eitaa logo
حقیقت ناب
1.2هزار دنبال‌کننده
10.8هزار عکس
5.8هزار ویدیو
482 فایل
سوالات دینی خود در جنبه های مختلف دینی. یافتن پاسخ سوالات فقهی طبق نظرمراجع تقلید، انتقادات و پیشنهادات سازنده ی خود در مورد مطالب کانال، ومطالب زیبا و آموزنده تان، با آیدی زیر👇 @Sajadi82 درارتباط باشید.
مشاهده در ایتا
دانلود
❤پَر ِ قنداقه ات مسيحا شد يار گهواره ي تو موسا شد  😍خوش به حالت كه بر دو چشم اولين بار چشم تو وا شد ❤عطر گيسوت تا آمد يوسف شد و زليخا شد جبرئيل از حضور تو سرمست با اذان اعلا شد 😍رويت بوسيد و غرق در تماشا شد ي كور داشتيم اما از دعاي ات وا شد ❤دل ما شهر است هم خانه زاد است❤   با تو همسايه ي هستيم سر سجاده ي هستيم بچه هاي ما همه اهل روستا هستيم 😍روستاي شما است و روي بال ها هستيم😍 ❤ تو ست مادر اين خاک 😍همه ي شما هستيم ما در اين پهناور از و كيميا هستيم 😍شكر در سالها هستيم ِارباب از همين 😍 با تو ❤مادر تو آل عباست شاه بانوي ❤ ✨ كرده ايم و ميبينيم با تو ما هميشه رواست 😍به قسم كه ميسازيم را كه كعبه ي دلهاست 😍حرمت را شبيه صحن با دو گلدسته اي كه تا به 👌 و و و 😍 كه غرق آب 😍صحن هايي كه لب به لب با كه گِرد آن غوغاست😍 ✋ما ابوحمزه ايم  ، اَدِّبني يا الهي و لا تُعدِّبني✨ 🎊🌹ولادت با سعادت بر آقا و همه شما علیهم السلام مبارک باد🌹🎊پاتوق همه بچه شیعه ها 🌹کانال حقیقت ناب🌹 👇👇👇👇 🆔https://eitaa.com/sajjadi313 👆👆👆👆 مهربانی کنید و ما را به دیگران معرفی کنید
💫 آه یعنی خدا: 💫خداوندا... 💫ازتو می خواهم 🔹نه مثل بعد از واقعه...! 🔹نه مثل میان واقعه...! 🔹و نه مثل بعد از واقعه...! ✅ بلکه مثل (علیه السلام) درتمام واقعه! ✅مثل پیشتاز واقعه! ❤️ در رکاب کسی باشم که به ایستاده‌ام! ❤️
📌 درباره ⛔️مشهور است که ۱۲هزار نامه برای امام حسین(ع) نوشته شده و او را به کربلا دعوت کردند، ✅ اما طبق شواهد تاریخی ۱۵۰ نامه فرستاده شد و ۱۲هزار نفر با مسلم در کوفه بیعت کردند. ⛔️مشهور است که امام (ع) خود را ناتمام گذاشتند، ✅درحالی که امام حسین(ع) برای حج محرم نشده بودند و مفرده بجاآورده بودند. ⛔️نقل می‌کنند که اصحاب امام (ع) شب عاشورا پراکنده شدند ✅در حالی که طبق روایت امام معصوم(ع) این گونه نبوده است. ⛔️تنها رفتن حضرت (ع) برای آوردن آب مشهور غیرمستندی است؛ ✅زیرا هر دو برادر با هم بودند، یعنی امام حسین(ع) نیز همراه با حضرت عباس(ع) بودند. ⛔️ بر بدن امام حسین(ع) و یاران ایشان از مشهورات غیرمستند است. ⛔️حضرت سید الشهدا(ع) دعای را چند روز قبل از واقعه عاشورا قرائت نکرده‌اند، ✅بلکه در سال‌های قبل قرائت شده است. ⛔️بریده شدن امام حسین(ع) برای غارت مورد تأیید نیست. ⛔️ حضرت (ع)، حضور و در و همچنین از خود بی خود شدن حضرت (س) بعد از دیدن سر حضرت امام حسین(ع) بر ، از دیگر مشهورات غیرمستند عاشورا است.
🏴روضه حضرت ◀️اهل حرم نياز شديد به داشتند؛ امام (ع) و برادرش عباس در صدد تهيّه آب برآمدند‎ و با هم وارد ‎ميدان جنگ شدند و به سمت فرات حرکت کردند.(1) ◀️مردي از بني‌دارِم گفت: واي بر شما! ميان امام حسین(ع) و آب حائل و مانع شويد و نگذاريد او به آب دسترسي پيدا کند. ◀️لشكر ، عباس را از هر طرف كرده و او را از امام حسين(ع) جدا كردند. عباس [که از برادرش جدا شده بود] به تنهايي با آنان جنگيد.(2) ◀️حضرت عباس در حالي که براي آوردن آب عازم شده بود، اين‌گونه رجز مي‌‌خواند: «جان من فداي [حسين] برگزيدة پاك باد. من عباس هستم و هر بامداد، كارم سقّايي است. آن روز كه با شرّ روبرو گردم، از آن نمي‎هراسم». آن گاه حمله برد و دشمن را متفرّق كرد.(3) ◀️در اين هنگام زيد بن‌ورقاء جُهَني، پشت درخت نخلي كمين كرد، حُكَيْم بن‌طُفَيْل سِنْبِسي نيز او را ياري كرد؛ حُكَيْم، ضربتي بر عباس وارد كرد، عباس را به دست چپ گرفت و به آنان حمله كرده و اين رجز را مي‎خواند: «به خدا سوگند، اگر دست راست مرا قطع كرديد، من پيوسته از دين خود و از امام راستگوي داراي يقين كه نوة پيامبر پاك و امين است، دفاع مي‎كنم».‏ ◀️حضرت عباس آن‌قدر جنگيد كه بي‎حال و ناتوان شد. در اين زمان حُكَيْم بن‌طُفَيْل طائي ملعون پشت نخلي كمين كرد و ضربتي بر او وارد كرد. ◀️سپس حُكَيْم بن طُفَيْل جلو آمد و او را با به قتل رساند.(4) و اين، زماني بود که عباس [بر اثر تيرها و ضربات ديگر دشمن] زخم‌هاي شديدي برداشته بود و ديگر توان حرکت نداشت و بدين‌گونه او پس از كشتن گروهي از دشمن، به رسيد.(5) ◀️بنابر برخي گزارش‎ها، حُكَيْم بن‌طُفَيْل، پس از به شهادت رساندن حضرت عبّاس، لباس او را به برد. ◀️چون امام حسين(ع)، عباس را در كنار فرات بر زمين ديد، به سبب كشته شدن عباس به شدّت گريه كرد(6) و [با حالت انکسار] فرمود: الآنَ اِنْكَسَر ظَهْرِي وَ قَلَّتْ حِيلَتي؛ «اكنون كمرم شكست و رشتة تدبيرم گسسته شد».(7) 📚(1)، (2)،شيخ مفيد، الارشاد، ج2، ص 110 ـ 109؛ 📚(3)ابن‌شهراشوب، مناقب آل‌ابي‎طالب، ج4، ص117؛ 📚(4)ابن‌سعد، ترجمة‌الحسين و مقتله، فصلنامة تراثنا، شمارة 10، ‌ص 184؛ 📚(4)طبري، تاريخ الامم و الملوک، ج5، ص 468؛ 📚(4)ابوالفرج اصفهاني، مقاتل الطالبيين، ص85؛ 📚(5)شيخ مفيد، الارشاد، ج2، ص 110 ـ 109؛ 📚(5)ابوحنيفه دِيْنَوَري، الاخبار الطوال، ص380. 📚(5)ابن‌اعثم، كتاب الفتوح، ج 5، ص 114؛ 📚خوارزمی، مقتل‌الحسين، ج2، ص 30. 📚(6)سيد ابن‌طاووس، الملهوف علي قتلي الطفوف، ص 170. 📚(7)قاضي نُعمان، شرح الاخبار في فضائل الائمة الاطهار، ج3،ص191.
🏴روضه حضرت ◀️اهل حرم نياز شديد به داشتند؛ امام (ع) و برادرش عباس در صدد تهيّه آب برآمدند‎ و با هم وارد ‎ميدان جنگ شدند و به سمت فرات حرکت کردند.(1) ◀️مردي از بني‌دارِم گفت: واي بر شما! ميان امام حسین(ع) و آب حائل و مانع شويد و نگذاريد او به آب دسترسي پيدا کند. ◀️لشكر ، عباس را از هر طرف كرده و او را از امام حسين(ع) جدا كردند. عباس [که از برادرش جدا شده بود] به تنهايي با آنان جنگيد.(2) ◀️حضرت عباس در حالي که براي آوردن آب عازم شده بود، اين‌گونه رجز مي‌‌خواند: «جان من فداي [حسين] برگزيدة پاك باد. من عباس هستم و هر بامداد، كارم سقّايي است. آن روز كه با شرّ روبرو گردم، از آن نمي‎هراسم». آن گاه حمله برد و دشمن را متفرّق كرد.(3) ◀️در اين هنگام زيد بن‌ورقاء جُهَني، پشت درخت نخلي كمين كرد، حُكَيْم بن‌طُفَيْل سِنْبِسي نيز او را ياري كرد؛ حُكَيْم، ضربتي بر عباس وارد كرد، عباس را به دست چپ گرفت و به آنان حمله كرده و اين رجز را مي‎خواند: «به خدا سوگند، اگر دست راست مرا قطع كرديد، من پيوسته از دين خود و از امام راستگوي داراي يقين كه نوة پيامبر پاك و امين است، دفاع مي‎كنم».‏ ◀️حضرت عباس آن‌قدر جنگيد كه بي‎حال و ناتوان شد. در اين زمان حُكَيْم بن‌طُفَيْل طائي ملعون پشت نخلي كمين كرد و ضربتي بر او وارد كرد. ◀️سپس حُكَيْم بن طُفَيْل جلو آمد و او را با به قتل رساند.(4) و اين، زماني بود که عباس [بر اثر تيرها و ضربات ديگر دشمن] زخم‌هاي شديدي برداشته بود و ديگر توان حرکت نداشت و بدين‌گونه او پس از كشتن گروهي از دشمن، به رسيد.(5) ◀️بنابر برخي گزارش‎ها، حُكَيْم بن‌طُفَيْل، پس از به شهادت رساندن حضرت عبّاس، لباس او را به برد. ◀️چون امام حسين(ع)، عباس را در كنار فرات بر زمين ديد، به سبب كشته شدن عباس به شدّت گريه كرد(6) و [با حالت انکسار] فرمود: الآنَ اِنْكَسَر ظَهْرِي وَ قَلَّتْ حِيلَتي؛ «اكنون كمرم شكست و رشتة تدبيرم گسسته شد».(7) 📚(1)، (2)،شيخ مفيد، الارشاد، ج2، ص 110 ـ 109؛ 📚(3)ابن‌شهراشوب، مناقب آل‌ابي‎طالب، ج4، ص117؛ 📚(4)ابن‌سعد، ترجمة‌الحسين و مقتله، فصلنامة تراثنا، شمارة 10، ‌ص 184؛ 📚(4)طبري، تاريخ الامم و الملوک، ج5، ص 468؛ 📚(4)ابوالفرج اصفهاني، مقاتل الطالبيين، ص85؛ 📚(5)شيخ مفيد، الارشاد، ج2، ص 110 ـ 109؛ 📚(5)ابوحنيفه دِيْنَوَري، الاخبار الطوال، ص380. 📚(5)ابن‌اعثم، كتاب الفتوح، ج 5، ص 114؛ 📚خوارزمی، مقتل‌الحسين، ج2، ص 30. 📚(6)سيد ابن‌طاووس، الملهوف علي قتلي الطفوف، ص 170. 📚(7)قاضي نُعمان، شرح الاخبار في فضائل الائمة الاطهار، ج3،ص191.
📌آیا پسران ام البنین و برادران حضرت در بودند؟ سرنوشت آنان چه شد؟ : حضرت عباس، بردران خود به نامهای ، و را نیز تشویق میکرد تا به میدان نبرد بروند. وی، خطاب به برادران فرمود: جانم به فدایتان باد، پیش بروید و از سرور خود (ع) دفاع کنید تا در پیشگاه او جان دهید. بردران یکی پس از دیگری به میدان رفتند و پس از به رسیدند و دشمن سر آنان را از تن جدا کرد. 📚 دینوری، اخبارالطوال، ص۳۸۰، 📚طبری، تاریخ، ج۵، ص۴۴۸ـ۴۴۹.
📌شب و خاکسپاری حضرت (س) با فرارسیدن شب، بعد از آنکه امیرمؤمنان (ع) به تنهایی همسرش حضرت زهرا(س) را داد و کَفَن کرد، جنازه او را برای آماده کرد. آن حضرت، بدن مطهر همسرش را بنا بر سفارشی که کرده بود، در داخل تابوت گذاشت. طبق گزارشهای منابع شیعی، تنها ، امام (ع)، امام (ع)، مقداد، سلمان، ابوذر، عمار در تشییع جنازه حضور داشتند. قبل از خاکسپاری نیز، امیرمؤمنان علی(ع) بر بدن حضرت فاطمه(س) خواند، سپس برخلاف نظر عباس که خواهان خاکسپاری علنی بود، بنابر وصیتنامه همسرش، او را و دفن کرد. طبق گزارش ابن شهرآشوب(م588ق)، هنگامی که امیرمؤمنان علی(ع) بدن مطهر همسرش را به خاک سپرد، به امر الهی دستی از قبر خارج شد و بدن آن حضرت را گرفت و در قبر نهاد. 📚ابن حجر عسقلانی، تلخیص الحبیر، ج5، ص274- 273. 📚کلینی‏، الکافی، ج3، ص159، ح13. 📚بیهقی، السن الکبری، ج4، ص34؛ 📚مغربی، شرح الأخبار في فضائل الأئمة الأطهار(ع)، ج1، ص233- 232. 📚یعقوبی، التاریخ، ج2، ص115. 📚نيشابوري، الصحيح، ج5، ص154. 📚شیخ طوسی، الامالی، ص156. 📚ابن سعد، الطبقات الكبرى، ج8، ص23. 📚ابن شهرآشوب، مناقب آل أبيطالب(ع)، ج3، ص365.
🏴 از کاروان حسيني سؤال: اگر کاروان امام حسین علیه السلام نداشتند، پس شب چه وجهي داشت؟ پاسخ: در تاريخ عاشورا سه نکته، قطعي است: ◀️مسأله آب از همان آغاز براي يزيديان، يک حربه نظامي بود. حرّ به فرمان ابن زياد مأمور بود تا امام حسين(عليه السلام) را در يک سرزمين بدون آب فرود آورَد و کربلا اين گونه بود. در روز هفتم محرم، به عمربن ‌سعد فرمان داد تا آب را بر روي کاروان حسيني ببندد. لذا شريعة فرات را با پانصد سوار بستند. اهداف دشمن از منع آب: 1- کاهش توان رزمي نيروهاي امام بر اثر تشنگي؛ 2- فشار بر اطفال و زنان و نهايتاً فشار بر امام براي تسليم شدن؛ 3- استفادة تبليغي و برانگيختن کينه هاي ديرين با اتهام دروغين بستن آب بر روي عثمان از سوي امام علي(عليه السلام). ◀️کاروان حسيني در اين سه روز با سختي زياد و بسيار محدود به آب دسترسي داشت. امام حداقل يک بار اقدام به حفر کوچک کرد و به آب رسید و آب آن تمام شد حضرت و گروهي از ياران امام نيز توانستند آب را بشکنند و مقداري آب بياورند. ◀️ تشنگي و در جزء قطعيات تاريخي است؛ البته فراز و نشيب داشته و اوج آن در روز عاشورا بوده است؛ به سببِ: شرايط جنگي به‌شدت نابرابر،‌ مبارزه و جراحت، گرماي شديد و محاصره کامل. چنان که حر خطاب به کوفيان گفت: «...مادرتان به عزايتان بنشيند؛... حسين و زنان و دختران و يارانش را از آب فرات بازداشتيد... و اينان از عطش پَرپَر مي‏زنند...» و حضرت علي اکبر به امام عرض کرد: العطش قد قتلنی؛ «تشنگی مرا کشت...» ◀️پس از توجه به سه نکتة قطعي بالا، بايد گفت غسل شب عاشورا، در روايتي از امام (عليه السلام) آمده است که امام (عليه السلام) در شب عاشورا(نزديک نماز صبح)، به يارانش فرمود: «...برخيزيد آبي بنوشيد که اين،‌ آخرين توشة شماست؛ بگيريد و غسل کنيد...» 📚شیخ صدوق، الأمالي، ص221 غسل کردن، نمادي از طهارت و آمادگي براي شهادت است؛ اما صرفاً در «يک» خبر آمده، لذا ظني است و متواتر و قطعي نيست. البته غسل بر خلاف عادت و ذهنيت ما، به آب فراوان نياز ندارد و با آب اندک هم ممکن است. همچنين احتمال دارد از آبی غيرقابل شرب برای غسل استفاده شده باشد. نيز در منابع تاريخي دارد که امام حسين(عليه السلام) صبح عاشورا قرار داد و در آنجا در ظرفي مقداري و مادة خوشبو گذاشتند و خود امام و بعداً اصحاب رفتند و آنجا بدنشان را آغشته به آن و خوش‌بو کردند و به نوعي مهياي شدند. در متن عربي گزارش اخير، لفظ «توره» به معناي ظرفي است که مشک را در آن گذاشتند؛ اما اين عبارت را نوعا به اشتباه «نوره» گفته و اشکال شده است که صبح عاشورا با کمبود آب، تنظيف بدن چه وجهي داشت 📚مقتل جامع سيدالشهداء ج1، ص742. چنانکه مسکویه رازی نیز در کتاب به کردن بدن توسط امام (ع) در شب عاشورا اشاره کرده است. 📚ابن مسکویه، تجارب الامم، ج۲، ص۷۰
📌 درباره ◀️مشهور است که ۱۲هزار نامه برای امام حسین(ع) نوشته شده و او را به کربلا دعوت کردند، اما طبق شواهد تاریخی ۱۵۰ نامه فرستاده شد و ۱۲هزار نفر با مسلم در کوفه بیعت کردند. ◀️مشهور است که امام (ع) خود را ناتمام گذاشتند، درحالی که امام حسین(ع) برای حج محرم نشده بودند و مفرده بجاآورده بودند. ◀️نقل می‌کنند که اصحاب امام (ع) شب عاشورا پراکنده شدند در حالی که طبق روایت امام معصوم(ع) این گونه نبوده است. ◀️تنها رفتن حضرت (ع) برای آوردن آب مشهور غیرمستندی است؛ زیرا هر دو برادر با هم بودند، یعنی امام حسین(ع) نیز همراه با حضرت عباس(ع) بودند. ◀️ بر بدن امام حسین(ع) و یاران ایشان از مشهورات غیرمستند است. ◀️حضرت سید الشهدا(ع) دعای را چند روز قبل از واقعه عاشورا قرائت نکرده‌اند، بلکه در سال‌های قبل قرائت شده است. ◀️ حضرت (ع)، حضور و در و همچنین از خود بی خود شدن حضرت (س) بعد از دیدن سر حضرت امام حسین(ع) بر ، از دیگر مشهورات غیرمستند عاشورا است. 📌برای مطالعه بیشتر: 📚مهدی پیشوایی و همکاران، مقتل جامع سیدالشهدا، ج۲. 📣 با تبلیغ کانال در ثواب نشر معارف حقه شیعه شریک شوید❤️ https://eitaa.com/sajadi43 ─┅═༅𖣔💚𖣔༅═┅─
🏴روضه حضرت ◀️اهل حرم نياز شديد به داشتند؛ امام (ع) و برادرش عباس در صدد تهيّه آب برآمدند‎ و با هم وارد ‎ميدان جنگ شدند و به سمت فرات حرکت کردند.(1) ◀️مردي از بني‌دارِم گفت: واي بر شما! ميان امام حسین(ع) و آب حائل و مانع شويد و نگذاريد او به آب دسترسي پيدا کند. ◀️لشكر ، عباس را از هر طرف كرده و او را از امام حسين(ع) جدا كردند. عباس [که از برادرش جدا شده بود] به تنهايي با آنان جنگيد.(2) ◀️حضرت عباس در حالي که براي آوردن آب عازم شده بود، اين‌گونه رجز مي‌‌خواند: «جان من فداي [حسين] برگزيدة پاك باد. من عباس هستم و هر بامداد، كارم سقّايي است. آن روز كه با شرّ روبرو گردم، از آن نمي‎هراسم». آن گاه حمله برد و دشمن را متفرّق كرد.(3) ◀️در اين هنگام زيد بن‌ورقاء جُهَني، پشت درخت نخلي كمين كرد، حُكَيْم بن‌طُفَيْل سِنْبِسي نيز او را ياري كرد؛ حُكَيْم، ضربتي بر عباس وارد كرد، عباس را به دست چپ گرفت و به آنان حمله كرده و اين رجز را مي‎خواند: «به خدا سوگند، اگر دست راست مرا قطع كرديد، من پيوسته از دين خود و از امام راستگوي داراي يقين كه نوة پيامبر پاك و امين است، دفاع مي‎كنم».‏ ◀️حضرت عباس آن‌قدر جنگيد كه بي‎حال و ناتوان شد. در اين زمان حُكَيْم بن‌طُفَيْل طائي ملعون پشت نخلي كمين كرد و ضربتي بر او وارد كرد. ◀️سپس حُكَيْم بن طُفَيْل جلو آمد و او را با به قتل رساند.(4) و اين، زماني بود که عباس [بر اثر تيرها و ضربات ديگر دشمن] زخم‌هاي شديدي برداشته بود و ديگر توان حرکت نداشت و بدين‌گونه او پس از كشتن گروهي از دشمن، به رسيد.(5) ◀️بنابر برخي گزارش‎ها، حُكَيْم بن‌طُفَيْل، پس از به شهادت رساندن حضرت عبّاس، لباس او را به برد. ◀️چون امام حسين(ع)، عباس را در كنار فرات بر زمين ديد، به سبب كشته شدن عباس به شدّت گريه كرد(6) و [با حالت انکسار] فرمود: الآنَ اِنْكَسَر ظَهْرِي وَ قَلَّتْ حِيلَتي؛ «اكنون كمرم شكست و رشتة تدبيرم گسسته شد».(7) 📚(1)، (2)،شيخ مفيد، الارشاد، ج2، ص 110 ـ 109؛ 📚(3)ابن‌شهراشوب، مناقب آل‌ابي‎طالب، ج4، ص117؛ 📚(4)ابن‌سعد، ترجمة‌الحسين و مقتله، فصلنامة تراثنا، شمارة 10، ‌ص 184؛ 📚(4)طبري، تاريخ الامم و الملوک، ج5، ص 468؛ 📚(4)ابوالفرج اصفهاني، مقاتل الطالبيين، ص85؛ 📚(5)شيخ مفيد، الارشاد، ج2، ص 110 ـ 109؛ 📚(5)ابوحنيفه دِيْنَوَري، الاخبار الطوال، ص380. 📚(5)ابن‌اعثم، كتاب الفتوح، ج 5، ص 114؛ 📚خوارزمی، مقتل‌الحسين، ج2، ص 30. 📚(6)سيد ابن‌طاووس، الملهوف علي قتلي الطفوف، ص 170. 📚(7)قاضي نُعمان، شرح الاخبار في فضائل الائمة الاطهار، ج3،ص191. 📚ر.ک. مقتل جامع سیدالشهدا علیه السلام.
🛑 منزلت حضرت علیه السلام ⭕️ ابو الفرج اصفهانی، چنین می‌نویسد: ✅ وکان العباس رجلا وسیما جمیلا، یرکب الفرس المطهم ورجلاه تخطان فی الأرض وکان یقال له: قمر بنی هاشم. 🔰 حضرت مردی نیک صورت و زیبا بود. هنگامی که سوار اسب بسیار عالی و تنومندی می‌شد، پاهاى مبارکش به زمین کشیده می‌شد. و به او قمر بنی هاشم گفته می‌شد و او علمدار امام حسین علیه السلام در روز عاشورا (در کربلا) بود 📚مقاتل الطالبین، تألیف ابی الفرج اصفهانی، صفحه ۹۰ •┈┈•••✾•🌹🍂☘️🍂🌹•✾•••┈┈
🏴 از کاروان حسيني سؤال: اگر کاروان امام حسین علیه السلام نداشتند، پس شب چه وجهي داشت؟ پاسخ: در تاريخ عاشورا سه نکته، قطعي است: ◀️مسأله آب از همان آغاز براي يزيديان، يک حربه نظامي بود. حرّ به فرمان ابن زياد مأمور بود تا امام حسين(عليه السلام) را در يک سرزمين بدون آب فرود آورَد و کربلا اين گونه بود. در روز هفتم محرم، به عمربن ‌سعد فرمان داد تا آب را بر روي کاروان حسيني ببندد. لذا شريعة فرات را با پانصد سوار بستند. اهداف دشمن از منع آب: 1- کاهش توان رزمي نيروهاي امام بر اثر تشنگي؛ 2- فشار بر اطفال و زنان و نهايتاً فشار بر امام براي تسليم شدن؛ 3- استفادة تبليغي و برانگيختن کينه هاي ديرين با اتهام دروغين بستن آب بر روي عثمان از سوي امام علي(عليه السلام). ◀️کاروان حسيني در اين سه روز با سختي زياد و بسيار محدود به آب دسترسي داشت. امام حداقل يک بار اقدام به حفر کوچک کرد و به آب رسید و آب آن تمام شد حضرت و گروهي از ياران امام نيز توانستند آب را بشکنند و مقداري آب بياورند. ◀️ تشنگي و در جزء قطعيات تاريخي است؛ البته فراز و نشيب داشته و اوج آن در روز عاشورا بوده است؛ به سببِ: شرايط جنگي به‌شدت نابرابر،‌ مبارزه و جراحت، گرماي شديد و محاصره کامل. چنان که حر خطاب به کوفيان گفت: «...مادرتان به عزايتان بنشيند؛... حسين و زنان و دختران و يارانش را از آب فرات بازداشتيد... و اينان از عطش پَرپَر مي‏زنند...» و حضرت علي اکبر به امام عرض کرد: العطش قد قتلنی؛ «تشنگی مرا کشت...» ◀️پس از توجه به سه نکتة قطعي بالا، بايد گفت غسل شب عاشورا، در روايتي از امام (عليه السلام) آمده است که امام (عليه السلام) در شب عاشورا(نزديک نماز صبح)، به يارانش فرمود: «...برخيزيد آبي بنوشيد که اين،‌ آخرين توشة شماست؛ بگيريد و غسل کنيد...» 📚شیخ صدوق، الأمالي، ص221 غسل کردن، نمادي از طهارت و آمادگي براي شهادت است؛ اما صرفاً در «يک» خبر آمده، لذا ظني است و متواتر و قطعي نيست. البته غسل بر خلاف عادت و ذهنيت ما، به آب فراوان نياز ندارد و با آب اندک هم ممکن است. همچنين احتمال دارد از آبی غيرقابل شرب برای غسل استفاده شده باشد. نيز در منابع تاريخي دارد که امام حسين(عليه السلام) صبح عاشورا قرار داد و در آنجا در ظرفي مقداري و مادة خوشبو گذاشتند و خود امام و بعداً اصحاب رفتند و آنجا بدنشان را آغشته به آن و خوش‌بو کردند و به نوعي مهياي شدند. در متن عربي گزارش اخير، لفظ «توره» به معناي ظرفي است که مشک را در آن گذاشتند؛ اما اين عبارت را نوعا به اشتباه «نوره» گفته و اشکال شده است که صبح عاشورا با کمبود آب، تنظيف بدن چه وجهي داشت 📚مقتل جامع سيدالشهداء ج1، ص742. چنانکه مسکویه رازی نیز در کتاب به کردن بدن توسط امام (ع) در شب عاشورا اشاره کرده است. 📚ابن مسکویه، تجارب الامم، ج۲، ص۷۰