#همه_ى_كارها_دست_شهداست....! 🌷طبق برنامه اى كه تدارك ديده شده بود، قرار بود پيكر پاك شهيد موسوى را به آمل منتقل و به خانواده ى شهيد تحويل دهيم تا پس از مراسم احياى شب ٢١ ماه رمضان فرداى آن شب يعنى روز شهادت حضرت امير همان جا پيكر را دفن كنند. 🌷در جريان انتقال پيكر پاك شهدا، دوستان با وجودى كه پيكر شهيد موسوى را كنار گذاشته بودند تا به آمل بفرستند، اما به طور اشتباه همراه شهداى ديگر، پيكر ايشان را هم به اهواز فرستادند، تا همراه شهداى ديگر از شلمچه به طرف مشهد تشييع شود. 🌷همان زمان، مادر شهيد تماس مى گيرد و اصرار مى كند پيكر شهيد را به آمل بفرستيد، چون آن طور كه ايشان گفته بود در آمل، خانواده ى شهيد برنامه ريزى كرده بودند و مهمان دعوت كرده بودند. دوستان تلفن زدند و مرا در جريان گذاشتند.... 🌷....من گفتم: خب! اگر خانواده ى شهيد اصرار دارند، چاره اى نيست، پيكر را سريع با هواپيما به تهران و از آن جا به آمل بفرستيد، اما براى خودم اين پرسش پيش آمد كه شهيد چطور حاضر شده دوستانش را ترك كند و فيض زيارت حرم ثامن الائمه (ع) را از دست بدهد؟! چون كاملاً معتقدم ما كاره اى نيستيم. همه ى كارها دست شهداست. 🌷اين گذشت، تا اين كه شب ٢٣ رمضان، از بچه ها پرسيدم: بالاخره پيكر شهيد موسوى را به آمل فرستاديد؟ گفتند: نه. پرسيدم: چرا؟ گفتند: ما مقدمات انتقال پيكر شهيد را به آمل آماده مى كرديم و در آستانه ى فرستاندن آن بوديم كه تلفن زنگ زد.... 🌷....مادر شهيد پشت خط بود و گفت: ديشب خوابى ديدم. البته به طور كامل، خواب را تعريف نكرد. _بر اساس آن بايد بچه ى من ابتدا به مشهد برود، زيارت بكند، بعد بيايد ما پيكر را تحويل بگيريم. اتفاقاً پيكر شهيد سيد على موسوى از پيكرهايى بود كه دو بار، دور ضريح نورانى آقا على بن موسى الرضا (ع) طواف داده شد! راوى: سردار باقرزاده 📚 كتاب "كرامات شهدا" #شهدا_را_ياد_كنيم_با_ذكر_صلوات