#حضرت_علی_اکبر_ع_شهادت شب هشتم شده و سینه فقط غم دارد روضه‌ی امشب ما پیر شدن هم دارد مثل ارباب کنار تن مجروح علی مستمع در شب هشتم کمری خم دارد روضه‌ی دفن حسین است و به تنهایی خود داغ، اندازه‌ی یک ماه محرم دارد روضه می‌خوانم از آن سرو رشید مجروح که تنش روی عبا چند قلم کم دارد آسمان، غم زده‌ی روضه و خون می‌بارد پای این روضه اگر مُرد کسی، حق دارد روضه خوانِ شب هشتم بدنش می‌لرزد مثل ارباب در این روضه تنش می‌لرزد پدر داغ جوان دیده اگر هست اینجا تازه شد داغ دلش باز، ببخشد ما را جگرم سوخته مرهم بگذارید مرا امشب ای سلسله سادات ببخشید مرا نیمه‌ی سیب رسول است و مسیحای حسین رفت با رفتنش امید ز سیمای حسین پسری غرق به خون، نقش زمین در صحراست کمر روضه خم از واژه‌ی ارباً ارباست از کمر تا شده این پیکر چون کوهی که... ریخته روی زمین قامت مجروحی که... می‌چکد خون ز گلو، چشم و دهان، دست و سرش جای یک بوسه نمانده‌ست برای پدرش دشت را چشم پدر پُر ز علی می‌بیند گل پرپر شده را روی عبا می‌چیند لشکری کرد اشاره پدر پیرش را خنده‌ها کُشت دوباره پدر پیرش را گیسوان پسرش روی زمین پا خورده دید یک تیغ میان کمرش تا خورده نیزه‌ای از وسط سینه‌ی او رد شده است خون نشسته به گلو، راه نفس سد شده است حسین کردی #شب_هشتم_محرم #علی_اکبر(ع) @sabkemoharram