🔰 برای استفاده از ماه رمضان، نیاز به «طهارت جامع» است.

#نجوای_بندگی 🔹قرائت کامل دعای ابوحمزه ثمالی 🔹 زمان: شب دوم تا پایان ماه مبارک رمضان ساعت ۱۲/۳۰ بامداد تا حدود ۲ بامداد 🔹 مکان: حرم مطهر حضرت #معصومه_سلام‌الله‌علیها/صحن امام هادی علیه السلام(طلا)/شبستان حضرت زهرا سلام الله علیها #قم_المقدسه #دعای_ابوحمزه_ثمالی

📌مجموعه کانال‌های تخصصی که دوستان، برای استفادهٔ شما عزیزان راه‌اندازی کرده‌اند: ۱. 💞هوای عاشقی💞: نکات ناب عاشقانه | بندگی احرار https://eitaa.com/joinchat/2467037479Ccfe91a96a7 ۲. ترنم عشق| عرفان و حافظ: 💖 شرح عرفانی اشعار حافظ شیرازی https://eitaa.com/joinchat/114950483C861324abc0 ۳. پاسداران حریم عشق: 🔥 شرح حال عارفان و دلسوختگان سیرالی‌الله https://eitaa.com/pasdarane_harime_eshgh ۴. تدبر انفسی: آموزش تدبر در قرآن و به‌خود گرفتن آیات https://eitaa.com/joinchat/1469382979C586b42de2a

👈 خلاصه + متن کامل 👉 ❤️ بیانات حضرت استاد غفاری دام ظله ❤️ 🔹ماه مبارک رمضان 🔹 جلسه دوم 🔹 شنبه ، 5 فروردین 1402 🔹 شب چهارم ماه مبارک #خلاصه_بیانات #متن_کامل #جلسه_دوم ❤️ عشق جاری است... 🌐 @EshgheJari https://eitaa.com/eshghejari

🔰 مهمانی خدا بر خلاف مهمانی های ما، «صوم» است؛ پرهیز دادن است از شهوات انسانی. ✅ معنای واقعی دعا و خواندن خدا، حاضر دیدن خدا در همه جاست. 🎙امام خمینی(ره)

🔰 از نظر لغت و بيانات الهى ميان "خوف" و "خشيت" فرق است. خوف در ترسى كه سببش امور ظاهرى باشد و گاهى نيز در خشيت-كه مربوط‍‌ به ترس باطنى از عظمت پروردگار است- استعمال مى‌شود. ⬅️ قرآن شريف در بيشتر موارد، "خوف" را در ترس از امور ظاهرى استعمال فرموده و اولياى خويش را از اين ترس مبرّا دانسته و مى‌فرمايد: 🔹أَلا إِنَّ‌ أَوْلِياءَ اللّهِ‌ لا خَوْفٌ‌ عَلَيْهِمْ‌ وَ لا هُمْ‌ يَحْزَنُونَ‌ آگاه باشيد كه بر دوستان خدا نه بيمى است و نه آنان اندوهگين مى‌شوند. 🔥 و گاهى "خوف" در قرآن به معناى خشيت-كه ترس از عظمت پروردگار است- استعمال شده،خداوند مى‌فرمايد: 🔹-وَ لِمَنْ‌ خافَ‌ مَقامَ‌ رَبِّهِ‌ جَنَّتانِ‌ و هر كس را كه از مقام پروردگارش بترسد دو باغ است. 🔹-وَ أَمّا مَنْ‌ خافَ‌ مَقامَ‌ رَبِّهِ‌ وَ نَهَى النَّفْسَ‌ عَنِ‌ الْهَوى‌* فَإِنَّ‌ الْجَنَّةَ‌ هِيَ‌ الْمَأْوى‌ و امّا كسى كه از ايستادن در برابر پروردگارش هراسيد و نفس [خود] را از هوس بازداشت، پس جايگاه او همان بهشت است. 🔹-إِنّا نَخافُ‌ مِنْ‌ رَبِّنا يَوْماً عَبُوساً قَمْطَرِيراً ما از پروردگارمان از روز عبوسى سخت،وهراسناكيم. 🌕 برعكس، قرآن شريف در بيشتر موارد،"خشيت" را در ترس از عظمت پروردگار استعمال نموده و مى‌فرمايد: 🔹-رَضِيَ‌ اللّهُ‌ عَنْهُمْ‌ وَ رَضُوا عَنْهُ‌ ذلِكَ‌ لِمَنْ‌ خَشِيَ‌ رَبَّهُ‌ خدا از آنان خشنود است و [آنان نيز] از او خشنود،اين [پاداش] براى كسى است كه از پروردگارش بترسد. 🔹-وَ مَنْ‌ يُطِعِ‌ اللّهَ‌ وَ رَسُولَهُ‌ وَ يَخْشَ‌ اللّهَ‌ وَ يَتَّقْهِ‌ فَأُولئِكَ‌ هُمُ‌ الْفائِزُونَ‌ و كسى كه خدا و فرستاده‌ى او را فرمان بَرد و از خدا بترسد و از او پروا كند، آنانند كه خود كاميابند. 🔹-إِنَّما يَخْشَى اللّهَ‌ مِنْ‌ عِبادِهِ‌ الْعُلَماءُ إِنَّ‌ اللّهَ‌ عَزِيزٌ غَفُورٌ از بندگان خدا تنها دانايانند كه از او مى‌ترسند. 🔹-سَيَذَّكَّرُ مَنْ‌ يَخْشى‌ آن كس كه ترسد، به زودى عبرت گيرد. 🔹-اَلَّذِينَ‌ يُبَلِّغُونَ‌ رِسالاتِ‌ اللّهِ‌ وَ يَخْشَوْنَهُ‌ وَ لا يَخْشَوْنَ‌ أَحَداً إِلاَّ اللّهَ‌ همان كسانى كه پيام‌هاى خدا را ابلاغ مى‌كنند و از او مى‌ترسند و از هيچ‌كس، جز خدا بيم ندارند. 📚 نور هدایت (استاد سعادت پرور) ، ج ۴ ، ص ۴۵۳ و ۴۵۴

🔰 توضیح فرازی از دعای ابوحمزه ثمالی: «وَ بِمُناجاتِكَ‌ بَرَّدْتُ‌ أَلَمَ‌ الْخَوْفِ‌ عَنِّى» فقط‍‌ با مناجات با تو، درد ترسِ‌ [از تو] را خنك نموده [و] از خود [دور مى‌نمايم]. 🌕 مفهوم خوفی كه با مناجات ساكن مى‌گردد: مراد از "خوف"، در جمله‌ى «وَ بِمُناجاتِكَ‌ بَرَّدْتُ‌ أَلَمَ‌ الْخَوْفِ‌ عَنِّى» چه خوفى است كه با نجوا كردن با خدا، مى‌توان شعله‌ى آن را تبريد و سرد نمود؟ ❓ آيا 1⃣خوف از ناملايمات عالم طبيعت 2⃣ و یا مشكلات پس از اين عالم 3⃣ و یا خوف از نرسيدن به مقصود و در آتش فراق حقّ‌ سبحانه سوختن است‌؟ ✅ اگر چه هر كدام از اين احتمال‌ها را وجهى است، ولى معناى "سوّم" را به اعتبار بيان جمله‌ى گذشته و فراز آينده، بيشتر مى‌توان مورد توجّه قرار داد. 📚 نور هدایت (استاد سعادت پرور) ، ج ۱ ، ص ۱۲۱ و ۱۲۲

❤️ قسمتی از دعای عید قربان: «اَللّهُمَّ‌ اجْعَلْ‌ حُبَّكَ‌ أَحَبَّ‌ الْأَشْياءِ إِلَىَّ‌، وَ اجْعَلْ‌ أَخْوَفَ‌ الْأَشْياةِ‌ عِنْدِى خَوْفَكَ‌، وَ ارْزُقْنِى الشَّوْقَ‌ إِلى‌ لِقائِكَ‌، وَ أَقْرِرْ عَيْنِى بِعِبادَتِكَ‌.» خداوندا! محبّتت را محبوب‌ترين چيزها و بيمت را ترسناك‌ترين چيزها نزد من قرار ده و شوق ملاقاتت را روزى‌ام كن و با عبادتت چشمم را روشن نما. 🔰...«وَ اجْعَلْ‌ أَخْوَفَ‌ الْأَشْياءِ عِنْدِى خَوْفَكَ‌» نظر به اين كه در مقابل: «أَحَبَّ‌ الْأَشْياءِ...» واقع شده، به نظر مى‌رسد تقاضاى خوف از عظمت پروردگار-كه بالاترين ترس از او سبحانه به حساب مى‌آيد- اراده شده باشد،(نه تقاضاى خوف در مقابل رجاء) خداوند مى‌فرمايد: 🔹- وَ لِمَنْ‌ خافَ‌ مَقامَ‌ رَبِّهِ‌ جَنَّتانِ‌ و هر كس را كه از مقام پروردگارش بترسد، دو بهشت است. 🔹-وَ أَمّا مَنْ‌ خافَ‌ مَقامَ‌ رَبِّهِ‌ وَ نَهَى النَّفْسَ‌ عَنِ‌ الْهَوى‌ فَإِنَّ‌ الْجَنَّةَ‌ هِيَ‌ الْمَأْوى‌ و اما كسى كه از ايستادن در برابر پروردگارش هراسيد و نفس [خود] را از هوس بازداشت...پس جايگاه او همان بهشت است. 🔹-إِنَّ‌ الْأَبْرارَ ... إِنّا نَخافُ‌ مِنْ‌ رَبِّنا يَوْماً عَبُوساً قَمْطَرِيراً همانا نيكان...[مى‌گويند:] ما از پروردگارمان از روز عبوسى سخت هراسناكيم. 🔹-إِنَّما يَخْشَى اللّهَ‌ مِنْ‌ عِبادِهِ‌ الْعُلَماءُ از بندگان خدا،تنها دانايانند كه از او مى‌ترسند. ❤️ محبت و خوف؛مقدم بر شوق لقا و عبادت: در مورد فراز سوم «وَ ارْزُقْنِى الشَّوْقَ‌ إِلى‌ لِقائِكَ‌» مى‌توان گفت: اين امر تحقّق پيدا نمى‌كند و به مرحله‌ى استجابت نمى‌رسد، مگر بعد از استجابت دو امر اوّل. 🦋 و نيز تقاضاى چهارم: «وَ أَقْرِرْ عَيْنِى بِعِبادَتِكَ‌»، بدون تحقق دو امر اوّل براى كسى حاصل نخواهد شد؛ زيرا شوق ديدار حضرت حق سبحانه و نور چشم بودن عبادت او سبحانه، وقتى براى شخص حاصل خواهد شد كه "محبّت" و "عظمت" او سبحانه فراگير وجودش گردد و معناى محبّت و بزرگوارى حقّ‌ سبحانه را دريافته باشد. 📚 نور هدایت (استاد سعادت پرور) ، ج ۳ ، ص ۴۵۰ و ۴۵۱

🔰 توضیح فرازی از دعای شب دوم ماه رمضان: «أَسْأَلُكَ‌ قَلْباً وَجِلاً مِنْ‌ مَخافَتِكَ‌، أُدْرِكُ‌ بِهِ‌ جَنَّةَ‌ رِضْوَانِكَ‌، وَ أَمْضِى بِهِ‌ فِى سَبِيلِ‌ مَنْ‌ أَحْبَبْتَ‌، وَ أَرْضَاكَ‌ عَمَلُهُ‌، وَ أَرْضَيْتَهُ‌ فِى ثَوابِكَ‌، حَتّى‌ تُبَلِّغَنِى بِذلِكَ‌ ثَقِةَ‌ الْمُؤْمِنِينَ‌ بِكَ‌، وَ أَمانَ‌ الْخآئِفِينَ‌ مِنْكَ‌.» 🔹از تو قلبى هراسان از خوفت را خواستارم، تا به وسيله‌ى آن به بهشت رضوان تو نايل گشته، و راه و روش كسانى را كه به دوستى گرفته و عمل و كردارشان تو را خرسند ساخته و با پاداشت خشنودشان گردانيدى، بپيمايم، تا بدين وسيله مرا به اطمينان و اعتماد كسانى كه به تو ايمان آورده، و به آرامش و آسودگى و ايمنى آنان كه از تو خوف و بيم دارند، برسانى. ✅ از جمله‌ى اوّل اين فراز: «قَلْباً وَجِلاً مِنْ‌ مَخافَتِكَ‌» به اعتبار اين كه ترس به "قلب" استناد داده شده و نيز به لحاظ‍‌ كاف خطاب:«مَخافَتِكَ‌»، معلوم مى‌شود مراد از خوف در اين جا "ترس از عظمت الهى" است و چنين خوفى «خشيت» ناميده مى‌شود. افزون بر اين، نتايجى كه در ذيل جمله اوّل ذكر شده، شاهد بر معناى فوق مى‌باشد؛زيرا تنها اين گونه ترس از خدا است كه مى‌تواند آثار ذيل را در پى داشته باشد. اين آثار عبارت‌اند از: 1⃣ رسيدن به جنّت رضوان ظاهراً مراد از بهشت رضوان، نه بهشت موعود بلكه جنّتى برتر از آن است‌؟ زيرا از تعبير«رِضْوَانِكَ‌» معلوم مى‌شود كه خشنودى خداوند از بنده، خود جنّتى براى بندگان خاصّ‌ و اهل خوف و خشيت الهى است؛ چنان كه مى‌فرمايد: 🔹رَضِيَ‌ اللّهُ‌ عَنْهُمْ‌ وَ رَضُوا عَنْهُ‌ ذلِكَ‌ لِمَنْ‌ خَشِيَ‌ رَبَّهُ‌ خدا از آنان خشنود است و [ آنان نيز ] از او خشنود؛اين [ پاداش ] براى كسى است كه از پروردگارش بترسد. از اين آيه‌ى شريفه‌ى "رَضِيَ‌ اللّهُ‌ ... خَشِيَ‌ رَبَّهُ‌" استفاده مى‌شود كه خداوند از هر كس كه داراى خشيت باشد، خشنود و چنين كسى از رضوان الهى بهره‌مند است. 2⃣ محبّت الهى مقصود از محبوبان الهى كه اختيار طريقه‌ى آنان مطلوب مى‌باشد: «وَ أَمْضِى بِهِ‌ فِى سَبيلِ‌ مَنْ‌ أَحْبَبْتَ‌»، نبىّ‌ اكرم-صلّى اللّه عليه و آله و سلّم- و اوصيائش-عليهم السّلام-و انبيا و اوصياى گذشته-عليهم السّلام- ثُمَّ‌ الأَمْثَل فَالأَمْثَل مى‌باشند. و ترس از عظمت حقّ‌ سبحانه، بنده را عملاً در طريقه‌ى انبيا و اوصيا-عليهم السّلام-قرار مى‌دهد. 3⃣ خشنودى پروردگار آنان كه عملشان خداوند را خشنود مى‌گرداند: «أَرْضَاكَ‌ عَمَلُهُ‌» جز انبيا و اوصيا ايشان -عليهم السّلام- و پيروان راستين آنان نيستند و خوف از حضرت حقّ‌ اين نتيجه را براى بنده دارد كه از عمل او خشنود مى‌گردد. 4⃣ عطاياى اخروى مراد از عطاهايى كه به واسطه‌ى آن، خداوند بنده‌اش را در آخرت خشنود مى‌گرداند:«أَرْضَيْتَهُ‌ فِى ثَوَابِكَ‌»، مى‌تواند نعمت‌هاى ظاهرى بهشتى، يا فقط‍‌ نعمت‌هاى باطنى و يا نعمت‌هاى ظاهرى و باطنى باشد و اگر چه مى‌توان هر دو را گفت، ولى اولياى الهى -عليهم السّلام- جز از نعمت‌هاى باطنى خشنود نخواهند شد... 🌕 از اين رو، در پايان فراز تقاضاى رسيدن به آرامش مؤمنان راستين و خائفان واقعى شده است: «حَتّى‌ تُبَلِّغَنِى بِذلِكَ‌ ثِقَةَ‌ الْمُؤْمِنِينَ‌ بِكَ‌ وَ أَمَانَ‌ الْخائِفِينَ‌ مِنْكَ‌»؛ زيرا خطاب«تُبَلِّغْنِى» و كاف خطابِ‌«ثِقَةَ‌ الْمُؤمِنِينَ‌ بِكَ‌» نشان دهنده‌ى آن است كه اين درخواست، درخواست والايى است ❤️ و خائفان نيز افراد برجسته‌اى هستند كه از شرّ نفس و شيطان و مشكلات دو جهان ايمن و آسوده‌اند و آنان انبيا و اوصيا-عليهم السّلام-هستند كه در منزلت مخلَصيّت قرار دارند. بنابراين، خوف در پايان اين فراز نيز به معناى«خشيت» و خوف از عظمت پروردگار است. 📚 نور هدایت (استاد سعادت پرور) ، ج ۱ ، ص ۲۱۵ تا ۲۱۸

🔰توضیح فرازی از دعای روز بیست و یکم ماه رمضان «أُرْزُقْنِى خَوْفَ‌ الْعامِلِينَ‌ وَ عَمَلَ‌ الْخائِفِينَ‌.» بيم و هراس عمل كنندگان و عمل هراسناكان را به من روزى فرما. ⬅️ از اين دو جمله و جمله‌هاى ديگرى كه مى‌آيد، معلوم مى‌شودحوايج، حاجت‌هايى نيست كه تنها غير كمّلين آن را تقاضا نمايند، بلكه شايسته است صاحبان كمال والاى انسانيّت نيز تمنّاى آن‌ها را داشته باشند و دو حاجت فوق، شاهد بر آن مى‌باشد، خداوند مى‌فرمايد: 🔹-عَيْناً يَشْرَبُ‌ بِها عِبادُ اللّهِ‌ يُفَجِّرُونَها تَفْجِيراً يُوفُونَ‌ بِالنَّذْرِ وَ يَخافُونَ‌ يَوْماً كانَ‌ شَرُّهُ‌ مُسْتَطِيراً وَ يُطْعِمُونَ‌ الطَّعامَ‌ عَلى‌ حُبِّهِ‌ مِسْكِيناً وَ يَتِيماً وَ أَسِيراً إِنَّما نُطْعِمُكُمْ‌ لِوَجْهِ‌ اللّهِ‌ لا نُرِيدُ مِنْكُمْ‌ جَزاءً وَ لا شُكُوراً إِنّا نَخافُ‌ مِنْ‌ رَبِّنا يَوْماً عَبُوساً قَمْطَرِيراً فَوَقاهُمُ‌ اللّهُ‌ شَرَّ ذلِكَ‌ الْيَوْمِ‌ وَ لَقّاهُمْ‌ نَضْرَةً‌ وَ سُرُوراً 🔅چشمه‌اى كه بندگان خدا از آن مى‌نوشند و [به محض اراده و خواست] به خوبى چشمه را مى‌شكافند [و آب آن را جارى مى‌سازند]، به نذر خود وفا نموده و از روزى كه شرّش گسترده و فراگير مى‌شود، بيم دارند...ما تنها براى روى [و نام‌ها و صفات و يا خشنودى] خدا به شما خوراك داديم. و هيچ پاداش و يا سپاسگزارى را [در برابر آن] نمى‌خواهيم، به راستى كه ما از پروردگارمان از [گزند] روز بسيار اخمو و گرفته و بسيار سخت بيم داريم، پس خداوند آنان را از شرّ آن روز نگاه داشت و با برافروختگى و شادمانى از آن‌ها استقبال نمود. 🔹- فِي بُيُوتٍ‌ أَذِنَ‌ اللّهُ‌ أَنْ‌ تُرْفَعَ‌ وَ يُذْكَرَ فِيهَا اسْمُهُ‌ يُسَبِّحُ‌ لَهُ‌ فِيها بِالْغُدُوِّ وَ الْآصالِ‌ رِجالٌ‌ لا تُلْهِيهِمْ‌ تِجارَةٌ‌ وَ لا بَيْعٌ‌ عَنْ‌ ذِكْرِ اللّهِ‌ وَ إِقامِ‌ الصَّلاةِ‌ وَ إِيتاءِ الزَّكاةِ‌ يَخافُونَ‌ يَوْماً تَتَقَلَّبُ‌ فِيهِ‌ الْقُلُوبُ‌ وَ الْأَبْصارُ لِيَجْزِيَهُمُ‌ اللّهُ‌ أَحْسَنَ‌ ما عَمِلُوا وَ يَزِيدَهُمْ‌ مِنْ‌ فَضْلِهِ‌ وَ اللّهُ‌ يَرْزُقُ‌ مَنْ‌ يَشاءُ بِغَيْرِ حِسابٍ‌ 🔅در خانه‌هايى كه خداوند اجازه داده بلندپايه گردد و نامش در آن‌ها [برده] و ياد شود، كه در صبح و شامگاه مردانى كه هيچ تجارت و يا خريد و فروشى آنان را از ياد خدا و برپاداشتن نماز و دادن زكات به خود مشغول نمى‌كند، در آن جا تسبيح مى‌گويند، در حالى كه از روزى كه دل‌ها و ديدگان در آن دگرگون مى‌شود بيم دارند، تا خداوند بهترين آن چه را كه عمل مى‌كردند، به آنان پاداش داده و از فضل خود بر آن‌ها بيفزايد و خداوند هر كس را كه بخواهد، بدون حساب و شماره روزى مى‌دهد. 🔰 بنابراين دو تقاضاى فوق را نمى‌توان خواسته‌اى كوچك براى گوينده‌ى آن كلام و خواننده به حساب آورد. 📚 نور هدایت (استاد سعادت پرور) ، ج ۲ ، ص ۲۵۱ و ۲۵۲

🔰 توضیح فرازی از دعای ماه رجب: «اَللّهُمَّ‌ إِنِّى أَسْأَلُكَ‌...وَ عَمَلَ‌ الْخائِفينَ‌ مِنْكَ‌.» خداوندا! ... و عمل بيمناكان را از تو خواستارم. ❤️ تفاوت خوف از عظمت الهى با خوف از نار و عذاب: از اين كه در جمله فوق فرموده نشده: «أَلْخائِفِينَ‌ مِنْ‌ نارِكَ‌» يا: «مِنْ‌ عَذابِكَ‌» معلوم مى‌شود مراد از خوف، خشيت و ترس از عظمت الهى است كه مخصوص انبيا و اوصيا -عليهم السّلام- و علماى باللّه مى‌باشد؛ زيرا عملى كه از ترس آتش انجام شود، با عملى كه در پيشگاه شهود عظمت او سبحانه انجام پذيرد، از نظر معنوى بسيار فرق دارند. 🔅بنابراين معلوم مى‌شود تقاضاى فوق، تقاضايى بس بزرگ و باعظمت است. 📚 نور هدایت (استاد سعادت پرور) ، ج ۵ ، ص ۸۶

♻️ هر كس با حقّ سبحانه «چون و چرا» كند، و يا در رابطه با امورى كه از ناحيه ‏ى حضرت حق سبحانه در عالم پياده مى ‏شود و صدور يافته و يا مى‏ يابد، در مقام «چون و چرا» با او سبحانه برآيد، هم‏ چون مشركى است كه غير خدا را هم در عالم كاره ‏اى مى‏ داند و قايل به «وحدت ذات الهى» نمى‏ باشد ✅ اما كسى كه در عالم فقط بارى تعالى را همه كاره مى‏ داند، معنا ندارد كه با او سبحانه و كارهايش «چون و چرا» داشته باشد. 📚 راز دل ، استاد سعادت پرور ، ص ۲۷۴