زمستان داد. اولین روز دے ماہ بود،مامان فهیم و ریحانہ براے خرید از خانہ بیرون رفتہ بودند. شال و ڪلاہ ڪردم تا از خانہ بیرون بروم و ڪمے قدم بزنم. از خانہ ڪہ بیرون آمدم نگاهے بہ عمارت سفید انداختم،دو هفتہ میشد از حال و هواے عمارت خبرے نداشتم! آہ عمیقے ڪشیدم و بہ سمت خیابان راہ افتادم،هوا سوز داشت سریع دست هایم را داخل جیب پالتویم فرو بردم‌. ڪوچہ خلوت بود و ساڪت. سرڪوچہ ڪہ رسیدم نگاهم بہ حافظ افتاد،سرش را برایم تڪان داد. با ڪمے مڪث زیر لب سلام ڪردم،از ڪنارم رد شد و بہ سمت عمارت سفید راہ افتاد. با نگاهم تا چند قدمے خانہ ے عمو باقر همراهے اش ڪردم،همین ڪہ سر برگرداندم مردے مقابلم ظاهر شد. خواستم از ڪنارش رد بشوم ڪہ راهم را سد ڪرد،متعجب نگاهش ڪردم. قد متوسطے داشت و اندامے لاغر،جاے زخم عمیقے ڪنار چشمش دیدہ میشد. چشم هاے سیاہ رنگش مثل دو چاہ پر از تاریڪے بودند! محڪم گفتم:اگہ اجازہ بدین میخوام رد بشم! پوزخند زد:شوما فڪ ڪن اجازہ چے؟! نمیدم! چشم هایم از تعجب گرد شد جدے گفتم:اگہ دوس ندارے بگم یہ محل بریزن سرت راتو بگیر برو! دستش را داخل جیبش برد و چاقوے ضامن دارے درآورد و بہ پهلویم چسباند! _حرف زیادے بزن تا فاتحہ تو بخونم! گیج نگاهم را میان دست و صورتش چرخاندم‌. _اشتباہ گرفتے آقا! دندان هاے زردش را نشانم داد:مگہ شوما رایحہ خانم نیستے؟! صورتم در هم رفت:و شما؟! خندید:نوڪر آقا اعتماد! غلامش! تنم لرزید،خواستم دهان باز ڪنم ڪہ آرام گفت:بخواے داد و بے داد ڪنیو ادا اطوار دربیارے چے؟! خونت حلالہ! حلالِ حلال! ترس در چشم هایم نشست،نگاهے بہ اطراف انداخت و گفت:دنبالم بیا! قدمے عقب رفتم و بلند گفتم:برو گمشو! خواستم سریع بدوم ڪہ بازویم را ڪشید. فریاد "ڪمڪ" ڪہ ڪشیدم،آقا رحمان بقال سرڪوچہ،با سرعت از مغازہ بیرون آمد و فریاد زد:هوے یارو! چہ غلطے میڪنے؟! Instagram:Leilysoltaniii •○● @Ayeh_Hayeh_Jonon ●○• 👈🏻ڪپے تنها با ذڪر نام نویسنده و منبع مورد رضایت است👉🏻 بہ قلمِــ🖊 #لیلےسلطانی🍃 🖤📚

🖤📚🖤📚🖤 📚🖤📚🖤 🖤📚🖤 📚🖤 🖤 #عشقینه 🍃 | نـــ✒ــون وَ الْــــقَــلَــم🏴 . 🌱 #رایحہ_ے_محراب #قسمت_بیست_و_یکم #عطر_یاس #بخش_چهارم . سپس بہ سمت ما دوید،مرد دندان هایش را روے هم فشرد و گفت:اومدم بگم تا ابد ڪہ نمیتونے تو پستو قایم بشے خانم خوشگلہ! از این بہ بعد از سایہ ے خودتم بترس حتے تو خونہ تون! با بد ڪسے در افتادے! سپس صورتم را محڪم بہ دیوار ڪوبید و دوید،درد بدے در استخوان صورت و سرم پیچید. دردم آنقدر شدید بود ڪہ حتے نتوانستم نالہ ڪنم،زانوهایم روے زمین خم شد‌. دستم را روے صورتم گذاشتم،چشم هایم همہ چیز را تار مے دید. صداے حافظ را شنیدم:رایحہ خانم! چے شدہ؟! حالتون خوبہ؟! صداے نفس نفس زنان آقا رحمان نزدیڪ شد:یہ از خدا بے خبر جلوشو گرفتہ بود! ناڪس در رف بهش نرسیدم! حافظ دوبارہ صدایم زد:رایحہ خانم! صدامو مے شنوین؟! دستم را بہ دیوار گرفتم و بلند شدم،بہ زور نیمے از چشم هایم را باز ڪردم. لب زدم:خوبم! سپس قدمے برداشتم و نفسے ڪہ در سینہ ام حبس شدہ بود آزاد ڪردم‌. حضور ڪسے را ڪنارم احساس ڪردم. حافظ بود،از صدایش فهمیدم! _میخواین ببرمتون درمونگاہ؟! خالہ فهیم خونہ س؟! جوابے ندادم،مقابل در ڪہ رسیدم آب دهانم را فرو دادم‌. صورتم از شدت درد جمع شد! چشم هاے نیمہ بازم را بہ صورت حافظ دوختم. _میشہ یہ خواهش ڪنم؟! سریع گفت:آرہ! آرہ حتما! نامش بہ زبانم آمد! _آقا محراب! متعجب نگاهم ڪرد:محراب چے؟! _مراقبش باشین! فڪ ڪنم اعتماد پیداش شدہ! سپس ڪلید را از جیبم درآوردم و در میان نگاہ متعجبش در را باز ڪردم،خواستم در را ببندم ڪہ صداے بوق ماشینے بلند شد. سر برگرداندم،پیڪان عمو باقر بود. محراب خندان پشت فرمان نشستہ بود و خالہ ماہ گل ڪنارش! قلبم لرزید اما سریع همانطور ڪہ دستم روے صورتم بود بہ نشانہ ے "سلام" برایشان سرے تڪان دادم و در را بستم! قطرہ ے اشڪے روے گونہ ام چڪید،صداے باز و بستہ شدن در ماشین را شنیدم. عقلم گفت برو داخل و قلبم گفت: "هیچ حواست هس چهاردہ روز و بیست و دو ساعت و چند دقیقہ س ڪہ صداشو نشنیدے؟!" قلبم پیروز میدان شد و گوشم را بہ در چسباند. صداے احوال پرسے خالہ ماہ گل با حافظ را شنیدم،میان احوال پرسے شان حافظ گفت:محراب تو اینجا چے ڪار میڪنے؟! مگہ بہ من ڪلید ندادے بیام ڪتاباتو برات بیارم؟! قبل از محراب،خالہ ماہ گل جواب داد:رفتہ بودم بهش سر بزنم یہ دیقہ نذاش بشینم،گفت پاشو برگردیم خونہ دلم شور میزنہ! حافظ گفت:باشہ! پس من میرم! محراب خندید:پس ڪتابا ڪو حواس جمع؟! حافظ آخے گفت و ادامہ داد:ڪنار پاتو نگا ڪنے میبینے! از دستم افتادن! خالہ ماہ گل پرسید:چیزے شدہ؟! رایحہ چرا واینساد؟! حافظ من منے ڪرد و آرام گفت:والا منم گیج شدم! یعنے داشتم مے اومدم خونہ ے شما دیدمشون حالشون خوب بود سلام و علیڪ ڪردیم. رفتم خونہ ے شما ڪتابا رو برداشتم جلو در ڪہ رسیدم صداے جیغشونو شنیدم. سر همین هول ڪردم ڪتابا از دستم افتاد،دوییدم بیرون دیدم سرڪوچہ افتادن زمین. مثل این ڪہ یہ نفر مزاحمشون شدہ بود. خالہ ماہ گل اے وایے گفت و پشت بند اے وایش،صداے زنگ در بلند شد. سریع از در فاصلہ گرفتم و پاورچین پاورچین بہ سمت پلہ هاے ایوان رفتم. دوبارہ صداے زنگ بلند شد،روے پلہ ها نشستم و قطرہ ے اشڪ دیگرے از گوشہ ے چشمم چڪید. صداے خالہ ماہ گل بلند شد:رایحہ جانم! صدامو مے شنوے؟! سپس رو بہ حافظ پرسید:پس فهیمہ ڪجا بود؟! حافط درماندہ جواب داد:نمیدونم والا! ڪسے دستش را روے زنگ گذاشت و برنداشت! خالہ ماہ گل نهیب زد:محراب چے ڪار میڪنے؟! الان همہ ے همسایہ ها مے ریزن بیرون! صدایش نگران بود:چرا درو وا نمیڪنہ؟! شاید یہ چیزے شدہ! خالہ ماہ گل گفت:زشتہ! دستتو بردار! حافظ بہ زبان آمد:از دیوار بریم بالا درو وا ڪنیم؟! خالہ ماہ گل با حرص گفت:پناہ بر خدا! یہ دیقہ دندون رو جیگر بذارین! صداے زنگ قطع شد،چند تقہ بہ در خورد:رایحہ جان! خالہ ما نگرانتیم! Instagram:Leilysoltaniii •○● @Ayeh_Hayeh_Jonon ●○• 👈🏻ڪپے تنها با ذڪر نام نویسنده و منبع مورد رضایت است👉🏻 بہ قلمِــ🖊 #لیلےسلطانی🍃 🖤📚

🖤📚🖤📚🖤 📚🖤📚🖤 🖤📚🖤 📚🖤 🖤 #عشقینه 🍃 | نـــ✒ــون وَ الْــــقَــلَــم🏴 . 🌱 #رایحہ_ے_محراب #قسمت_بیست_و_یکم #عطر_یاس #بخش_پنجم . صداے عصبے محراب بلند شد:یہ بار دیگہ زنگو بزن اگہ وا نڪرد از در میرم بالا! سریع از روے پلہ بلند شدم و بہ سمت در رفتم. گلویم را صاف ڪردم:خالہ! لطفا فقط شما بیاین تو! در را باز ڪردم و ڪنار ایستادم،خالہ ماہ گل ڪہ وارد شد سریع در را بستم. نگاهش ڪہ بہ صورتم افتاد،با دست آرام بہ گونہ اش زد و چشم هایش ترسید! پرسید:صورتت چے شدہ دختر؟! آب دهانم را با شدت فرو دادم،لب زدم:سلام! بفرمایین بالا! سپس بہ سمت پلہ ها رفتم،دنبالم آمد. باهم وارد پذیرایے شدیم،آرام دستش را روے گونہ ام گذاشت و گفت:جون بہ لب شدم خالہ! چے شدہ؟! بغض صدایم را لرزاند و درد صورتم را در هم ڪشید. _خالہ من نمیخوام دیگہ مشڪلے پیش بیاد! نمیخوام دوبارہ شرمندہ ے شما بشم! آرامش در صدا و چشم هایش موج مے زد:چرا باید شرمندہ ے ما بشے؟! دشمنت شرمندہ باشہ! نتوانستم خودم را نگہ دارم و بغضم را آزاد ڪردم:اعتماد! اخم ڪرد:اعتماد چے؟! ڪار اون بودہ؟! سرم را بہ نشانہ ے مثبت تڪان دادم،زیر لب لا اللہ الاللهے گفت و ادامہ داد:دستش بشڪنہ! چرا درو وا نمے ڪردے دختر؟! هق هق ڪردم:نمے...نمے...خوام...آقا محراب...چیزے بفهمہ! مظلوم نگاهش ڪردم:نمیخوام براے ندونم ڪارے من بقیہ بہ دردسر بیوفتن! شما ڪہ میدونے آقا محراب مثل یہ برادر رو من و ریحانہ حساسہ! زنگ در بہ صدا درآمد،خالہ گفت:گریہ نڪن عزیزم! بذا عقلامونو رو هم بذاریم ببینیم چے میشہ! برو بشین ببینم محراب چے میگہ! سپس بہ سمت در رفت،سلانہ سلانہ خودم را بہ سمت مبل ڪشیدم و روے آن نشستم‌. با هر دو دست صورتم را پوشاندم و اشڪ هایم را آزاد ڪردم. این اشڪ ها از قلبم جارے میشد! دل نگران محراب بودم! چرا فڪر ڪردم اعتماد بہ همین سادگے بیخیال ماجرا شدہ؟! با صداے یااللہ گفتن محراب تنم لرزید،متعجب سر بلند ڪردم. مقابلم ایستاد،اخم ابروهایش را در هم ڪشیدہ و رگ گردنش باد ڪردہ بود. نگاهش ڪہ بہ صورتم افتاد پرسید:چے شدہ؟! حافظ ڪہ میگہ هیچے نمیدونہ! مامانم میگہ چیزے نیس! براے هیچے درو وا نمے ڪردے و نشستے آبغورہ گرفتے؟! همانطور ڪہ دستم روے صورتم بود سرم را پایین انداختم‌. عصبے شد:همیشہ ے خدا زبونت بہ هیچڪس امون نمیدہ حالا برا من روزہ ے سڪوت گرفتے؟! خالہ ماہ گل تشر زد:اومدے دعوا یا احوال پرسے؟! بہ زور صدایش را ڪنترل ڪرد! _هر دو! خالہ ڪنارم نشست و گفت:پس برو بیرون! نفس عمیقے ڪشید:دست شما درد نڪنہ ماہ گل خانم! جملہ ے خالہ ماہ گل بہ قلبم چنگ زد! _من بہ فڪر سر و سامون دادن توام،تو بہ فڪر دردسر؟! محراب پرسید:چہ ربطے دارہ مامان؟! خالہ جدے جواب داد:ربطش اینہ اگہ بفهمے چے شدہ بدتر از الان رگ غیرتت بالا میزنہ و دختر حاج فتاح خواستگارے نرفتہ... محراب سریع میان ڪلامش دوید:لطفا این بحثو وسط نڪش مامان! اومدم احوال پرسے رایحہ خانم نہ بحث ڪردن راجع بہ دختر حاج فتاح! خالہ دستش را زیر چانہ ام برد و سرم را بلند ڪرد،پاے چشمم تیر ڪشید. _بفرما! اینم احوال رایحہ! برو بدترش ڪن! فڪ ڪردے رفتے قهرمان بازے درآوردے تموم شد؟! نہ عزیز مادر! این مدت آرامش قبل از طوفان بودہ! چشم هایش بہ صورتم میخ شد،از چشم هایش سرگردانے مے بارید و بهت! خالہ،آرام صورتم را رها ڪرد و گفت:حالا ڪہ فهمیدے برو بیرون! دستش را مشت ڪرد و لبش را گزید،زیر لب چیزے زمزمہ ڪرد ڪہ نفهمیدم. بغض گلویم را فشار داد اما سعے ڪردم محڪم صحبت ڪنم. _نمیخواستم شما متوجہ ماجرا بشین اما شدین! خواهش میڪنم مثل سرے قبل منو شرمندہ نڪنین! باور ڪنین این اتفاقا بخاطرہ شما نبودہ،بخاطرہ اشتباهات خودم بودہ! اونے ڪہ باید این مشڪلو حل ڪنہ منم نہ شما! بہ خدا اگہ باز ڪارے ڪنین... مڪث ڪردم و ادامہ دادم:همہ چے بدتر میشه‌! خیلے بدتر! خالہ ماہ گل اضافہ ڪرد:وایمیسم تا فهیمہ بیاد،فڪ ڪنم یہ مدت رایحہ از اینجا دور باشہ بهترہ! نفس عمیقے ڪشید و ادامہ داد:اما تا ڪے از تهران آوارہ بشہ؟! تا ڪے فرار ڪنہ؟! شایدم بهتر باشہ بہ یڪے از خواستگاراش جواب مثبت بدہ این قائلہ ختم بہ خیر بشہ! محراب سرش را پایین انداخت و بہ سمت در رفت. قبل از این ڪہ خارج بشود سر بلند ڪرد و بہ چشم هایم نگاہ. سپس نگاهے بہ خالہ ماہ گل انداخت و لبخند زد،لبخندے ڪہ غم از گوشہ اش چڪہ مے ڪرد! _روا نیس ماہ گل خانم! سپس رفت! . Instagram:Leilysoltaniii •○● @Ayeh_Hayeh_Jonon ●○• 👈🏻ڪپے تنها با ذڪر نام نویسنده و منبع مورد رضایت است👉🏻 بہ قلمِــ🖊 #لیلےسلطانی🍃 🖤📚