انفاق مرا در مسیر هدایت خود قرار ده. برای مثال کسی که علمی را آموخته است وآن را در اختیار دیگران قرار می دهد،انفاق به نیکی و در مسیر هدایت است. ازجمله انفاق به نیکی و بر،کسی است که صحیفه سجادیه را آموخته و سخاوتمندانه به دیگران می آموزد. دراین شب سیاه گم گشت راه مقصود از گوشه ای برون آی ای کوکب هدایت

مال يكى از اركان اساسى در حفظ نظام اجتماعى است و در ابقاى دين و دنياى مردم نقش بسيار مهم دارد. اولياى گرامى اسلام ضمن احاديث بسيارى، درباره‏ى مال از ابعاد مختلف سخن گفته و پيروان خود را به وظايفشان متوجه نموده‏اند

قرآن کریم كلمه ‏ى «قيام» به معناى «پايگاه» را در دو مورد به كار برده: يكى در مورد شان دينى و آن ديگر درباره‏ ى شان دنيوى.

اما در مورد شان دينى، راجع به كعبه ‏ى مكرمه كه قبله‏ ى مسلمين و پايگاه وحدت اسلامى است، فرموده: جعل الله الكعبه البيت الحرام قياما للناس. خداوند، كعبه را كه بيت الحرام است، نگاهدارنده و پايگاه مردم مسلمان قرار داده.

اما در مورد شان دنيوى، راجع به مال كه زيربناى اقتصاد و گرداننده ‏ى چرخ هاى اجتماع است، فرموده: و لا توتوا السفهاء اموالكم التى جعل الله لكم قياما. اموال خود را به سفيهان و كوته خردان نسپاريد، اموالى را كه خداوند آن را نگاهدارنده‏ ى شما قرار داده است.

دين متعلق به خداوند است و اموال متعلق به مردم، پس در زمينه ‏ى دين، مردم براى خدا هستند نه خداوند براى مردم، و در زمينه ‏ى مال و ثروت، اموال براى مردم است نه مردم براى اموال.

مومنين حقيقى چون خود را براى خدا مى‏دانند، موقعى كه دين حق را در معرض خطر مشاهده كردند، براى خدا قيام مى‏كنند، از هستى و حيات خويش مى‏گذرند، با مال و جان در راه او جهاد مى‏نمايند و بدين وسيله مراتب خلوص و بندگى خود را در پيشگاه مقدسش ابراز مى‏دارند. اين مومنين واقعى كه مال را براى خود مى‏دانند، در شرايط عادى فعاليت مى‏نمايند، سعى و كوشش مى‏كنند، مال به دست مى‏آورند، مى‏خورند و مى‏خورانند، مى‏پوشند و مى‏پوشانند، وسايل رفاه خود و خانواده‏ى خويش را فراهم مى‏آورند و به قدر مقدور، موجبات آسايش ديگران را نيز مهيا مى‏سازند

متاسفانه در دنياى مادى امروز كه امر اقتصاد بيش از حد مورد توجه قرار گرفته، هم اكنون مردم زيادى در سراسر جهان هستند كه انسانيت و ارزش انسانى را از ياد برده، برده و بنده ‏ى ثروت گرديده، شب و روز مى‏دوند تا هر چه بيشتر ثروت گرد آورند، نه خود منتفع مى‏شوند و نه ديگران از آنان نفعى مى‏برند، اين گروه خود را براى مال مى‏دانند نه آنكه مال را براى خود بدانند.

در گذشته نيز افراد حريص و مال پرست بوده، ولى در جهان امروز كه ارزشهاى مالى و اقتصادى اوج گرفته، بسيارى از افراد گرفتار بيمارى #حرص شده و راه ثروت ‏اندوزى را در پيش گرفته ‏اند.

امام حسين علیه السلام ضمن حديثى هشدار داده : كسانى كه خود را براى مال مى‏دانند، سرانجام ارزش انسانى خويش را از دست مى‏دهند و گرفتار سقوط و تباهى خواهند شد. ایشان میفرمایند : مالك ان لم يكن لك كنت له. فلا تبق عليه فانه لا يبقى عليك و كله قبل ان ياكلك. مالى را كه به دست آورده ‏اى، اگر براى تو نباشد، تو براى آن خواهى بود. مالت را باقى مگذار و آن را براى خود و دگران صرف نما كه اگر چنين نكنى و آن را باقى بگذارى، مال ترا باقى نمى‏گذارد و ارزش انسانيت را نابود مى‏كند. تو اموالت را بخور، پيش از آنكه اموالت ترا بخورد.

يعنى: اگر مالت را در راه آسايش خود و خانواده و مستمندان و ارحام و دگران صرف نمودى، در واقع اموال خود را خورده ‏اى و اگر چنين نكنى و اموال را نگاه دارى، اموال تو را مى‏خورد، ولى اموال شخص تو را نمى‏خورد، بلكه شخصيت تو را مى‏خورد. دين و اخلاق و شرافت و فضيلتت را طعمه‏ ى خويش مى‏سازد و به رسواييت مى‏كشد.

جاذبه ‏ى مال دوستى و نياز به رزق و روزى، مردم را به راه كار و فعاليت سوق مى‏دهد و به ترغيب و تشويق بسيار نياز ندارند. اما كسانى كه به خدا و رازقيت او ايمان آورده‏اند و دين‏شناس نيستند، ممكن است از بعضى از آيات و روايات، برداشتى نادرست نمايند و در كار و فعاليت سستى كنند. رسول اكرم (ص) و ائمه ‏ى طاهرين عليهم‏السلام براى آنكه اين فكر ناصحيح را از صفحه‏ ى خاطر اين قبيل افراد بزدايند، اولا خودشان در هواى گرم و شرايط سخت، كار مى‏كردند و عملا به مسلمين درس مى‏دادند،