درس گفتارهايى از #نهج_البلاغه ✨پيوسته دلت شاد و لبت خندان باد بو على سينا در نمط نهم اشارات در "مقامات العارفين" گفته است: عارف خرم و بشاش و خنده رو است و چگونه شادمان نباشد، در حالى كه او از حق و از همه‌ى جهان مسرور است. سعدى هم مى‌گويد: «به جهان خرم از آنم كه جهان خرم از اوست / عاشقم بر همه عالم كه همه عالم از اوست» در تعليمات دينى همواره بر خرسندى و خشنودى و خرمى در دنيا تأكيد شده است و از چهره در هم كشيدن و اخم و عبوسى پرهيز داده شده است. مثلاً در قرآن آمده است: به فضل و رحمت پروردگار بايد شادمان و خرم بود. (سوره يونس/٥٨) و در آيه‌اى ديگر مى‌گويد: اين بدكيشان و دو رويان بايستى كم بخندند و بسيار بگريند - و نه مؤمنان (سوره توبه/٨٢) امير مومنان عليه السلام در حكمت ٣٣١ نهج البلاغه مى‌فرمايد: كسى كه مؤمن است چهره‌اى شاد و خرم دارد و اگر هم حزن و اندوهى داشته باشد، آن را در دل نهان مى‌دارد. الْمُؤْمِنُ بِشْرُهُ فِي وَجْهِهِ وَ حُزْنُهُ فِي قَلْبِه به قول حافظ: «با دلى خونين لبى خندان بياور همچو جام / نى گرت زخمى رسد آئي چو چنگ اندر خروش» 📚نهج البلاغه حکمت ٣٣١ 🖋دکتر #منصور_پهلوان 🌷 #کانال_سلام_برابراهیم http://eitaa.com/joinchat/2627731459Cc1072cffd0