eitaa logo
انس با صحیفه سجادیه
5هزار دنبال‌کننده
17.2هزار عکس
2.6هزار ویدیو
1.7هزار فایل
من به شما عزیزان توصیه میکنم با صحیفه سجادیه انس بگیرید! کتاب بسیار عظیمی است! پراز نغمه های معنوی است! مقام معظم رهبری Sahifeh Sajjadieh در اینستاگرام https://www.instagram.com/sahife2/ ادمین کانال @yas2463
مشاهده در ایتا
دانلود
مقدمه ✳️ حضرت سجّاد عليه السلام، از پيشگاه مبارك خالق يكتا درخواست مى‏كند: «الهى مرا به زيور شايستگان بياراى، و زينت پرهيزكاران را به من بپوشان، زيور صالحان، و زينت اهل تقوى عبارت است از: 1- 2- 3- 4- ‏‏ 5- 6- 7- 8- 9- 10- ‏ 11- 12- 13- ‏ 14- برگزيدن 15- ‏ 16- ‏ 17- پاى بندى به 18- 19- ‏ 20- ‏ 21- ‏ 22- ». ✍️ تفسير و شرح صحيفه سجاديه، ج‏8، ص: 345 ادامه دارد ... ◀️کانال انس با 🆔 @sahife2
18 - 19 https://eitaa.com/sahife2/59802 اللَّهُمَّ وَ حَلِّنِي بِحِلْيَةِ الصَّالِحِينَ وَ أَلْبِسْنِي زِينَةَ الْمُتَّقِينَ : فِي اسْتِقْلَالِ الْخَيْرِ وَ إِنْ كَثُرَ مِنْ قَوْلِي وَ فِعْلِي وَ اسْتِكْثَارِ الشَّرِّ وَ إِنْ قَلَّ مِنْ قَوْلِي وَ فِعْلِي 18 و 19- و ‏ 1 ✳️ ريشه اندك ديدن خوبى‏هاى خود، گرچه بسيار باشد، و بسيار ديدن زشتى‏هاى خويش گرچه اندك باشد، تجلى صفت با عظمت تواضع در وجود انسان است. و مبدأ بسيار ديدن خوبى‏هاى خويش گرچه قليل باشد، و كم ديدن زشتى‏هاى خود گرچه بسيار باشد عجب و خودبينى آدمى است. انسانى كه اين معناى حقيقى را در ذات قلبش يقينى كرده كه در تمام هستى و شؤون خويش مملوك حضرت حق است، و آنچه خير و بركت و خوبى و فضيلت در زندگى اوست فقط و فقط از جانب حضرت اوست و او را در اين زمينه اختيارى نيست، و هر چه شر و رذيلت و گناه است برخاسته از هواى نفس وغرور اوست و ربطى به حضرت محبوب ندارد، عبادات و خوبى‏هاى بسيار خود را اندك بيند، و گناه و معصيت ناچيز خويش را بسيار پندارد، و به عبارت ديگر منشأ خوبى و طاعت را خود نداند، تا بسيار شمارد، و مبدء معاصى را او نبيند تا بسيارش را اندك داند. انسان وقتى خوبى را فقط و فقط از خدا بداند اندكش را به حساب حق بسيار بيند، و بحساب خود كم؛ زيرا خود را لايق آن خوبى نداند، و وقتى بدى را از خود بيند قليلش را كثير داند، چون گناه و معصيت هر چند كوچك و اندك باشد به علت اين كه مخالفت با خداى عظيم مى‏باشد، بسيار است. ✍️ تفسير و شرح صحيفه سجاديه، ج‏8، ص: 390 ادامه دارد ... ◀️کانال انس با 🆔 @sahife2
18 - 19 18 و 19- و ‏ 2 ✳️ و ، آدمى را در معرض هلاك و نابودى شخصيت قرار مى‏دهد، لذا خداوند متعال در قرآن كريم با بيانى روشن و عارى از ابهام به ما مى‏گويد: انتخاب ميانگين و مرز اعتدال در امور، نمايانگر بهداشت روانى در رفتار و اخلاق است، و در اشاره به همين نكته است كه مى‏فرمايد: وَلَا تُصَعّرْ خَدَّكَ لِلنَّاسِ وَ لَاتَمْشِ فِى الْأَرْضِ مَرَحًا إِنَّ اللَّهَ لَايُحِبُّ كُلَّ مُخْتَالٍ فَخُورٍ» «لقمان 18» متكبّرانه روى از مردم برمگردان، و در زمين با ناز و غرور راه مرو، همانا خدا هيچ خودپسند فخرفروش را دوست ندارد. معنى اين سخن اين است كه اگر انسان بدون تربيت و تهذيب، به خود واگذار شود، عجب و خودپسندى و عشق به خويشتن، او را در اختيار خود مى‏گيرد و غرور بر او چيره مى‏گردد و اعمالش را در هر حال زيبا و خوشايند جلوه مى‏دهد و اين گمان در او پديد مى‏آيد كه خود شخصاً خالق و آفريننده رفتارهاى خود مى‏باشد، و از اين رهگذر به خود مى‏بالد و با احسان خويش بر مردم منت مى‏نهد و در نتيجه از خود راضى مى‏شود، و از خود راضى بودن از نشانه‏هاى نقص و كمبود روانى و نشان دهنده ابتلا و گرفتارى انسان به ضلالت و انحراف است. بنابراين عجب، آفت و دردى است خطرناك كه دل را از بصيرت ناتوان مى‏سازد، و گناهان را مخفى نگاه مى‏دارد، و اشتباهات را مى‏آرايد و به لغزش‏ها كمك مى‏كند تا آن جا كه فرد معجب و خودپسندى، بدى خويش را احسان، و بخل و دريغ كارى خود را جود و سخا مى‏پندارد، او در گمان‏ها و تصوّراتش خيال پرداز، و در حدس خويش به افكار دروغين و غير واقعيت‏ها گرايش دارد، او فردى است كه در حال سقوط و نابودى، به نجات خويش معتقد است در حالى كه در دريايى از تاريكى‏ها غوطه مى‏خورد. وَ إِذَآ أَنْعَمْنَا عَلَى الْإِنسنِ أَعْرَضَ وَ نَا بِجَانِبِهِ‏وَ إِذَا مَسَّهُ الشَّرُّ فَذُو دُعَآءٍ عَرِيضٍ» «فصلت 51» و هنگامى كه به انسان نعمت عطا مى‏كنيم [از طاعت و عبادت‏] روى بر مى‏گرداند و [با كبر و نخوت‏] از ما دور مى‏شود، و چون آسيبى به او رسد [براى برطرف شدنش‏] به دعاى فراوان و طولانى روى مى‏آورد. كسى كه در مورد خويش گرفتار عجب و خودپسندى است قهراً به غرور و خودبينى گرايش مى‏يابد، و گناهان و جرم‏هاى سنگينى را كه دستش به آنها آلوده است كوچك و ناچيز و اندك مى‏شمارد، و خير و احسان ناچيزى كه از او به ظهور مى‏رسد بسيار و فزون از حد تلقى مى‏كند. اما اگر حالت عالى تواضع همچون خورشيد از مشرق وجود انسان طلوع كند، تا حدى راه را از چاه به او مى‏نماياند، و بى شك خوبى‏هاى بسيار خود را اندك بيند و از بيانش شرمسار باشد، و بديهاى اندك خود را بسيار انگارد و واز يادش غرق حيا و آزارم گردد. تنها به راه دوست نبايد زجان گذشت جز دوست هر چه هست ببايد از آن گذشت‏ ✍️ تفسير و شرح صحيفه سجاديه، ج‏8، ص: 390 ادامه دارد ... ◀️کانال انس با 🆔 @sahife2