#داستان #پیچند #قسمت_بیستم_و_یکم 🔹 نگاه ابوذر خاص و پر از تحسین شد. جواد، صفحه دیگری را باز کرد و به ابوذر نشان داد. حالا موقعیت مکانی، دمای بدن و ضربان و فشار خون بدن ابوذر بعلاوه حرکت ساعت و هر چیزی که در دست ابوذر قرار داشت را روی مونیتور می شد دید. ابوذر با دیدن این صحنه، چشمان خسته اش از هم گشوده شد و تنها چیزی که در دهانش چرخید این بود که با لحن غلیظ عربی گفت:"الله اکبر" 🔸چند ساعت گذشته بود و یاسر، وسایل و بچه ها را با خود آورده بود. روح الله و مجتبی و سید کاظم، لباس راه از تن در آوردند و بلوز های مشکی ساده شان را پوشیدند و مشغول درست کردن کابین دستشویی ها، صندلی ها و آبراه ها شدند. سید حسن، دستگاه توربینی چاه کن را هم آورده بود و سه توربین حرکتی را داخل تونل های فاضلات دستشویی ها کار گذاشت. ابوذر که سر از این توربین ها و پیچش آن در نیاورده بود پرسید:"کار دقیق این ها چیست؟" سید حسن با زبانی ساده گفت:"من اسمشان را گذاشته ام موش کور. راه های گرفته را می کند و باز می کند. اگر دکمه حرکتی اش را بزنی تونل می کند و خاک و هر چه جلوی راهش باشد را اطرافش فشرده می کند. یعنی در عین اینکه این پره ها می چرخند و تونل باز می شود، هم زمان دیواره تونل هم ساخته می شود و محکم و فشرده می شود."سید حسن که تعجب ابوذر را دید، شلنگ بسیار نازکی که به مخزنی بسیار کوچک به اندازه یک آمپول پنی سیلین متصل بود اشاره کرد و گفت:" البته به کمک این شیلنگ که مایعی مخصوص را به دیواره ها می پاشد و با حرارتی که از چرخش پره ها ایجاد می شود، آن مایع و خاک اطراف، شبیه بتن سفت می شوند. اگر هم دکمه حرکتی اش را نزنیم، جلو نمی رود. در جا حرکت می کند و گرفتگی ها را باز می کند." جواد که از چهره منبسط شده ابوذر، حسابی سر کیف آمده بود گفت:" سید حسن این را آورده چون طبق گزارش ها، گرفتگی فاضلاب های اینجا زیاد است و امسال که جمعیت بالای سی میلیون زائر است، زیرساخت ها جواب نمی دهند" 🔹صدای مرد تنومند موکب روبرو به تعارف مردم برای خوردن آبگوشت بلند شد. سه ساعتی گذشته بود و اگر چه برای دادن آبگوشت کمی زود بود اما کاسه ها و نان های سنگک داخل مجمع های بزرگ، زائرین را به رفع خستگی و خوردن غذا دعوت می کرد. جایگاه نشستن در اطراف موکب جواد و بچه های نخبه دانشگاه هم آماده بود و مردم جا به جا روی صندلی و زمین ، زیر سایه بان های که جواد و روح الله زحمت نصبش را کشیده بودند، نشسته بودند. حمام ها هم به راه افتاده بود و روح الله، گلی و کثیف، خبر افتتاحش را به جواد آقا داد. مانده بود دستشویی ها که هنوز توربین های پیش برنده، چند صد متری را تا رسیدن به چاه فاضلابی که هشتصد متر جلوتر حفر کرده بودند داشتند. سید حسن به جواد آقا گفت:"بیست دقیقه دیگر می توانید دستشویی ها را هم افتتاح کنید. الان هم می شود اما بهتر است آبی وارد تونل نشود تا دیواره ها به مشکل بر نخورند." جواد آقا به سید حسن گفت:"متشکرم سید جان. خدا به همه تان اجر دهد که زحمات چندین و چند ساله تان را اینطور رایگان و بدون حمایت و پشتیبانی خاصی، به اینجا آورده اید. خدا اجرتان دهد" 🔸گوشی یاسر زنگ خورد. یاسر به زبان محلی دو سه جمله ای گفت و قطع کرد. رو به آقا جواد کرد و گفت:"برویم برای بچه ها ناهار بگیریم؟" روح الله گفت:"زحمت نکشید حاجی. ما همه در حرم نیت روزه کرده ایم." جواد آقا با لبخند قبول باشدی گفت و رو به یاسر گفت:"برویم." قابلمه کوچکی را برداشت تا به اندازه چهار نفر آبگوشت بگیرد. همان چهارنفری که افراد مشکوک موکب روبرو، آن ها را دیده بودند یعنی جواد. استاد واعظیان. روح الله و سید کاظم و به لطف اختراع روح الله ، از حضور بقیه بی خبر بودند.. سید کاظم، جواد آقا را همراهی کرد و به محض دیدن آن سه نفر، خداقوتی کش دار گفت و از زحماتشان تشکر کرد. 🔹زائرین همه دل های پر امیدشان را به حرم اباعبدالله الحسین علیه السلام گره زده بودند. برخی برای رفع خستگی راه، درنگ کرده و کاسه آبگوشتی برداشتند. برخی دیگر به مهربانی ای که خاص این راه و مسیر است، تشکر کرده و به راهشان ادامه می دادند. قابلمه آبگوشت را سید کاظم روی دست گرفت و داخل موکب شد. آقا یاسر بلافاصله قابلمه را گرفت و به بخش داخلی موکب که توسط عصای استتار روح الله، استتار شده بود رفت. بچه های تیم حشد الشعبی، با دستگاه های مجهزشان منتظر بودند. #سیاه_مشق @salamfereshte