خوب نگاه کن با پسر فاطمه چه میکنند😔 امام حسين عليه السّلام پس از ايراد خطبه فوق، از مركبش پياده شد، و اسب سوارى پيامبر صلى اللَّه عليه و آله و سلم را كه به آن «مرتجز» مى‌گفتند طلبييد، و بر آن سوار گرديد، و اصحاب و يارانش را براى جنگيدن، صف آرايى كرد از امام باقر عليه السّلام روايت شده: «همه سپاهيان امام حسين عليه السّلام چهل و پنج سوار، و صد نفر پياده بودند».جز اين نيز روايت شده است. در اين هنگام عمر سعد به پيش آمد تيرى به سوى لشكر امام حسين عليه السّلام افكند، و صدا زد: «در نزد فرماندار، عبيد اللَّه بن زياد گواه باشيد كه من نخستين نفرى بودم كه تير به سوى حسين پرتاب نمود.» پس از آن، تيرها مانند باران از طرف دشمن به سوى سپاه امام عليه السّلام به باريدن گرفت.امام حسين عليه السّلام رو به ياران كرد و فرمود: قوموا رحمكم اللَّه الى الموت الّذى لا بدّ منه، فانّ هذه السّهام رسل القوم اليكم ، خدا شما را رحمت كند به سوى مرگى كه گريزى از آن نيست برخيزيد، چرا كه اين تيرها از ناحيه دشمن، رسولان مرگ به سوى شما هستند. سپاه امام عليه السّلام با سپاه دشمن ساعتى، گروه گروه و يا حمله هاى مكرّر با هم جنگيدند، به طورى كه جماعتى از اصحاب امام حسين عليه السّلام به شهادت رسيدند. در اين هنگام امام حسين عليه السّلام دست بر محاسن خود زد، در حالى كه مى گفت: «غضب و خشم خدا بر يهود هنگامى سخت شد كه براى خدا فرزند قرار دادند، و بر نصارى هنگامى شديد شد كه خداوند را سومين سه خدا (كه در هم حلول نمودند) خواندند، و غضب خدا بر مجوسيان آنگاه شدّت يافت كه به جاى خدا، خورشيد پرست و ماه پرست شدند، اينك خداوند بر گروهى سخت خشمگين شده است، كه همه براى كشتن پسر دختر پيامبرشان همدست شده اند. اما و اللَّه لا اجيبنّهم الى شى ء ممّا يريدون، حتّى القى اللَّه تعالى و انا مخضّب بدمى آگاه باشيد! سوگند به خدا به هيچ يك از خواسته هاى آنها (دشمنان) جواب نمى دهم (و تسليم اهداف شوم آنها نمى شوم) تا خداوند را در حالى كه به خون خود رنگين هستم ملاقات نمايم. از امام صادق عليه السّلام نقل شده فرمود: از پدرم شنيدم مى فرمود: هنگامى كه امام حسين عليه السّلام با عمر سعد روبرو شد، و آتش جنگ شعله ور گرديد، خداوند #امداد_غيبى پيروزى را بر فراز سر حسين عليه السّلام فرو فرستاد، به طورى كه بالهاى خود را بر بالاى سر حسين عليه السّلام گشودند، سپس همان امدادها، امام حسين عليه السّلام را بين دو چيز- پيروزى بر دشمن و لقاى خدا- مخيّر نمودند، امام حسين عليه السّلام لقاى خدا (شهادت قهرمانانه) را برگزيد.