♥️📚♥️📚♥️ 📚♥️📚♥️ ♥️📚♥️ 📚♥️ ♥️ #عشقینه 🍃 | نـــ✒ــون وَ الْــــقَــلَــم🌹 🌱 #رایحہ_ے_محراب #قسمت_هجدهم #عطر_یاس #بخش_هفتم . چشم هایش را ریز ڪرد:مگہ تو ڪار سیاسے ڪردہ بودے ڪہ الڪے اون تو بمونے و جواب پس بدے؟! دست بہ سینہ شدم:اما الان میخوام ڪار سیاسے ڪنم! البتہ اگہ تفڪرات تو و گروهت بذارہ! انگشت اشارہ اش را بہ سمتم گرفت:من گروہ ندارم. این فڪر و خیالاے مسخرہ رو هم ڪہ من ڪارہ اے ام از ذهنت بیرون ڪن! ابرو بالا انداختم:پس مهر تایید بہ حرفام زدے! دیدے حق با من بود! لبش را بہ دندان گرفت:برو دختر خوب! الان تو وضعیتے نیستم ڪہ باهات بحث سیاسے و عقیدتے ڪنم. هر وقت حالم خوب شد بهت خبر میدم تا حسابے روشنت ڪنم! شیطنتم گل ڪرد:آدما رو از رو عملشون میشہ شناخت نہ حرفاشون! خواستم از روے صندلے بلند بشوم ڪہ گفت:یعنے چے این حرف؟! صاف ایستادم و جدے نگاهش ڪردم:یعنے میدونم دو سہ شبہ حاج بابا اعلامیہ میارہ خونہ و رونویس میڪنہ. اخم ڪرد و ڪنجڪاو نگاهم:خب! _بہ اونے ڪہ اعلامیہ ها رو بهش میدہ بگو بیشتر بهش اعلامیہ بدہ تا منم ڪمڪش ڪنم! چشم هایش تا آخرین حد ممڪن باز شد،ڪمے مڪث ڪرد و گفت:برو خدا روزے تو جاے دیگہ حوالہ بدہ! تو این مدت بہ اندازہ ے ڪافے شرمندہ ے عمو و خالہ فهیمہ شدم. شانہ هایم را بالا انداختم:باشہ هر طور راحتے! دوس داشتم پیش خودتون باشم ولے اصرارے نیس تو دوستو آشنا ڪم انقلابے خواها نیستن ڪہ بہ ڪمڪ احتیاج داشتہ باشن! سریع بلند شد،از شدت درد چهرہ اش درهم رفت و سرخ شد. بے توجہ و خونسرد گفت:دارے منو تهدید میڪنے ڪہ بهت باج بدم؟! خونسرد گفتم:نہ داداش! گفتم خبر بدم دورا دور منم تو این راہ ڪمڪتون میڪنم. دوبارہ انگشت اشارہ اش را بہ سمتم گرفت:واے بہ حالت اگہ بفهمم باز سرخود ڪارے ڪردے این دفعہ ڪاشان ڪہ سهلہ مے فرستمت ناڪجا آباد! باز خونسرد گفتم:حرص نخور داداش! هرڪس صلاح زندگیشو خودش میدونہ! در ضمن اگہ عمق و اندازہ ے سوختگیاے ڪف پات زیاد نیس،تخم مرغ بزن زودتر خوب میشہ! سپس بہ سمت در رفتم و از اتاق خارج شدم. خالہ ماہ گل پشت میز غذاخورے نشستہ بود و سینے اے مقابلش قرار داشت. متفڪر دستش را زیر چانہ اش زدہ و بہ سینے خیرہ شدہ بود. دستم را روے شانہ اش گذاشتم:خالہ! بہ سمتم سربرگرداند:جان خالہ! _چیزے شدہ؟! از روے صندلے بلند شد:نہ عزیزم،برم صبونہ ے محرابو بدم. سینے را از روے میز برداشت و بہ سمت اتاق راہ افتاد. پرسیدم:من چے ڪار ڪنم؟! بہ سمتم سر برگرداند:از آشپزخونہ یہ گلدون پیدا ڪنو توش آب بریز تا این دستہ خوشگلت خشڪ نشہ! طورے گفت ڪہ معذب شدم و گونہ هایم رنگ گرفت،آرام گفتم:چشم! وارد آشپزخانہ شدم و بعد از ڪمے جست و جو،گلدان بزرگ بلورے ای پیدا ڪردم و ڪمے آب قند داخلش ریختم. گلدان را روے میز غذاخورے گذاشتم،خبرے از خالہ ماہ گل نبود. چند دقیقہ بعد سینے بہ دست برگشت و بہ رویم لبخند پاشید:چرا گلدونو اینجا گذاشتے؟! شانہ بالا انداختم:گفتم اگہ دوس دارین گلارو بذارین اینجا بوش تو ڪل خونہ بپیچہ. _فڪ ڪنم اتاق محراب باشہ بهترہ! سرے تڪان دادم و گلدان را برداشتم،پشت در ایستادم و پرسیدم:میتونم بیام تو؟ _باز چہ خوابے برام دیدے؟! لبخند عمیقے روے لبم جوانہ زد،سریع جمع و جورش ڪردم و وارد اتاق شدم. روے تخت نشستہ بود و ڪتابے در دستش داشت. نام ڪتاب ڪہ بہ چشمم خورد گفتم:مگہ این ڪتاب ممنوع نیس ڪہ راحت گرفتے تو دستت؟! نگاهے بہ جلد "چشم هایش" انداخت و پرسید:خوندیش؟! سرم را بہ نشانہ ے منفے تڪان دادم،گلدان را روے میز عسلے تخت گذاشتم. نگاهے بہ گلدان انداخت و نگاهے بہ دستہ گل‌. چشم هایش را بہ ڪتاب دوخت و لب زد:ممنون! هم بابت گلا هم گلدون! _خواهش میڪنم ولے من ڪاراے بزرگتر از گل خریدنم میتونم انجام بدم! نتوانست جلوے لبخند چشم ها و لب هایش را بگیرد. چیزے نگفت،بے خیال گفتم:چقد سخت و خندہ دارہ آدم براے چیزے ڪہ نمیدونہ چیہ فرارے باشہ. چشم هایش را از ڪتاب گرفت و با همان لبخندِ محو گفت:میتونے برے! لبخند بزرگے زدم:ممنون ڪہ اجازہ دادے منتظر دستور جنابعالے بودم‌. لبخندش پر رنگ شد:خواهش میکنم! خوش اومدی! جلوے در رفتم و گفتم:بگرد تا بگردیم،پسرِ حاج باقر! "پسر حاج باقر" را غلیظ و ڪشیدہ گفتم. لبش را گزید و سرش را توے ڪتاب برد تا خندہ اش را نبینم. از اتاق خارج شدم و نفسم را با حرص بیرون دادم،چند دقیقہ بعد مامان فهیم و عمہ مهلا آمدند و همراہ خالہ ماہ گل مشغول پاڪ ڪردن برنج شدیم‌. قرار بود حاج بابا و عمو باقر،براے ناهار بہ خانہ بازگردند و قصاب بیاورند. خالہ ماہ گل براے ناهار دیزے بار گذاشتہ بود،بوے دیزے و صداے قل قلش تمامِ عمارت سفید را برداشتہ بود. برنج را براے شب و دیگ نذرے پاڪ مے ڪردیم،قرار بود گوشت دو گوسفند را براے محلہ هاے پایین شهر ببرند بہ قلمِــ🖊 #لیلےسلطانی🍃 ♥️📚

• | نـــ✒ــون وَ الْــــقَــلَــم🏴 . 🌱 #رایحہ_ے_محراب #قسمت_بیست_و_دوم #عطر_یاس #بخش_هفتم . سپس بہ سمت گرامافون رفت،همانطور ڪہ صفحہ اش را تنظیم مے ڪرد گفت:اگہ محراب خونہ باشہ هر شب صداش تو خونہ مے پیچہ،این چند شب ڪہ نیس مام از صداش بے نصیب موندیم! بعد از ڪمے خش خش ڪردن صداے موسیقیِ تصنیف آشنایے در اتاق پیچید،تصنیفے ڪہ حاج بابا عاشقش بود! موسیقیِ آرام و حزن انگیزش دل را آرام مے ڪرد،میخڪوب ڪنار گرامافون ایستادہ بودم. خالہ خمیازہ ڪشید:صَفہ ڪہ تموم شد بیا! سپس از ڪنارم رد شد و رفت،چشم هایم را بستم و با ریتم موسیقے زمزمہ ڪردم:باز اے الهہ ے ناز! با دل منِ بساز! پشت سر صدایِ من،صداے جادویے بنانِ عزیز در عمارت پیچید! همہ ے عمارت بہ احترام صدایش خاموش شدہ بودند! _باز،اے الهہ ے ناز! با دلِ من،بساز... ڪین غمِ جانگداز،بِرود ز بَرم... گر دلِ من،نیاسود، از گناهِ تو بود. بیا تا زِ سرِ گنهت،گذرم… نفس عمیقے ڪشیدم،بوے یاس زیر بینے ام پیچید! بوے یاس در صداے بنان تپید! _باز… می‌ ڪنم دستِ یارے،بہ سویت دراز. بیا تا غمِ خود را با رازو نیاز،زِ خاطر،ببرم… گر نڪند تیرِ خشمت،دلم را هدف… بہ خدا،هم چون مرغِ پرشور وُ شعف به‌ سویت،بپرم... چشم هایم را باز ڪردم،میخواستم تا ابد همان جا بایستم و غرق فضا و آن موسیقے سحر انگیز بشوم! غرقِ صداے بنان و عطرِ یاس محراب! سرم را بہ سمت پنجرہ برگرداندم،میان راہ نگاهم بہ تابلوے خط ڪوچیڪے ڪہ ڪنار ڪتاب ها جا خوش ڪردہ بود،افتاد. متن تابلو حدیث معروفے از پیامبر بود. "مَن عَشِقَ فعَفَّ ثُمَّ ماتَ،ماتَ شَهيدا!" چند قدم بہ سمت ڪتابخانہ برداشتم و بہ حدیث خیرہ شدم. زیر لب معنے اش را زمزمہ ڪردم:هر كہ عاشق شود و خود را پاڪ نگہ دارد و با اين حال بميرد،شهيد مردہ است! زیر تابلو با خط ریز تاریخ خوردہ بود "۵۵/۲/۲۰" ابروهایم را بالا دادم،تاریخ مربوط بہ یڪ روز قبل از تولد شانزدہ سالگے من بود! دوبارہ حدیث را خواندم:مَن عَشِقَ فعَفَّ ثُمَّ ماتَ،ماتَ شَهيدا! دوبارہ بنان در تار و پود عمارت پیچید! _آن ڪہ او…بہ غمت دل بندد؛چون من،ڪیست؟ نازِ تو؛بیش از این،بهرِ چیست؟ تو الهہ ے نازے در بزمم،بنشین من،تو را وفا دارم… بیا؛ڪہ جز این نباشد،هنرم! این همہ بی‌ وفایے؛ندارد ثمر… بہ خدا اگر از من،نگیرے خبر… نیابے اثرم… و من براے خودم زمزمہ ڪردم:من نمے میرم بے تو! لبخند زدم:قربة الے اللهِ چشمایِ تو! . Instagram:Leilysoltaniii •○● @Ayeh_Hayeh_Jonon ●○• 👈🏻ڪپے تنها با ذڪر نام نویسنده و منبع مورد رضایت است👉🏻