#غروب_جمعه اینکه یاد امام زمان را خلاصه کرده ایم به شعر و آه و ناله ای در روز جمعه و درگیر هیاهوی زندگی شدن تا هفته بعد به این نمی گویند سبک زندگی مهدوی. یوسف درون چاه نیست که ما بالای چاه بنشینیم و برایش زار بزنیم و پیام پر از غصه به دیگران ارسال کنیم. او هست. او بین ما هست و اگر ما او را نمی بینیم او ما را میبیند. اگر همین اندیشه روح حاکم بر زندگی ها بود، پاسخ این سوال تکراری که: "امام زمانی زندگی کنیم یعنی چطوری؟" پیدا میشد. کدام درد جامعه ی عصر غیبت پایان می دهد؟ انتظار کوفی که امضا می کند پای نامه ی دعوت از امامش را و او را لب تشنه کنار نهر آب، سَر می بُرد، چه انتظار احمقانه و سخیفی است. #انتظار راحت طلبانه یعنی همین که در هر شرایطی نشسته ام و ناله سر می دهم تا او بیاید. مگر او کجا رفته است؟ چرا حد انتظار ما از سوز و گداز غروب جمعه ای فراتر نمی رود؟ انتظار باید شادی بخش، محرک، انگیزه بخش و رشد دهنده باشد. باید باری که با غیبت امام قرار است بر زمین بماند بر شانه های ما گذاشته شود و رد سنگینی اش پشتمان را خراش دهد تا حس کنیم انتظار، نشستن و غصه خوردن نیست، انتظار روبه جلو رفتن و امید دادن و حیات بخشیدن است. انتظار من و تو برای مهدی عج، برای آخرین حجت خدا باید انتظاری سازنده، تعهدآور، نیرو آفرین و تحرک بخش باشد. این نوع انتظار می تواند نوعی عبادت شمرده شود. انتظاری که در آن نام و یاد امام زمان در همه ی کارها، انتخاب ها، پوشش، رفتار، سخنان و حرکات موج بزند و مهدی قاب تزئینی زندگی ما برای یک جا چسبیدن و میخکوب شدن نباشد. روح حاکم بر زندگی اگر نشات گرفته از انتظار مهدی موعود باشد، صبر و تحمل در مشکلات رنگ دیگری می گیرد. کار و تلاش بیشتر میشود. تربیت و آموزش مفیدتر و هدف‌مندتر میشود. حتی در خرید کردن و سفر رفتن و مهمانی گرفتن، رفتار مهدوی و رضایت امام غایب اولویت می شود. انتظاری که در آن دغدغه ی مظلومان جهان جایی ندارد، انتظاری که در آن درد محرومان جایی ندارد، مسخره کردن رسم رسول خدا و پسر غائب از نظرش می باشد. انتظار مفید، مهدی یاور تربیت می کند و روحیه یاس و ناامیدی و بدبختی و کم آوردن در آن نیست. انتظاری که یاد امام در دل مومن غایب است و او بی امامش خوش و بی خیال است و دم از فراق او هم می زند جای تعجب و تاسف دارد. چرا یادمان نیست که آقای ما هست و جایی نرفته است. چرا انتظار امام غایب انقلاب جهانی در دلمان ایجاد نمی کند؟ یک جای کار می لنگد! ما به انتظار غروب جمعه ای عادت کرده ایم چون واقعا درد غیبت خراشی بر پشتمان نینداخته‌‌‌... ما باید بترسیم از انتظار خطرناک به شیوه ی کوفیان! برای یوسف، بالای چاه گریه نکنیم. امام ما انتظار سازنده و انتظار جهادی می خواهد. ما باید یک #منتظرِ مومنِ مجاهد باشیم که بجای به انتظار نشستن به انتظارش #ایستاده است. #سحر_شهریاری @saharshahriary

#انتشاردهید برسد به دست خانم‌ملکی نفر اول کنکور رشته انسانی فاطمه ی عزیزم‌سلام! در این روزهایی که افتخار آفرینی ات صدای تحسین خیلی ها را بلند کرده، اگر این مطلب به دستت رسید و پیام مرا خواندی هم تبریک مرا بپذیر و هم دعای موفقیت خودت و سلامتی پدر و مادرت را بعنوان هدیه از بنده قبول کن. تبریک من به خاطر نفر اول شدنت بدون استفاده از سهمیه ی فرزند جانباز بودن نیست‌. که اگر این کمترین حق را هم استفاده می کردی، چیزی از ارزش تلاش و کوشش تو کم نمی کرد. تبریک میگویم که جانباز ملکی، با وجود منع پزشکان برای داشتن فرزند دختری دارد که حجاب فاطمی را با وقار زینبی به همراه دارد و انقدر از شایستگی خودش مطمئن بوده که نشان داده بدون استفاده از سهمیه هم بهترین است و تبریک دوم برای اینکه حالا یک پدر که سالها پیش دینش را به کشورش ادا کرده و رنج جراحت را مدتها تحمل کرده، فرزندی ندارد که بخاطر عیاشی و رانت و قاچاق و هزار درد و بلای دیگر، مایه ی ننگ اسم جانباز و ایثارگر باشد. من همجنس توام. شبیه تو. با دردهایی مشترک! تحصیل کرده ی رشته اش انسانی و دختر جانبازی که از مزایای ایثارگری و جانبازی فقط مشکلات و اثرات همیشگی اش را دیده است! دردهایی که حتی نمی توان گفت... من هم بدون سهمیه، به دانشگاه رفتم. بدون سهمیه، استخدام آموزش و پرورش شدم بدون سهمیه، مدرک ارشدم را گرفتم و بدون سهمیه، نویسندگی و روزنامه نگاری و هزار فعالیت دیگر کردم. فکر نکنی که، همه ی این ها ناشی از تلاش و فعالیت شبانه روزی و خستگی و دویدن های مداومم بود، فقط لطف خدا بوده به آدمی که از ذره و غبار هم کمتر است. اما فاطمه جانم، می دانی که درد را از هر طرف بخوانی درد است، و وقتی حرف درد جانبازی می شود؛ بجزافتخار و غرور جاودانه ای که برایت می ماند همیشه صدای حرف هایی کنار گوش هایت می آید که همه ی موفقیت ها و تلاش های تو را زیر سایه ی کمترین حق (تکرار می کنم کمترین حق) بنام #سهمیه می دانند. فاطمه ی عزیز من در مدارس شاهد درس خوانده ام و دوستان از جان عزیزتری دارم که همه فرزند شهید بوده اند. یا مثل خودم فرزند جانباز. پدر ویلچری، پدر اعصاب و روان، پدر از دو چشم نابینا، پدر دست و پا قطع، پدر شیمیایی زیاد دیده ام. پای مشکلات و درد دلهای دوستانم بارها مخفی و آشکار گریه کرده ام. پای دلتنگی هایشان بغضم شکسته است و کنار مزار پدرهایشان چادرم به خاک نشسته است. این نامه را نوشتم تا هرکس که آن را خواند، بدانَد که استفاده از سهمیه پتکی نیست که برای پوشاندن کم کاری خودش و عقده های ناشی از تبلیغات منفی علیه خانواده شهدا و ایثارگران بر سر خانواده ایشان بکوبد. من بشدت معتقدم اگر سهمیه ای برای کار و تحصیل و وام و هرچیز دیگری شامل حال زن و بچه قهرمان های کشورتان می شود، حق شان است و ذره ای از رنجی که کشیده اند را هم جبران نمی کند. در همان قلب اروپا و امریکا که این عده، سنگش را به سینه می کوبند مجروحان جنگی همیشه بهترین خدمات برایشان مهیاست و مردم به چشم مفت خور به آن ها نگاه نمی کنند!!! اما در همین کشور جانبازی از نداشتن پول دارو و آمپول می میرد!!! حالا اینکه درصدی از منسوبین به شهدا غلط های اضافی هم کرده اند، دفاعی نمی کنم اما دلیل نمیشود که آن را به نام همه زد. من معتقدم استفاده از سهمیه برای یک بچه جانباز،خیلی شرافت مندانه تر از درس خواندن و ماشین میلیاردی خریدن و الکی مدیر شدن و عیاشی و کثافت کاری کاری کردن زیر اسم آقازادگی و بابای مسئول! داشتن است‌. آرزوی خیلی از دوستان من اینست که تمام سهمیه های آن جنگی را که اینها نچشیدند و بخاطر جانبازیِ عده ای دیگر، فقط زیر سایه امنیتش نالیدند و غر زدند بدهند و نه همیشه‌‌‌‌...فقط یک شب... فقط یک شب...‌ در خانه ای بخوابند که کوهی #بنام_پدر در آن خانه نفس بکشد. فاطمه ی عزیزم تبریک من از جنس دردهایی است که امثال من و تو خوب درکش می کنیم. ثابت کردی می شود بهترین در سکوهای علمی بود، با تلاش مداوم خودت. با چادر فاطمی ات نفر اول سکوی تبلیغ حجاب هم باش. و با تمام توان در مسیری که انتخاب کردی بکوش، که نفر اول کنکور شدن، خوب است، اما خوب تر از آن بالا بردن پرچم ایران اسلامی در علوم اسلامی است. آنچه رهبرعزیزمان از ما می خواهد. می دانم که می توانی... تو و همه ی دختران و پسرانی که فارغ از عدد و رقم رتبه ی کنکور، پا به دانشگاه می گذارند با دغدغه ی خدمت در حکومت جهانی امام مهدی عج. پرچم همه تان بالاست. #سحر_شهریاری @saharshahriary‌

این زندگی قشنگ من،مال شما ایام سپید رنگ من ،مال شما بابای همیشه خوب من را بدهید این سهمیه های جنگ من ،مال شما 😢💔 آقا پسر شهید محسن حججی @saharshahriary

داریم اهل رحمت مخصوصه می شویم آماده #زیارت_مخصوصه می شــــــــــویم #السلام_علیک_یا_امام_الرئوف ✋🍀 شعر؛ علیه السلام👇 http://eitaa.com/joinchat/1666777100C9ca21a858d

دلم که می گیرد دوست دارم خیابان ها را بگیرم و پیاده بروم تا انتهای دنیا... انتهای دنیا جایی است که تو در را باز کنی و با یک لیوان چای داغ بنشینی کنارم و بگویی تمام شد خیالت راحت... خودم هستم و خودت. راستی چرا این خیابان ها هیچ وقت انتها ندارد؟؟؟چرا این #دلتنگی ها مرا به تو نمیرساند... #سحر_شهریاری @saharshahriary

#شهادت برای ما رویا نیست، آرزو نیست، خیال نیست... حتی هدف هم نیست... شهادت آرمانی است که زنده بودنمان را جهادی می کند و حد خواسته هایمان را آسمانی. آرمان ما که شهادت باشد به واقعیتمان رنگ فداکاری میدهد. #ماعاشقان‌شهادتیم #سحر_شهریاری @saharshahriary

دوسـٺ دارم صــبـح ڪہ بیــدار‌شــدم، فــقــط خـــبــر آمدن تو را بــشــنــوم... #ایها_العزیز #شبتون‌امام‌زمانی @sahaeshahriary

من آخر خواب هایم همیشه شهید شده ام حالا مانده است واقعیت...که هنوز مقدر نشده! اما من به تحقق این رویای صادقه ایمان دارم! اونوقت ها توی جنگ حیدر همیشه می گفت میبینی پسر!همه شهید میشن ما خوابشو میبینیم! میگفتم حیدر این خوابا تعبیر میشن دیگه؟ میگفت خدا بزرگه رفیق! یه عده حتی خوابشم نمیبینن! @saharshahriary