گریه‌ام جاری‌ست، بارانی که می‌بینی منم چتر وا کن! ابر گریانی که می‌بینی منم بی‌محابایی چنان رگبار تند نوبهار رحم کن! گنجشک حیرانی که می‌بینی منم! از کمانداران ابروی تو کو راه فرار؟ صید از هر سو گریزانی که می‌بینی منم کشتی و سهراب در خون خفته را نشناختی بی‌وفا! سرباز بی‌جانی که می‌بینی منم! اهل امروزم ولی دردی که دارم تازه نیست شاعر هر کهنه‌دیوانی که می‌بینی منم ! #سجاد_سامانی 🇮🇷@sabzpoushan

چشمِ من، چشم تورا دید ولی دیده نشد من همانم که پسندید و پسندیده نشد یاد لب‌های تو افتادم و با خود گفتم؛ غنچه‌ای بود که گل کرد ولی چیده نشد من نظربازم و کم معصیتی نیست ولی چه‌بسا طعنه زدن‌‌های تو بخشیده نشد ای که مهرت نرسیده‌ست به من، باورکن هیچ‌کس قدر من از قهر تو رنجیده نشد عاشقت بودم و این را به هزاران ترفند سعی کردم که بفهمانم و فهمیده نشد #سجاد_سامانی 🇮🇷@sabzpoushan

چشم من، چشم تو را دید ولی دیده نشد من همانم که پسندید و پسندیده نشد ای که مهرت نرسیده است به من، باور کن هیچ‌کس قدر من از قهر تو رنجیده نشد عاشقت بودم و این را به هزاران ترفند سعی کردم که بفهمانم و فهمیده نشد #سجاد_سامانی 🇮🇷@sabzpoushan

عشق دنیای مرا سوزاند اما پیشکش داد از این دارم که دینم سوخت، دنیا پیشکش ! ای که می‌گویی طبیب قلب‌های عاشقی  کاش دردم را نیفزایی، مداوا پیشکش  دشمنانت در پی صلحند اما چشم تو دوستان را هم فدا کرده‌ست، آنها پیشکش بس که زیبایی اگر یوسف تو را می‌دید نیز چنگ بر پیراهنت می‌زد، زلیخا پیشکش ماهی تنهای تنگم، کاش دست سرنوشت برکه‌ای کوچک به من می‌داد، دریا پیشکش #سجاد_سامانی 🇮🇷@sabzpoushan

چه رفته است بر این بینوا؟ نمی‌پرسی؟ کجاست شور و شر من؟ کجا؟ نمی‌پرسی... مگو که از غم این سالخورده باخبری تو سال‌هاست که حال مرا نمی‌پرسی... چنان‌که حد وفای تو را شناخته‌ام غریب نیست که از آشنا نمی‌پرسی حکایت ستمی را که رفته بر دل من از آن دو چشم ستمگر چرا نمی پرسی‌؟ نوشتمت که هنوز اشک‌های من جاری‌ست ولی دریغ که از ماجرا نمی‌پرسی... #سجاد_سامانی 🇮🇷@sabzpoushan

حال مرا مپرس که من ناخوشم، بدم این روزها به تلخ زبانی زبانزدم تو با یقین به رفتن خود فکر می‌کنی من نیز بین ماندن و ماندن مُردَّدم حق داشتی گذر کنی از من، که سال‌هاست یک ایستگاه خالی بی رفت و آمدم از پا نشستم و نفسم یاری‌ام نکرد از هوش رفتم و نرسیدم به مقصدم گفتم که عاشقت شده‌ام، دورتر شدی ای کاش لال بودم و حرفی نمی‌زدم #سجاد_سامانی 🇮🇷@sabzpoushan

‌ بی من خوشی، وگرنه از آن تو می‌شدم جان می‌سپردم آخر و جان تو می‌شدم ‌ گفتم که مردم از غم و گفتی به حرف نیست ! ای کاش من حریف زبان تو می‌شدم... ‌ معشوق روزگار غزلهای ناب! کاش هم‌عصر شاعران زمان تو می‌شدم ‌ ای عمر چندروزۀ دنیا! بدون عشق تا کی اسیر سود و زیان تو می‌شدم؟ ‌ پا بر سرم گذاشتی اکنون که آمدی ای مرگ داشتم نگران تو می‌شدم ‌ #سجاد_سامانی 🇮🇷@sabzpoushan

نیمی از جان مرا بردی، محبت داشتی نیم باقیمانده هم هر وقت فرصت داشتی بر زمین افتادم و دیدم به سویم می دوی دست یاری چیست؟ سودای غنیمت داشتی خانه ای از جنس دلتنگی بنا کردم ولی چون پرستوها به ترک خانه عادت داشتی ای که ابرویت به خونریزی کمر بسته است کاش اندکی در مهربانی نیز همّت داشتی من که خاکستر شدم اما تو هنگام وداع کاش قدری بر لبانت آه حسرت داشتی #سجاد_سامانی 🇮🇷@sabzpoushan

گریه‌ام جاری‌ست، بارانی که می‌بینی منم چتر وا کن، ابر گریانی که می‌بینی منم! بی‌محابایی چنان رگبارِ تندِ نوبهار رحم کن! گنجشک حیرانی که می‌بینی منم! از کماندارانِ ابروی تو کو راه فرار؟ صیدِ از هر سو گریزانی که می‌بینی منم! کشتی و سهرابِ در خون خفته را نشناختی بی‌وفا! سرباز بی‌جانی که می‌بینی منم! اهل امروزم ولی دردی که دارم تازه نیست شاعر هر کهنه‌دیوانی که می‌بینی منم...! ‏ #سجاد_سامانی 🇮🇷@sabzpoushan