در دقایق پایانی سال ۱۴۰۱ ، کلمه ها همچون اشیا بی وزنی در دریای ذهنم غوطه‌ور‌ان و ذهن همیشه آشفته ی من برای مرتب کردن آنها و تبدیل کردنشان به جمله در حال دست و پا زدنه ‌. . . میتوانم یک کلام بگویم آن‌هم حلالم‌کن‌ارباب.. حلالم کن که امسال همش زحمت بودم حلالم کن که نوکر نالایقی‌بودم آنقدر نالایق که از بهشت‌تو محروم شده و از کربلا دور افتاده همین آقا‌جان حلالم کن!💔 همیشه مادر بزرگ میگفت قبل تحویل سال نو واسه تکاندن خودتان همه را ببخشید و به دست وپای بقیه بیفتید اگر ازتون خطای سر زده‌ است که رو حلالتون کنن بزارین سبک وارد سال جدید بشین . . . آقا‌جان اربابم‌... من خیلی خطا کردم ولی تو باز بزرگی کن‌ و حلال کن این گدا را...

همین💔!

- حول حالنا الی احسن الحال یعنی اربعین حرم باشم امسال..♥️🌱

عیدتون‌مبارک✨!

اول دفتر سالم بنویسید، حسین‌.. برکت روزی و مالم بنویسید، حسین‌!

-

بازم دستم‌ُبگیر با لطف همیشگی ...

تو باز مرا خوانده‌ای اما نگرانم از فیض مناجات سحر باز بمانم...

من چند صباحی‌ست که در غفلت محضم بیدار کن ای دوست از این خواب گرانم!

شعبان و رجب را به بطالت گذراندم با دست تهی راهی شهر الرمضانم...

این فکر که از چشم تو یک‌ روز بیوفتم دردی‌ست که مثل خوره افتاده به جانم!

توفیق بده تا که در این ماه مبارک جز ذکر تو چیزی نشود ورد زبانم