نویسنده همیشه خودش را لابه لای کلماتش پنهان می‌کند، تا اگر از عشق مینویسد، اگر از غم، اگر از رنج، اگر از مهر، اگر از وصل، اگر از هجران، همه چیز صدای تپش‌های قلب قلمش باشد... نه صدای فکر او... نویسنده مثل باران لطیف است و مثل طوفان بی امان... نویسنده ها همیشه عاشق ترند... اما آرام، اما پنهان، اما تنها، گاهی بی صدا لابه لای بغض کلمات گریه می کنند... #روزنویسنده‌گرامیباد ♥️🖌 #سحر_شهریاری @saharshahriary