#آداب_زیارت ۱ ✍🏼 در معنای لغوي «زيارت» آورده‌اند: 🍃💠 *«حضورُ مَزور عند الزائر» «حضور زیارت شده نزد زائر»؛ بدین معنا که *وقتی به زیارت هر امامی مشرف می‌شویم باور کنیم که در حضور آن امام قرار داریم*، همان‌گونه که اگرامام زنده بود و به محضرشان مشرف می‌شدیم، آداب را رعایت می‌کردیم، ❇️ در هنگام زیارت مضجع شریف حضرات معصومین علیهم السلام باید آداب حضور را رعایت کنیم. در محضر امام نباید به دیگری توجه داشت بلکه اصل، توجه به خود امام است. البته اگر قبل از تشرف، بر سر مزار فردبزرگ یاعالم جلیل القدری حاضر شویم و ایشان را واسطه قرار دهیم و از او بخواهیم تا موانع میان ما و امام مرتفع شود و *زیارت با معرفتی نصیب‌مان شود*، با رعایت اداب منافات ندارد؛ چون ما او را تنها واسطه می‌دانیم و تمام توجه ما معطوف به امام است. 🍃 در ابتدا و برای شروع بحث آداب زیارت، به آیه ۱۲ سورۀ طه اشاره می‌کنم: 🔆 «فَاخْلَعْ نَعْلَيْكَ إِنَّكَ بِالْوَادِ الْمُقَدَّسِ طُوًى» 🔷 به حضرت موسی دستور داده شد: *کفش خود را از پای درآور* ؛ چون در وادی مقدس قرار داری! این امر الهی را به عنوان ادب زیارت در نظر می‌گیریم که در اماکن مقدس نباید با کفش وارد شد. بدیهی است این امر ادب باطنی نیز در پی دارد. ✍🏼 *در تفاسير عرفاني «نعلیک» به انواع تعلقات فرد تعبیر شده است.* انسان باید در زیارت خود را از تعلقات و توجهات مختلف جدا كند و توجه‌اش به امام ِمَزوری باشدکه در حال زیارت اوست. 🍃 *ای دل صد دله، دل یک دله کن*              *مهر دگران را زدل خود، یله کن* 📚«برگرفته از بیانات استاد زهره بروجردی» 🏴‏#سبک_زندگی_کریمانه https://eitaa.com/sabkezendegikareemane