✨﷽✨
♦️جرعه ای از#نهج_البلا_غه
🔹️#حکمت_۱۴۷
🔸️سفارشات اخلاقی و اعتقادی به کمیل
💥قسمت الف(برتری علم بر ثروت)
🔺️و از سخنان آن حضرت است به كميل پسر زياد نخعى
كميل پسر زياد گفت: اميرالمومنين على بن ابى طالب (ع) دست مرا گرفت و مرا به سوی قبرستان کوفه برد چون به صحرا رسيد آهى دراز كشيد و گفت: ای کمیل! این دلها ظروفند بهترین آن ظروف، جادارترین آنهاست پس آنچه می گویم را خوب حفاظت کن مردم سه دستهاند: دانشمند الهی و آموزنده اى كه در راه راست گام برمى دارد و پشه هایی اسیر باد که بدنبال هر صدایی میروند با هر بادی به آن سو میل میکنند به نور دانش روشنی نیافتهاند و به ركن استوارى پناه نجسته اند اى كميل، علم بهتر از مال است دانش تو را حراست می کند و تو باید از مال حراست کنی و مال با هزینه کردن نقصان مییابد و علم با انفاق کردن، افزایش مییابد آنچه به مال پرورده شود با نابودی مال از بین میرود ای کمیل پسر زیاد! دانش، روشی است که باید به آن گردن نهاد بوسيله آن انسان در دوران حيات اطاعت فرمان خدا مى كند و پس از مرگش نام نيك از او بر جاى میماند علم حکومت می کند و بر مال حکومت میکنند ای کمیل : ثروت اندوزان مرده اند اگر چه زندهاند ولى دانشمندان تا دنيا برقرار است زنده اند
(با این که) اجسادشان نابود شدهاند تصویرشان در دلها زنده است...
🍂در واقع امام روى نقطه اصلى مشكلات جوامع انسانى انگشت گذارده است. قسمت مهمى از مشكلات از ناحيه گروه سوم است; گروهى نادان، بى خبر، بى برنامه كه دنبال هر كسى بدون مطالعه حركت مى كنند. تنها هدفشان منافع مادى آنهاست. نه نور علم و تقوا بر قلوبشان تابيده، نه معرفت درستى نسبت به مبدأ و معاد دارند، نه تكيه گاه مطمئن، نه مشاوران آگاه و دشمنان اسلام بر همين گروه تكيه مى كنند تا جوامع اسلامى را گرفتار نا بسامانى كنند.
قرآن مجيد نيز در سوره اعراف آیه ۱۷۹ اشاره به آنها دارد
🍂امام در مقايسه اى بسيار جالب برترى علم را بر اموال دنيا از شش جهت، در سه گزاره از كلامش ثابت مى كند
🍂امام براى اثبات برترى علم و دانش در مقابل مال و ثروت تمام جهات اين دو را در نظر گرفته و حق سخن را ادا فرموده است به گونه اى كه چون انسان آن را مطالعه مى كند هيچ گونه كمبود و كاستى در آن نمى بيند. در ضمن روشن مى شود كه در فرهنگ اسلام علم و عالم و دانشمند حرف اول را مى زنند و ساير مواهب الهى تحت سلطه و سيطره آنهاست
✨﷽✨
♦️جرعه ای از#نهج_البلا_غه
🔹️#حکمت_۱۴۷
🔸️سفارشات اخلاقی و اعتقادی به کمیل
💥قسمت ب (حاملان علم چند گروهند)
🔺️و از سخنان آن حضرت است به كميل پسر زياد نخعى:
...آری! حقا که در اینجا دانش فراوانی است (و با دست خود اشاره به سینهاش کرد) اگر فراگيرانى براى آن مىيافتم آرى! يافتم آن را كه نیکو در می یافت، ليكن امين نمىنمود زيرا دين را وسيله رسيدن به دنيا ساخته بود
و با نعمت خدا بر بندگان خدا برترى مىجست و به حجت علم بر دوستان خدا بزرگى مىفروخت يا كسى كه مطيع و تسلیم حاملان حق است ولى در شناخت رمز و راز علم بصيرتش نيست شک در قلبش از نخستین شبهه که بر او عرضه میشود، شعله ور میگردد پس نه آنها و نه اینها، سزاوار آموختن دانشهای فراوان من نمی باشند يا كسى كه سخت در پى لذت است در برابر شهوت، عنان گسیخته است يا شيفته جمع کردن و مالى را بر مال نهادن است
هيچيك از اين دو گروه پاسدارى دين را نتواند کرد و بيشتر به چهارپایان چرنده شباهت دارند آرى اين چنين علم با مرگ حاملانش مى ميرد...
🍂منظور از اين علم چه علمى است؟ به نظر مى رسد علوم مربوط به صفات جمال و جلال خداوند و عرفان ذات مقدسش و اسرار جهان آفرينش و مقامات انبيا و اوليا و حوادث مربوط به آينده باشد كه تحمل اين علوم را همه كس ندارد بلكه جمعى از پاكان و خاصان و اولياء الله و اتقيا مى توانند حامل اين علوم باشند و از آن به طور صحيح استفاده كنند.
🍂امام در ادامه اين سخن از چهار گروه نام مى برد كه هيچ كدامشان شايسته حمل اين علوم الهى و اسرارآميز نيستند هيچ يك از اين گروه چهارگانه شايسته آن نيستند كه حامل علوم الهى باشند. به همين دليل عالمان واقعى از قرار دادن علوم در اختيارشان خوددارى مى كنند و ناچار علمشان را با خودشان به گور مى برند و با مرگ آن ها علم هم مى ميرد.
♦️جرعه ای از#نهج_البلا_غه
🔹️#حکمت_۳۲۴
🔸پرهیز از معاصی پنهانی
🔺️امام على(علیه السلام) فرمودند:«از عصيان خداوند در خلوتگاه ها بپرهيزيد، چراكه شاهد، همان حاكم و دادرس است»
🍂در محاكم معمولى، شاهد و حاكم و مجرى حكم، سه فرد متفاوتند؛ ممكن است حاكم در شهادت شهود ترديد كند يا به دليل شك در وثاقت آنها، يا احتمال اشتباه درباره آنها به سبب قرائنى كه موجب شك و ترديد مى شود، شهادتشان را نپذيرد؛ ولى آنجا كه شاهد و حاكم يكى است اينگونه احتمالات راه ندارد.
🍂در حديثى از امام صادق علیه السلام از كتاب شريف اصول كافى ج۲ ص۶۸ ح۲ آن حضرت به يكى از يارانش فرمود: «خَفِ اللَّهَ كَأَنَّکَ تَرَاهُ وَإِنْ كُنْتَ لا تَرَاهُ فَإِنَّهُ يَرَاکَ فَإِنْ كُنْتَ تَرَى أَنَّهُ لا يَرَاکَ فَقَدْ كَفَرْتَ وَإِنْ كُنْتَ تَعْلَمُ أَنَّهُ يَرَاکَ ثُمَّ بَرَزْتَ لَهُ بِالْمَعْصِيَةِ فَقَدْ جَعَلْتَهُ مِنْ أَهْوَنِ النَّاظِرِينَ عَلَيْکَ؛ از خدا بترس آنگونه كه گويى او را مى بينى (كه شاهد و ناظر اعمال توست) و اگر تو او را نمى بينى او تو را مى بيند. اگر فكر كنى او تو را نمى بيند كافر شده اى (زيرا علم خدا را محدود شمرده اى) واگر مى دانى تو را مى بيند؛ ولى باز در مقام معصيت او برمى آيى، او را از كمترين بينندگان نسبت به خود قرار داده اى».زيرا از يك نگاه كننده عادى شرم دارى اما از خدا شرم نمى كنى كه در خلوت گناه مى كنى.
📚(کتاب پیام امام،آیت الله مکارم شیرازی ج۱۴ ص ۶۱۹)
🔻وقال الامام عليه السلام : اتَّقُوا مَعَاصِيَ اللهِ فِي الْخَلَوَاتِ، فَإِنَّ الشَّاهِدَ هُوَ الْحَاكِمُ.
🇮🇷 @sabzpoushan
♦️جرعه ای از#نهج_البلا_غه
🔹️#حکمت_۴۳۸
💢جهل و دشمنی
🔺️امام على(علیه السلام) فرمودند:««مردم، دشمن آن چیزی هستند که نمیدانند»»
🍂افراد ناآگاه كه به اهميت جهاد و تأثير آن در عظمت و عزت مسلمين واقف نيستند آن را امرى خشونتآميز و زيانبار مىپندارند و طبيعى است كه با آن به عداوت برخيزند يا براى آنها ناخوشايند باشد. اما مؤمنان آگاه كه به اسرار جهاد و حتى شهادت فى سبيل اللّٰه آشنا هستند به آن عشق مىورزند. داروهاى تلخ و شفابخش براى كودكى كه از آن اطلاعى ندارد تنفرآميز است و به اين آسانى حاضر به نوشيدن آن نيست و با آن دشمنى مىكند در حالى كه افرادى كه از آثار آن دارو باخبرند براى بهدست آوردن آن هرگونه بهايى را مىپردازند و با عشق و علاقه آن را مىخورند. مؤيد اين سخن گفتارى است كه به عنوان يك اصل كلى، بعضى از روانشناسان اظهار كرده و مثال روشنى نيز براى آن ذكر نمودهاند و آن اينكه جهل انسان به شرايط محيط، محيط را براى او غير قابل تحمل مىكند اما هنگامى كه از آن شرايط باخبر مىشود ناگهان همه چيز براى او قابل تحمل مىگردد
🍂كلام حكيمانه مولا علی(عليه السلام) پيام روشنى به همه مصلحان جهان مى دهد كه اگر مى خواهيد جوامع بشرى اصلاح شود بايد كار فرهنگى كنيد و جهل ها را به علم مبدل سازيد چرا كه تا افراد، جاهل اند دشمنى آن ها با هرگونه اصلاح، طبيعى است و اگر آگاه شوند با پاى خود شتابان به سوى آن خواهند رفت.
📚(کتاب پیام امام،آیت الله مکارم شیرازی ج۱۵ ص ۴۸۹)
🔻النَّاسُ أَعْدَاءُ مَا جَهِلُوا