دردلم حسرت یک روضه درایوان نجف
خلوتی،باشد.ومن باشم وسلطان نجف
دلم امروزکمی پرسه زدن می خواهد
غزلی درمن ومن توی خیابان نجف
چقدرحس قشنگی ست درآن دم که فقط
شعرباشدبه لب ونم نم باران نجف
چه صفایی ست که هم صحبت ارباب،شوم
مثل موری شوم او مثل سلیمان نجف
چون یتیمی شده ام با غزلی ازسرعشق
چشم هایم پی بابای یتیمان نجف
دلم انگار گره خورده در این تنهایی
به کمی گریه وقرآن وشبستان نجف
کاش دستی به سرشانه ی من بگذارد
قسمتم کاش کندقطعه ای از نان نجف
#فریده_خسروی
جزحریم توسرم هیچ کجا خم نشود
شاه خوبانی و مهرت ز سرم کم نشود
گوشه ی صحن تو بی شک حرم امن من است
غیر عشق تو مرا شوق دمادم نشود
بازکن پنجره ای سمت دلم وقت غزل
غزلم بی نظرولطف تو جزغم نشود
ابر تا دور ضریح تو نچرخد، هرگز
روی گلبرگ حرم حامل شبنم نشود
گل اگر چند عزیز است ولیکن هرگز
بی اشارات تو ، وا ، نرگس ومریم نشود
باغزل گریه دوباره چمدان را بستم
اگر اینبار سفر باز فراهم نشود...
ذره ای کم نشود از عطش ثانیه ها
ذره ای از عطش ثانیه ها کم نشود
نروم از حرم امن تو جایی هرگز
تا دخیل من وایوان تو محکم نشود.
#فریده_خسروی
