برنامه ی #نهج_البلاغه_خوانی #نهج_البلاغه_حكمت_127 ◀️ نکوهش کوتاهی در بندگی 🔴 و قَالَ (علیه السلام): مَنْ قَصَّرَ فِي الْعَمَلِ ابْتُلِيَ بِالْهَمِّ، وَ لَا حَاجَةَ لِلَّهِ فِيمَنْ لَيْسَ لِلَّهِ فِي مَالِهِ وَ نَفْسِهِ نَصِيبٌ. 👌 آن كس كه در عمل كوتاهى كند، دچار اندوه گردد، و آن را كه از مال و جانش بهره اى در راه خدا نباشد خدا را به او نيازى نيست. 🖋کانال انس با صحیفه سجادیه 🆔 @sahife2

◀️ دو راه خطا 📋 امام(علیه السلام) در این کلام حکمت آمیز نخست به سرنوشت کسانى اشاره مى کند که در انجام وظائف الهى خود کوتاهى مى کنند، مى فرماید: «کسى که در عمل کوتاهى کند، به اندوه گرفتار مى شود»; ممکن است این اندوه و غم در آستانه انتقال از این دنیا باشد که چشم برزخى پیدا مى کنند و سرنوشت رقت بار خود را مى بینند و فریادشان بلند مى شود و مى گویند: پروردگارا! مرا باز گردانید، شاید در برابر آنچه ترک کردم (و کوتاهى نمودم) عمل صالحى انجام دهم ». نیز ممکن است اشاره به غم و اندوه در سراى آخرت باشد، همان گونه که قرآن از زبان آنها نقل مى کند که مى گویند: اى افسوس بر من از کوتاهى هایى که در اطاعت فرمان خدا کردم». نیز شاید این غم و اندوه در خود دنیا باشد، زیرا گاه انسان بیدار مى شود و از کوتاهى هایى که کرده افسوس مى خورد و غم و اندوهى جان کاه او را فرا مى گیرد چرا که مى بیند دیگران با اعمال صالح سراى جاویدان خود را آباد کرده اند و او با کوتاهى هایش سراى جاوید خود را ویران نموده است. البته جمع میان این سه تفسیر نیز مانعى ندارد. سپس امام(علیه السلام) در ادامه این سخن جمله پرمعنایى مى گوید که در واقع شرحى است از کوتاهى در عمل. مى فرماید: «خدا به کسى که در مال و جانش نصیبى براى او نیست، اعتنایى ندارد»; اشاره به این که کسانى مورد عنایت پروردگار در دنیا و آخرتند که از بذل جان و مال در راه خدا دریغ ندارند، و به بیان دیگر، ایمان و یقین و وفادارى خود را به اسلام در عمل ثابت مى کنند. درست است که جان و مال همه از سوى خداست و اگر انسان در بذل آنها اقدام کند در واقع به خودش خدمت کرده است، زیرا خدا از همگان بى نیاز است; ولى خداوند روى الطاف بیکرانش آن را به عنوان حاجتى از سوى خود گرفته است. این سخن درباره مؤمنانى که داراى مقامات بالا هستند نیست، آنها فقط نصیبى از جان و مالشان را در راه خدا صرف نمى کنند، بلکه هرچه دارند در راه خدا مى دهند. جمله «لاَ حَاجَةَ لِلَّهِ» به معناى بى اعتنایى و اعراض خداوند از چنین افرادى است که چیزى از جان و مال را در راه او نمى بخشند، زیرا کسى که به چیزى یا شخصى نیاز ندارد طبعاً اعتنایى هم به او نمى کند، بنابراین جمله «لا حاجة...» با توجه به این که خدا به هیچ کس نیاز ندارد کنایه از بى اعتنایى است و منظور از بى اعتنایى این است که خدا آنها را از مواهب خاص و عنایات ویژه اش محروم مى سازد. این تعبیر مانند بیان کنایه آمیز دیگرى است که در آیه 67 سوره «توبه» درباره منافقان آمده است: «(نَسُوا اللهَ فَنَسِیَهُمْ); آنها خدا را فراموش کردند و خداوند نیز آنها را فراموش نمود» یعنى از رحمت خود محروم ساخت. #نهج_البلاغه_حكمت_127 🖋کانال انس با صحیفه سجادیه 🆔 @sahife2

#شرح_صوتی_حکمتها_نهج_البلاغه #نهج_البلاغه_حكمت_110 🖋کانال انس با صحیفه سجادیه 🆔 @sahife2

#منتخب #دعا_شانزدهم_30 ❇️يَا إِلَهِي لَوْ بَكَيْتُ إِلَيْكَ حَتّي تَسْقُطَ أَشْفَارُ عَيْنَيّ، اگر به درگاهت گريه كنم تا جايي كه پلك‏هاي دو چشمم روي هم افتد، وَ انْتَحَبْتُ حَتّي يَنْقَطِعَ صَوْتِي، و چنان به شدّت ناله زنم تا صدايم قطع شود، وَ قُمْتُ لَكَ حَتّي تَتَنَشّرَ قَدَمَايَ، و چندان به پيشگاهت بايستم كه پايم ورم كند، وَ رَكَعْتُ لَكَ حَتّي يَنْخَلِعَ صُلْبِي، و آن مقدار برايت ركوع كنم كه استخوان‏هاي پشتم از جا كنده شده و زدوده گردد، وَ سَجَدْتُ لَكَ حَتّي تَتَفَقّأَ حَدَقَتَايَ، و به اندازه ‏اي سجده كنم كه چشم‏هايم از كاسه درآيد، وَ أَكَلْتُ تُرَابَ الْأَرْضِ طُولَ عُمُرِي، و در طول عمرم خاك زمين را بخورم، وَ شَرِبْتُ مَاءَ الرّمَادِ آخِرَ دَهْرِي، و تا پايان حياتم آب آلوده به خاكستر بنوشم، وَ ذَكَرْتُكَ فِي خِلَالِ ذَلِكَ حَتّي يَكِلّ لِسَانِي، و در اثناي اين اوضاع و احوال، چندان ذكر تو گويم كه زبانم از كار بماند، ثُمّ لَمْ أَرْفَعْ طَرْفِي إِلَي آفَاقِ السّمَاءِ اسْتِحْيَاءً مِنْكَ آنگاه از روي شرمساري از تو، چشم به آفاق آسمان باز نكنم، مَا اسْتَوْجَبْتُ بِذَلِكَ مَحْوَ سَيّئَةٍ وَاحِدَةٍ مِنْ سَيّئَاتِي. با اين همه سزاوار محو يك گناه از تمام گناهانم نيستم. 👌بخشی ازدعای#شانزدهم 🙏التماس دعای فراوان ◀️کانال انس با #صحیفه_سجادیه 🆔 @sahife2

✳️گناه تابع احساس خطرات گناه است، اگر (خطر آن را) خیلی خوب درک کردیم هیچ‌وقت گناه نمی¬‌کنیم، امّا اگر نسبی درک کردیم به اندازه نسبیّت گناه خواهیم کرد. امام سجاد صلوات الله و سلامه علیه در این دعای #شانزدهم صحیفه سجادیه گناه را به طرز مخصوصی در ذهن ما و همه مردم مجسّم کرده¬‌ و بزرگی و خطر آن را به اندازه ‌¬ای ترسیم کردند که انسان¬‌ها با تجسّم آن موقعیت برای گناه ، هرگز مبتلای به گناه نشوند. ایشان اینگونه خطرات گناه، قباحت گناه، زشتی گناه و تمام آثار منفی مادی و معنوی گناه را در این چند جمله‌¬ای که برایمان ترسیم فرموده‌¬اند مجسّم کرده¬‌اند که گناه در نظر ما این¬گونه تجسّم پیدا کند که ما دیگر گِرد گناه نگردیم و بفهمیم گناه یعنی چه و چه آثار مخرّب در دنیا و آخرت دارد. حضرت فرمودند: اگر اینقدر گریه کنم تا مژه‌های چشمم بریزد، اینقدر ناله کنم، که صدایم دیگر در نیاید ، اینقدر در مقام عظمت تو روی پا بایستم که قدم‌هایم ورم کند ، اینقدر در نماز و عبادت رکوع کنم که این کمرم دیگر مهره‌هایش از هم جدا شود، اینقدر سجده کنم تا چشمانم در بیاید، در تمام عمر عوض غذا خاک زمین را بخورم، به جای آب صاف و زلال، آب خاکسترآلود بخورم، با زبانم اینقدر در این مدت طولانی ذکر تو را بگویم که دیگر زبانم خسته شود ، اگر این همه کار بکنم در طول عمر من مستوجب این نمی¬‌شوم که یکی از گناهان مرا ببخشی . 👤 آیت الله #خوشوقت ره ◀️کانال انس با #صحیفه_سجادیه 🆔 @sahife2

👌هدیه به آقا رسول الله صل الله علیه و اله و نیز امام صادق علیه السلام #انس_با_قرآن ⏪برنامه ی روزنامه ی ✅ #ختم_قرآن کریم 👈 روزی یک صفحه #صفحه_594 انشاءالله این جزء آخر را با توجه بیشتری تلاوت کنیم ... 🙏کانال انس با #صحیفه_سجادیه 🆔 @sahife2