#شرح_صحیفه_سجادیه_انصاریان_دعا_19 #دعای_نوزدهم_صحیفه_سجادیه #دعا_نوزدهم_5 #نشاط_طبيعت_با_بارش_باران 1‏ ✳️ ابرها و بادهايى كه ابرها را حركت مى‏دهند و رودخانه ‏ها و سفره ‏هاى زيرزمينى، همه و همه زمينه بقاى حيات در كره زمين‏ اند، سير ابرها و بادهاى باران ساز با آب دريا و رودخانه‏ها و سفره ‏هاى زيرزمينى به يكديگر پيوسته ‏اند و هر يك ديگرى را سيراب مى‏كنند و چنانچه چشمه ‏ها و رودها به مخازن ابرى متّصل نباشند به تدريج ذخيره‏هاى آبى رو به كاستى مى‏رود و حيات موجودات براى هميشه به خشكى و نابودى حقيقى مى‏گرايد، پس حق تعالى مايه حيات را پيوسته در حركت قرار مى‏دهد تا چرخه هستى و طراوت طبيعت باقى بماند و اين هشدارى از سوى پروردگار است كه توكّل به او نبايد فراموش گردد كه مى‏فرمايد: قُلْ أَرَءَيْتُمْ إِنْ أَصْبَحَ مَآؤُكُمْ غَوْرًا فَمَن يَأْتِيكُم بِمَآءٍ مَّعِينِ» «ملک 30» بگو: به من خبر دهيد اگر آب مورد بهره‏بردارى شما [چون آب رودها، چشمه‏ها، سدها و چاه‏ها] در زمين فرو رود [تا آن جا كه از دسترس شما خارج گردد] پس كيست كه برايتان آب روان و گوارا بياورد؟! اين آيه اشاره به رحمت عام خداوند دارد كه بسيارى از مردم از ضرورى بودن آب در زندگى بشر غافلند. «ماء معين» يعنى آب روان و گوارا كه از درون زمين سفت يا شكاف كوه‏ها و صخره ‏ها به صورت چشمه يا قنات و چاه ‏هاى جوشان و نهرها جريان دارد. همان طور كه مى‏دانيد زمين از دو قشر نفوذپذير كه آب را در خود فرو مى‏برد و قشر نفوذناپذير كه آب را در محيط خود نگه مى‏دارد. همه چشمه‏ها و قنات‏ها و چاه‏ها از تركيب يك سفره زيرزمينى انباشته به وجود آمده‏اند؛ زيرا اگر تمام سطح زمين تا اعماق آن، قشر نفوذپذير بود، آب‏ها چنان در زمين فرو مى‏رفتند كه هرگز دست كسى به دامانشان نمى‏رسيد و اگر همه قشر زمين نفوذناپذير بودند؛ آب‏هاى روى زمين تبديل به درياچه باتلاق مى‏شدند و يا گردآمده در دريايى بزرگ كه همه موجودات را فرا مى‏گرفت در نتيجه ذخاير زيرزمينى آب به دست نمى‏آمد. اين وضعيت كوچكى از رحمت عام خاوند است كه مرگ و حيات انسان به آن گره خورده است. ✍️ تفسير و شرح صحيفه سجاديه ، ج‏ 8 ، ص: 174 #نوزدهم ◀️کانال انس با #صحیفه_سجادیه 🆔 @sahife2

#شرح_صحیفه_سجادیه_انصاریان_دعا_19 #دعای_نوزدهم_صحیفه_سجادیه #دعا_نوزدهم_5 #نشاط_طبيعت_با_بارش_باران 2 ✳️ در آيه ‏هاى ديگر يكى از دلايل معاد را كه بيانگر قدرت خداوند بر همه چيز حتى بر احياى مردگان است چنين بيان مى‏فرمايد: أَفَرَءَيْتُمُ الْمَآءَ الَّذِى تَشْرَبُونَ* ءَأَنتُمْ أَنزَلْتُمُوهُ مِنَ الْمُزْنِ أَمْ نَحْنُ الْمُنزِلُونَ* لَوْ نَشَآءُ جَعَلْنهُ أُجَاجًا فَلَوْلَا تَشْكُرُونَ» «واقعه 68» به من خبر دهيد آبى كه مى‏نوشيد،* آيا شما آن را از ابر باران‏زا فرود آورده‏ايد يا ما فرود آورنده‏ايم؟* اگر بخواهيم آن را تلخ مى‏گردانيم، پس چرا سپاس گزارى نمى‏كنيد؟ «مُزن» به معناى ابرهاى روشن يا ابرهاى باران‏زاست. اين آيات وجدان انسان‏ها را در برابر يك سرى پرسش‏ها قرار مى‏دهد كه چگونه مى‏انديشيد درباره مادّه حياتى كه پيوسته آن را مى‏نوشيد؟ چه كسى به خورشيد فرمان مى‏دهد بر سطح اقيانوس و درياها بتابد و از بين آب‏هاى شور و تلخ، تنها ذرات آب شيرين و پاك را جدا ساخته و به حالت بخار به فضا بفرستد؛ سپس در هم فشرده گرديده و توده ابرهاى باران‏ساز را تشكيل دهند. و بعد به بادها فرمان مى‏دهد كه با جابه‏جا كردن ابرها و فرستادن برفراز سرزمين‏هاى‏ خشك و سرد؛ به صورت قطرات باران، آهسته و پى در پى ببارد و اگر در اين دگرگونى‏ها، املاحى از آب ميكرب‏دار و شور به همراه تبخير آب به آسمان صعود كند، دانه‏هاى باران با تندى و سوزش به زمين آمده و زندگى را به كام انسان و موجودات تلخ مى‏نمود، بنابراين چقدر در تلطيف ابر و باد و باران، هنرمندى آفرينش حق به كار رفته است كه هيچ صنعت و دستگاهى نمى‏تواند چنين تغيير و تحوّل اساسى را ترتيب دهد. پس جاى سپاسگزارى از درگاه حق تعالى بر اين همه بركات است. پيامبر گرامى اسلام صلى الله عليه و آله بر اين گوارايى شربت حيات، بر حق درود فرستاده كه امام صادق عليه السلام در اين باره مى‏فرمايد: كانَ رَسُولُ اللَّه إِذا شَرِبَ الْماءَ قالَ: الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذى‏ سَقانا عَذْباً زُلالًا وَ لَمْ‏يَسْقِنا مِلْحاً اجاجاً وَ لَمْ يُؤاخِذْنا بِذُنُوبِنا. پيوسته رسول خدا صلى الله عليه و آله هر گاه آب مى‏نوشيد مى‏فرمود: سپاس خداى راكه به ما آب شيرين زلال نوشانيد و آب شور و تلخ در سزاى گناهان به ما ننوشانيد و به معاصى كيفر ننمود. حضرت صادق عليه السلام در منافع نزول باران بر زمين به مفضل بن عمر فرمود: در حكمت نزول باران تأمّل كن. تدبير چنان ديده شده كه باران از بلندى بر زمين بريزد تا نقاط بلند و برافراشته را نيز سيراب نمايد. اگر از پايين مى‏جوشيد به برخى از زمين‏هاى بلند نمى‏رسيد، در نتيجه كشتزارهاى زمين كاهش مى‏يافت. نمى‏بينى كه زمين‏هاى آبى بيش از ديمى است. ✍️ تفسير و شرح صحيفه سجاديه ، ج‏ 8 ، ص: 174 #نوزدهم ◀️کانال انس با #صحیفه_سجادیه 🆔 @sahife2

#شرح_صحیفه_سجادیه_انصاریان_دعا_19 #دعای_نوزدهم_صحیفه_سجادیه #دعا_نوزدهم_5 #نشاط_طبيعت_با_بارش_باران 3 ✳️ همچنين هرگاه كه تقدير بر آن قرار گرفت كه باران از بالا بر زمين سرازير شود، اندك اندك فرو مى‏ريزد تا در زمين فرو رود و آن را سيراب سازد. اگر ناگهانى بر زمين مى‏ريخت در زمين نفوذ نمى‏كرد و كشتزارهاى روينده و ايستاده را نابود مى‏كرد. پس دانه دانه مى‏ريزد تا دانه‏هاى درون زمين را بروياند و كشتزار را از تشنگى برهاند. بارش باران بركت‏هاى ديگرى هم دارد. باران، بدن‏ها را نرم مى‏كند. هوا را صاف و پاكيزه مى‏گرداند و وبا را از ميان مى‏برد. آفات درختان و گياهان را كه يرقان مى‏نامند، نابود مى‏كند و فوايد ديگر ... اگر كسى بگويد: آيا در برخى از سال‏ها از شدت و كثرت باران زيان‏هاى فراوان به هم نمى‏رسد؟ يا نزول تگرگ غلات را نابود نمى‏سازد؟ و بخار حاصل از آن در هوا باعث بيمارى‏هاى فراوان و آفات بسيار نمى‏گردد؟ در پاسخ گفته مى‏شود: آرى، گاه در نزول باران زياده‏روى مى‏شود؛ زيرا به سود انسان است و با اين كار از فرورفتن در گناه و استمرار و اصرار بر آن پرهيز مى‏كند. در اين صورت مصلحت دينى و اخروى مهم‏تر و برتر از زيان احتمالى در مال اوست. راستى، مردم روى زمين اگر بخواهند از بركات آسمان‏ها و زمين بهره‏مند شوند بايد بر اساس هدايت قرآن به ايمان و تقوا آراسته شوند كه ايمان و تقوا كليد خزائن بركات آسمان‏ها و زمين است چنانكه درقرآن مجيد مى‏خوانيم، قرآنى كه سند تمام حقايق هستى است، و هيچ گونه شك و ريب در آن راه ندارد. وَلَوْ انَّ أَهْلَ الْقُرى آمَنُوا واتَّقَوْا لَفَتَحْنا عَلَيْهِمْ بَرَكاتٍ مِنَ السَّماءِ وَ الْأرضِ» «اعراف 96» و اگر اهل شهرها و آبادى‏ها ايمان مى‏آوردند و پرهيزكارى پيشه مى‏كردند، يقيناً [درهاىِ‏] بركاتى از آسمان و زمين را بر آنان مى‏گشوديم. ✍️ تفسير و شرح صحيفه سجاديه ، ج‏ 8 ، ص: 174 #نوزدهم ◀️کانال انس با #صحیفه_سجادیه 🆔 @sahife2