#روزه و تقوى چيزى جز كف نفس و امساك از محرمات الهى نيست. روزه‏ دار در ايام ماه #رمضان با اراده و اختيار خود به منظور اطاعت امر الهى از خوردن و نوشيدن و عمل جنسى و ديگر مفطرات كه خواسته‏ ى هواى نفس و شهوات است، امساك می‏نمايد و روزه را با گرسنگى و تشنگى به پايان می‏برد. ماه رمضان ايام كف نفس و اوقات ورع و تقوى است. رسول اكرم (ص) در يكى از خطبه ‏ها آمدن ماه رمضان را بشارت داد و درباره‏ ى وظايف مردم در آن ماه، مبسوطا سخن گفت. على (علیه السلام) میفرمایند: بين سخنان آن حضرت به پا خاستم و گفتم: يا رسول‏الله! ما افضل الاعمال فى هذا الشهر؟ اى رسول معظم! در اين ماه چه عملى برتر از تمام اعمال است؟ فرمود: يا اباالحسن! افضل الاعمال فى هذا الشهر الورع عن محارم الله عز و جل. افضل اعمال در اين ماه، #ورع از محرمات و گناهان است.

شايد در نظر بعضى، بهترين عمل در ماه رمضان خواندن قرآن، افطار دادن به مسلمانان روزه‏دار، صله‏ ى‏ رحم نمودن، و از اين قبيل باشد، ولى رسول اكرم (ص) فرمود: بهترين عمل، #ورع و اجتناب از گناه است، يعنى در ماه رمضان بهترين عمل آن است كه تمام اعضاى بدن از چشم و گوش و زبان و دست و پا از گناه اجتناب داشته باشند.

اگر ورزشكار ى برا ى تقويت جسم، يك ماه متوالى تمرين نمايد، قطعا پس از گذشت يك ماه، بر نيروى اعصاب و عضلاتش افزوده می‏شود و بالنسبه قوى می‏گردد. كسى كه به امر الهى يك ماه متوالى روزه می‏گيرد و با اراده و عمد، هواى نفس و شهوات خويش را واپس می‏زند و از مفطرات امساك می‏نمايد، قطعا اراده‏ اش در كف نفس تقويت می‏شود و اگر خواسته باشد می‏تواند در تمام ايام سال از نيرويى كه در ماه رمضان به دست آورده استفاده كند، به تمنيات غيرمشروع خويش پاسخ منفى دهد، و در راه #ورع و تقو ى پيشرو ى نمايد.

متاسفانه بيشتر مردم از تملك نفسى كه بر اثر روزه‏ ى ماه رمضان به دست می‏آورند، برا ى تقواى يازده ماه ديگر استفاده نمی‏كنند و عملا آن را نقض می‏نمايند. از اين رو، قرآن شريف در آيه‏ ى مذكور پس از اعلام وجوب روزه فرموده است: لعلكم تتقون. روزه بگيريد، شايد با اين عمل مقدس به تقو ى نايل شويد، يعنى اگر تصميم ترك گناه را ادامه دهيد، متقى و با #ورع خواهيد بود و اگر تصميم خويش را نقض نموديد، از ورع و تقوا ى جامع بهره و نصيبى نخواهيد داشت.

اوليا ى گرامی اسلام درباره‏ ى اهميت ورع، سخن بسيار گفته و پيروان خويش را به اهميت آن متوجه نموده‏اند. امام صادق (علیه السلام) : اتقو الله و صونوا دينكم بالورع. راه تقو ى در پيش گيريد و دين خود را با #ورع و پرهيز از گناه محافظت نماييد. امام (علیه السلام) در اين روايت اعلام خطر نموده و می‏خواهد بفرمايد اگر در گناه لاابالى و بيباك شديد، نه تنها به پليدى و پستى می‏گراييد، بلكه دينتان نيز در معرض زوال قرار می‏گيرد و اين مطلب در قرآن شريف نيز خاطرنشان گرديده است . ثم كان عاقبه الذين اساءوا السوءآى ان كذبوا بايات الله و كانوا بها يستهزءون. عاقبت كار بد عملان و اهل معصيت اين است كه آيات الهى را تكذيب می‏كنند و آنها را مورد تمسخر و استهزاء قرار می‏دهند.

«#ورع» همانند «تقو ى» مراتب و درجاتى دارد. تحقق ورع به اين است كه آدمی از گناهان اجتناب نمايد و دامن خويشتن را از معصيت منزه دارد.

حفص بن غياث می‏گويد: از امام صادق (علیه السلام) سئوال كردم: چه كسى بين مردم داراى #ورع است؟ فرمود: الذ ى يتورع عن محارم الله عز و جل. شخصى كه از گناهان و محرمات اجتناب می‏نمايد.

#ورع بى ‏مانند و بلندپايه را كسى واجد است كه نه تنها از محرمات قطعى و گناهان واضح پرهيز می‏كند، بلكه از امور مشتبه نيز اجتناب می‏نمايد كه مبادا به گناه آلوده شود مولى ‏الموحدين على عليه‏السلام می‏فرمايد:لا ورع كالوقوف عند الشبهه. هيچ ورعى از نظر رفعت مانند توقف در امور مشتبه نيست.

وقفه‏ ى افراد متقى و با ورع در مورد شبهه، حاكى از اين است كه آنان به منهيات حضرت بارى تعالى توجه بسيار دارند و در مقام بندگى و اطاعت نه تنها پيرامون حرام هاى بين و گناهان واضح نمی‏گردند، بلكه از شبهات نيز اجتناب می‏كنند كه مبادا دچار حرام شوند. ولى اين انسانهاى بزرگوار و منزه بايد همواره مراقب باشند كه در پرهيز از شبهات دچار #افراط نشوند و از حد اعتدال تجاوز ننمايند، زیرا که زياده ‏رو ى در اين كار ممكن است آنان را به بيمارى وسواس مبتلا كند و در زندگى خود و كسانى كه با آنان معاشرند ايجاد بى‏ نظمی و اختلال نمايد و اسلام هرگز اين زياده‏ رو ى غيرعقلانى را اجازه نمی‏دهد. لذاست که امام سجاد (علیه السلام) به پيشگاه خداوند عرض می‏كند: و ورعا فى اجمال. بار الها! مرا از #ورع و كف نفسى معتدل و دور از زياده‏ رو ى و افراط برخوردار فرما.

اميرالمومنين على (علیه السلام) ) فرموده: : لاتسترشد الى الحزم بغير دليل العقل. فتخطئى منهاج الراى، فان افضل العقل معرفه الحق بنفسه. از غير دليل عقلى براى حزم و احتياط راهنمايى نخواهيد، چه آنكه اگر از غير دليل عقلى هدايت طلب نموديد، سرانجام برا ى تشخيص راى صحيح و صائب به خطا خواهيد رفت. بى‏گمان عقل افضل و برتر آن است كه خود بنفسه حق را بشناسد و آن را از باطل تميز دهد، پس بهترين و مطمئنترين راه برا ى شناخت #ورع كامل و احتياط صحيح استفاده از دليل عقلى است.

«#ورع»درلغت به معنای خودداری از آنچه سزاوار نیست.«#اجمال» در اینجا یعنی اعتدال. «ورع»مرحله بالاتر از تقوی است،انسان به مرحله ای می رسد که از مکروه هم خوداری می کند،هیچگاه سمت گناه نمی رود و اینکه قید «اجمال»آمده یعنی «ورع»به تفریط نرسد والا دچار «وسواس»می شود. 👈امیرالمومنین علیه السلام در نامه ۴۵ نهج البلاغه می فرماید:« اَلا وَ اِنَّکُم لا تَقدِرونَ عَلی ذلِک وَ لکِن اَعینونی بِوَرَعٍ وَ اجتِهادٍ وَ عِفَّةٍ وَ سُدادٍ » شما نمیتوانید مثل من رفتار کنید؛ امّا میتوانید به من کمک کنید؛ با چه چیزی؟ «بِوَرَعٍ»، با ورع خودتان، با پرهیز خودتان از گناه، با اجتهاد و کوشش و تلاش خودتان( مقام معظم رهبری) https://eitaa.com/sahife2/2944 حضرت از پیروانش می خواهد که اورا با «ورع»یاری کنند. لذاست که امام سجاد (علیه السلام) به پيشگاه خداوند عرض می‏كند: و ورعا فى اجمال. بار الها! مرا از #ورع و كف نفسى معتدل و دور از زياده‏ رو ى و افراط برخوردار فرما. واکنون آیا این درخواست امام عصر علیه السلام از دوستدارانش نیست؟ درس مهمی که پیش نیاز ظهور است. 🆔 @sahife2

كسى كه از صميم قلب به خدا ايمان می‏آورد و با ادا ى فرايض و نوافل، توحيد را در دل تقويت می‏كند و به موازات اطاعت اوامر الهى از منهياتش نيز اجتناب می‏نمايد، چنين انسانى يك مسلمان واقعى است و حق دارد به رحمت الهى و بهشت جاودان اميدوار باشد و اين رجاء صادق است. اما كسى كه در دل بذر توحيد افشانده و به خداوند ايمان آورده، ولى ايمانى ضعيف و مستودع و بر اثر ضعف ايمان آلودگى بسيار دارد، فرايض و منهيات الهى را با ديده‏ ى تحقير می‏نگرد، اغلب فرايض را ترك می‏گويد و در ارتكاب گناهان بى‏ باك است، اگر چنين انسانى در اميد و آرزو ى بهشت باشد، می‏توان گفت رجاء كاذب در سر می‏پرورد و توقعش نابجا و بى‏ مورد است. امام صادق (علیه السلام) فرمود: عليكم بالورع فانه لا ينال ما عند الله الا بالورع. بر شما باد به #ورع و كف نفس از معاص ى، زيرا آنچه از نعمت و رحمت نزد بار ى تعال ى است، جز با ورع و تقو ى به دست نمی‏آيد.