«سلام پُرمعنای امام عصر علیه‌السلام» دوشنبه ها#با_علما مرحوم آیت‌الله ری‌شهری در کتاب «خاطره‌های آموزنده» نقل می‌کند که اوایل سال ۱۳۷۱ شمسی، شنیدم آیت‌الله بهاءالدینی بیمار است. ضمناً خبرهایی داشتم مبنی بر تشرّف ایشان خدمت امام عصر علیه‌السلام؛ موضوع را با مرحوم آیت‌الله مشکینی مطرح کردم. قرار شد همراه ایشان به عیادت آیت‌الله بهاءالدینی برویم تا ضمن احوال‌پرسی این خبر را نیز از خودشان سؤال کنیم. شب جمعه، ۲۷ فروردین‌ماه ۱۳۷۱ (۱۲ شوال ۱۴۱۲) خدمت ایشان رسیدیم. پس از سلام و احوال‌پرسی و پیش از آن که سؤالی را دربارۀ تشرّف ایشان مطرح کنیم، فرمود: «چند شب قبل، آقا امام زمان علیه‌السلام آمدند و سلام پرمحتوایی کردند؛ سلامی که تاکنون با این محتوا نشنیده بودم و رفتند.» سپس به دو نکته اشاره کردند؛ «من شصت سال است در انتظار این معنا بودم. همچنین، احوالات کسانی را که به محضر امام عصر علیه‌السلام تشرف یافته‌اند، از کتاب بحارالأنوار می‌خواندم؛ دیدم هر کسی که آن حضرت را دیده، در ارتباط با مسائل مادی بوده. متوجه شدم که مردم ما هنوز لیاقت حکومت امام زمان علیه‌السلام را ندارند.»