«پس آنگاه عتبه را ببوس و با حالت خشوع و گريه وارد شو كه آن اجازه اى است از سوى حضرات معصومين (عليهم السلام) » بحارالأنوار، ج ۹۹، ص ۱۱۶ در شرح قاموس اللّغة گفته است: عَتَبه به تحريك، آستانة در يا بالاى هر دو است» پس مقصود از عتبه، آستانة در، سطح جلوى در و چوب زيرين جلوى در ورودى زائران است. آستانه شريفه را ببوس و اين ادب براى جميع مشاهد مشرّفه است و در زيارت امير مؤمنان صلواة الله علیه كه از صفوان از امام صادق صلواة الله علیه نقل شده است و مشايخ طائفه، مفيد و سيد و شهيد و غير آنان، آن را روايت كرده اند، اين گفتار آمده است: «پس آنگاه عتبه را ببوس و پاى راست خود را بر پاى چپ خود مقدّم بدار» بحارالأنوار، ج ۹۷، ص ۲۸۳ .