#ادب_چشم آیت الله العظمی جوادی آملی: 🔸در تعالیم و آموزه های دینی، چشم از اعضای مهم انسانی و شاید از بزرگترین جوارح در مسیر کمال نفسانی به شمار آید.در حفظ و حراست از آن بسیار تأکید و در رعایت حقوق آن بیش از اعضای دیگر تشدید شده است.خدای حکیم به پیامبرش می‌فرماید: به مردان و زنان بگو که چشمان خود را از نگاه حرام بپوشانند:«قُلْ لِلْمُؤْمِنينَ يَغُضُّوا مِنْ أَبْصارِهِمْ.../ وَ قُلْ لِلْمُؤْمِناتِ يَغْضُضْنَ مِنْ أَبْصارِهِنَّ»[نور آیه۳۰،۳۱] تعبیر «غضّ بصر» از تعابیر مؤدبانه و لطیف الهی است، زیرا به معنای کوتاه کردن نگاه چشم است؛یعنی از نگاه خود بکاهد؛یعنی کامل آن را نبندد تا از راه رفتن بازماند بلکه نگاه چشم را محدود به حریم شریعت سازد و این از آداب چشم است،چنان که پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم فرمود: هر عضوی را بهره ای از زناست و زنای چشم نگاه حرام آلود است.[۱] 🔸«چشمی که از حرام پوشیده شود خدا حلاوت عبادت را به قلبش رساند.»[۲] باید از چشمها مراقبت کرد تا حقایق و عجایب را مشاهده کند چون چشم پیامبر دل است از این رو گفته شد هر آن که از پی چشم رود دنبال مرگ رود و به ورطه هلاکت رسد. اقتضای ادب آن این است که در دام شیطان نباشد بلکه رام رحمان باشد، زیرا چشم شیطانی به دیدن حقایق رحمانی توانا نیست. 🔸در سیره یکی از بزرگان گزارش می‌کنند که به اندازه ای در بیداری از چشم خود نگهداری می‌کرد که می‌گفت اگر در عالَم خواب زن نامحرمی را ببینم،چشم خود را می‌بندم.چنین چشمی می‌تواند حقایقی را مشاهده کند که چشمان عادی از شهود آن ناتوان اند. [۱] بحارالانوار ج۱۰۱ ص۳۸ [۲]کنزالعمال ج۵ ص۳۲۷ 🏷ادب قضا در اسلام ص۶۵،۶۶