#شرح #دعا_سی_هفت_10 ✳️ به لطف پروردگار متعال، به جلوه‌های بسیار بدیع و جذاب و شوق‌انگیز کَرَم خدای متعال رسیدیم . امام سجاد (علیه‌السلام) با عباراتی بسیار جذاب و دقیق، کرم حضرت حق به بندگان را به تصویر می‌کشد و با نوعی تصویرسازی هنرمندانه و فوق‌العاده بدیع، کرم خدای متعال را ترسیم می‌کند. این عبارت، نوعی جمع‌بندی اعجاب‌انگیز است. «فَسُبْحَانَكَ مَا أَبْيَنَ كَرَمَكَ فِى مُعَامَلَةِ مَنْ أَطَاعَكَ أَوْ عَصَاكَ». چقدر روش تو در مواجهه با بندگانت کریمانه است و در عالی‌ترین سطح کرامت قرار دارد. این عبارت، نوعی جمع‌بندی اعجاب‌انگیز است. واژه‌ی «سُبْحَانَكَ»، نشان‌دهنده‌ی شگفتی و اعجاب از شیوه‌ی کریمانه‌ی حضرت حق در برابر بندگانش است. «مَا أَبْيَنَ»، صیغه‌ی تعجب است و بیانگر اعجاب. حضرت خطاب به خداوند می‌فرماید: کرم تو در برخورد و مواجهه‌ و #معامله‌ ی تو با بندگان مطیع و عاصی، آشکار و متجلی و درخشان است. این عبارت یادآور این آیه‌ی کریمه است: «يَا أَيُّهَا الْإِنْسَانُ مَا غَرَّكَ بِرَبِّكَ الْكَرِيمِ؛[۱] اى انسان، چه چيز تو را درباره پروردگار بزرگوارت مغرور ساخته؟». حضرت در مورد برخورد خداوند با بندگان مطیع می‌فرمایند: «تَشْكُرُ لِلْمُطِيعِ مَا أَنْتَ تَوَلَّيْتَهُ لَهُ». در مورد کسی که در مقام اطاعت تو برمی‌آید و بنای زندگی و ساختار شخصیتی او، مطابق قاعده‌ی بندگی و اطاعت است، کرم تو این‌گونه آشکار می‌شود که با آنکه تمام مقدّمات و امکانات و اسباب برای اطاعت آن شخص را خودت فراهم کردی، باز از او قدرشناسی می‌کنی. در مورد برخورد خداوند با بندگان عاصی نیز می‌فرمایند: «وَ تُمْلِى لِلْعَاصِى فِيمَا تَمْلِكُ مُعَاجَلَتَهُ فِيه». مواجهه‌ی کریمانه‌ی تو در مورد معصیت‌کار، عبارت از حلمی است که نسبت به او می‌ورزی و در عقوبت او شتاب نمی‌کنی. تو به او مهلت و وقت می‌دهی، در حالی که مسلط بر او هستی و می‌توانی در همان لحظه‌ی اول، در عقوبت شتاب کنی. اینجا حضرت جمع‌بندی می‌کنند و می‌فرمایند: «أَعْطَيْتَ كُلا مِنْهُمَا مَا لَمْ يَجِبْ لَهُ». به هر یک از اینها (مطیع و عاصی) عطا و بخشش و دهشی می‌کنی که از جانب تو واجب نیست و کاملاً کریمانه و از سر فضل و تفضل است. چه پاداش‌هایی که به مطیع می‌دهی و چه مهلتی که به عاصی می‌دهی و البته فراتر از مهلت هم هست. تو مهلت می‌دهی تا زمینه‌ی بازگشت او فراهم شود و او را ببخشی و در این بخشش، تقرب به خودت ایجاد شود. نه این مهلت دادن واجب بود و نسبت به آن استحقاقی وجود داشت و نه آن سپاسگزاری. پس این شکر و حلم، نماد‌های کرم تو هستند. «وَ تَفَضَّلْتَ عَلَى كُلٍّ مِنْهُمَا بِمَا يَقْصُرُ عَمَلُهُ عَنْهُ». و از خزانه‌ی کرم خود به صورت یک‌جانبه و بدون استحقاق، به هر یک از عاصی و مطیع، کرم کردی؛ زیرا عمل آنها اصلاً به این افق نمی‌رسد. حضرت سراغ مطیع می‌رود و ابتدا وضعیت او را توضیح می‌دهد که انشا الله در بند بعد شرح آن می آید.. 👤استاد #حاج_علی_اکبری دعای #سی_هفت 🔗کانال انس با صحیفه سجادیه 🆔 @sahife2