┄┅═🍃🌷🍃═┅┄ 📚 «الهه ی عشق» ⏪ بخش ۳۱ : بعدها که گاهی اوقات به فکر آن صحنه و صحبت های حاج عبدالله می‌افتادم و یا برای بعضی دوستان تعریف می‌کردم، می‌گفتند: «یا زیاد خورده بودی یا این که یک خیال روانی بوده !» می گفتند از روزی که نام این بیمارستان را از «هزار تخت خواب» به «امام خمینی» تغییر داده اند، اکثر طرفداران ایشان، علاوه بر این که اصرار دارند در این بیمارستان بستری شوند، ناخودآگاه دچار توهّم و خیالاتِ مذهبی هم می شوند که احتمالاً خوابِ حاج عبدالله هم نمونه‌ای از این توهّماتِ پوچ بوده که مثلاً فکر می‌کرده که به واسطه ی امام خمینی چند روز دیگر زنده مانده و از این طور چیزها. به هر حال انگار زیاد بیراه هم نمی‌گفتند و حاج عبدالله هم گرفتار این تخیلات شده بود. هرچه بود گذشت و من هم بعد از یک هفته، تمام خاطرات گذشته را از ذهنم پاک کردم و یک زندگیِ جدیدی را آغاز کردم. 🔹🔹🔹 حالا دیگر برای خودم کسی شده بودم؛ پولدار و سرشناس. قبل از چهلم، مغازه ی حاج عبدالله را فروختم و یک ماشین مُدل بالا خریدم. البته از دیگران که پنهان نبود، از شما چه پنهان که خانه را هم چون رویَم نمی شد، صبر کردم تا چهلم حاج عبدالله بگذرد و بعد بفروشم. یک خانه ی کوچکتر خریدم و بقیه ی پول را هم سرمایه ی کار و کاسبی کردم. کار و کاسبی در آن موقعیت، خیلی خوب می گرفت. زمان جنگ بود و کسی دنبال اقتصاد و این چیزها نبود. همه دنبال مُردنِ مفتی یا به اصطلاحِ خودشان، «شهادت» بودند و میدان برای پول پارو کردنِ امثال من، بازِ باز بود. به راحتی می شد با یک مقدار سرمایه ی کم، سود زیادی به جیب زد. به دوسال نکشیده بود که دیگر یک تاجر تمام عیار و پولداری بی رقیب شده بودم؛ آن هم در سن ۲۵ سالگی. حالا دیگر این من بودم که می توانستم برای دخترها شرط و شروط تعیین کنم و هر کسی را که دلم می خواست به همسری بگیرم! آری حالا قضیه کاملاً عوض شده بود و من برای خودم کسی شده بودم و نامِ شرکتم در ایران پُرآوازه شده بود. وقتی به آن موقعیت رسیدم، باز به تنها چیزی که فکر می کردم «الهه» بود. مدام در این فکر بودم که یک روز با پولی کلان به آلمان برگردم و انتقامِ آن حقارت ها را از الهه و پدرش و خاله مریم بگیرم. حالا دیگر آن موقعیت به طور کامل فراهم شده بود و من منتظر بودم که کمی کارهایم را سر و سامان بدهم و چند روزی برای تفریح به آلمان سفر کنم. درست چند روز قبل از رفتن به آلمان بود که فریبرز، آن دوست قدیمی، از آلمان زنگ زد و آن خبر خوشحال کننده و البته تا حدودی ناراحت کننده را به من داد. الهه با شوهرش «مایکل خان» تصادف کرده بودند و مایکل بی چاره که ظاهراً درجا، جان داده بود و الهه هم وضعیتش هنوز معلوم نبود. فریبرز می گفت بدجوری سرش به شیشه ی جلوی ماشین کوبیده شده و ضربه مغزی شده. الآن هم دو روز است که در کُماست. جالب بود او هم در بخش مراقبت های ویژه بستری شده بود. با شنیدن این خبر تا حدودی آرامش پیدا کردم. گویی از عطش انتقام گرفتنم، کاسته شده بود. با خودم می گفتم بالأخره نفرین های آن شب من در بیرون مراسم عروسی، کارساز شد و دامن آنها را گرفت. از مرگ مایکل که اصلاً ناراحت نشدم و برعکس خوشحال هم شدم، تلافی آن مشت ناجوانمردانه اش را چشید. مسئله ی مهم، الهه بود. اگرچه کمی هم خوشحال بودم، اما بیشتر نگران به هوش آمدنش بودم. این اتفاق روزنه‌ای شده بود که آتش عشق، دوباره در من شعله ور شود و بتوانم به الهه، الهه ای که حالا دیگر بیوه شده بود، فکر کنم و آینده ای طلایی را در ذهنم تصور کنم. آری حالا دیگر من نه تنها تمام آن شرایط را داشتم، بلکه از خود آنها نیز سرشناس تر شده بودم و آوازه ی تجارت من، حتی به گوش آلمانی ها هم رسیده بود. دیگر فرصتی بهتر از این گیرم نمی آمد. در اسرع وقت کارهایم را ردیف کردم و آماده ی پرواز به فرانکفورت شدم. ⏪ ادامه دارد... ................................. 🌳 #بوستان_داستان 💠 زندگی زیبا http://eitaa.com/sad_dar_sad_ziba ┄┅══✼✨🌻✨✼══┅┄

🔸 ملکه ی الیزابت، پادشاه انگلستان مُرد و در دورانی که خود غربی ها و غربزده ها از دموکراسی و مردم سالاری دم می زنند، سلطنت و پادشاهی به صورت موروثی و بدون انتخاب مردم به پسر ۷۳ ساله ی ملکه، یعنی چارلز رسید! ♦️ ملکه ی الیزابت که هفتاد سال پادشاه انگلستان بود، چه گونه به قدرت رسید؟ 💠 اندیشه + رفتار + جهاد = ارج 🔹 http://splus.ir/arj_e_ensan ●▬▬▬✨✨▬▬● .

┈••✾•🌿🌸🌿•✾••┈ 🔸 دزدی بسته‌ای یافت که در آن چیز گران‌بهایی قرار داشت و دعایی نیز پیوست آن بود. می خواست بسته را بدزدد ولی پشیمان شد و آن را به صاحبش برگرداند. او را گفتند: چرا این همه مال را از دست دادی؟ گفت: صاحب مال عقیده داشت که این دعا، مال او را حفظ می‌کند. من دزد مال او هستم، نه دزد دین او. 🔹 اگر آن را پس نمی‌دادم و عقیده صاحب آن مال، خللی می‌یافت، آن‌وقت من، دزد باورهای او نیز بودم و این کار دور از انصاف است. 🔹دزد باور مردم نباشیم! 🌱 #داستانک ‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌༻‌🌹 @sad_dar_sad_ziba 🌹༺‌‌‌ ┈••✾•🌿🌸🌿•✾••┈ .

وقتی که مانع حضور #شهید_مرحمت_بالازاده در جبهه شدند گفت: به آقای خامنه‌ای بگویید: اگر منِ ۱۲ ساله اجازه حضور در جبهه ندارم، پس از شما خواهش می كنم كه دستور بدهید بعد از این روضه حضرت قاسم (ع) خوانده نشود. #یکی_از_میان_ما ...🌷... /یاد یاران ………………………………… @sad_dar_sad_ziba ─┅═ঊঈ🌹ঊঈ═┅─

🍃🌸🍃 🌊 پویا، روان ، زیبا 🌿 #طبیعت ༻‌🍄 @sad_dar_sad_ziba 🍄༺ ‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ ‎‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌

🍀🌸🍀 شاید عجیب به نظر برسد اما بهتر است بدانید عروسکی که امروز در دست دختر کوچک شماست آینه‌ای از بزرگسالیش خواهد بود. موهای بلوند، اندام لاغر و چشم‌های رنگی عروسک‌ها هیچ شباهتی به دختربچه‌های ما ندارد و همین ظاهر متفاوت عامل نارضایتی دخترهای جوان و نوجوان ما از اندامشان خواهد شد. اسباب بازی و عروسکی را انتخاب کنید که بیشترین شباهت را به فرزندتان دارد و آسیبی به روح و روان فرزندتان نزند. ─┅═ঊঈ🍃🌳🍃ঊঈ═┅─ #باغچه /خانوادگی ─┅═ঊঈ🦋🌹🦋ঊঈ═┅─ 💐[همه چیز برای زندگی زیبا] @sad_dar_sad_ziba 🍃🌸🍃🌸🍃🌸🍃🌸

🦓 گورخرها این جور نیمه گمشدشون رو پیدا می کنن! #نیشخند ☺ 😔😔 ツ➣ @sad_dar_sad_ziba ▒

🌿🌿🌿 نخفته‌ایم که شب بگذرد سحر بزند که آفتاب، چو ققنوس بال و پر بزند نخفته‌ایم که تا صبح شاعرانه ی ما ز ره رسیده و همراه عشق در بزند نسیم، بوی تو را می‌برد به همره خود که با غرور به گل‌های باغ، سر بزند شب از تب تو و من سوخت، وصلمان آبی مگر بر آتش تن‌های شعله‌ور بزند تمام روز که دور از توام چه خواهم کرد؟ هوای بستر و بالینم ار به سر بزند چو در کنار منی کفر نعمت است ای دوست دو دیده‌ام مژه بر هم دمی اگر بزند غزل برای لبت عاشقانه‌تر گفتم که بوسه بر دهنم عاشقانه‌تر بزند «حسین منزوی» 🌺🌺🌺🌺🌺 #شور_شیرین_شعر فارسی   ┏━🦋━━•••━━━━┓ 🦋 @sad_dar_sad_ziba 🦋 ┗━━━━•••━━🦋━┛

📱 #جهاد برای ناامن کردن فضا برای دشمن! #جهان_جادو /جهان رسانه 📡 💻 📱 ╭─┅═ঊঈ💠💠ঊঈ═┅─ ‌ ‌ @sad_dar_sad_ziba ╰─┅═ঊঈ💠💠ঊঈ═┅─

🗝 کلید زشتی ها.. 💎 #دُرّ_گران ……………………………………… 💐 «همه چیز برای زندگی زیبا» 💐 @sad_dar_sad_ziba 🍃

┄┅═🍃🌷🍃═┅┄ 📚 «الهه ی عشق» ⏪ بخش ۳۲ : ساعت ۱۰ صبح باید در فرودگاه می بودم. کمی طول کشید تا آماده بشوم. یک ساعت قبل از پرواز بود که من به طرف فرودگاه به راه افتادم. از شانس بدِ من، ماشین در بزرگراه پنچر شد. خواستم ماشین دیگری بگیرم و خودم را برسانم که راننده ی خصوصی ام گفت: «آقا هنوز فرصت داریم، چند دقیقه بیشتر طول نمی‌کشد. لاستیک را عوض می‌کنم و راه می‌افتیم. قول می دهم که به موقع برسیم.» راست می گفت، چند دقیقه بیشتر طول نکشید. حالا دیگر به سرعت به سمت فرودگاه حرکت می کردیم. راننده ی چیره دست و ماهری بود. به میدان آزادی رسیده بودیم و راهی تا فرودگاه نمانده بود. با حسابِ من، وقت هم اضافه می آوردیم. از آزادی به سمت فرودگاه سرازیر شده بودیم که... من مثل یک تیکه گوشتِ بی جان، غرق در خون روی صندلی عقب مُچاله شده بودم. احساس می کردم ضربه ی بدی به سرم وارد شده است. مدام از پشت سرم خون فوران می زد. نمی‌دانستم چه اتفاقی افتاده بود؟ فقط همین قدر یادم بود که راننده وقتی با سرعت، می خواست از سمت راست سبقت بگیرد، یک آن، ماشین بزرگ شهرداری را دیدم که در کنار خیابان پارک کرده بود و مشغول آب دادن به گلها بود. دیگر نفهمیدم چه شد. فقط برخورد شدید بنز را با کامیون احساس کردم و انحراف به چپ و چرخش در هوا و... با صدای های و هوی مردم که در کنار ماشین هوار می کشیدند و می خواستند درب ماشین را از جا بکند و ما را بیرون بکشند بود که لحظه‌ای به هوش آمدم و با دیدن آن وضعیت دوباره از هوش رفتم. 🔸🔸🔹🔸🔸 روزهای بسیاری پشت سر هم می‌آمدند و می‌رفتند. سرگردان و حیران در یک بیابان برهوت، رها شده بودم! تنهای تنها. هیچ اثری هم از حیات یافت نمی‌شد. نه خاری، نه بوته ای، نه درختی. هیچیِ هیچی. از فرط تشنگی تا مرز مردن پیش می‌رفتم و نمی مُردم. ناخودآگاه بدون آن که آبی بنوشم احساس می کردم کمی سیراب شده ام و دوباره خستگی‌ها و تشنگی ها و گرسنگی ها آغاز می‌شد. سرزمین عجیب و غریبی بود. هنوز نمی دانستم که چرا و چه گونه در این سرزمین هستم. چند روزی بود که مرا در این بیابان رها کرده بودند و رفته بودند. خسته ی خسته بودم. در این چند روز، یک بار هم چشم روی هم نگذاشته بودم و خودم از این مسئله در تعجب بودم. هر وقت که می خواستم لحظه ای بخوابم، احساس می کردم که در محاصره ی مارهای سمی و عقرب های خطرناک هستم! از ترسِ نیش آنها جرأتِ یک چرتِ کوچک را هم نداشتم. خلاصه همه اش دلهره و اضطراب بود. تا دم مرگ پیش می رفتم و دوباره زنده می شدم. خدایا این دیگر چه بلایی است که نصیب من شده است؟! این بلاتکلیفی، دیگر مرا از پا درآورده بود. هر لحظه دعا می کردم که از تشنگی و گرسنگی جان دهم و از این صحرای برهوت خلاص شوم؛ صحرایی که از عذاب جهنم هم زجرآورتر شده بود. در شب هایش سکوتی محض حکم فرما بود، نه ستاره ای، نه روشنایی و نه مهتابی.. هیچی! تاریکیِ مطلق بود. حتی یک متریِ جلوی پایم را هم نمی‌دیدم. با حساب من، حالا دیگر ده روز بود که در این صحرای برهوت رها شده بودم. البته یک احساس عجیب به من می گفت که، کسی از وَرای این آسمان مرا نگاه می‌کند و به من توجه دارد. آخر مگر می‌شود کسی مدت ده روز، بدون نوشیدن قطره ای آب، آن هم در بیابانی خشک و سوزان، زنده بماند؟! البته چه زنده ای؟! شده بودم یک مشت پوست و استخوان. زنده ای که هر لحظه مرگش را طلب می کرد. دیگر طاقتم تمام شده بود. شب یازدهم، همان طور که بر روی ریگ های آن بیابان، مانند جسدی بدون تحرک افتاده بودم، تمام نیرویم را در صدایم جمع کردم و رو به آسمان فریاد کشیدم: « آهای... آهای... ای کسی که پشت این آسمان تیره پنهان شده ای و می‌دانم که صدایم را می شنوی! یا مرا نجات بده یا خلاصم کن! حداقل دست از سرم بردار و بگذار بمیرم.» هنوز حرفم تمام نشده بود که صدای هولناک در آسمان پیچید که: «بمیر... بمیر که حالا وقتِ مُردن است!» ⏪ ادامه دارد.... ................................. 🌳 #بوستان_داستان 💠 زندگی زیبا http://eitaa.com/sad_dar_sad_ziba ┄┅══✼✨🌻✨✼══┅┄

🌧 جذب روزی حلال 🌱 💎 #دُرّ_گران ……………………………………… 💐 «همه چیز برای زندگی زیبا» 💐 @sad_dar_sad_ziba 🍃