این آخرای سال ۱۴۰۱ همه درگیر مسافرت‌اند یکی داره میره کربلا و نجف .. یکی در شرف مشهد و یکی هم راهیان نور و شهر هم در چند روز آتی خالی از مردم می‌شود که همه در یک گوشه مسجد‌ در حال مناجات‌اند. اما باز مثل همیشه آنکه بی‌لیاقت‌ است و رفتن آنها را نگاه می‌کند و هر بار می‌شکند.. منم(: 💔 ای کاش آقا تو یه کاری کنی این دفعه من جامونده نباشم... تو بخواهی میشه... تو یه گوشه چشم کنی همه چی حل میشه.. یعنی اینقدر بد شدم؟! این دل‌ ِتنگم به خدا که دگر توان ندارد.. رحمی بفرما به قلب‌ شکسته ام مهربان(:

این روزها عجیب میگذرد... مدام با خودم می‌گویم به مو میرسه ولی پاره نمیشه صبوری کن مگه عشق به صبوری نیست... اما خب آشفتگی و عاشقی است دگر میلش به حرف حساب و منطق برهان نیست که حرف حرف خودش است ... اما می‌دانم و مطمئنم "يقيناکلهُ‌خَیر . . " حتی هرچند این احوالم شدت اش بیشتر شود .. ملالی نیست.. که این هم لطفی و نعمتی است خودم همیشه با امین قدیم زیر لب زمزمه کرده ام : "بیچاره ام! بیچاره را بیچاره تر کن... آواره ام! آواره را اواره تر کن... دیوانه ام دیوانه را دیوانه تر کن... "

و حال می‌گویم آشفته‌ام! آشفته را آشفته تر کن(:

#حضرت‌ِصد‌ُبیست‌ُهشت:)

منو ببخش اگه قلبت رو شکستم دروغ نگفتم به خدا عاشقت هستم ‌‌‌..‌.💔

سوختگان‌غمت با‌غم‌دل‌خرم‌اند...(:!

‌

-

امشب عیدی بگیرم دیگه از امام رضا؟ . . دورت بگردم آقا دلمون تنگه برات ... یه کاری کن که دلتنگی طاقتمون رو طاق کرده تو رو به جوادت‌ ما رو هم حرم ببر:)

-آقا-

من اشک می‌خورم که نمک گیرتان شوم از این شراب با برکت تر نمی‌شود (: