#شهید_مدافع_حرم_جلیل_خادمی متولد روستای امیرحاجیلو شهرستان فسا استان فارس 17 آبان 94 شب من در آشپز خانه مشغول آماده کردن شام و جلیل محو نوشتن متنی در دفترش بود که حتی صدای گریه فاطمه را نشنید چند بار صدایش زدم نگاهی به من کرد دفتر را زمین گذاشت و به سراغ فاطمه رفت بعد از شهادتش متوجه شدم که وصیت نامه اش را می نوشت. همان شب به مسجد رفت زیارت عاشورا خواند و برگشت ساکش را پیچید و آماده رفتن . روز بعد قبل از حرکت گفت : شما هم با من تا شیراز بیایید. نمی دانم ، شاید می دانست که این آخرین دیدار است . مریم  شیفت ظهر بود از پدر خداحافظی کرد و در آن لحظه مثل ابر بهاری گریه می کرد و راهی مدرسه شد. جلیل نتوانست تحمل کند دنبال مریم رفت و گفت با ما تا فرودگاه به شیراز بیا. همه آماده شدیم و به سمت شیراز حرکت کردیم. به فرودگاه شیراز رسیدیم ساک را روی زمین گذاشت فاطمه در بغلم بود . نگذاشت به خاطر بچه پیاده شومر گفت هوا سرد است. همان جا خداحافظی کردم. من از داخل ماشین مات و مبهوت قدم های جلیل بودم. ساکی که روی زمین می کشید و نسیم پاییزی که کت جلیل را تکان می داد. آن لحظه در ذهنم ثبت شد . کاش آن روز دوباره تکرار می شد تا در لحظه خداحافظی یک دل سیر او را نگاه می کردم اللّهمَّ‌عَجِّلْ‌لِوَلِیِّڪَ‌الفَرَج