eitaa logo
🌺یا صاحب الزمان( عج)🌺
1.1هزار دنبال‌کننده
5.8هزار عکس
6.4هزار ویدیو
38 فایل
┅═✧❁﷽❁✧═┅ (حضرت مهدی عج)♥️ اِنّی اَمانُّ لِاَهلِ الارضِ کَما اَنَّ النُّجُومَ امانُ لِاَهلِ السََّماءِ. من مایه امان اهل زمینم،چنان که ستارگان مایه امان اهل آسمان اند. 📚(بحارالانوار،جلد ۷۸،ص۳۸۰) 🌷کپی آزاد🌷
مشاهده در ایتا
دانلود
فعلا قابلیت پخش رسانه در مرورگر فراهم نیست
مشاهده در پیام رسان ایتا
🔴 عاقبت جوانی که به امام زمان بدبین بود و جشن های نیمه شعبان را مسخره می‌کرد. 🎙 استاد_امینی_خواه کلیپ ╔══❖•°🌺 °•❖══╗ ❣@sahebazaman_12 ╚══❖•°🌺 °•❖══╝
فعلا قابلیت پخش رسانه در مرورگر فراهم نیست
مشاهده در پیام رسان ایتا
🔴 دلایلی که می گوییم اسلامی ما به دست علیه السلام می رسد 🎙استاد_شجاعی کلیپ ╔══❖•°🌺 °•❖══╗ ❣@sahebazaman_12 ╚══❖•°🌺 °•❖══╝
فعلا قابلیت پخش رسانه در مرورگر فراهم نیست
مشاهده در پیام رسان ایتا
🔴 آیا امام زمان علیه‌السلام از زمان خودشان اطلاع دارند ؟ 🎙 ابراهیم_افشاری 📹 کلیپ ╔══❖•°🌺 °•❖══╗ ❣@sahebazaman_12 ╚══❖•°🌺 °•❖══╝
عجل الله تعالی فرجه الشریف
🔴 رابطه بین جمعه و امام زمان(عج) 🔹 رابطه بین جمعه و امام زمان علیه السلام قابل توجه است؛ ولادتش روزجمعه بود و اولین روز امامت او در روزجمعه آغازشد و یکی از نام هاي ایشان جمعه است. 🔹 برحسب روایات؛ امام زمان علیه السـلام در روزجمعه اي ظهورخواهنـدکرد و بر همین اساس بود که شیعیـان از دیربـاز، حتی در موقعیتی که حکومت در دست دشـمنان دین بوده، در روز جمعه، خود را براي پـذیرش امـام زمـان علیه السـلام آماده می کردندکه به صورت سـّنت در آمد، وگاهی سوار بر اسب می شدندو مسـلح به بیرون شهر می رفتند ومعتقدبودندچون امام زمان علیه السلام در روزجمعه ظهور می کندبایدآماده باشیم. 🔹و همچنین امام جمعه، در روزجمعه که درجایگاه خطابه قرار می گیرد، مسـتحب است که تکیه برسـلاح نموده و رو به روي نمازگزاران بایستدو نمازگزاران هم در مقابل امام جمعه بنشینندو به سخنان وي درحالتی که تکیه برسلاح کرده است گوش فرا دهند. 🔹 شایـدهمه اینها بیانگر این پیام باشدکه امام جمعه و مأمومین که در روزجمعه در محل نمازجمعه حضور پیدا می کنند، در حقیقت، به معنی اعلام آمـادگی براي حضـور در رکـاب امـام زمـان علیه السـلام باشـدو معنای انتظـار فرج را بـا این حضور مسـلحانه و آماده باش عمومی اعلام می کنند.
💠دعای فرج در خشکسالی غیبت! 🔹کمتر از پنج سال داشتم، در یزد خشکسالی بود، یادم می آید اسفند ماه بود، پدرم بیل و مقداری گندم برداشت و راهی زمین شد من هم به دنبالش. بیل که می‌زد از زمین خاک بلند می‌شد! 🔹در عالم خودم گفتم: پدر این بذرها سبز نمی‌شوند! باید زمین خیس باشد که گندم بکاری. هنوز چشمان اشک آلود مرحوم پدرم و جوابش را از یاد نمی برم! پسر کفر نگو، من دانه‌ها را زیر خاک می‌گذارم، هر چه روزی مور و حشرات باشد می خورند هر چه را هم خدا خواست سبز می‌شود! 🔹اسفند بدون بارش گذشت. فروردین و اردیبهشت آمدند و بدون باران رفتند. خرداد بود که به خودم گفتم؛ دیگر باران نمی آید می روم به پدرم می گویم دیدی گفتم بی‌خود گندم نکار سبز نمی‌شود! 🔹یک روز لکه‌ای ابر در آسمان پیدا شد، بارید و … آن سال در روستای ما فقط پدرم بود که گندم برداشت کرد، به خاطر خشکسالی هیچ کس چیزی نکاشته بود. روزگار سختی بود. پدرم محصول را که برداشت قدری را برای آذوقه‌ی خودمان نگه داشت بقیه را به هر که نیاز داشت می‌داد. 🔹پیرمرد حرفش که به اینجا رسید در حالی که اشک در چشمانش حلقه زده بود و صدایش کمی می‌لرزید ادامه داد: امروز دعاهای فرج خودم و دیگران را در این خشکسالی غیبت، شبیه همان بذری می‌بینم که پدرم آن روزها به امید رحمت خدا کاشت و جواب گرفت!… ╔══❖•°🌺 °•❖══╗ ❣@sahebazaman_12 ╚══❖•°🌺 °•❖══╝
فعلا قابلیت پخش رسانه در مرورگر فراهم نیست
مشاهده در پیام رسان ایتا
🔴 عنایت ویژه (عج) به خانمی که به خاطر حفظ هفت سال از خانه بیرون نیامد 🎙 ابراهیم_افشاری 📹 کلیپ ╔══❖•°🌺 °•❖══╗ ❣@sahebazaman_12 ╚══❖•°🌺 °•❖══╝
⚫️ علت تدفین شبانه حضرت زهرا سلام الله علیها 🔹 آیت اللّه بهجت (ره) : 🔴 علت تأکید حضرت زهرا علیهاالسلام در این وصیت مهمّ خود به علی علیه‌السلام که: «إِدْفِنی لَیلاً؛ مرا شبانه دفن کن» و اینکه راضی نیستم کسانی که به من ظلم کرده‌اند در تشییع جنازه‌ام حاضر شوند، و اگر توانایی عمل به آن را نداری، به زبیر وصیت کنم؛ زیرا او هم با من خویش است و هم توانایی آن را دارد؛ تمام اینها برای اعلام جدایی و نارضایتی از دستگاه حاکمه و طبلِ مخالفتی بود که صدای آن تا روز قیامت برای مسلمان و کافر ثابت و باقی است، و بیانگر آن است که چه ظلم‌هایی بر آن حضرت روا داشتند و دومی درِ خانه او را آتش زد، با اینکه به او گفتند: «إِنّ فیها فاطِمَةَ؛ فاطمه علیهاالسلام در خانه است. و او گفت: «وَ إِنْ؛ هر چند فاطمه در خانه باشد، آتش بزنید». 📚 در محضر بهجت، ج۱، ص ۱۳۱