یک نفر باشد که تمامی وجودش دوستدار ما باشد، به هنگام تنهایی رهایمان نکند، درک کند آن هم بدون قضاوت، گوش بسپارد که چه تمنا در سخنِ ما، آرزوی دستیابی به چه چیز را دارد، در اوج بماند در کنارمان سخنش بذری باشد که امید را در قلب ما میکارد، در هنگام غم و ناامیدی ما را ترک نکند لبخندش دلمان را آبیاری کند، امید را در وجودمان شکوفا کند اگر چنین فردی در زندگیت هست و تو را درک می‌کند.تلاش میکند که دوست داشتنش را به تو ثابت کند و نگرانت هست تو هر طور که باشی برای او انتخابی قابل احترام خواهی بود با سخنانت او را آزرده ای ولی باز هم در کنارت مانده است و از ابراز محبتش اندکی کم نشده است، و سعی می کند با حرف هایش انگیزه ای بدهد به این آدم ها الماس گفته می شوند چون می‌خواهند محبتشان را به تو ثابت کند اما متاسفانه انسان هایی وجود دارند که فکر می کنند وجود این گونه انسان ها ابدی است پس آن ها را رها میکنن و به دنبال آدم های پوچی می روند ، که فقط به فکر منفعت خودشان هستند اگر تو هم اینگونه هستی نباید انتظار داشته باشی آن الماس برای تو ماندگار باشد چون یک چیز با ارزش است و اگر هرکسی آن را ببیند قطعا آن را بر می‌دارد ان وقت تو می مانی با آدم های بی منفعت و پوچ با الماسی از دست رفته، مراقب انسانی که نمی تواند تکلم کند عشقش را اما با رفتارش به گونه ای تلاش می کند محبتش را نشان دهد، باش به راحتی از روح هایی با ذاتِ الماس مَگُذر، چرا که آن دسته بس نایابند #به‌قلم‌بانو‌محنا #کپی‌نه‌دوست‌عزیز