زینبی ها
💕اوج نفرت💕 صبح با صدای الارم گوشیم که بالای سرم به شارژ بود بیدار شدم از اناق بیرون رفتم. خبری از علیرضا نبود صبحانه ی مختصری خوردم و برای پیشگیری از مخالفت قطعی احمدرضا فوری لباس هام رو پوشیدم وپله ها رو با استرس پایین رفتم از ساختمون خارج شدم. سمت خیابون رفتم. جلوی اولین تاکسی که از خیابون رد میشد رو گرفتم به خاطر داشتن دو تا مسافر دیگه تو ماشین نمیشد دربست بگیرم ولی برای دور شدن از خونه خوب بود سوار شدم از راننده خاستم تا من رو جلوی یه اژانس پیاده کنه. در نهایت بعد از عوض کردن دو تا ماشین جلوی در خونه ی پدر پروانه پیاده شدم دستم سمت زنگ نرفته بود که در باز شد و با سیاوش در حالی که تلاش داشت موتور مشکی رنگش رو از حیاط بیرون بیاره چشم تو چشم شدم _سلام کمی نگاهم کرد و سرش رو پایین انداخت _سلام حالتون خوبه _خیلی ممنون ببخشید من اومدم پروانه رو ببینم _بله از دیشب گفت که قرار صبح بیاید موتور رو کامل بیرون اورد و به در ورودی اشاره کرد _بفرمایید داخل حیاط رفتم صداش رو از پشت شنیدم _مامان دوست پروانه اومده _نه دیگه من دارم میرم از در حیاط فاصله گرفتم و دیگه صداش رو نشنیدم وارد خونه شدم مادر پروانه با روی خوش ازم استقبال کرد و من رو به اتاق پایین پله ها راهنمایی کرد دررو باز کردم و وارد شدم با دیدن پروانه دلم حالی شد چقدر لاغر شده چشم هاش رو بسته بود _مامان تویی _سلام فوری چشمش رو باز کرد سرش رو چرخوند سمتم چشم هاش پر از اشک شد _سلام جلو رفتم و دراغوش گرفتمش پر بغض گفتم _الهی بمیرم چرا گریه میکنی. _ببین من چه بدبختم. اول زندگی باید اینجوری بشه. هر کدوممون یه طرف صورتش رو بوسیدم _این که بدبختی نیست. یه اتفاقه صبر کن این روز هام میگدره _خودت بودی میتونستی به چشم هاس خیره شدم و نفسم رو آه مامند بیرون دادم _من از این بدتر رو کشیدم خودت که میدونی اشکش رو پاک کرد _نگار طاقتم تموم شده _خب چرا نمیری خونه ی مادرشوهرت یا اقای ناصری نمیاد اینجا _بهش گفتم گفت بزار یکم بهتر بشه بعد _ان شالله زودتر بهتر میشه. لبخند زدم _انقدر گریه کردی زشت شدی الان بیاد ببینت از همون راه برمیگرده لبخند بی جونی زد _انقدر بی توان شدم نمیتونم خودم رو تو اینه ببینم. تو اینه داری؟ _نه ولی بیا یه سلفی بگیریم خودتو ببین گوشیم رو بیرون اوردم و روی سلفی تنظیم کردم سرم رو کنار سر پروانه گذاشتم. _بخند دستش رو روی دوربین گداشت _اول یه روسری بده سرم کنم به اطراف نگاه کردم _از کمد مامانم بردار _زشت نیست. _نه بردار، من که اینجا لباس ندارم. سراغ کمد رفتم و روسری برداشتم و کمک کردم روی سرش بندازه _از این گل باقالی تر نبود بیاری کنارش نشستم و دوباره دوربین رو روبروی صورت هامون گرفتم _کم غر بزن. لبخند بزن لبخند بی جونی زد که اسم احمدرضا روی صفحه ظاهر شد. ناخواسته اخمی وسط پیشونیم نشست گوشی رو پایین گرفتم تا تماسش قطع بشه و بتونم دوباره عکسی بگیرم پروانه با تعجب نگام کرد _فکر میکردم دوسش داری _دارم _چرا جوابش رو نمیدی؟ _چون یه کاری باهام داره که خوشم نمیاد. فاطمه علی‌کرم 🚫 و پیگرد دارد🚫 https://eitaa.com/zeinabiha2/32702 💕💕💕💕💕💕💕💕💕💕💕💕💕
2.1هزار مشاهده