#بی_قراری_عالم_و_آدم 🔸خداوند تبارک و تعالی پس از آنکه با قلم اعلای خود عالم را نوشت عالم را بی قرار دید. 🔹بی قراری عالم از برای آدم بود 🔸پس حق متعال به جهت اشتیاق ذات عالم، آدم را آفرید و پس از آفریدن آدم بود که آرامشی مطلق بین آدم و عالم پدید آمد. 🔹 اگر بین آدم و عالم در تمامی مراتب وجودی عالم تطابق حاصل شود (فَرَوحٌ وَرَیحَانٌ وَجَنَّةُ نَعِیمٍ) خواهد بود. 🔸اما اگر آدم تنزّل کرده و از مراتب وجودی اعلای عالم به مراتب مادون آن پایین بیاید آدم نیز در اضطراب قرار خواهد گرفت.  🔸همچنان که عالم نیز تا هنگام حصول تطابق بین عالم و آدم که از جانب آدم امکان پذیر است در ناآرامی و بی قراری خواهد بود. 🔹چرا که واسطه ی بین حق و خلق، آدم است، چه اینکه واسطه ی بین باغبان و درخت، ثمره و میوه ی درخت است. زیرا تا میوه نباشد هرگز باغبان درخت را نمی کارد و آن را غرس نمی کند. 🔸و اما هرگز بین آدم و حق متعال واسطه ای نیست و لذا تنها چیزی که باعث آرمیدن انسان می شود ذات حق سبحانه و تعالی است. چرا که آدم فرعی است که حق سبحانه اصلِ آن است و هیچ فرعی تا به اصل خود نرسد آرام نمی شود. همچنان که عالم نیز فرع است منتهی عالم به طفیل وجود انسان به اصلش که ذات حق سبحانه و تعالی است ارتباط می یابد اما انسان بدون هیچ واسطه ای به طور مستقیم به حق سبحانه متصل است. 📔شرح رساله رابطه علم و دین 🌿استاد صمدی آملی @samad10001