معاون برنامه‌ریزی وزارت نفت:
الان ایرانِ ۸۵ میلیون نفری، معادل چینِ یک میلیارد و ۴۰۰ میلیون نفری گاز مصرف می‌کند!
مقایسه بالا در حد مقایسه مصرف قرمه‌سبزی در ایران و چین هست،
چرا که چینی‌ها اصلا مصرف گاز خانگی ندارند!
اصلا لوله‌کشی گاز در خانه‌هایشان وجود ندارد
#گران_سازی ممنوع✋️
🇮🇷 @sabzpoushan
🔴 گرانی آب: پوششی برای تداوم پروژه‌های سدسازی، انتقال و منافع مافیای آب!
🔹این روزها موجی از «نگرانی‌های تازه» پیرامون بحران آب ایران در رسانه‌ها مطرح شده و از سوی جریانات مختلف تحلیل‌هایی از سوی کارشناسان، فعالان رسانه‌ای و طیفی از تکنوکرات‌ها و مشاوران سیاسی، فضای افکار عمومی را پر کرده است.
🔸حالا همان‌ها که روزی قدرت سیاسی و دولت دست‌شان بوده و در دهه‌های گذشته بر طبل سیاست‌هایِ غلط انتقال آب و سدسازی‌های بی‌رویه کوبیده‌اند، ناگهان نسخه‌های پرطمطراق اقتصادی و تئوریک برای آب ایران می‌پیچند. محمد فاضلی، مشاور آقای پزشکیان، به «مدیریت مصرف» و #اقتصاد_آب متوسل شده و صادق الحسینی خبرنگار اقتصادی این جریان سیاسی هم پیشنهاد #گران_سازی آب را به دولت ارائه کرده.
🔹اینها انگار فراموش کرده‌اند که کدام سیاست‌های صنعتی و مدیریت آب منجر به این وضعیت شده یا به یاد ندارند که سدسازی‌های عموزادگان تکنوکرات شان، صنایع آب‌بَر فولاد و پتروشیمی را در دل کویر کاشت و وضعیت منابع آبی کشور را به اینجا رساند.
🔸واقعیت اما تلخ‌تر از این ژست‌های رسانه‌ای و توییتری است؛ بله ایران با مشکل خشکسالی و کمبود آب روبرو است؛ این واقعیت است اما واقعیت تلخ تر و بحران بزرگ ما، نبودِ «مدیریت حرفه‌ای و علمی و یکپارچه منابع آب» است. با وجود خشکسالی، آب استحصالی ایران برای مصارف شرب، کشاورزی و صنعتی کافی است اما مسئله اصلی در «کمبود مدیریت آب» است نه «کمبود آب»! هیچ نقشه راه راهبردی، هیچ ساختار شفاف و مستقلی، هیچ ساختار پاسخگو و کارآمدی در مدیریت آب کشور وجود ندارد.
🔻در این آشفتگی مدیریتی، دو جریان کشور را به لبه پرتگاه بحران کشانده‌اند:
1️⃣ مافیای آب ـ همان شبکه پنهان و اما پرنفوذی که در وزارت نیرو و لایه تصمیم‌گیری، با سیاست‌های سودآور چون سدسازی بی‌رویه، پروژه‌های انتقال و رانت‌های میلیاردی برای حامیان صنایع آب‌بر، قحطی آب را به مردم تحمیل کردند. آقایان محمد خاتمی، عارف، هاشمی، مرعشی و بی طرف در ساحت سیاسی و امثال #حاج_رسولی_ها در ساحت اجرایی و فنی وزارت نیرو!
2️⃣ جریان شبه‌علمی/سیاسی ـ افرادی که گویا ماموریت‌شان توجیه ایدئولوژیک همین پروژه‌ها بود و حالا بعد از مشاهده بحران، با بزک کردن نسخه‌های نئولیبرالی، تکرار می‌کنند: «قیمت آب باید جهانی شود! مدیریت بازار را رها کنیم تا آب نجات یابد!»
🔹فریب این دو جریان زمانی آشکار می‌شود که طرح «اقتصاد آب» با کلیدواژه‌هایی مثل «گران‌سازی»، به اسم اصلاحات ساختاری و مدیریت تقاضا فروخته می‌شود؛ اما در عمل فقط سود مافیا و ذی‌نفعان را فربه‌تر می‌کند. تجربه دهه‌های گذشته نشان داده است که آزمون‌های بازار آزاد و مکتب گران سازی نتوانسته هیچ مسئله‌ای از مسائل اقتصاد ایران را حل کند.
🔸مشکل ایران کمبود مطلق آب نیست، بلکه بحران ناتوانی مدیریتی و سیاسی در مواجهه با مافیای آب و نسخه‌های آزمون‌پس‌داده نئولیبرالی است. توسعه صنایع فولاد، پتروشیمی و نیروگاه در قلب کویر و پشت سدهای میلیاردی، سرنوشت آب ایران را به بازی گرفته است. آنان که سال‌ها با شعار «انتقال آب به کویر» یا «توسعه صنایع آب بر و سنگین در دل کویر» به دنبال توسعه بودند، امروز نتیجه را می‌بینند: دشت‌های خشکیده، رودهای بی‌جان، تالاب‌های نابود!
🔻راه حل‌ها البته به زبان ساده اما در عمل سخت است:
- تهیه نقشه جامع مدیریت منابع آب،
- بیرون کشیدن مدیریت آب از چنگال وزارت نیرو و مافیایش
- سپردن اختیار به یک ساختار فرابخشی مستقل و شفاف (نه شوراهای محافظه‌کار و نمادین)
- کنار گذاشتن سیاست‌های پرهزینه و بلندمدتِ انتقال آب و توسعه صنایع آب‌بَر در کویر
- و تمرکز بر آموزش، فرهنگ‌سازی مصرف و جایگزینی راهکارهای مبتنی بر بوم و ظرفیت محلی.
🔹آب، بزرگ‌ترین قربانی «مدیریت اشتباه و رانت سیاسی» در ایران است. گران‌سازی و بازار آزاد، تنها صورت‌مسئله را پاک می‌کند و جیب ذی‌نفعان را پرتر. در یک جمله مکتب گران‌سازی آب، فقط به نفع تجارت آب و مافیای آب و جریان سدساز افراطی و پروژه‌های انتقال آب است.
🇮🇷@sabzpoushan