•┈┄┅═✧❁🌷 *﷽* 🌷❁✧═┅┄┈•
#مدافع_عشـــــق
#قسمت_شصت_و_نهم
❤️ #هوالعشــــــق
فاطمه مرا دلسوزانه به آغوش میکشد و در حالیکه سرم را روی شانه اش قرار داده زمزمه میکند
_امروز فردا حتمن زنگ میزنه،مام دلتنگیم...
بغضم را فرو میبرم و دستم را دورش محکم تر حلقه میکنم."بوی علی رو میدی..."این را در دلم میگویم و میشکنم.
فاطمه سرم را میبوسدو مرا از خودش جدا میکند
_خوبه دیگه بسه...
بیابریم پایین به مامان برا شام کمک کنیم
بزور لبخند میزنم و سرم را به نشانه باشه تکان میدهم.
سمت در اتاق میرود که میگویم
_تو برو...من لباس مناسب تنم نیست...میپوشم میام
_آخه سجاد نیستا!
_میدونم!ولی بالاخره که میاد...
شانه بالا میندازدو بیرون میرود.احساس سنگینی در وجودم،بی تابی در قلبم و خستگی در جسمم میکنم.سردرگم نمیدانم باید چطور مابقی روزهارا بدون او سپری کنم.روسری سفیدم را بر میدارم و روی سرم میندازم...همان روسری که روز عقد سرم بود و چادری که اصرار داشت بااون رو بگیرم.
لبخند کمرنگی لبهایم را میپوشاند.احساس میکنم دیوانه شده ام...با چادر در اتاقی که هیچ کس نیست رو میگیرم و از اتاق خارج میشوم.یک لحظه صدایش میپیچد
_حقا که تو ریحانه منی!
سر میگردانم... هیچ کس نیست...!
وجودم میلرزد...سمت راه پله اولین قدم را که برمیدارم باز صدایش را میشنوم
_ریحانه؟...ریحانه ی من...؟
اینبار حتم دارم خودش است.توهم و خیال نیست!
اما کجا...؟
به دور خودم میچرخم و یکدفعه نگاهم روی در اتاقش خشک میشود.
از زیر در...درست بین فاصله ای که تا زمین دارد سایه ی کسی را میبینم که پشت در،داخل اتاقت ایستاده...!احساس ترس و تردید...! با احتیاط یک قدم به جلو برمیدارم...
بازهم صدای او
_بیا!...
آب دهانم را بزور از حلق خشکیده ام پایین میدهم.با حالتی آمیخته از درماندگی و التماس زیر لب زمزمه میکنم
_خدایا...چرا اینجوری شدم!بسه!
سایه حرکت میکند.مردد به سمت اتاقش حرکت میکنم.دست راستم را درازمیکنم و دستگیره را به طرف پایین آرام فشار میدهم.در با صدای تق کوچک و بعد جسر کشیده ای باز میشود.هوای خنک به صورتم میخورد.طعم تلخ و خنک عطرش در فضا پیچیده.دستم را روی سینه ام میگذارم و پیرهنم را در مشتم جمع میکنم.چه خیال شیرینی است خیال او...!سمت پنجره اتاقش می آیم...یاد بوسه ای که روی پیشانی ام نشست.چشمانم را میبندم و با تمام وجود تجسم میکنم لمس زبری چهره مردانه اش را...
تبسمی تلخ...سرم میسوزد از یاد او!
یکدفعه دستی روی شانه ام قرار میگیرد و کسی از پشت بقدری نزدیکم میشود که لمس گردنم توسط نفسهایش را احساس میکنم. دست از روی شانه ام به دورم حلقه میشود.قلبم دیوانه وار میتپد.
صدای او که لرزش خفیفی بم تَرش کرده در گوشم میپیچد
_دل بکن ریحانه...از من دل بکن!
بغضم می ترکد.تکانی میخورم وبا دو دستم صورتم رامیپوشانم.بازانو روی زمین می افتم ودر حالی که هق میزنم اسمش را پشت هم صدا میکنم.همان لحظه صدای زنگ تلفن همراهم را از اتاق فاطمه میشنوم.
بیخیال گوشهایم را محکم میگیرم.
نمیخوام هیچی بشنوم...
هیچی!!!
✍ ادامه دارد ...
@sabbaren_shakoor
•┈┄┅✾❀🌸🦋🌷🦋🌸❀✾┅┄┈•