منصور دوانقى به وزير دستور داد امام صادق (ع) را به حضورش بياورد. حضرت را حاضر نمود. وقتى چشم منصور به امام افتاد گفت: خدا بكشد مرا اگر ترا به قتل نرسانم، در سلطنت من اخلال مى‏كنى، و در طلب هلاكت من هستى. امام (ع) قسم ياد كرد كه چنين قصدى نداشته‏ام و اگر كسى چنين خبرى داده، دروغ گفته است. براى اينكه آتش خشم او را فرونشاند فرمود: به يوسف ظلم شد بخشيد، و ايوب مبتلا گرديد صبر كرد، و سليمان مشمول عطاى الهى شد شكر نمود. اينان پيمبران الهى بودند و نسب تو به آنها مى‏رسد. منصور از شنيدن اين چند جمله آرام گرفت و امام را به نقطه ‏ى رفيع مجلس دعوت نمود. حضرت در آنجا نشست، سپس گفت: اين خبر را فلانى به من داده. امام فرمود: احضارش كن تا مرا با گفته‏ ى خود موافق كند. او را وارد مجلس نمودند. منصور به وى گفت: آن را كه گفته‏ اى از جعفر بن محمد شنيده‏اى؟ جواب داد: آرى. امام به منصور فرمود: او را بر آنچه مى‏گويد قسم بده. منصور گفت: قسم ياد مى‏كنى؟ پاسخ داد: بلى و سوگند را آغاز نمود. امام به منصور فرمود: مرا واگذار تا او را قسم بدهم. منصور پذيرفت. امام فرمود: بگو از حول و قوه‏ ى خدا برى باشم و ملتجى به حول و قوه ‏ى خودم باشم كه امام صادق (ع) چنين و چنان كرده و چنين و چنان گفته. مرد سعايت كننده از اينچنين سوگندى چند لحظه توقف نمود و امتناع كرد، ولى بعدا آغاز نمود و در جريان قسم ياد كردن طولى نكشيد كه پاى خود را به زمين كوبيد و افتاد. منصور از مشاهده‏ ى اين منظره بسيار ناراحت شد، گفت پاى اين دروغگو را بگيريد و از مجلس بيرون بكشيد، خدايش لعنت كند.

ربيع گفت: مى‏ديدم وقتى جعفر بن محمد عليهماالسلام وارد مجلس منصور مى‏شد دو لبش حركت مى‏كرد و آهسته چيزى مى‏گفت و به هر نسبت كه به گفته‏ى خود ادامه مى‏داد خشم منصور آرامتر مى‏شد تا نزديك منصور رسيد و سرانجام، مجلس به خشنودى خليفه منتهى گرديد. وقتى امام صادق (ع) منصور را ترك گفت از پى حضرت رفتم و عرض كردم منصور در ابتدا نسبت به شما بسيار خشمگين بود، اما با حركت لبهاى شما خشمش آرام مى‏شد، مگر شما چه مى‏گفتيد؟ فرمود دعاى جدم حسين بن على عليهماالسلام را مى‏خواندم. عرض كردم فدايت شوم، آن دعا چيست؟ حضرت دعا را خواند و ترجمه‏اش اين است: يا عدتي عند شدتي و ياغوثي عند كربتي احرسني بعينك التي لاتنام واكنفني بركنك الذي لايرام «اى خدايى كه در شدايد و سختيها پناه و ملجا منى، اى خدايى كه در غم و اندوه جانكاه معين و ناصر منى، بار الها! مرا با چشم خداييت كه هرگز به خواب نمى‏رود نگاهدارى و محافظت كن، بار الها! مرا در كنف حمايت و پشتيبانى خود كه هرگز سست و ضعيف نمى‏شود قرار ده.

با تشکر از همه دوستان مشارکت کننده در بحث ما (برداشت من)( نویسنده - خواننده و نشر دهنده این کلام نورانی ) اجرتان با صاحب این کتاب با عظمت امام سجاد علیه السلام ...

برنامه ی #نهج_البلاغه_خوانی #نهج_البلاغه_حكمت_360 پرهیز از بدگمانى وَ قَالَ (علیه السلام) : لَا تَظُنَّنَّ بِكَلِمَةٍ خَرَجَتْ مِنْ أَحَدٍ سُوءاً، وَ أَنْتَ تَجِدُ لَهَا فِي الْخَيْرِ مُحْتَمَلًا. حضرت علی که درود خدا بر او باد فرمودند: شايسته نيست به سخنى كه از دهان كسى خارج شد، گمان بد ببرى، چرا كه براى آن برداشت نيكويى مى توان داشت.). 🖋کانال انس با صحیفه سجادیه 🆔 @sahife2

◀️ تا مى توانى حمل بر صحت كن: قسمت 1 ⏺ سرمايه اصلى يك جامعه، اعتماد عمومى مردم نسبت به يكديگر است، ازاينرو امام عليه السلام در اين گفتار حكيمانه دستورى در اين زمينه مى دهد ومى فرمايد: «هر سخنى كه از زبان كسى خارج مى شود تا احتمال خير و نيكى در آن مى يابى حمل بر فساد مكن»؛ (لاَ تَظُنَّنَّ بِكَلِمَةٍ خَرَجَتْ مِنْ أَحَدٍ سُوءاً، وَأَنْتَ تَجِدُ لَهَا فِي الْخَيْرِ مُحْتَمَلاً). در كتاب شريف كافى به جاى «من احد»، «من اخيك» آمده است به اين معنا كه مسئله حسن ظن كامل را نسبت به برادران دينى ذكر كرده نه به هركس. در ضمن، امام عليه السلام راه مبارزه با سوءظن را نيز در اين گفتار حكيمانه نشان داده است و آن اينكه انسان تمام احتمالات را درباره سخن يا عملى كه از ديگرى سرمى زند مورد توجه قرار دهد و آنچه مناسب حسن ظن است برگزيند واحتمالات سوء را از فكر خود دور سازد. اين كار سبب مى شود عُلقه و محبت و دوستى و مودت در ميان افراد جامعه بيشتر و از پراكندگى و سلب اعتماد جلوگيرى شود و درنتيجه زمينه هاى همكارى كه بر پايه اعتماد قرار دارد بيشتر گردد و بركات فزونترى بهره فرد وجامعه شود. افرادى كه گرفتار سوءظن هستند غالباً منزوى اند، از همه دورى مى كنند، هر صدايى را بر ضد خود مى پندارند و هركس را در فكر نقشه اى بر ضد خود مى بينند. اين حالت هم آرامش آنها را از بين مى برد و هم بهره گيرى آنها را از كمكهاى ديگران در برابر مشكلات و سختى هاى زندگى. آنچه در اين كلام حكيمانه آمده است درمورد سخنانى است كه انسان از ديگران مى شنود؛ ولى در حديث ديگرى مسئله به صورت گسترده ترى مطرح شده و هر كارى را شامل مى شود: در كتاب شريف كافى اين حديث به اين صورت نقل شده است: «ضَعْ أَمْرَ أَخِيکَ عَلَى أَحْسَنِهِ حَتَّى يأْتِيکَ مَا يغْلِبُکَ مِنْهُ وَلا تَظُنَّنَّ بِكَلِمَةٍ خَرَجَتْ مِنْ أَخِيکَ سُوءاً وَأَنْتَ تَجِدُ لَهَا فِى الْخَيرِ مَحْمِلاً؛ كار برادر خود را به نيكوترين وجهى توجيه كن تا زمانى كه دليل قاطعى بر ضد آن قائم شود وهرگز به كلامى كه از برادرت صادر شده سوءظن نداشته باش در حالى كه مى توانى محملى در خير براى آن پيدا كنى)». 👈 ادامه دارد ..... #نهج_البلاغه_حكمت_360 🖋کانال انس با صحیفه سجادیه 🆔 @sahife2

◀️ تا مى توانى حمل بر صحت كن: قسمت 2 ⏺ در حديث ديگرى از امام كاظم عليه السلام كه در كتاب كافى آمده مى خوانيم: راوى خدمت آن حضرت عرض مى كند: فدايت شوم، گاهى از يكى از برادرانم مطلبى به من مى رسد كه من آن را ناخوشايند مى دارم هنگامى كه از او سوال مى كنم انكار مى كند در حالى كه جمعيتى از افراد مورد وثوق آن را به من خبر داده اند. امام عليه السلام فرمود: حتى گوش و چشم خود را در برابر برادر مسلمانت تكذيب كن. اگر پنجاه نفر نزد تو آيند و بر چيزى سوگند ياد كنند؛ ولى او مطلب ديگرى بگويد او را تصديق كن و آن گواهان را تكذيب نما. البته منظور اين نيست كه آن جمعيت را آشكارا تكذيب كند و متهم به دروغ سازد، بلكه منظور اين است كه حسن ظن خود را در دل نسبت به برادر مسلمانت با گفته آنها رها مكن. اين نكته را در اينجا بايد افزود كه آنچه در اين حديث آمده درمورد مسائل شخصى است وگرنه امورى كه سرنوشت ساز است و به حقوق الهى يا جامعه مرتبط مى شود بايد مورد توجه قرار گيرد و درباره آن تحقيق شود. همه اينها درواقع برگرفته از دستورات قرآن مجيد است، آنجا كه مى فرمايد: «(يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا اجْتَنِبُوا كَثِيرآ مِّنَ الظَّنِّ إِنَّ بَعْضَ الظَّنِّ إِثْمٌ)؛ اى كسانى كه ايمان آورده ايد از بسيارى از گمان ها بپرهيزيد، چراكه پاره اى از آنها گناه است». جالب اينكه قرآن مجيد بعد از اين دستور به عدم تجسس و بعد از آن دستور به عدم غيبت مى دهد و مى فرمايد: (وَلاَ تَجَسَّسُوا وَلاَ يَغْتَبْ بَّعْضُكُمْ بَعْضآ) اشاره به اينكه گمان بد سبب تجسس مى شود و جستجوگرى گاه به نقطه ضعف هايى مى رسد و به دنبال آن گناه غيبت شروع مى شود و درواقع اين سه گناه لازم وملزوم يكديگرند. مسئله حسن ظن با تمام اهميتى كه در حفظ نظام جامعه و پيوند محبت ودوستى افراد نسبت به هم دارد خالى از استثنا نيست، همانگونه كه در حكمت #نهج_البلاغه_حكمت_114آمده بود كه امام عليه السلام مى فرمايد: «إِذَا اسْتَوْلَى الصَّلاحُ عَلَى الزَّمَانِ وَأَهْلِهِ ثُمَّ أَسَاءَ رَجُلٌ الظَّنَّ بِرَجُلٍ لَمْ تَظْهَرْ مِنْهُ حَوْبَةٌ فَقَدْ ظَلَمَ وَإِذَا اسْتَوْلَى الْفَسَادُ عَلَى الزَّمَانِ وَأَهْلِهِ فَأَحْسَنَ رَجُلٌ الظَّنَّ بِرَجُلٍ فَقَدْ غَرَّرَ؛ هنگامى كه صلاح و نيكى بر زمان واهلش ظاهر گردد اگر كسى در اين حال گمان بد به ديگرى برد كه از او گناهى ظاهر نشده، به او ستم كرده است وهنگامى كه فساد بر زمان و اهلش مستولى گردد هركس گمان خوب به ديگرى برد خود را فريب داده است!». در ذيل اين حكمت نيز بيانات ديگرى در اين زمينه داشتيم. همچنين بعضى از افراد به حكم كارى كه دارند (مانند مأموران اطلاعات و ضد جاسوسى) ناچارند حسن ظن را رها سازند و هميشه احتمالهاى سوء را مورد توجه قرار دهند. آنها اگر بخواهند همه چيز را حمل بر صحت كنند و سوءظن را مطلقاً كنار بگذارند ممكن است گرفتار اشتباهات زيادى در تشخيص مجرمان ومفسدان وخائنان شوند؛ ولى ناگفته پيداست آنها نيز نمى توانند سوءظن خود را به ديگران منتقل كنند و يا پيش از ثبوت خلافى، به مجرم بودن كسى حكم نمايند. #نهج_البلاغه_حكمت_360 🖋کانال انس با صحیفه سجادیه 🆔 @sahife2

❇️ #تفسیر_خوانی قرآن کریم هر روز یک آیه تفسیر نور – استاد محسن قرائتی سوره #بقره #بقره_248 وَقَالَ لَهُمْ نَبِيُّهُمْ إِنَّ ءَايَةَ مُلْكِهِ أَن يَأْتِيَكُمُ التَّابُوتُ فِيهِ سَكِينَةٌ مِّن رَّبِّكُمْ وَبَقِيَّةٌ مِّمَّا تَرَكَ ءَالُ مُوسَى‏ وَءَالُ هَرُونَ تَحْمِلُهُ الْمَلَئِكَةُ إِنَّ فِى ذَلِكَ لَأَيَةً لَكُمْ إِنْ كُنْتُمْ مُّؤْمِنِينَ‏ وپیامبرشان به آنها گفت: نشانه‌ى حكومت او این است كه تابوت (عهد) به سوى شما خواهد آمد، (همان صندوقى كه) آرامشى از پروردگارتان و یادگارى از میراث خاندان موسى وهارون در آن است، در حالى كه فرشتگان آنرا حمل مى‌كنند، همانا در این موضوع، نشانه‌ى روشنى براى شما است، اگر ایمان داشته باشید. سرچشمه‌ى آرامش خداوند است، گرچه با وسائل باشد. «فیه سكینة من ربكم» 2- انسان همیشه به آرامش نیاز دارد، به خصوص در آستانه رفتن به میدان جهاد. «فیه سكینة من ربكم» 3- رهبر الهى، نشانه‌ى الهى لازم دارد. چون طالوت انتخاب شده از جانب خداوند بود، لازم بود نشانه‌اى الهى او را تأئید كند. «تحمله الملائكة» 👈 با نصب نرم افزار زیر با ما در این دوره ی تفسیر خوانی همراه شوید 👇 https://cafebazaar.ir/app/com.ghadeer.tafsirnour ⏺کانال انس با #صحیفه_سجادیه 🆔 @sahife2

سوره #بقره #بقره_248 #شرح_صوتی_قرائتی 👤استاد #قرائتی ⏺کانال انس با #صحیفه_سجادیه 🆔 @sahife2

🌹 یک غزل زیبا از مرحوم فیض کاشانی 👈 اگر راه یابم ببوم و برت سراپا قدم گردم آیم برت بکویت بیابم اگر رخصتی ببوبت کنم عیش در کشورت ندارم شکیب از تو ای جان من تو آئی برم یا من آیم برت قدم رنجه فرما بیا بر سرم بقربان پایت بگرد سرت وگرنه بده رخصتی بنده را که سرپای سازم بیایم برت تو آئی دل و جان نثارت کنم من آیم شوم خاک ره بر درت نیم گرچه شایسته صحبتت ولی هستم از جان و دل چاکرت جز این آرزو نیست در دل مرا که پیوسته باشد سرم بر درت چو #فیض از غم عشق گردم غبار مگر بادم آرد ببوم و برت #فیض_خوانی #فیض_کاشانی #فیض_کاشانی_غزل_75 ◀️ کانال انس با #صحیفه_سجادیه 🆔 @sahife2

#شرح_صحیفه_سجادیه_انصاریان_دعا_6 #دعا_ششم_14 #شش_حقیقت 6 https://eitaa.com/sahife2/42930 #احسان 🔴 انسان وقتى به فكر مى‏نشيند، مى‏يابد كه از همه طرف و از همه جهت چه در زمينه مادّى و چه در زمينه معنوى غرق احسان خدا است و بر او واجب است كه احسان الهى را با تمام وجود شكر كند، تا در معرض نسيم رضايت حق قرار گرفته از سخط او در امان بماند. وَ ابْتَغِ فِيمَآ ءَاتكَ اللَّهُ الدَّارَ الْأَخِرَةَ وَ لَاتَنسَ نَصِيبَكَ مِنَ الدُّنْيَا وَ أَحْسِن كَمَآ أَحْسَنَ اللَّهُ إِلَيْكَ وَ لَاتَبْغِ الْفَسَادَ فِى الْأَرْضِ إِنَّ اللَّهَ لَايُحِبُّ الْمُفْسِدِينَ در آنچه خدا به تو عطا كرده است سراى آخرت را بجوى، و سهم خود را از دنيا فراموش مكن، و نيكى كن همان گونه كه خدا به تو نيكى كرده است، و در زمين خواهان فساد مباش، بى‏ترديد خدا مفسدان را دوست ندارد. إِنَّ اللَّهَ يَأْمُرُ بِالْعَدْلِ وَ الْإِحْسنِ وَ إِيتَآىِ ذِى الْقُرْبَى‏ وَ يَنْهَى‏ عَنِ الْفَحْشَآءِ وَالْمُنكَرِ وَ الْبَغْىِ يَعِظُكُمْ لَعَلَّكُمْ تَذَكَّرُونَ به راستى خدا به عدالت و احسان و بخشش به خويشاوندان فرمان مى‏دهد، و از فحشا و منكر و ستم‏گرى نهى مى‏كند. شما را اندرز مى‏دهد تا متذكّر [اين حقيقت‏] شويد [كه فرمان‏هاى الهى، ضامن سعادت دنيا و آخرت شماست.] هَلْ جَزَآءُ الْإِحْسنِ إِلَّا الْإِحْسنُ* فَبِأَىّ ءَالَآءِ رَبّكُمَا تُكَذّبَانِ آيا پاداش نيكى جز نيكى است؟* پس كداميك از نعمت هاى پروردگارتان را انكار مى‏كنيد؟ الَّذِى أَحْسَنَ كُلَّ شَىْ‏ءٍ خَلَقَهُ وَ بَدَأَ خَلْقَ الْإِنسنِ مِن طِينٍ همان كسى كه آنچه را آفريد نيكو ساخت، و آفرينش انسان را از گِل آغاز كرد. رَّسُولًا يَتْلُواْ عَلَيْكُمْ ءَايتِ اللَّهِ مُبَيّنتٍ لّيُخْرِجَ الَّذِينَ ءَامَنُواْ وَ عَمِلُواْ الصلِحتِ مِنَ الظُّلُمتِ إِلَى النُّورِ وَ مَن يُؤْمِن بِاللَّهِ وَ يَعْمَلْ صلِحًا يُدْخِلْهُ جَنتٍ تَجْرِى مِن تَحْتِهَا الْأَنْهرُ خلِدِينَ فِيهَآ أَبَدًا قَدْ أَحْسَنَ اللَّهُ لَهُ رِزْقًا [و آن‏] پيامبرى [است‏] كه آيات روشن خدا را بر شما مى‏خواند، تا كسانى را كه ايمان آورده و كارهاى شايسته انجام داده‏اند از تاريكى‏ها به سوى نور بيرون آورد. و هر كس به خدا ايمان بياورد و كار شايسته انجام دهد، او را در بهشت‏هايى كه از زيرِ [درختانِ‏] آن نهرها جارى است، درآورد، در حالى كه در آنها جاودانه‏اند. همانا رزق و روزى را براى او نيكو قرار داده است. لِيَجْزِيَهُمُ اللَّهُ أَحْسَنَ مَا عَمِلُواْ وَ يَزِيدَهُم مّن فَضْلِهِ‏وَ اللَّهُ يَرْزُقُ مَن يَشَآءُ بِغَيْرِ حِسَابٍ [اين گونه عمل مى‏كنند] تا خدا آنان را بر [پايه‏] نيكوترين عملى كه انجام داده‏اند پاداش دهد، و از فضلش براى آنان بيفزايد، خدا به هر كه بخواهد بى‏حساب روزى مى‏دهد. قُلْ يعِبَادِ الَّذِينَ ءَامَنُواْ اتَّقُواْ رَبَّكُمْ لِلَّذِينَ أَحْسَنُواْ فِى هذِهِ الدُّنْيَا حَسَنَةٌ وَ أَرْضُ اللَّهِ وَ سِعَةٌ إِنَّمَا يُوَفَّى الصبِرُونَ أَجْرَهُم بِغَيْرِ حِسَابٍ بگو: اى بندگان مؤمنم! از پروردگارتان پروا كنيد. براى كسانى كه در اين دنيا اعمال شايسته انجام داده‏اند، پاداش نيكى است و زمين خدا گسترده است [بر شماست از سرزمينى كه دچار مضيقه دينى هستيد به سرزمينى ديگر مهاجرت كنيد]. فقط شكيبايان پاداششان را كامل و بدون حساب دريافت خواهند كرد. لَيْسَ عَلَى الَّذِينَ ءَامَنُواْ وَعَمِلُواْ الصلِحتِ جُنَاحٌ فِيَما طَعِمُواْ إِذَا مَا اتَّقَواْ وَّ ءَامَنُواْ وَعَمِلُواْ الصلِحتِ ثُمَّ اتَّقَواْ وَّ ءَامَنُواْ ثُمَّ اتَّقَواْ وَّ أَحْسَنُواْ وَ اللَّهُ يُحِبُّ الْمُحْسِنِينَ بر كسانى كه ايمان آورده‏اند و كارهاى شايسته انجام داده‏اند نسبت به آنچه‏ [پيش از حكم تحريم، از مسكرات و منافع قمار و ساير مُحرّمات‏] خورده‏اند، گناهى نيست، هرگاه بپرهيزند و ايمان [واقعى‏] آورند و [خالصانه‏] كارهاى شايسته انجام دهند؛ سپس پرهيزكارى را تداوم بخشند و ايمان خود را ادامه دهند، و بر پرهيزكارى پافشارى ورزند و كار نيك بجا آورند؛ و خدا نيكوكاران را دوست دارد. وَأَنفِقُواْ فِى سَبِيلِ اللَّهِ وَلَا تُلْقُواْ بِأَيْدِيكُمْ إِلَى التَّهْلُكَةِ وَأَحْسِنُواْ إِنَّ اللَّهَ يُحِبُّ الْمُحْسِنِينَ و در راه خدا انفاق كنيد و [با ترك اين كار پسنديده، يا هزينه كردن مال در راه نامشروع‏] خود را به هلاكت نيندازيد، ونيكى كنيد كه يقيناً خدا نيكوكاران را دوست دارد. فَاتهُمُ اللَّهُ ثَوَابَ الدُّنْيَا وَحُسْنَ ثَوَابِ الْأَخِرَةِ وَاللَّهُ يُحِبُّ الْمُحْسِنِينَ پس خدا پاداش اين دنيا و پاداش نيك آخرت را به آنان عطا فرمود؛ و خدا نيكوكاران را دوست دارد. 👈 ادامه دارد ... تفسير و شرح صحيفه سجاديه، ج‏ 5 ، ص: 82 👌 دعای #ششم ◀️کانال انس با #صحیفه_سجادیه 🆔 @sahife2

👌🎥 ترجمه فارسی دعای #ششم ◀️کانال انس با #صحیفه_سجادیه 🆔 @sahife2

👌 دعای #ششم ( #میثم_کاظم ) ◀️کانال انس با #صحیفه_سجادیه 🆔 @sahife2