بسم الله... 📝📌يكبار امام جواد(ع)، از شب تا صبح فقط مي‌گفت: «اللَّهُمَّ قِنِي شُحَّ نَفْسِي» (بحارالانوار/ج۷۰/ص۳۰۱) خدايا مرا از بخل حفظ كن، مرا از بخل حفظ كن... حالا من که عمریست، سر سفره ی جود و کرامت پسر امام الرئوف، نهمین چراغی که خدا برای فروغ زمین نشاند، نشسته ام، با خودم میگویم، قطعا منظور دعای جوانترین امام شهید من، از #بخل دریغ کردن امکانات مالی از دیگران نبوده است. شیعه است و پیروی از ابن الرضا ع. شیعه ای که در ذهنش بخل را آنقدر محدود میکند تا هروقت پول دستی به رفیقش داد، یا پول ناهار دوستش را حساب کرد، پیش خودش باد کند که خوشابه حال عالم وجود که آدم لارجش منم! فایده ندارد. زیر چتر ولایت رفتن، خوبی اش همین است که انسان، عملش را منطبق بر اصول ذهنی خودش نکند. بخل اینست که هنگام کمک به کسی یا جایی، بیشتر دارم یا میتوانم، اما دریغ میکنم که پررو نشوند. بخل اینست که فلانی را میبینم، از قصد نگاهم را میچرخانم، که کار به سلام کردن خودم نرسد، تا پررو نشود. بخل اینست که کار آدمی گره به سفارش، یا امضا یا اقدام من خورده باشد، اما دست دست کنم، طولش بدهم تا پررو نشود. بخل اینست که موقعیت یا موفقیت یا توانمندی کسی را میبینم یا میشنوم، از عمد خودم را به ندیدن میزنم، تا با توجه و تشویق من پررو نشود. بخل اینست که میتوانم دانسته های علمی ام را در اختیار همکلاسی و... بگذارم اما نمیگذارم تا او آگاه و البته پررو نشود. بخل اینست که با کلامی یا لبخندی یا نگاهی، بتوانم حال دل غمگین یا افسرده ای را عوض کنم، اما مهربانی را دریغ کنم تا فقط خودم خوش باشم و او پررو نشود. بخل اینست که، ارتقا رتبه کاری یا علمی یا ازدواجی، کسی به تایید و یا مشورت من نیاز دارد، با لحن سرد و تردید جواب میدهم تا زیرآبش بخورد و پررو نشود. به این لیست ده ها مورد دیگر هم میتوان اضافه کرد که حس بخل درونمان، بسته به شرایط مختلف، بروز میکند و خودمان هم میفهمیم، خوب است دعای امام جواد ع جانمان، ورد زبان ما هم بشود. امان از بخل... سخنرانی سرکارخانم شهریاری شهادت امام جوادالائمه/ هیئت موکب الزهرا سال ۹۶ @saharshahriary