اینکه میگم "خستگیا باشه تا با شهدا در کنیم" شعر نیست شعار نیست باوره، اعتقاده، و بالاتر از اون یک آرمانه... اشتباه بزرگ اینه که بشینی پای عکس شهید و فقط قربون صدقه اش بری و خیالات برت داره که فدای چشم و ابروی شهدا شدن یک مرحله از شهادته! اشتباه بزرگ اون جاییه که حس و حال تلاش و فعالیت برای دین خدا رو نداری‌، از خوابت، از خوراکت، از استراحتت نمیزنی، اما توقع شهادت داری اونم در حد قطعه قطعه شدن! قرار بود محو جمال شهدا شدن هدف باشه یا شیشه ی عطر یاد شهدا رو در خانه و محل کار و درس و جامعه باز کردن؟ قرار بود شهید پروری و توجه به تشکیل خانواده هدف باشه یا تیپ و سروضع چریکی زدن؟ قرار بود گل های حجاب و حیا رو تکثیر کردن و خانه های زینبی رو زیاد کردن هدف باشه، یا چسبیدن به بیرون از خانه به بهانه کار برای شهدا؟؟ از حرفام اینطور برداشت نشه که مخالف انس با شهدا هستم، مخالف آرزوی شهادت هستم... نه... هرگز...و هیچوقت...اتفاقا هر دو زیباست. یعنی تا انس نباشه، چیزی برای انسان محبوب نمیشه... وقتی محبوب شد، دست یافتنی هم میشه. گوش دادی؟ یعنی انس با شهدا داشته باش و آرزوی شهادت هم بکن. اما تکلیف رو در جهاد و مبارزه قرار بده، نه گل و قلب و اشک گذاشتن پای عکس شهدا!!! جهاد کن با تمام وجود، از خانه بگیر تا کره ی ماه؛ که البته جهادفرهنگی سخت تر از جهاد نظامیه!!! اگر بفهمیم!!! اگر بفهمیم!!!... تا روزی که بقول حاج احمد پرچم اسلام رو در انتهای افق بزنیم و اون وقت استراحت کنیم... روزی که توجهت فقط به این باشه که بجوشی و تمام نشی و دست از تبلیغ برای دینـ خدا نکشی اون روز شهادت خودش میاد دنبالت... کیه که ندونه علی اکبرها اومدن توی گودی قتله گاه و گذشتن از خواسته های مشروع و عافیت طلبی شون، اما یک عده فقط نشستند و اشک ریختند، فقط نشستند و گل و قلب ارسال کردند... غافل از اینکه باید هدفت زندگی مجاهدانه باشه، تا مرگ شهیدانه هم نصیبت بشه. این آرمان ماست! و آرمان ها هم واقعی میشن اگه بخوایم... اگه اهل درد باشیم...اگه عاشق باشیم... #سحر_شهریاری @saharshahriary #شهادت #آرزوی‌شهادت #خستگیاباشه‌تاباشهدادرکنیم