Voice 001.m4a
2.98M
به نام خدا
#مسمط_تضمینی
#اسارت_حضرت_زینب_س
#شاعر_رقیه_سعیدی_کیمیا
می بینمش بالای نِی، جانِ جهانم می رود
سیلاب غم در غربتش از دیدگانم می رود
#سبک_مداح_عبادی_گیلان
از ذاکرین گرامی کانال
۱۴۰۰/۶/۱۵
@saeidikimya
به نام خدا
#مسمط_تضمینی
#اسارت_حضرت_زینب_سلام_الله_علیها
#سروده_رقیه_سعیدی_کیمیا
تضمین ازشعر شیخ اجلّ ، سعدی شیرازی
=======***=======
می بینمش بالای نِی ، جانِ جهانم می رود
سیلاب غم در غربتش از دیدگانم می رود
با دیدن سرها به نِی ،تاب و توانم می رود
((ای ساربان آهسته ران ، کارام جانم می رود
وان دل که با خود داشتم با دل ستانم می رود))
مانده به صحرا پیکرش ، اما سرش شد دور از او
می تابد از بالای نی ، بر آسمانها نور از او
افتاده در جان جهان در اشتیاقش شور از او
((من مانده ام مهجور از او ، درمانده و رنجور از او
گویی که نیشی دور از او در استخوانم می رود))
از بس جسارت دیده ام از دشمن خوار و زبون
از کوفه تا شام بلا دردم شده از حد فزون
بر چشمه اشکم شده ، جاری زِ دل ، دریای خون
((گفتم به نیرنگ و فسون ، پنهان کنم ریش درون
پنهان نمی ماند که خون بر آستانم می رود))
منزل به منزل می روم ، تا مقصدی بی آشیان
دیگر نمانده طاقتی بر جسم و جان کودکان
بر حال زار ما چرا ، رحمی ندارد ساربان؟
((محمل بدار ای ساربان ! تندی مکن با کاروان
کز عشق آن سرو روان ، گویی روانم می رود))
درگلشن زینب دگر از گل نمانده یک نشان
با رفتن گلها شده ، باغ و بهار او ، خزان
هستم به دنبال سری ، افتان وخیزان،نیمه جان
((او می رود دامن کشان ،من زهر تنهایی چشان
دیگر مپرس از من نشان ، کز دل نشانم می رود))
دیدم به صحرای جنون ، هر دَم ، مصیبات و مِـحَـن
گشتم اسیر موجِ غم ، در غربتی دور از وطن
وقت وداعِ پیکرت ، دیگر درآمد جان زِ تن
((در رفتن جان از بدن گویند هر نوعی سخن
من خود به چشم خویشتن دیدم که جانم می رود))
این روزها بر هر زبان افتاده نام کربلا
آنجا که دارد تربتش ، بر دردها حکم شِفا
دستم به دامان تو و دریای لطفت ، زینبا!
برگ برات کربلا ، روزی نما بر "کیمیا"
هر دَم به یاد کربلا ، آه از نهانم می رود
=======***=======
رقیه سعیدی(کیمیا)
۱۴۰۰/۶/۱۴
لینک کانال اشعار در ایتا👇
https://eitaa.com/joinchat/1259143275Ce3f7c12047
لینک کانال اشعار در تلگرام👇
https://t.me/joinchat/eMHYCRTE6hMwNTU0
─┅══༅࿇༅ ❃﷽ ❃ ༅࿇༅══┅─
به نام خدا
#مسمط_تضمینی
#اسارت_حضرت_زینب_سلام_الله_علیها
#سروده_رقیه_سعیدی_کیمیا
تضمین ازشعر شیخ اجلّ ، سعدی شیرازی
𖠇࿐ྀུ༅࿇༅═══┅─
می بینمـش بالای نِی ، جــانِ جــــهانم می رود
سیلاب غـــم در غــــربتش از دیدگانم می رود
با دیدن ســـرهـا به نِــی ،تاب و تـوانم می رود
((ای سـاربان آهــسته ران ،کارام جانم می رود
وان دل که با خودداشتم بادل ستانم می رود))
𖠇࿐ྀུ༅࿇༅═══┅─
مانده به صـحراپیـکرش،اماسرش شـد دور از او
می تابد از بالای نــی ، بـر آســــمـانها نور از او
افتاده در جان جـــهان در اشـتیاقـش شور از او
((من مانده ام مهجوراز او،درمانده ورنجور ازاو
گویی که نیشی دور ازاو دراستخوانم می رود))
𖠇࿐ྀུ༅࿇༅═══┅─
از بـس جســارت دیده ام از دشمن خوار و زبون
از کـوفه تا شــــام بلا دردم شــــده از حد فزون
بر چشمه اشـکم شده ، جاری زِ دل ، دریای خون
((گفتم به نیرنگ و فـسون،پنهان کنم ریش درون
پنهان نمی ماند که خــــون بر آســتانم می رود))
𖠇࿐ྀུ༅࿇༅═══┅─
منزل به منـــزل می روم ، تا مقصدی بی آشیان
دیگــر نمانده طاقتـــی بر جسم و جان کودکان
بر حال زار مــا چرا ، رحــــمی ندارد ساربان؟
((محمل بدار ای ساربان ! تندی مکن با کاروان
کز عشق آن سرو روان ، گویی روانم می رود))
𖠇࿐ྀུ༅࿇༅═══┅─
در گلشن زینب دگــــر از گل نمــــانده یک نشان
با رفتن گلها شــــده ، باغ و بهـــار او ، خــزان
هستم به دنبال ســری ، افتان وخیزان،نیمه جان
((او می رود دامن کشان ،من زهر تنهایی چشان
دیگر مپرس از من نشان ،کز دل نشانم می رود))
𖠇࿐ྀུ༅࿇༅═══┅─
دیدم به صحرای جنون،هر دَم،مصیبات و مِـحَن
گشتم اسیـر موجِ غم ، در غـــربتی دور از وطن
وقت وداعِ پیـکــرت ، دیگــــر درآمــد جان زِ تن
((در رفـتن جـان از بدن گویند هر نوعی سـخن
من خودبه چشم خویشتن دیدم که جانم می رود))
𖠇࿐ྀུ༅࿇༅═══┅─
این روزهــا بر هـــر زبان افــــتاده نام کـــربلا
آنجــا که دارد تربــتــش ، بر دردهـا حکــــم شِفا
دستــم به دامــــــان تو و دریای لــطفت ، زینبا!
برگ بـــرات کـــــربلا ، روزی نمــــا بر "کیمـــــیا"
هــــر دَم به یاد کـــــربلا ، آه از نـهانـــم می رود
شعر:رقیه سعیدی(کیمیا)
۱۴۰۰/۶/۱۴
لینک کانال اشعار در ایتا↶
https://eitaa.com/joinchat/1259143275Ce3f7c12047
𖠇࿐ྀུ༅࿇༅═══┅─
لینک کانال اشعار در تلگرام ↶
https://t.me/joinchat/eMHYCRTE6hMwNTU0
𖠇࿐ྀུ༅࿇༅═══┅─
📌«نشر مطالب کانال بدون ذکر منبع ونام شاعرجایز نمیباشد.»
─┅═༅࿇༅࿇༅ ❃༅࿇༅❃ ༅࿇༅࿇༅═┅─
❀﷽❀
#مسمط_تضمینی
#اسارت_حضرت_زینب_سلام_الله_علیها
#سروده_رقیه_سعیدی_کیمیا
تضمین ازشعر شیخ اجلّ ، سعدی شیرازی
─━⊰••❃❀❃••═⊱━─
می بینمش بالای نِی ، جانِ جهانم می رود
سیلاب غم در غربتش از دیدگانم می رود
با دیدن سرها به نِی ،تاب و توانم می رود
((ای ساربان آهسته ران ، کارام جانم می رود
وان دل که با خود داشتم با دل ستانم می رود))
مانده به صحرا پیکرش ، اما سرش شد دور از او
می تابد از بالای نی ، بر آسمانها نور از او
افتاده در جان جهان در اشتیاقش شور از او
((من مانده ام مهجور از او ، درمانده و رنجور از او
گویی که نیشی دور از او در استخوانم می رود))
از بس جسارت دیده ام از دشمن خوار و زبون
از کوفه تا شام بلا دردم شده از حد فزون
بر چشمه اشکم شده ، جاری زِ دل ، دریای خون
((گفتم به نیرنگ و فسون ، پنهان کنم ریش درون
پنهان نمی ماند که خون بر آستانم می رود))
منزل به منزل می روم ، تا مقصدی بی آشیان
دیگر نمانده طاقتی بر جسم و جان کودکان
بر حال زار ما چرا ، رحمی ندارد ساربان؟
((محمل بدار ای ساربان ! تندی مکن با کاروان
کز عشق آن سرو روان ، گویی روانم می رود))
درگلشن زینب دگر از گل نمانده یک نشان
با رفتن گلها شده ، باغ و بهار او ، خزان
هستم به دنبال سری ، افتان وخیزان،نیمه جان
((او می رود دامن کشان ،من زهر تنهایی چشان
دیگر مپرس از من نشان ، کز دل نشانم می رود))
دیدم به صحرای جنون ، هر دَم ، مصیبات و مِـحَـن
گشتم اسیر موجِ غم ، در غربتی دور از وطن
وقت وداعِ پیکرت ، دیگر درآمد جان زِ تن
((در رفتن جان از بدن گویند هر نوعی سخن
من خود به چشم خویشتن دیدم که جانم می رود))
این روزها بر هر زبان افتاده نام کربلا
آنجا که دارد تربتش ، بر دردها حکم شِفا
دستم به دامان تو و دریای لطفت ، زینبا!
برگ برات کربلا ، روزی نما بر "کیمیا"
هر دَم به یاد کربلا ، آه از نهانم می رود
─━⊰••❃❀❃••═⊱━─
رقیه سعیدی(کیمیا)
۱۴۰۰/۶/۱۴
لینک کانال اشعار در ایتا👇
https://eitaa.com/joinchat/1259143275Ce3f7c12047
─━⊰••❃❀❃••═⊱━─
─┅══༅࿇༅ ❃﷽ ❃ ༅࿇༅══┅─
به نام خدا
#مسمط_تضمینی
#اسارت_حضرت_زینب_سلام_الله_علیها
#سروده_رقیه_سعیدی_کیمیا
تضمین ازشعر شیخ اجلّ ، سعدی شیرازی
𖠇࿐ྀུ༅࿇༅═══┅─
می بینمـش بالای نِی ، جــانِ جــــهانم می رود
سیلاب غـــم در غــــربتش از دیدگانم می رود
با دیدن ســـرهـا به نِــی ،تاب و تـوانم می رود
((ای سـاربان آهــسته ران ،کارام جانم می رود
وان دل که با خودداشتم بادل ستانم می رود))
𖠇࿐ྀུ༅࿇༅═══┅─
مانده به صـحراپیـکرش،اماسرش شـد دور از او
می تابد از بالای نــی ، بـر آســــمـانها نور از او
افتاده در جان جـــهان در اشـتیاقـش شور از او
((من مانده ام مهجوراز او،درمانده ورنجور ازاو
گویی که نیشی دور ازاو دراستخوانم می رود))
𖠇࿐ྀུ༅࿇༅═══┅─
از بـس جســارت دیده ام از دشمن خوار و زبون
از کـوفه تا شــــام بلا دردم شــــده از حد فزون
بر چشمه اشـکم شده ، جاری زِ دل ، دریای خون
((گفتم به نیرنگ و فـسون،پنهان کنم ریش درون
پنهان نمی ماند که خــــون بر آســتانم می رود))
𖠇࿐ྀུ༅࿇༅═══┅─
منزل به منـــزل می روم ، تا مقصدی بی آشیان
دیگــر نمانده طاقتـــی بر جسم و جان کودکان
بر حال زار مــا چرا ، رحــــمی ندارد ساربان؟
((محمل بدار ای ساربان ! تندی مکن با کاروان
کز عشق آن سرو روان ، گویی روانم می رود))
𖠇࿐ྀུ༅࿇༅═══┅─
در گلشن زینب دگــــر از گل نمــــانده یک نشان
با رفتن گلها شــــده ، باغ و بهـــار او ، خــزان
هستم به دنبال ســری ، افتان وخیزان،نیمه جان
((او می رود دامن کشان ،من زهر تنهایی چشان
دیگر مپرس از من نشان ،کز دل نشانم می رود))
𖠇࿐ྀུ༅࿇༅═══┅─
دیدم به صحرای جنون،هر دَم،مصیبات و مِـحَن
گشتم اسیـر موجِ غم ، در غـــربتی دور از وطن
وقت وداعِ پیـکــرت ، دیگــــر درآمــد جان زِ تن
((در رفـتن جـان از بدن گویند هر نوعی سـخن
من خودبه چشم خویشتن دیدم که جانم می رود))
𖠇࿐ྀུ༅࿇༅═══┅─
این روزهــا بر هـــر زبان افــــتاده نام کـــربلا
آنجــا که دارد تربــتــش ، بر دردهـا حکــــم شِفا
دستــم به دامــــــان تو و دریای لــطفت ، زینبا!
برگ بـــرات کـــــربلا ، روزی نمــــا بر "کیمـــــیا"
هــــر دَم به یاد کـــــربلا ، آه از نـهانـــم می رود
✍شعر:رقیه سعیدی(کیمیا)
لینک کانال اشعار در ایتا↶
https://eitaa.com/joinchat/1259143275Ce3f7c12047
𖠇࿐ྀུ༅࿇༅═══┅─
❀﷽❀
#مسمط_تضمینی
#اسارت_حضرت_زینب_سلام_الله_علیها
#سروده_رقیه_سعیدی_کیمیا
تضمین ازشعر شیخ اجلّ ، سعدی شیرازی
─━⊰••❃❀❃••═⊱━─
می بینمش بالای نِی ، جانِ جهانم می رود
سیلاب غم در غربتش از دیدگانم می رود
با دیدن سرها به نِی ،تاب و توانم می رود
((ای ساربان آهسته ران ، کارام جانم می رود
وان دل که با خود داشتم با دل ستانم می رود))
مانده به صحرا پیکرش ، اما سرش شد دور از او
می تابد از بالای نی ، بر آسمانها نور از او
افتاده در جان جهان در اشتیاقش شور از او
((من مانده ام مهجور از او ، درمانده و رنجور از او
گویی که نیشی دور از او در استخوانم می رود))
از بس جسارت دیده ام از دشمن خوار و زبون
از کوفه تا شام بلا دردم شده از حد فزون
بر چشمه اشکم شده ، جاری زِ دل ، دریای خون
((گفتم به نیرنگ و فسون ، پنهان کنم ریش درون
پنهان نمی ماند که خون بر آستانم می رود))
منزل به منزل می روم ، تا مقصدی بی آشیان
دیگر نمانده طاقتی بر جسم و جان کودکان
بر حال زار ما چرا ، رحمی ندارد ساربان؟
((محمل بدار ای ساربان ! تندی مکن با کاروان
کز عشق آن سرو روان ، گویی روانم می رود))
درگلشن زینب دگر از گل نمانده یک نشان
با رفتن گلها شده ، باغ و بهار او ، خزان
هستم به دنبال سری ، افتان وخیزان،نیمه جان
((او می رود دامن کشان ،من زهر تنهایی چشان
دیگر مپرس از من نشان ، کز دل نشانم می رود))
دیدم به صحرای جنون ، هر دَم ، مصیبات و مِـحَـن
گشتم اسیر موجِ غم ، در غربتی دور از وطن
وقت وداعِ پیکرت ، دیگر درآمد جان زِ تن
((در رفتن جان از بدن گویند هر نوعی سخن
من خود به چشم خویشتن دیدم که جانم می رود))
این روزها بر هر زبان افتاده نام کربلا
آنجا که دارد تربتش ، بر دردها حکم شِفا
دستم به دامان تو و دریای لطفت ، زینبا!
برگ برات کربلا ، روزی نما بر "کیمیا"
هر دَم به یاد کربلا ، آه از نهانم می رود
─━⊰••❃❀❃••═⊱━─
رقیه سعیدی(کیمیا)
۱۴۰۰/۶/۱۴
لینک کانال اشعار در ایتا👇
https://eitaa.com/joinchat/1259143275Ce3f7c12047
─━⊰••❃❀❃••═⊱━─
❀﷽❀
#مسمط_تضمینی
#اسارت_حضرت_زینب_سلام_الله_علیها
#سروده_رقیه_سعیدی_کیمیا
تضمین ازشعر شیخ اجلّ ، سعدی شیرازی
─━⊰••❃❀❃••═⊱━─
می بینمش بالای نِی ، جانِ جهانم می رود
سیلاب غم در غربتش از دیدگانم می رود
با دیدن سرها به نِی ،تاب و توانم می رود
((ای ساربان آهسته ران ، کارام جانم می رود
وان دل که با خود داشتم با دل ستانم می رود))
مانده به صحرا پیکرش ، اما سرش شد دور از او
می تابد از بالای نی ، بر آسمانها نور از او
افتاده در جان جهان در اشتیاقش شور از او
((من مانده ام مهجور از او ، درمانده و رنجور از او
گویی که نیشی دور از او در استخوانم می رود))
از بس جسارت دیده ام از دشمن خوار و زبون
از کوفه تا شام بلا دردم شده از حد فزون
بر چشمه اشکم شده ، جاری زِ دل ، دریای خون
((گفتم به نیرنگ و فسون ، پنهان کنم ریش درون
پنهان نمی ماند که خون بر آستانم می رود))
منزل به منزل می روم ، تا مقصدی بی آشیان
دیگر نمانده طاقتی بر جسم و جان کودکان
بر حال زار ما چرا ، رحمی ندارد ساربان؟
((محمل بدار ای ساربان ! تندی مکن با کاروان
کز عشق آن سرو روان ، گویی روانم می رود))
درگلشن زینب دگر از گل نمانده یک نشان
با رفتن گلها شده ، باغ و بهار او ، خزان
هستم به دنبال سری ، افتان وخیزان،نیمه جان
((او می رود دامن کشان ،من زهر تنهایی چشان
دیگر مپرس از من نشان ، کز دل نشانم می رود))
دیدم به صحرای جنون ، هر دَم ، مصیبات و مِـحَـن
گشتم اسیر موجِ غم ، در غربتی دور از وطن
وقت وداعِ پیکرت ، دیگر درآمد جان زِ تن
((در رفتن جان از بدن گویند هر نوعی سخن
من خود به چشم خویشتن دیدم که جانم می رود))
این روزها بر هر زبان افتاده نام کربلا
آنجا که دارد تربتش ، بر دردها حکم شِفا
دستم به دامان تو و دریای لطفت ، زینبا!
برگ برات کربلا ، روزی نما بر "کیمیا"
هر دَم به یاد کربلا ، آه از نهانم می رود
─━⊰••❃❀❃••═⊱━─
رقیه سعیدی(کیمیا)
۱۴۰۰/۶/۱۴
لینک کانال اشعار در ایتا👇
https://eitaa.com/joinchat/1259143275Ce3f7c12047
─━⊰••❃❀❃••═⊱━─
❀﷽❀
#مسمط_تضمینی
#اسارت_حضرت_زینب_سلام_الله_علیها
#سروده_رقیه_سعیدی_کیمیا
تضمین ازشعر شیخ اجلّ ، سعدی شیرازی
─━⊰••❃❀❃••═⊱━─
می بینمش بالای نِی ، جانِ جهانم می رود
سیلاب غم در غربتش از دیدگانم می رود
با دیدن سرها به نِی ،تاب و توانم می رود
((ای ساربان آهسته ران ، کارام جانم می رود
وان دل که با خود داشتم با دل ستانم می رود))
مانده به صحرا پیکرش ، اما سرش شد دور از او
می تابد از بالای نی ، بر آسمانها نور از او
افتاده در جان جهان در اشتیاقش شور از او
((من مانده ام مهجور از او ، درمانده و رنجور از او
گویی که نیشی دور از او در استخوانم می رود))
از بس جسارت دیده ام از دشمن خوار و زبون
از کوفه تا شام بلا دردم شده از حد فزون
بر چشمه اشکم شده ، جاری زِ دل ، دریای خون
((گفتم به نیرنگ و فسون ، پنهان کنم ریش درون
پنهان نمی ماند که خون بر آستانم می رود))
منزل به منزل می روم ، تا مقصدی بی آشیان
دیگر نمانده طاقتی بر جسم و جان کودکان
بر حال زار ما چرا ، رحمی ندارد ساربان؟
((محمل بدار ای ساربان ! تندی مکن با کاروان
کز عشق آن سرو روان ، گویی روانم می رود))
درگلشن زینب دگر از گل نمانده یک نشان
با رفتن گلها شده ، باغ و بهار او ، خزان
هستم به دنبال سری ، افتان وخیزان،نیمه جان
((او می رود دامن کشان ،من زهر تنهایی چشان
دیگر مپرس از من نشان ، کز دل نشانم می رود))
دیدم به صحرای جنون ، هر دَم ، مصیبات و مِـحَـن
گشتم اسیر موجِ غم ، در غربتی دور از وطن
وقت وداعِ پیکرت ، دیگر درآمد جان زِ تن
((در رفتن جان از بدن گویند هر نوعی سخن
من خود به چشم خویشتن دیدم که جانم می رود))
این روزها بر هر زبان افتاده نام کربلا
آنجا که دارد تربتش ، بر دردها حکم شِفا
دستم به دامان تو و دریای لطفت ، زینبا!
برگ برات کربلا ، روزی نما بر "کیمیا"
هر دَم به یاد کربلا ، آه از نهانم می رود
─━⊰••❃❀❃••═⊱━─
رقیه سعیدی(کیمیا)
۱۴۰۰/۶/۱۴
لینک کانال اشعار در ایتا👇
https://eitaa.com/joinchat/1259143275Ce3f7c12047
─━⊰••❃❀❃••═⊱━─
─┅══༅࿇༅ ❃﷽ ❃ ༅࿇༅══┅─
به نام خدا
#مسمط_تضمینی
#اسارت_حضرت_زینب_سلام_الله_علیها
#سروده_رقیه_سعیدی_کیمیا
تضمین ازشعر شیخ اجلّ ، سعدی شیرازی
𖠇࿐ྀུ༅࿇༅═══┅─
می بینمـش بالای نِی ، جــانِ جــــهانم می رود
سیلاب غـــم در غــــربتش از دیدگانم می رود
با دیدن ســـرهـا به نِــی ،تاب و تـوانم می رود
((ای سـاربان آهــسته ران ،کارام جانم می رود
وان دل که با خودداشتم بادل ستانم می رود))
𖠇࿐ྀུ༅࿇༅═══┅─
مانده به صـحراپیـکرش،اماسرش شـد دور از او
می تابد از بالای نــی ، بـر آســــمـانها نور از او
افتاده در جان جـــهان در اشـتیاقـش شور از او
((من مانده ام مهجوراز او،درمانده ورنجور ازاو
گویی که نیشی دور ازاو دراستخوانم می رود))
𖠇࿐ྀུ༅࿇༅═══┅─
از بـس جســارت دیده ام از دشمن خوار و زبون
از کـوفه تا شــــام بلا دردم شــــده از حد فزون
بر چشمه اشـکم شده ، جاری زِ دل ، دریای خون
((گفتم به نیرنگ و فـسون،پنهان کنم ریش درون
پنهان نمی ماند که خــــون بر آســتانم می رود))
𖠇࿐ྀུ༅࿇༅═══┅─
منزل به منـــزل می روم ، تا مقصدی بی آشیان
دیگــر نمانده طاقتـــی بر جسم و جان کودکان
بر حال زار مــا چرا ، رحــــمی ندارد ساربان؟
((محمل بدار ای ساربان ! تندی مکن با کاروان
کز عشق آن سرو روان ، گویی روانم می رود))
𖠇࿐ྀུ༅࿇༅═══┅─
در گلشن زینب دگــــر از گل نمــــانده یک نشان
با رفتن گلها شــــده ، باغ و بهـــار او ، خــزان
هستم به دنبال ســری ، افتان وخیزان،نیمه جان
((او می رود دامن کشان ،من زهر تنهایی چشان
دیگر مپرس از من نشان ،کز دل نشانم می رود))
𖠇࿐ྀུ༅࿇༅═══┅─
دیدم به صحرای جنون،هر دَم،مصیبات و مِـحَن
گشتم اسیـر موجِ غم ، در غـــربتی دور از وطن
وقت وداعِ پیـکــرت ، دیگــــر درآمــد جان زِ تن
((در رفـتن جـان از بدن گویند هر نوعی سـخن
من خودبه چشم خویشتن دیدم که جانم می رود))
𖠇࿐ྀུ༅࿇༅═══┅─
این روزهــا بر هـــر زبان افــــتاده نام کـــربلا
آنجــا که دارد تربــتــش ، بر دردهـا حکــــم شِفا
دستــم به دامــــــان تو و دریای لــطفت ، زینبا!
برگ بـــرات کـــــربلا ، روزی نمــــا بر "کیمـــــیا"
هــــر دَم به یاد کـــــربلا ، آه از نـهانـــم می رود
✍شعر:رقیه سعیدی(کیمیا)
لینک کانال اشعار در ایتا↶
https://eitaa.com/joinchat/1259143275Ce3f7c12047
𖠇࿐ྀུ༅࿇༅═══┅─
─┅══༅࿇༅ ❃﷽ ❃ ༅࿇༅══┅─
به نام خدا
#مسمط_تضمینی
#اسارت_حضرت_زینب_سلام_الله_علیها
#سروده_رقیه_سعیدی_کیمیا
تضمین ازشعر شیخ اجلّ ، سعدی شیرازی
𖠇࿐ྀུ༅࿇༅═══┅─
می بینمـش بالای نِی ، جــانِ جــــهانم می رود
سیلاب غـــم در غــــربتش از دیدگانم می رود
با دیدن ســـرهـا به نِــی ،تاب و تـوانم می رود
((ای سـاربان آهــسته ران ،کارام جانم می رود
وان دل که با خودداشتم بادل ستانم می رود))
𖠇࿐ྀུ༅࿇༅═══┅─
مانده به صـحراپیـکرش،اماسرش شـد دور از او
می تابد از بالای نــی ، بـر آســــمـانها نور از او
افتاده در جان جـــهان در اشـتیاقـش شور از او
((من مانده ام مهجوراز او،درمانده ورنجور ازاو
گویی که نیشی دور ازاو دراستخوانم می رود))
𖠇࿐ྀུ༅࿇༅═══┅─
از بـس جســارت دیده ام از دشمن خوار و زبون
از کـوفه تا شــــام بلا دردم شــــده از حد فزون
بر چشمه اشـکم شده ، جاری زِ دل ، دریای خون
((گفتم به نیرنگ و فـسون،پنهان کنم ریش درون
پنهان نمی ماند که خــــون بر آســتانم می رود))
𖠇࿐ྀུ༅࿇༅═══┅─
منزل به منـــزل می روم ، تا مقصدی بی آشیان
دیگــر نمانده طاقتـــی بر جسم و جان کودکان
بر حال زار مــا چرا ، رحــــمی ندارد ساربان؟
((محمل بدار ای ساربان ! تندی مکن با کاروان
کز عشق آن سرو روان ، گویی روانم می رود))
𖠇࿐ྀུ༅࿇༅═══┅─
در گلشن زینب دگــــر از گل نمــــانده یک نشان
با رفتن گلها شــــده ، باغ و بهـــار او ، خــزان
هستم به دنبال ســری ، افتان وخیزان،نیمه جان
((او می رود دامن کشان ،من زهر تنهایی چشان
دیگر مپرس از من نشان ،کز دل نشانم می رود))
𖠇࿐ྀུ༅࿇༅═══┅─
دیدم به صحرای جنون،هر دَم،مصیبات و مِـحَن
گشتم اسیـر موجِ غم ، در غـــربتی دور از وطن
وقت وداعِ پیـکــرت ، دیگــــر درآمــد جان زِ تن
((در رفـتن جـان از بدن گویند هر نوعی سـخن
من خودبه چشم خویشتن دیدم که جانم می رود))
𖠇࿐ྀུ༅࿇༅═══┅─
این روزهــا بر هـــر زبان افــــتاده نام کـــربلا
آنجــا که دارد تربــتــش ، بر دردهـا حکــــم شِفا
دستــم به دامــــــان تو و دریای لــطفت ، زینبا!
برگ بـــرات کـــــربلا ، روزی نمــــا بر "کیمـــــیا"
هــــر دَم به یاد کـــــربلا ، آه از نـهانـــم می رود
✍شعر:رقیه سعیدی(کیمیا)
لینک کانال اشعار در ایتا↶
https://eitaa.com/joinchat/1259143275Ce3f7c12047
𖠇࿐ྀུ༅࿇༅═══┅─
❀﷽❀
#مسمط_تضمینی
#اسارت_حضرت_زینب_سلام_الله_علیها
#سروده_رقیه_سعیدی_کیمیا
تضمین ازشعر شیخ اجلّ ، سعدی شیرازی
─━⊰••❃❀❃••═⊱━─
می بینمش بالای نِی ، جانِ جهانم می رود
سیلاب غم در غربتش از دیدگانم می رود
با دیدن سرها به نِی ،تاب و توانم می رود
((ای ساربان آهسته ران ، کارام جانم می رود
وان دل که با خود داشتم با دل ستانم می رود))
مانده به صحرا پیکرش ، اما سرش شد دور از او
می تابد از بالای نی ، بر آسمانها نور از او
افتاده در جان جهان در اشتیاقش شور از او
((من مانده ام مهجور از او ، درمانده و رنجور از او
گویی که نیشی دور از او در استخوانم می رود))
از بس جسارت دیده ام از دشمن خوار و زبون
از کوفه تا شام بلا دردم شده از حد فزون
بر چشمه اشکم شده ، جاری زِ دل ، دریای خون
((گفتم به نیرنگ و فسون ، پنهان کنم ریش درون
پنهان نمی ماند که خون بر آستانم می رود))
منزل به منزل می روم ، تا مقصدی بی آشیان
دیگر نمانده طاقتی بر جسم و جان کودکان
بر حال زار ما چرا ، رحمی ندارد ساربان؟
((محمل بدار ای ساربان ! تندی مکن با کاروان
کز عشق آن سرو روان ، گویی روانم می رود))
درگلشن زینب دگر از گل نمانده یک نشان
با رفتن گلها شده ، باغ و بهار او ، خزان
هستم به دنبال سری ، افتان وخیزان،نیمه جان
((او می رود دامن کشان ،من زهر تنهایی چشان
دیگر مپرس از من نشان ، کز دل نشانم می رود))
دیدم به صحرای جنون ، هر دَم ، مصیبات و مِـحَـن
گشتم اسیر موجِ غم ، در غربتی دور از وطن
وقت وداعِ پیکرت ، دیگر درآمد جان زِ تن
((در رفتن جان از بدن گویند هر نوعی سخن
من خود به چشم خویشتن دیدم که جانم می رود))
این روزها بر هر زبان افتاده نام کربلا
آنجا که دارد تربتش ، بر دردها حکم شِفا
دستم به دامان تو و دریای لطفت ، زینبا!
برگ برات کربلا ، روزی نما بر "کیمیا"
هر دَم به یاد کربلا ، آه از نهانم می رود
─━⊰••❃❀❃••═⊱━─
رقیه سعیدی(کیمیا)
۱۴۰۰/۶/۱۴
لینک کانال اشعار در ایتا👇
https://eitaa.com/joinchat/1259143275Ce3f7c12047
─━⊰••❃❀❃••═⊱━─