eitaa logo
انس با صحیفه سجادیه
5.1هزار دنبال‌کننده
16.8هزار عکس
2.6هزار ویدیو
1.7هزار فایل
من به شما عزیزان توصیه میکنم با صحیفه سجادیه انس بگیرید! کتاب بسیار عظیمی است! پراز نغمه های معنوی است! مقام معظم رهبری Sahifeh Sajjadieh در اینستاگرام https://www.instagram.com/sahife2/ ادمین کانال @yas2463
مشاهده در ایتا
دانلود
📋 مَن كَانَ يُرِيدُ الْعِزَّةَ فَلِلَّهِ الْعِزَّةُ جَمِيعاً إِلَيْهِ يَصْعَدُ الْكَلِمُ الطَّيِّبُ وَالْعَمَلُ الصَّالِحُ يَرْفَعُهُ وَالَّذِينَ يَمْكُرُونَ السَّيِّئَاتِ لَهُمْ عَذَابٌ شَدِيدٌ وَمَكْرُ أُوْلَئِكَ هُوَ يَبُورُ (10) هر كس خواهان عزّت است، پس عزّت، همه از آن اوست (و به هر كه بخواهد مى دهد.) تنها سخن (و عقيده ى) پاك به سوى او بالا مى رود، و كار شايسته آن را بالا مى برد، و كسانى كه براى انجام بدى ها نقشه مى كشند، برايشان عذاب سختى است و نيرنگ آنان است كه تباه مى شود. 🖊 سوره آیه 10 🎥 yon.ir/3msrm 📋نکته ها: «الكلم الطيّب» همان شهادت به توحيد و رسالت و ولايت است كه در روايات مصاديق آن، اذكارى چون «لا اله الاّ اللّه و سبحان اللّه و...» مطرح شده است. «يبور» از «بوار» و «بائر» به معناى كسادى زياد و هلاكت است. براى اين آيه ى شريفه معانى ديگرى نيز قابل بيان است: - كلام نيكو به سوى خدا بالا مى رود، ولى عمل صالح به آن رفعت و درجه مى بخشد. - سخن نيكو هم خودش بالا مى رود و هم كارهاى خوب را بالا مى كشد. كفّار، يا عزّت را در دلبستگى به اشياى مادّى مى جويند، «و اتّخذوا من دون اللّه آلهة ليكونوا لهم عزّا» و يا آن را از وابستگى به اين و آن طلب مى كنند. «أيبتغون عندهم العزّة» و حال آنكه عزّت تنها نزد خداوند است. «فللّه العزّة جميعاً» 📋پیام ها : - عزّت واقعى، نزد خداست، نه پيش مردم. «فللّه العزّة جميعا» - عزّت واقعى، در سايه ى ايمان و عمل صالح است. «فللّه العزّة جميعا... الكلم الطيّب و العمل الصالح» - ميان عقيده با عمل رابطه ى تنگاتنگ است و در يكديگر اثر مى گذارند. «العمل الصالح يرفعه» - راه مؤمنان كه عزّت را از طريق ايمان و عمل صالح مى جويند، راه رشد و تكامل است. «يصعد - يرفع» و راه ديگران كه عزّت را از طريق فريب و نيرنگ مى خواهند محو و هلاكت است. «يبور» - هيچ كس با نيرنگ و گناه به عزّت نمى رسد. «يبور» ☘تفسیر این آیه را ببینید👇 🎥 yon.ir/Xa42L ☘کانال انس با @sahife2
✳️ ‏ 10- فرشتگان مأموران حق در امور تكوينى و تشريعى‏ فرشتگان، رسولان و مأموران حضرت حق در امور تكوينيّه و تشريعيّه‏اند به حكم اين كه امور جهان براساس اسباب و علل است و تدبير امور هستى به اذن حق به واسطه آنان صورت مى‏گيرد. در حقيقت ملائكه پياده كنندگان اراده و نقشه حضرت حق در عرصه گاه آفرينش و ميدان خلقتند. الْحَمْدُ لِلَّهِ فَاطِرِ السَّماوَاتِ وَالْأَرْضِ جَاعِلِ الْمَلَائِكَةِ رُسُلًا أُوْلِي أَجْنِحَةٍ مَّثْنَى‏ وَثُلَاثَ وَرُبَاعَ يَزِيدُ فِي الْخَلْقِ مَا يَشَاءُ إِنَّ اللَّهَ عَلَى‏ كُلِّ شَيْ‏ءٍ قَدِيرٌ همه ستايش‏ها ويژه خداست كه آفريننده آسمان‏ها و زمين است [و] فرشتگان را كه داراى بالهايى دوگانه و سه‏گانه و چهارگانه‏اند رسولانى [براى انجام دادن فرمان‏هاى تكوينى و تشريعى‏اش‏] قرار داده است. هرچه بخواهد در آفرينش مى‏افزايد؛ يقيناً خدا بر هر كارى تواناست. با توجّه به اين كه عنوان رسالت را براى همه فرشتگان قائل شده چنين به نظر مى‏رسد كه رسالت در اين جا در معناى وسيع و گسترده‏اى به كار رفته كه هم رسالت تشريعى را شامل مى‏شود و هم رسالت تكوينى را. اطلاق رسالت بر رسالت تشريعى و آوردن پيام وحى به انبيا در قرآن فراوان است، ولى اطلاق آن بر رسالت تكوينى نيز كم نيست. در آيات ديگر قرآن نيز مى‏بينيم مأموريت‏هاى مختلفى بر عهده فرشتگان گذاشته شده كه رسالت‏هاى آنها محسوب مى‏شود؛ بنابراين رسالت مفهوم وسيعى دارد. در ضمن بعيد نيست منظور از بال و پر در اين جا قدرت جولان و توانائى بر فعاليّت بوده باشد، كه بعضى از آنها نسبت به بعضى برتر و داراى توانايى بيشترند. پيداست كه اين گونه تعبيرات را بر جنبه‏هاى جسمانى مادّى نمى‏توان حمل‏ كرد، بلكه بيانگر عظمت معنوى و ابعاد قدرت آنهاست. اصولًا مى‏دانيم بال و پر، تنها براى حركت در جوّ زمين به كار مى‏خورد؛ چرا كه اطراف كره زمين را هواى فشرده گرفته و پرندگان به وسيله بالشان روى امواج هوا قرار مى‏گيرند و مى‏توانند بالا و پائين بروند. ولى از محيط جوّ زمين كه خارج شويم، هوا وجود ندارد و بال، كوچكترين تأثيرى براى حركت ندارد و از اين نظر درست مانند ساير اعضا مى‏باشد. در حديثى از امام صادق عليه السلام آمده است: الْمَلائِكَةُ لا يَأكُلُونَ، وَلايَشْرَبُونَ، وَلايَنْكِحُونَ، وَإِنَّما يَعيشُونَ بِنَسيمِ الْعَرْشِ. فرشتگان نه غذا مى‏خورند و نه آب مى‏نوشند و نه ازدواج مى‏كنند، آنها فقط با نسيم عرش زندگى مى‏كنند. ✍️ تفسير و شرح صحيفه سجاديه، ج‏3، ص: 82 دعای ◀️ کانال انس با 🆔 @sahife2
🔴 الْحَمْدُ لِلَّهِ فاطِرِ السَّماواتِ وَ الْأَرْضِ جاعِلِ الْمَلائِكَةِ رُسُلًا أُولِي أَجْنِحَةٍ مَثْنى‌ وَ ثُلاثَ وَ رُباعَ يَزِيدُ فِي الْخَلْقِ ما يَشاءُ إِنَّ اللَّهَ عَلى‌ كُلِّ شَيْ‌ءٍ قَدِيرٌ 🔴ستايش، مخصوص خداوندى است كه آفريدگار آسمان‌ها و زمين است؛ فرشتگان را كه داراى بال‌هاى (قدرت) دو تا دو تا و سه تا سه تا و چهار تا چهار تا هستند، رسولانى قرار داد. او هر چه را بخواهد در آفرينش مى‌افزايد، البتّه خداوند بر هر كارى تواناست. (فاطر 1 ) http://wiki.ahlolbait.com/%D8%A2%DB%8C%D9%87_1_%D8%B3%D9%88%D8%B1%D9%87_%D9%81%D8%A7%D8%B7%D8%B1 ◀️ کانال انس با 🆔 @sahife2
دعای سیدالساجدین(ع) در روز عرفه: 🔹سبْحَانَكَ بَاهِرَ الاْيَاتِ، فَاطِرَ السَّمَاوَاتِ، بَارِئَ النَّسَمَاتِ🔹 🔸منزهی تو! نشانه الوهيت تو هويدا است، تويى آفريننده آسمانها، پديد آورنده جانداران🔸 ◀️ کانال انس با 🆔 @sahife2
مختصر سُبْحَانَكَ بَاهِرَ الْآيَاتِ، فَاطِرَ السَّمَاوَاتِ، بَارِئَ النَّسَمَاتِ. پاك و منزّهى! اى كه نشانه‏هايت آشكار است. آفريننده آسمان، پديدآورنده جان‏ها. «فَاطِر»: به معناى شكافنده است و چون خلقت و آفرينش آسمان و اجرام آسمانى ملتزم شكافتن آسمان است، «فاطر» بر آفريننده و خالق نيز اطلاق مى‏شود. «فَاطِرَ السَّمَاوَات»: به معنى آفريننده آسمان‏ها و هر آنچه در آن است مى‏باشد. چون بدون شكافتن آسمان، خلقت آن ممكن نبوده است. ◀️ کانال انس با 🆔 @sahife2
✳️تفاوت میان و در قرآن کریم 👇 1. «فطر» به معنای «شکافتن در طول» است. این لفظ به معنای «ابداع و ایجاد اشیا توسط خداوند»، در قرآن کریم به کار رفته است. با در نظر گرفتن معناى اولى «فطر»، آفریدن از آن جهت فطر نامیده شده که خداوند موجودات را با شکافتن می‌آفریند. تخم مرغ و تخم جنبندگان دیگر شکافته شده، بچه‌هاى آنها به دنیا می‌آیند. حبوبات در زیر خاک شکافته شده و روئیده و مبدّل به ساقه‌ها، برگ‌ها و حبوبات دیگر می‌شوند 2. اصل ماده «خلق»، به معنای اندازه‌گیری مستقیم است که هم به معنای آفرینش از عدم و هم به معنای آفرینش چیزی از چیز دیگر به کار می‌رود. همچنین گفته شده؛ به معناى ایجاد چیزى است بر کیفیت مخصوص و روى حکمت و تقدیر معیّن با توجه به مطالب ذکر شده چنین به دست می‌آید که علاوه بر ایجاد تفنّن در عبارت و ایجاد بلاغت در قرآن؛ در جاهایی میان این دو واژه تفاوت وجود داشته و اراده معانی مختلف شده است. و در مواردی معنای فاطر از جهتی بر خلق صدق می کند، همان‌طور که؛ علامه مصطفوی در «التحقیق فی کلمات القرآن الکریم» می‌گوید: «فاطر» از مادّه فطر است که به معناى إحداث و به وجود آوردن حالت جدید و تحوّلى است که پس از ایجاد و تکوین صورت بگیرد. و این کیفیّت بر خلاف حالت گذشته باشد. این معنا به مفاهیم تقدیر، إحداث، خلق و تحوّل صدق می‌کند. اما از جهاتی میان خلق و فطر تفاوت وجود دارد: 1. علامه مصطفوی در این باره چنین می‌نویسد: فاطر از أسمای إلهى بوده و دلالت می‌کند بر کسى که پس از تکوین، أحوال و کیفیّاتى إحداث کند که به عنوان تربیت و ربوبیّت باشد، اما مفاهیم خالق، ایجاد، ابداع، ابداء و اختراع؛ به اصل تکوین برمی‌گردند که دارای معنای عام بوده؛ یعنی مطلق ایجاد و هستی و این مربوط به قبل از ربوبیت است 2. کلمه «فطر» به معناى ابداع و خلق و آفرینشى است که نوع مخلوق آن براى نخستین بار بوده و شبیه و نظیرى پیش از آن نداشته است 3. خلق به معنای اندازه گرفتن است که درباره خداوند عبارت است از علم او به کلیات و جزئیات است به گونه‌ای که به ذات همه موجودات و مخلوقات تعلق گرفته است. اما فطر به معنای به وجود آوردن و ابداع کردن است. نتیجه این‌که خالق بودن خداوند اشاره به صفت علم الهی دارد و فاطر بودنش اشاره به صفت قدرت الهی است البته مفسران و برخی از اهل لغت تفاوت‌های دیگری نیز بیان کرده‌اند. ◀️ کانال انس با 🆔 @sahife2
فاطر.mp3
4.73M
❇️فرازی از دعای اللَّهُمَّ إِنِّي أَسْأَلُكَ بِاسْمِكَ يَا غَافِرُ يَا سَاتِرُ يَا قَادِرُ يَا قَاهِرُ يَا يَا كَاسِرُ يَا يَا ذَاكِرُ يَا نَاظِرُ يَا نَاصِرُ خدایا از تو مى خواهم به حق نامت اى آمرزنده اى پرده پوش اى توانا اى قاهر اى آفریننده اى شکننده اى بهم پیوند دهنده اى یادآورنده اى بیننده اى یارى دهنده بسیار زیبا ◀️کانال انس با 🆔 @sahife2
✳️ علامه مجلسی از صاحب کتاب درّ ثمین در تفسیر آیه شریفه: «فَتَلَقَّى آدَمُ مِنْ رَبِّهِ کَلِماتٍ»‏بقره، 37. ، نقل می‌کند که جناب جبرئیل( علیه السلام ) جهت پذیرش توبه حضرت آدم( علیه السلام ) دعایی به آن‌حضرت تعلیم داد: «یَا حَمِیدُ بِحَقِّ مُحَمَّدٍ یَا عَالِی بِحَقِّ عَلِیٍّ یَا بِحَقِّ فَاطِمَةَ یَا مُحْسِنُ بِحَقِّ الْحَسَنِ وَ الْحُسَیْنِ وَ مِنْکَ‏ الْإِحْسَان‏». 👌 البته این عبارت با آنچه اکنون در بیشتر مجالس خوانده می‌شود(و در کتب روایی سندی برای آن نیافتیم)، اندک تفاوت‌هایی دارد. ✍️ بحار الانوار، ج 44، ص 245 ◀️ کانال انس با 🆔 @sahife2
در ذیل شرح بند 16 دعای چهارم صحیفه سجادیه معانی 19 🔴 49- وجود مقدّسش از باب لطف و عنايت و آقايى، محو كننده سيّئات از پرونده تائبان و غرق شدگان در ايمان و عمل صالح است. آيات فراوانى در قرآن مجيد براين حقيقت نشاط آور دلالت دارد. عبد بايد نسبت به آزار و اشتباه برادران و خواهران مسلمانش و حتّى در مواردى نسبت به ساير مردم، مظهر اين اسم باشد؛ به اين معنا كه از ديگران چشم بپوشد و سيّئات آنان را نسبت به خود ناديده بگيرد و چون محبوبش در مقابل ستم ديگران اقدام به احسان و خوبى كند. 🔴 50- اسمى است مشتقّ از مغفرت به معناى پرده پوشى، آن جناب بر گناهان عباد پرده پوشى كند و به آبروى كسى در بين مردم لطمه نزند. غفور نشان دهنده مبالغه در پرده‏پوشى است، آنهم پرده پوشى در نهايت درجه‏اش. عبد هم بايد مفهوم اين حقيقت را از مولايش ارث داشته باشد، به اين معنا كه از بازگو كردن گناه و عيب مردم خوددارى كند و از پرده‏درى بپرهيزد، تا خدايش پرده او ندرد و عيبش در برابر ديدگان مردم نمايان نسازد. 🔴 51- آن جناب از تمام موجودات هستى بى نياز است، چرا كه ذات مقدّسش مستجمع جميع صفات كمال مى‏باشد. آن زمان كه از هستى و موجوداتش خبرى نبود چيزى كم نداشت و اين زمان كه هستى با تمام موجوداتش در تجلّى است چيزى به او اضافه نشده، او بوده و هست و خواهد بود، بدون اين كه به چيزى نياز داشته باشد. وجود مبارك او در ذات و صفات ذات از غير بى‏نياز است و از تعلّق به اغيار منزّه و پاك؛ از كمك‏گيرى از آلات و ادوات و كلّ اشيا مستغنى است. اين موجودات هستند كه به حضرتش محتاجند و براى جبرانِ فقر خود به پيشگاه لطفش نيازمند. عبد بايد بداند كه هيچ موجودى در كارگردانى حيات او جز ذات حق استقلال ندارد. عبد بايد بر غير حق تكيه نكند و نسبت به كلّ موجودات كوس غنا بزند و با زبان حال بگويد: تمام نياز من متوجه ذات غنىّ اوست و مرا جز به لطف و رحمت و كرم او چشمداشتى نيست و شما اى موجودات هستى عواملى هستيد كه به اجازه محبوبم در طريق حيات من و همه عناصر آفرينش در كاريد، نياز من و احتياج من بالاستقلال به شما نيست بلكه من با تمام هويّت و وجودم گداى حضرت اويم. 🔴 52- حضرتش فريادرس تمام فرياد خواهان و دادرس تمام دردمندان و نجات بخش تمام اميدواران و دستگير همه گرفتاران و شفابخش كلّ بيماران و آزاد كننده همه اسيران و دلگرم كننده نا اميدان است. عبد در برخورد با ياد شدگان بالا، بايد به همان صورت و سيرت باشد، كه رجوع نيازمند و دردمند و بيچاره و حاجت دار به انسان، عين عنايت و لطف حضرت حق به آدمى است و به داد شكستگان رسيدن از اخلاق خداوندى است. 🔴 53- او آفريننده هر شى‏ء و ابتدا كننده صنعت تمام اشياى هستى بدون سابقه وجود و نوآور است. عبد بايد در اعتقادات و يقينش، حضرت او را اينچنين بداند و براى چيزى از موجودات هستى هر چند همراه با قدرت باشد استقلالى فرض نكند، كه خالق و صانع و مُبدِع و مُبدِء و فاطر فقط و فقط حضرت اوست. 👈 ادامه دارد .... ✍️ تفسير و شرح صحيفه سجاديه، ج‏4، ص: 46 دعای ◀️ کانال انس با 🆔 @sahife2