در مفاتیح سه دعا داریم که خواندن آنها در ماه رجب وارد شده و اتفاقا این سه دعا از ناحیه امام عصر (عج) به دست ما رسیده است. https://b2n.ir/k16362 یکی از این دعاها، توقیعی است که نائب خاص امام(عج)، «محمد بن عثمان بن سعید» از ناحیه مقدسه گرفته و مطرح کرده است و با این فراز شروع می شود: «اللَّهُمَّ إِنِّی أَسْأَلُکَ بِمَعَانِی جَمِیعِ مَا یَدْعُوکَ بِهِ وُلاَهُ أَمْرِکَ…خدایا من تو را می خوانم به همه آنچه که والیان امر تو به واسطه آن تو را می خوانند دومین دعای ویژه ای که در ماه رجب توصیه شده، توقیعی است از «حسین بن روح نوبختی» (از نواب خاص امام زمان (عج) که ایرانی نیز بوده است) که در خلال این دعا توصیه شده در ماه رجب به دو مولود این ماه متوسل شویم. این دو نیز در کتاب مفاتیح الجنان و در همان بخش موجود است. دعای سوم که در اصل یک زیارت نامه عام است نیز از طریق «حسین بن روح نوبختی» نقل شده است که با آن می توان همه ائمه علیهم السلام را زیارت کرد و در حرم همه امامان (ع) قابلیت قرائت دارد. این زیارتنامه دارای مضامین و محتوای بلندی است. ◀️ کانال انس با #صحیفه_سجادیه 🆔 @sahife2

#صحیفه_سجادیه_صفحه_ای #صفحه_293 🌹 دعای سیدالساجدین (علیه السلام ) "در روز #عرفه " 👌 دعای #چهل_هفت ◀️ کانال انس با #صحیفه_سجادیه 🆔 @sahife2

#صحیفه_سجادیه_صفحه_ای #صفحه_294 🌹 دعای سیدالساجدین (علیه السلام ) "در روز #عرفه " 👌 دعای #چهل_هفت ◀️ کانال انس با #صحیفه_سجادیه 🆔 @sahife2

#صحیفه_سجادیه_بصورت_بند_به_بند #دعا_چهل_هفت_67 دعای سیدالساجدین(ع) در روز عرفه: 🔹اللَّهُمَّ وَ أَنَا عَبْدُكَ الَّذِى أَنْعَمْتَ عَلَيْهِ قَبْلَ خَلْقِكَ لَهُ وَ بَعْدَ خَلْقِكَ إِيَّاهُ، فَجَعَلْتَهُ مِمَّنْ هَدَيْتَهُ لِدِينِكَ، وَ وَفَّقْتَهُ لِحَقِّكَ، وَ عَصَمْتَهُ بِحَبْلِكَ، وَ أَدْخَلْتَهُ فِى حِزْبِكَ، وَ أَرْشَدْتَهُ لِمُوَالاةِ أَوْلِيَائِكَ، وَ مُعَادَاةِ أَعْدَائِكَ🔹 🔸خدايا من بنده توام كه پيش از آفرينش و پس از آن بر من انعام كردى، به دين خود راه نمودى و به اداى حقّ خود توفيق دادى، و به رشته عصمت پيوستى، و در گروه خود آوردى و به آنان راه دوستى ورزیدن با دوستانت، و دشمنى کردن با دشمنانت را نشان دادی🔸 #چهل_هفت ◀️ کانال انس با #صحیفه_سجادیه 🆔 @sahife2

#صحیفه_سجادیه_بصورت_بند_به_بند #دعا_چهل_هفت_68 دعای سیدالساجدین(علیه السلام) در روز عرفه: 🔹ثمَّ أَمَرْتَهُ فَلَمْ يَأْتَمِرْ، وَ زَجَرْتَهُ فَلَمْ يَنْزَجِرْ، وَ نَهَيْتَهُ عَنْ مَعْصِيَتِكَ، فَخَالَفَ أَمْرَكَ إِلَى نَهْيِكَ، لا مُعَانَدَةً لَكَ، وَ لا اسْتِكْبَارا عَلَيْكَ، بَلْ دَعَاهُ هَوَاهُ إِلَى مَا زَيَّلْتَهُ وَ إِلَى مَا حَذَّرْتَهُ، وَ أَعَانَهُ عَلَى ذَلِكَ عَدُوُّكَ وَ عَدُوُّهُ، فَأَقْدَمَ عَلَيْهِ عَارِفا بِوَعِيدِكَ، رَاجِيا لِعَفْوِكَ، وَاثِقا بِتَجَاوُزِكَ، وَ كَانَ أَحَقَّ عِبَادِكَ مَعَ مَا مَنَنْتَ عَلَيْهِ أَلا يَفْعَلَ🔹 🔸آنگاه مرا فرمان دادى و اطاعت نكردم و منع كردى و نپذيرفتم، و از گناه نهى كردى، از فرمان تو سر باز زدم و به نهى تو دست آلودم، نه از دشمنى و گردن كشى بلكه خواهش دل مرا سوى كار كشانيد كه تو مرا از آن دفع كردى و بيم دادى، و دشمن تو و من مرا بر نافرمانى گستاخ كرد تا دست به گناه آلودم، اما به وعيد تو معترف بودم و به عفو تو اميدوار و به گذشت تو دلگرم بودم و با آن نعمت هاى تو سزاوارترين بندگان بودم به گناه نكردن🔸 #چهل_هفت ◀️ کانال انس با #صحیفه_سجادیه 🆔 @sahife2

#شرح مختصر #دعا_چهل_هفت_67 نعمت و هدايت خداوند اللَّهُمَّ وَ أَنَا عَبْدُكَ الَّذِي أَنْعَمْتَ عَلَيْهِ قَبْلَ خَلْقِكَ لَهُ وَ بَعْدَ خَلْقِكَ إِيَّاهُ، فَجَعَلْتَهُ مِمَّنْ هَدَيْتَهُ لِدِينِكَ، وَ وَفَّقْتَهُ لِحَقِّكَ، وَ عَصَمْتَهُ بِحَبْلِكَ، وَ أَدْخَلْتَهُ فِي حِزْبِكَ، وَ أَرْشَدْتَهُ لِمُوَالَاةِ أَوْلِيَائِكَ، وَ مُعَادَاةِ أَعْدَائِكَ. خداوندا و من آن بنده تو هستم كه پيش از آفرينشت و پس از آفرينشت، او را نعمت داده‏اى. پس او را از كسانى قرار دادى، كه به دين خود راه‏نمودى و براى اداى حقّ خود، به او توفيق دادى و او را به ريسمان خويش، نگه‏داشتى و او را در حزب خود وارد كردى و او را به دوستى با دوستانت و دشمنى با دشمنانت راهنمايى نمودى. «أَنْعَمْتَ عَلَيْهِ قَبْلَ خَلْقِك»: (خداوندا من آن بنده‏اى هستم كه) قبل از آفرينش، او را نعمت داده‏اى. خداوند متعال قبل از اينكه بنده را خلق كند، نعمت‏هاى فراوانى را به او عطا كرده، تا خلقت او تحقق يابد از جمله آن نعمت‏ها مى‏توان به موارد زير اشاره كرد: 1 - اوّلين نعمت، «اراده الهى بر آفرينش بنده» است، با آنكه خداوند از خلقت بندگان بى‏نياز است و اين «اراده»، نعمتى بوده كه به بنده عطا شده است. 2 - نعمت ديگرى كه خداوند قبل از خلقت به بنده عطا كرده، «رفع موانع» است كه با وجود آن موانع، بوجود آمدنِ بنده ممكن نيست. پس رفع آن موانع از نعمت‏هايى است كه خداوند قبل از خلقت به انسان بخشيده است. 3 - يكى ديگر از نعمت‏هاى خداداى «ايجاد امورى كه خلقت بنده به وجود آنان وابسته است»، مى‏باشد اين امور دو قسم است: الف) امور حسّى: كه عبارتند از وسائط جسمانى (مانند پدر و مادر). ب) امور معنوى: كه عبارتند از وسائط روحانى (مانند ميل به توليد مثل). و چون خداوند خلقت اين امور را، قبل از خلقت بنده داشته، بنابراين نعمت‏هايى هستند كه قبل از خلقت به بنده اعطا شده است. «فَجَعَلْتَهُ مِمَّنْ هَدَيْتَهُ لِدِينِك»: انسانِ موحّد و ديندار، هدايت را فقط از جانب خداوند مى‏داند. كما اينكه در آيات فراوانى در قرآن كريم، به اين مضمون اشاره شده: (قُلِ اللَّهُ يُهْدِى لِلْحَقِّ): «بگو تنها خدا به سوى حق هدايت مى‏كند». (يونس/ 35.). اين انحصار به خاطر آن است كه هدايت تنها ارائه طريق نيست، بلكه رساندن به مقصد نيز مى‏باشد و اين كار تنها به دست خداوند است كه به وسيله پيامبران و اولياء خود، علاوه بر ارائه طريق به بندگان، آنان را به مقصد نيز مى‏رساند. #چهل_هفت ◀️ کانال انس با #صحیفه_سجادیه 🆔 @sahife2

#شرح مختصر #دعا_چهل_هفت_68 نافرمانى خداوند ثُمَّ أَمَرْتَهُ فَلَمْ يَأْتَمِرْ، وَ زَجَرْتَهُ فَلَمْ يَنْزَجِرْ، وَ نَهَيْتَهُ عَنْ مَعْصِيَتِكَ، فَخَالَفَ أَمْرَكَ إِلَى نَهْيِكَ، لَا مُعَانَدَةً لَكَ، وَ لَا اسْتِكْبَارًا عَلَيْكَ، بَلْ دَعَاهُ هَوَاهُ إِلَى مَا زَيَّلْتَهُ وَ إِلَى مَا حَذَّرْتَهُ، وَ أَعَانَهُ عَلَى ذَلِكَ عَدُوُّكَ وَ عَدُوُّهُ، فَأَقْدَمَ عَلَيْهِ عَارِفًا بِوَعِيدِكَ، رَاجِيًا لِعَفْوِكَ، وَاثِقًا بِتَجَاوُزِكَ، وَ كَانَ أَحَقَّ عِبَادِكَ مَعَ مَا مَنَنْتَ عَلَيْهِ أَلَّا يَفْعَلَ. سپس او را فرمان دادى، پس فرمان نبرد و او را بازداشتى، پس بازنايستاد و او را از نافرمانى نهى كردى، پس با فرمانت مخالفت نموده، به نهيت شتافت. نه از روى عناد با تو و نه از روى گردنكشى كردن بر تو. بلكه خواهش نفسش به آنچه او را از آن بازداشتى و به آنچه از آن برحذر نمودى، فراخواندش و دشمن تو و دشمن او (شيطان)، او را بر آن يارى كرد. پس با علم به تهديدت و اميدوارى به بخشايشت و اعتماد به گذشتت، بر آن نافرمانى‏ها اقدام كرد. و حال آنكه با آن عنايت‏هايى كه به او داشته‏اى، سزاوارترين بندگانت بود كه نافرمانى‏ات را نكند. «ثُمَّ أَمَرْتَهُ فَلَمْ يَأْتَمِرْ»: يعنى بعد از آن همه احسان و فضل فراوان امر كردى ولى بنده امتثالِ امر نكرد و در پى نافرمانى خود برآمد. «نَهَيْتَه»: عبارت است از طلب ترك فعل كما اينكه «امر» طلب فعل است. از سياق اين فراز كه به تعجّب آميخته شده و با ملامت و توبيخ همراه گشته، اين معنا حاصل مى‏شود كه خداوندِ سبحان، امر و نهى كرده كه از چه امورى پيروى كنيم و از چه امورى دورى گزينيم. ولى بنده، نافرمانى كرده و به اوامر و نواهى خداوند اعتنايى ننموده است. تعجّب در آن است كه بندهْ اقرار و اذعان دارد، اگر كوتاهى در اطاعت فرمان خداوند و دورى از نواهى الهى كرده، از روى گردن‏كشى نبوده و اميدوار است خداوند عذر او را بپذيرد. توجّه داشته باشيم كه در اين فراز، امام سجاد عليه السلام علّت مخالفت با اوامر الهى و انجام نواهى را دو امر دانسته‏اند: اوّل، پيروى از هواى نفس و دوّم، فريب شيطان. چون صرفِ دعوت از طرف شيطان، باعث انجام گناه نمى‏گردد، بلكه ابتدا ميل به گناه، از طرف انسان ايجاد مى‏گردد و سپس شيطان او را وسوسه مى‏كند. #چهل_هفت ◀️ کانال انس با #صحیفه_سجادیه 🆔 @sahife2