✳️ حضور قلب در نماز و کامروایی در سایر امور 🔻 از چيزهايى كه براى همه‌ی ما دردآور است و ما را رنج می‌دهد، اين است كه ما در متن بهترين #پايگاه_اخلاق يعنى #عبادات خود در فكر خارج آن هستيم! در متن عملى كه براى ما سازنده است، متوجه امور ديگريم؛ مثلا انسان در #نماز كه مناجات عبد با مولا و بهترين وسيله براى ندا و نجواى بنده با خداست، متوجه نيست كه چه می‌گويد. او نه‌تنها از معارف نماز، آگاه نيست و نه‌تنها مفاهيم آن را در ذهن نمی‌گذراند بلكه به خارج از آن می‌پردازد. 🔸 گاهى انسان بر طبق #شريعت نماز می‌خواند، يعنى #واجبات و #مستحبات وضو و نماز را رعايت می‌كند ولى #حضور_قلب ندارد. اين نماز گرچه از نظر #فقهى باطل نيست ليكن از نظر #اخلاقى و #كلامى نمازى بی‌اثر است. تأمين حضور قلب در نماز، بسيار مشكل است. با اين كه هر نماز چند دقيقه بيشتر طول نمی‌كشد، اين هنر در نمازگزار نيست كه موقع نماز، خود را ضبط كند. اگر انسان همان چند دقيقه، خود را ضبط كند و بداند با چه كسى سخن می‌گويد، بقيه‌ی امور او تأمين است اما چون در همان چند دقيقه قدرت حضور و ضبط ندارد، ساير امور او هم ناكام است. 🔺 نماز #صراط است و صراط با #غفلتِ سالک نمی‌سازد زیرا اگر انسان غفلت کند، از صراطی که از مو باریک‌تر و از شمشیر تیزتر است سقوط می‌کند. 👤 #آیت_الله_جوادی_آملی 📚 #مراحل_اخلاق_در_قرآن 📖 ص ۲۱