eitaa logo
سفیران انقلاب اسلامی
50 دنبال‌کننده
188 عکس
28 ویدیو
120 فایل
مشاهده در ایتا
دانلود
▪️مسکوت ماندن بررسی لایحه FATF، فرصت یا تهدید؟ 🔻لایحه fatf را اولین بار وزیر سابق اقتصاد دولت حسن روحانی یعنی آقای در شرایطی امضا کرد که این لایحه به تصویب مجلس نرسیده بود. بنابراین دولت حس روحانی طبق اصل۷۷ قانون اساسی که میگوید تمام قراردادها و...باید به تصویب مجلس برسد، تصمیم گرفت این لایحه را به مجلس هم بفرستد! 🔻این لایحه دارای جزئیات مهم و حساسی است از جمله مهم ترین آن بحث مربوط به دادن شفافیت کامل به دیگر کشورها در خصوص تمام تبادلات و تراکنش های ایران است. از سویی دیگر عادی شدن روابط تجاری و اقتصادی ایران(طبق چیزی که در fatf منظور است) فقط در شرایطی امکان پذیر است که جمهوری اسلامی ایران حمایت از حزب الله و سایر نیروهای مقاومت که در منطقه علیه گروههای تروریستی چون داعش مقابله میکنند، دست بردارد و از فعالیت سپاه قدس در منطقه جلوگیری کند. آن هم در شرایطی که عربستان سعودی و اسرائیل ناظران fatf هستند! 🔻نکته قابل توجه در این است که دولت و مجلس علی رغم شبهات فراوانی که در مفاد این لایحه وجود دارد و انتقادات گسترده مردمی که به آن شده، از شدن جزئیات این لایحه ی سرنوشت ساز جلوگیری میکنند! دقیقا مشابه همان رفتار محرمانه سازی مفاد برجام! منطق دفاع دولت از این لایحه هم جالب است. مثلا آقای شمخانی گفته اند: "همه دنیا آن را پذیرفته اند فقط ما قبول نکردیم"... 🔻اما نمایندگان مجلس به مسکوت ماندن ۲ماهه ی بررسی fatf رای دادند. این میزان زمان هم میتواند فرصت باشد و هم تهدید. فرصت برای منتقدین این لایحه هست که در این مدت به آگاه سازی و اقناع مستدل افکارعمومی در محیط واقعی بپردازند. تهدید است از این جهت که تصویب fatf پیش شرط اصلی برای مذاکره با ایران است. بنابراین دولت و مجلس فعلی تمام تلاشش را برای تصویب آن میکند. از طرفی دیگر نمایندگان فعلی مجلس بارها نشان داده اند که یک وعده شام و یا امتیاز به حوزه انتخابی شان میتواند به راحتی رای آن ها را ۱۸۰ درجه عوض کند. 🔻مسکوت ماندن بررسی fatf از سوی مجلس آن هم در شرایطی که طبق گفته حجت الاسلام رجبی عضور جامعه مدرسین حوزه علمیه قم: " موافق تصویب fatf است" میتواند تنها برای آرام شدن افکار عمومی و خوابیدن سروصدای منتقدین باشد تا در فرصتی دیگر به تصویب برسد.
✍مهدی محمدی ✅شواهد نشان می دهد دولت آقای و طرف های قصد دارند در چند هفته آینده یک نسخه از یا همان را رسما اعلام کنند. هیچ کس در ایران نمی داند جزئیات این توافق دقیقا چیست و مجددا مانند برجام –یا حتی بدتر از آن- افکار عمومی زمانی با توافق مواجه خواهد شد که نهایی شده و دیگر امکان تغییر در آن وجود ندارد. این بار، حتی ممکن است متن توافق هرگز منتشر نشود و کسی هیچ کس نفهمد واقعا چه داده و چه گرفته اند. ✅چند ایراد بسیار مهم بر نسخه های فعلی وارد است که دولت حتما باید راه حلی برای آنها پیدا کرده باشد والا اجرای نه تنها سود نخواهد داشت بلکه در میان مدت، خود به دردسری بزرگ برای کشور تبدیل خواهد شد. تجربه برجام نشان داده توافقاتی از این دست به سطر به سطر مین گذاری شده است و باید با احتیاط تمام درآنها گام نهاد. 1- اگر اجرای به اعمال استانداردهای بویژه اجرای در ایران مشروط شده باشد، در واقع یک امتیاز داده و در حالی که معلوم نیست حتی هم به دست آورده باشد. 2- اگر صرفا یک مکانیسم تسویه باشد و در آن پرداختی صورت نگیرد، این امر در میان مدت به « » از تجارت خارجی ایران خواهد انجامید و این دقیقا تحقق اهداف تحریم های امریکاست. 3- اگر به هر شکل به نوعی از مذاکرات منطقه ای میان و گره خورده باشد، یعنی اروپا موفق شده به نیابت از امریکا ایران را پای میز مذاکرات منطقه ای بنشاند بی آنکه در حوزه های مورد نگرانی ایران هیچ گام اساسی برداشته باشد. ایجاد تناظر میان ارکان تحریم با ارکان برنامه منطقه ای ایران، وارد شدن در بازی است که هدف اصلی و نهایی امریکا از همه فشارها و تهدیدهای فعلی است. 4- اگر ساختار به گونه ای باشد که به آسان شدن شناسایی مشتریان تجارت خارجی ایران برای خزانه داری امریکا بینجامد، این مکانیسم نه تنها به تضعیف تحریم های امریکا کمک نکرده بلکه خود به عاملی برای تسهیل و تقویت آن تبدیل خواهد شد. ✅از حیث راهبردی، دولت اکنون دیگر باید فهمیده باشد که اروپا همین توافق را 6 ماه قبل هم می توانست با ایران بکند. اروپا تا جایی که می توانست این مذاکرات را کش داد تا 👌اولا زهر تحریم ها هر چه بیشتر به جای اقتصاد ایران ریخته شده و نیاز ایران به توافق ماکسیمم شود، 👌ثانیا، اروپا با این تاکتیک در واقع این امکان را از دولت آقای روحانی گرفت که سراغ شرکای بزرگ تر تجارتی ایران مانند چین، روسیه و هند برود و یک راه حل « » برای تحریم ها بیابد و 👌ثالثا اروپایی ها نهایتا همه تلاش خود را کردند تا نهایی شدن را به برنامه موشکی و منطقه ای ایران مرتبط کنند و این تلاشی است که هنوز هم ادامه دارد. گرچه دولت آقای روحانی کارنامه ای ناامید کننده از این حیث دارد که بتواند درسی از گذشته بیاموزد، اما همین مذاکرات هم سندی دیگر است از اینکه اروپا یک شریک راهبردی نیست و همین حالا فقط به دلیل روی کار بودن ترامپ در امریکا مختصر تحرکی از خود نشان می دهد والا برجام هیچ پیشرفت راهبردی و ماندگاری در روابط ایران و اروپا ایجاد نکرده است. همه کاری که اروپا کرد این بود که ایران را به لطائف الحیل در برجام نگه دارد تا نهایتا آن را به حداقل گشایش های اقتصادی ممکن راضی کند. معطل کردن اقتصاد کشور یک روز برای برجام، روز دیگر به امید دموکرات ها، اکنون به امید اروپایی، و فردا هم لابد به امید باختن ترامپ در انتخابات 2020 امریکا، و شرطی کردن جامعه با گره زدن اقتصاد به سیاست خارجی، هم فرصت های کشور را سوزانده، هم دشمن را طمع کارتر کرده و هم اعتبار و کارآمدی دولت را تا حد وعده دهندگانی که حتی نمی توانند چند ماه روی حرف خود بمانند به ورطه نابودی کشانده است. این چیزی نیست که بابت آن خوشحال باشیم. بخواهیم یا نه، همه ما نهایتا روی یک کشتی نشسته ایم. ✅حالا هم چیزی که مردم می خواهند گشایش اقتصادی و حل مشکلات است نه ، همچنانکه از برجام هم همین را می خواستند. SPV# در بهترین حالت یک مکانیسم تسهیل تجارت خارجی ایران خواهد بود و به هیچ وجه نمی تواند جایگزین، برنامه، خلاقیت، ابتکار عمل و کوشش دولت در داخل شود. تا وقتی که دولت چشم به خارج دوخته و کوتاه نیامدن در مقابل رقیبان داخلی را مهم تر از تدوین یک سیاست خارجی و اقتصادی واقع بینانه می داند، و به جای تلاش واقعی برای حل مشکلات به فکر آن است که چه کند تا خود مقصر اوضاع قلمداد نشود و مقصری پیدا کند و همه تقصیرها را به گردن آن بیندازد، با یا بدون توقع بهبود اوضاع، خیال خام است