💠#در اوج یگانگی در ابتداي زيارت اظهار داشتيد «يا ثارَاللّه» و خدا را خون خواه امام حسين(ع) ديديد، در اين فراز حضرت مهدي(عج) را خون خواه آن حضرت مي يابيد که مي خواهيد شما هم در خدمت آن حضرت باشيد ولي کمي که جلوتر رفتيد و عوامل دوگانگي به کلي برطرف شد اظهار مي داريد: «أَنْ يَرْزُقَنِي طَلَبَ ثَارِي مَعَ إِمَامٍ هُدًی ظَاهِرٍ نَاطِقٍ بِالْحَقِّ»؛ يعني اين که خداوند رزق من گرداند خون خواهي خودم را همراه با امامِ هدايت شده ي نمايان و گوياي به حق. در اين فراز آخر خون خواه، خودِ زائر است و به جايي رسيده که خود را خون خواه امام حسين(ع) مي داند و نقش خدا و امامِ منصور را مي طلبد و به اوج يگانگي با امام(ع) مي رسد. در ادامه اظهار مي داريد: (اللَّهُمَّ اجْعَلْنِي عِنْدَكَ وَجِيها بِالْحُسَيْنِ عليه السلام فِي الدُّنْيَا وَ الْآخِرَةِ( خدايا حال که مي دانم حسين(ع) نزد تو بسيار آبرومند است، پس به آبروي حسينِ عزيز، مرا در نزد خودت در دنيا و آخرت آبرومند و پسنديده گردان. از خداوند تقاضا مي کنيد در ذيل نور حسين(ع) مرا نزد خودت آبرو ده و شايسته گردان. هرگز منظورتان آن نوع آبروهاي وَهمْي صِرفِ اجتماعي نيست، همچنان که مورد نظر مولايمان امام حسين(ع) چنين آبروهايي نبود، بلکه مي خواهي به نور امامي معصوم در پيش خدا آبرو داشته باشي تا به پيروي از امام حسين(ع) نگران آبروهاي خيالي در نزد اهل دنيا نباشي همچنان که آن حضرت نگران آبرويش نزد اوباش بني اميه نبود و به وظيفه ي خود عمل نمود. آري آبرومندي خوب است ولي به شرطي که در پرتو نور امام معصوم آن آبرو به دست آمده باشد و خداوند آن را ايجاد کند. عنايت بفرمائيد اين فراز از زيارت جهتِ روح شما را به کجاها مي کشاند و وسيله اي که در اين راه مي خواهي از آن استفاده کني چيست؟ مي خواهي به مدد آبروي حسين(ع) در نزد خداوند آبرو داشته باشي و اين حقيقي ترين آبروئي است که در عالم وجود دارد. شايد يکي از علت هايي که تأکيد مي شود زيارت عاشورا، به کرّات خوانده شود به جهت توجه به سيره و سنت حيات بخشي است که با نظر به حضرت سيدالشهداء(ع)در منظر ما قرار مي گيرد، به طوري که آبرومند شدن معني خاص خود را پيدا مي کند. از روزي که ما سيره و سنت آن حضرت را فراموش کرديم بيشتر به ظاهر دين مشغول شديم و از عمق معنويتِ ديني محروم گشتيم، همان طور که آبرومندي در نزد خدا را به آبرومندي نزد اهل دنيا تبديل نموديم. در گذشته اکثر جلسات عزاداري، همراه با معارف اسلامي و طرح مباحث عميق ديني بوده و دسته هاي عزاداري بيشتر در روزهاي تاسوعا و عاشورا تشکيل مي شده است. البته به سر و سينه زدن در سوگ امام حسين(ع) کار عاشقان امام است، چرا که «در دل دوست به هر حيله رهي بايد کرد.» بايد هرکاري که نشانه ي ارادت به اين خاندان است و در شرع بدان توصيه شده است را انجام داد ولي نبايد فقط به ظاهر بسنده کرد. نبايد غلبه با دسته و سينه و زنجير و شام و ناهار باشد و حضور در جلسات عزاداري جهت فهم معارف دين مورد غفلت قرار گيرد. عموماً جلسه ي عزاداري اباعبدالله(ع) صبح ها برگزار مي شد. چون در صبح هم مردم آمادگي بيشتري جهت تدبّر در واقعه ي کربلا دارند و هم زمان آن طوري است که يک حال و هواي ديگري را همراه خود مي آورد و روح انسان جهت تأثير پذيري، آمادگي بيشتري دارد. مؤمنين شب ها زود مي خوابند تا نيمه شب بيدار شوند. لذا توصيه مي کنم مجالس عزاداري که صبح ها برپا مي شود را فراموش نکنيد و نگذاريد از دستتان برود. به هر صورت تأکيد همه ي ما بايد اين باشد که عزاداري براي سيدالشهداء(ع) در حدّ ظاهرِ صِرف متوقف نشود. زيرا مقصد اين بود که شيعيان در جلسه ي عزاداري امام حسين(ع) شرکت کنند تا سيرِ روحاني و يگانگي با روح آن حضرت برايشان واقع شود. و مدّاحان هم لازم است با توجه به چنين مقصد و مقصودي، مرثيه بخوانند تا در برقراري آن سِير، کمک کنند. به طوري که در کنار معرفت به مقام امام، عاطفه هم به حرکت در آيد و شعله ور شود تا سير ما با سرعت بيشتر محقق گردد. زيرا خودِ آن ها خواسته اند تمام تلاش اين باشد که در جلسه ي عزاداري آن حضرت، سير روحاني به سوي مقام عرشي اهل البيت(ع) به بهترين نحو انجام گيرد و ارادت به آن خانواده که در جان ما نهفته است به فعليت در آيد.(44) در تاريخ آمده است که ائمه(ع) از مداحاني مثل کُمِيتِ اَسَدي(45) يا دِعْبَلِ خُزائي(46) مي خواستند که با اشعار خود مصائب عاشورا را ذکر کنند و افراد را به عمق آن حادثه بکشانند و خودِ ائمه(ع) در آن شرايط آنقدر گريه مي کردند که بي تاب مي شدند. ملاحظه بفرمائيد در اين مرثيه خواني ها بيشتر فکر و سير و اشک بوده و کمتر دسته و زنجير و شام و ناهار. اگر مدّاح پرسوزي ما را بدون هيچ حرف اضافي وارد مصائب کربلا کند، به راحتي اشکمان جاري مي شود. وقتي انسان روح را متوجّه مقام امام بکند و کمي در آن سير کند دل بي تاب مي شود ادامه دارد... @saLhintanhmair

💠#در کربلا کجا را نگاه میکنید؟ در كربلا كجا را نگاه مي كنيد؟ ما اكثر وقت ها در بحث كربلا به صحنه عاشورا نگاه مي كنيم ❤️👌 ولي به فرهنگي كه در پشت و پهلوي اين فرهنگ موجود است نگاه نمي كنيم. 💠👌 حضرت زينب(س) در كربلا به سقيفه نگاه مي كند، يعني به پنجاه سال پيش نگاه مي كند، 💢💢 ما بايد در كربلا نگاه مان را باز كنيم و فرهنگ آن زمان را ببينيم وبعد براي امروز خودمان از آن درس، بلكه درس ها بگيريم. 💠💢💠 نسلي در صحنه است كه در بين عهد الهي صدر اسلام، با آن همه سادگي و بندگي و حيرت، با آسمان و غيب همراه بود و بين عهد پرتجمّل و تزوير معاويه، سرگردان مانده است، نه مي تواند دل از آن بركند و نه مي تواند از اين به در آيد، 💠 و حسين(ع) پيام بلند نجات آن عصر شد، تا راه دل سپردن به عهد پيامبر(صلوت الله عليه و آله) را به بشريّت بياموزاند. ❤️❤️💠 جوان امروز ما از طرفي به ياد فرهنگ بسيجيان و امام و شهداء است و دل در هواي آنان دارد، و از طرفي بعضي از مسؤولانِ پرتجمّل و كساني را مي بيند كه به اسم انقلاب، ثروت هاي بادآوردة دولتي دست و پا كرده اند، و در اين ميان سرگردان مي شود و اگر از اين نسل، حسين(ع) را نگيريم، به يزيد وغرب نزديك نمي شود و نه تنها سرگردان نمي ماند، بلكه صداي بلند اعتراضي مي شود بر آنهايي كه دارند جامعه را از عهد امام و بسيجيان جدا مي كنند و از همين طريق است كه جامعه اصلاح مي شود و زندگي اين جوانان معناي واقعي به خود مي گيرد. 💠💢💢 عمده آن است كه بدانيم بايد توجّه خود را به فرهنگي جلب كنيم كه بتواند امروز ما را درست تحليل نمايد، تا بدانيم چه تفكّري است كه مي خواهد عهد الهي جامعه را به غفلت بكشاند. در سقيفه گفتند مردم را به خود واگذاريد ولي سياسيون غيرِالهي عنان را به دست گرفتندـ و در اين راستا، امامت حذف شد و جامعه به غفلت و سرگرداني دچار گشت.💠💢 بياييد كاري بكنيد كه آن تجربة تلخ كشته شدن امام معصوم(ع)؛ يعني شهادت تجسّم معنويت، دوباره تكرار نشود.👌💠 حسين(ع) در سقيفه كشته شد، هر انسان معنوي كه پس از رحلت پيامبر(ص) كشته شد، ريشه در سقيفه دارد؛ چه علي(ع) در محراب و چه شهيدان جنگ هشت ساله و چه شهداي حج؛ و هر حاكم ظالمي كه بر بشريّت تحميل گشت نيز ريشه در سقيفه دارد، چه معاويه باشد و چه رضاخان و ما فعلاً به معاويه مي نگريم تا همة انحراف هايي را كه با جدايي از عهد محمّدي(ص) به وجود آمد نگريسته باشيم. 💢💢 در آن وقت است كه به من اعتراض نمي كني چه ربطي بين سقيفه است با شهداي مظلوم جنگ هشت ساله. 💠👌 اين آخرين فراز صحبت در اين جلسه است؛ التفات بفرماييد: با جوّ سازي مي گفتند: مردم را به حال و ارادة خودشان واگذاريد، شما را با مردم چه كار؟ و اگر خوب دقت مي كردي، ؛ 💠❤️💢 متوجّه مي شدي اين يعني مردم را آشكارا به نيستي كشاندن و بردگي آنها را در نظام اموي جاودانه كردن، چون كلمة حقّي را در فضايي باطل، شعار مي دادند و حسين(ع) ديواره هاي اين بردگيِ جاودانه را ويران كرد و وسوسه ها و تهمت هاي بي تفاوتي نسبت به مردم را به چيزي نگرفت و فرهنگ غم خوارگي براي مردم را قوّت بخشيد، تا مردم فقط در زمين نمانند و از هآسمان محروم گردند 💠💢💠. فضاي بي تفاوتي را چه كساني شايع مي كنند؟ حسين بن علي(ع) اگر مي خواست بي تفاوت باشد، حكومت معاويه و يزيد با همان فرهنگ خاصّ خودش تداوم پيدا مي كرد .بي تفاوتي در جامعة ديني، يعني اجازه دهيم كه فرهنگ غير ديني در جامعه خانه كند. 💠💠💠 هنر اين است كه حسين گونه، آري؛ حسين گونه، و نه به گونه اي ديگر، با چنين فرهنگي مقابله كنيم و چنين مقابله اي حكمت حسيني را با همه عمق و سوز و شور و حكمتش مي طلبد و روح نهضتِ خدمت رساني به مردم با نيّت نزديكي به حسين(ع)، ۰همة حيله هاي دشمن را خنثي مي كند. إن شاءالله. «والسلام عليكم و رحمةالله و بركاته» 💢💠💢 @saLhintanhamasir

سلام امام زمانم 🌸🙏 *عاقبت روزی نگاهم* *میکنی. با نگاهت* *روبراهم می کنی* *من که می سوزد دلم* *از دوریت کی نظر* *بر اشک و آهم می کنی* .*#اللهم عجل لوليڪ الفـرج* *#در این لحظات ملڪوتی* # *التمـــــاس دعـــــای فـرج* 🕊️🤲🍃

#یا_زهرا_س💔 آتش و این همه اَسرار نمےدانستیم پشٺ #در ماندن و #دیوار نمےدانستیم #مادرے در وسط شعلہ اگر گیر ڪند نتوان گشٺ بر او یار نمےدانستیم #یا_صدیقه_الشهیده🥀 #ایام_فاطمیه💔