#شریک_خون
🔹کلام آیت الله العظمی بهجت(ره) از زبان استاد تحریری در رابطه با #لعن
🔺بنده چندین بار از مرحوم آیة الله العظمی بهجت (ره) شنیدم که : دشمن کاری می کند که به شیعه می گوید به #مقدسات_اهل_سنت ناسزا بگو و به سنی ها هم می گوید بروید در محلات شیعی اذان بدون شهادت بر امیرالمومنین بدهید.
📛 بنده چندین بار از ایشان شنیدم و همچنین به بنده فرمودند اگر یک شیعه گوشه عالم به واسطه #لعن_شما #کشته_بشود شما در خون او #شریک هستید... .
#تفسیر_سطح_متوسط
#تفسیر_سوره_مطففین
#سوره_مطففین
🔅🔅🔅
📌نگاشت25 :تفسیر آیه8 سوره مطففین
✳️و مَا أَدْرَاکَ مَا سِجِّينٌ
☑️۱ - ابزار شناخت دیوان نامه هاى اعمال بد، در دسترس همگان نیست. (و ما أدریک ما سجّین)
☑️۲ - مخزن نامه هاى عمل بدکاران، داراى ویژگى هایى فراتر از حد بیان است و پستى و گریزناپذیر بودن آن قابل توصیف نیست. (و ما أدریک ما سجّین) ریشه کلمه «سجّین» بر زندان بودن جایگاه نامه عمل بدکاران دلالت دارد و پستىِ آن، از تقابل با «علّیّین» در آیات بعد استفاده مى شود.
🌴🌴🌴
👈 به هنگام فتنه ها و بلاها از قرآن کمک بگیریم.
التماس دعا🙏
🔅تفسیر و قرآن پژوهی
#سوال_تاریخی
📗برگرفته از کتاب رهنمای طریق اثر آیت الله جاودان حفظه الله
💢ابولؤلؤ که خلیفه دوم را به قتل رسانید کیست؟ آیا مسلمان بود؟!
✅جواب: فیروز ایرانی که نزد ما به ابولؤلؤ مشهور است طبق نظر مورخان مشهور، مسیحی یا یهودی یا مجوسی بوده است وظاهرا به خاطر غضب شکست و اسارت ایرانیان خلیفه دوم را به قتل رساند و بعدا با همان خنجر که عمر را مضروب ساخته بود خودکشی کرد بنابراین قبر منسوب به او در کاشان مشکوک است.از طرفی روز نهم ربیع نیز روز قتل عمر بن سعد (از قاتلان اهل بیت در کربلا) است و عمر بن خطاب در بیست و ششم ماه ذی الحجة مضروب شده و در بیست هشتم همان ماه از دنیا رفته است.
#صلوات
5.37M حجم رسانه بالاست
مشاهده در ایتا
نماهنگ زیبای السلام علیک یا حجه الله فی ارضه
کارگردان: علی فانی
هدیه به پیشگاه صاحب الزمان عجل الله تعالی فرجه الشریف
#تاریخ_اسلام
📌زندگی نامه امام_زمان(عج)
🔸نام: محمد،
نام پدر: امام حسن عسکری(ع).
نام مادر: نرجس یا ریحانه یا سوسن.
زمان و مکان تولد: ۱۵ شعبان سال۲۵۵ در سامراء.
نرجس خاتون مدت کوتاهی بعد از تولد امام زمان(عج) از دنیا رفت.
به خاطر حفظ جان امام زمان، ولادت وی پنهانی بود. اما برخی شیعیان قم و دیگر مناطق شیعی از تولد وی آگاه شدند.
🔸القاب:
مهدی، بقية الله، حجت، صاحب الزمان، قائم، منصور و...
وی تا هنگام ظهور، زن و بچه ای ندارد.
🔸شمايل حضرت هنگام ظهور:
شبیه رسول خدا(ص)،
صورتی گندمگون، پیشانی بلند، بینی کشیده دارد و هنگام ظهور، شبیه مرد چهل ساله است.
🔸هنگام ظهور برخی از اولیاء الهی #رجعت کرده و امام #حسين(ع) او را هنگام وفات #غسل می دهد.
🔸غیبت و امامت امت:
در سال۲۶۰ به امات رسید و دو دوره غیبت صغرا و کبرا دارد.
غیبت صغرا از سال۲۶۰ تا سال۳۲۹ به مدت۶۹ سال طول کشید.
📌 امام صادق(ع) فرمود: فلسفه غیبت را جز خدا کسی نمی داند.
زمینه های ظهور:
ناامیدی مردم از نیامدن امام زمان،
فراگیر شدن ظلم و ستم.
نشانه های هنگام ظهور:
ندای آسمانی که همه میشنوند،
خروج سفیانی،
فرو رفتن سپاه سفیانی در محلی بنام بیداء،
قتل انسانی پاک در مکه،
و به نقلی خروج شخصی بنام یمانی.
🔴نشرحداکثری
12.48M حجم رسانه بالاست
مشاهده در ایتا
👤بیانات #مقام_معظم_رهبری درباره برائت و عید الزهرا(سلام الله علیها)
🌸🌿🌸🌿🌸🌿🌸🌿🌸🌿🌸🌿﷽
#اسرار_عبادات
#اسرار_نماز
(قسمت چهاردهم)
🔰مراتب خشوع🔰
🍃مراتب خشوع ⬅️ به حسب مراتب ادراك عظمت و جلال و حسن و جمال است.
🌴چون امثال ما با اين حال، از نور مشاهدات محروميم، ناچار بايد در صدد تحصيل خشوع از طريق علم يا ايمان بر آييم.
✨قال الله تعالى:
«قَدْ افْلَحَ الْمُؤْمِنوُنَ الَّذين هُمْ في صَلاتِهِمْ خاشِعُون؛
همانا رستگار شدند مؤمنانى كه در نمازشان خاشعاند.»
( مؤمنون- 1 و 2)
🌴خداوند، خشوع در نماز را از حدود و علائم ايمان قرار داده، پس، هر كس در نماز خاشع نباشد، به حسب فرموده ذات مقدّس حق، از زمره اهل ايمان خارج است.
🌴و نمازهاى ما كه مشفوع با خشوع نيست از نقصان ايمان يا فقدان آن است.
🌴و چون اعتقاد و علم غير از ايمان است، از اين جهت، اين علمى كه به حق و اسماء و صفات او و ساير معارف الهيّه در ما پيدا میشود، غير از ايمان است.
⚫️شيطان به شهادت ذات مقدّس حق، علم به مبدأ و معاد دارد، با این وجود، كافر است.
🌴چرا که:
🔸«خَلَقْتَنى مِنْ نارٍ وَ خَلَقْتَهُ مِنْ طِين؛ مرا از آتش و او را از گل آفريدهاى.»( اعراف- 12) گويد.
🔹حق تعالى و خالقيّت او را مقرّ است ⬅️ انْظِرْنى الى يَوْمِ يُبْعَثوُن؛ مرا تا روزى كه بر انگيخته شوند مهلت ده.»( اعراف- 14) گويد.
⬅️ پس معاد را معتقد است.
🔸علم به كتب و رسل و ملائكه دارد، با اين وصف خداوند او را كافر خطاب كرده و از زمره مؤمنين خارج فرموده است.
🌴 پس، اهل علم و ايمان از هم ممتازند: هر اهل علمى اهل ايمان نيست.
#حضرت_امام_خمینی_ره
#آداب_الصلاة
♦️ قتل عُمر بن خطاب در ماه ذيالحجة بوده است، نه ربیعالأول؛
تاریخ قتل عُمر بن خطاب در تمام منابع تاریخی -اعم از شیعه و سنی- بدون استثناء در ماه ذیالحجه و در روزهای آخر این ماه گفته شده است.
اختلاف اقوال فقط در تعیین روز است: روز زخمی شدن و روز فوتش؛
خنجر خوردنش را اکثر قریب به اتفاق مورخان و تقریباً به اجماع، در بامداد روز چهارشنبه ٢٦ ذیالحجه سال ٢٣ق گفتهاند،
و فوتش را اغلب سه روز پس از زخمی شدنش.
شروع خلافت عثمان را نیز همگی بی اختلاف در ابتدای ماه محرّم گفتهاند.
بهرحال شهرت جرح و قتل عُمر بن خطاب در ماه ربیعالأول، پایه و استنادی علمی ندارد و بر خلاف اجماع مورخان، و لذا بی اعتبار است.
📚 موسوعة التاريخ الإسلامي ٤: ٢٩٩– ٣٠٠.
ــــــــــــــــــــ
❖ جهت تسهیل مراجعه به منابع، عنوان برخی منابع کهن و نیز برخی منابع میانی و متأخر که به ذکر تاریخ قتل عمر بن خطاب یا تاریخ شروع خلافت عثمان پرداختهاند در پی آمده است:
- الطبقات الكبرى (ابن سعد، ٢٣٠ق)، ج٣، ص٣٦٤– ٣٦٥؛
- تاریخ خليفة بن خياط (٢٤٠ق)، ص١٠٩؛
- التاريخ الصغير (بخاري، ٢٥٦ق)، ج١، ص٧٥؛
- أنساب الأشراف (بلاذري، ٢٧٩ق)، ج١٠، ص٤٣٩؛
- تاريخ اليعقوبي (٢٨٤ق)، ج٢، ص١٥٩؛
- المعجم الكبير (طبراني، ٣٠٦ق)، ج١، ص٧٠، ح٧٢ و ٧٣ و ٧٤؛
- تاريخ الطبري (٣١٠ق)، ج٣، ص٢٦٥– ٢٦٦؛
- همان، ج٤، ص١٩٣؛
- التنبیه والإشراف (معسودي، ٣٤٦ق)، ص٢٥٠ و ٢٥٣؛
- مروج الذّهب (مسعودي، ٣٤٦ق)، ج٢، ص٣٠٤ و ٣٣١؛
- مسار الشيعة (شيخ مفيد، ٤١٣ق)، ص٢٣؛
- الإستيعاب (ابن عبد البر، ٤٦٣ق)، ج٣، ص١١٥٢؛
- تاريخ مدينة دمشق (ابن عساكر، ٥٧١ق)، ج٤٤، ص٤٦٤ و ٤٦٧؛
- الكامل في التاريخ (ابن أثير، ٦٣٠ق)، ج٣، ص٥٢؛
- وفيات الأعيان (ابن خلكان، ٦٨١ق)، ج٣، ص٤٣٩؛
- العدد القوية لدفع المخاوف اليومية (علي بن يوسف حلي(برادر علامه حلي)، حدود ٧٠٥ق)، ص٣٢٨؛
- الوافي بالوفيات (صفدي، ٧٦٤ق)، ج٢٢، ص٣٠٤؛
- البداية والنهاية (ابن كثير، ٧٧٤ق)، ج٧، ص١٥٥– ١٥٦؛
- مجمع الزوائد (هيثمي، ٨٠٧ق)، ج٩، ص٧٩؛
- فتح الباري (ابن حجر عسقلاني، ٨٥٢ق)، ج٩، ص١٥؛
- المصباح (جُنة الأمان الواقية وجَنة الإيمان الباقية) (شيخ إبراهيم كفعمي،٩٠٥ق)، ص٥١١ و ٥١٥؛
- بحار الأنوار (علامه مجلسي، ١١١١ق)، ج٥٥، ص٣٧٢؛
- الكُنى والألقاب (شيخ عباس قمي، ١٣٥٩ق)، ج٣، ص١٦٧؛
- مستدرك سفينة البحار (شيخ علي نمازي شاهرودي، ١٤٠٥ق)، ج٢، ص٢١٦.